เหลี่ยมหัวใจ

ท่ามกลางผู้คนนับล้าน

แสนเวิ้งว้างแสนสุดเหงา

หัวใจของฉันว่างเปล่า

สุดเศร้าสุดแสนเดียวดาย

ดวงใจดวงน้อยคอยอธิษฐาน

สักวันฟ้าจะโปรดปรานฉันบ้าง

ส่งใครซักคนมาเคียงข้างฉัน

สืบรักสืบสานกันต่อไป

จนวันหนึ่งฉันเจอรักแรก

ผู้ชายเพอร์เฟคยิ่งกว่าไหนไหน

หัวใจชุ่มฉ่ำขึ้นในทันใด

เหมือนฉันได้ฝึกฝนโบยบิน

วันแล้ววันเล่าผ่านไป

เขายื่นจดหมายให้

หัวใจโครมครามทันใด

เปิดมาน้ำตาใสใสใหลซึม

เขาบอกว่าฉันไม่ใช่ความรัก

เขาบอกฉันมันแค่เด็กตัวน้อย

เจ็บปวดแทบจะขาดใจ

ทิ้งแผลสดไว้กลางใจของฉัน

เวลาผ่านไปนานแล้ว

ไร้ซึ่งความเจ็บแสบจากแผลเก่า

ทิ้งไว้แค่ความทรงจำแสนเศร้า

กับแผลเป็นที่เขาให้ไว้

ลู่วิ่งนี้ไม่มีที่สิ้นสุด

ที่สุดแล้วฉันยังโหยหาความรัก

สร้างแผลและความเจ็บปวดอีกหลายครา

ไม่หลาบไม่ยอมจดจำ

ฉันหวนคะนึงนึกถึงแต่ก่อน

เป็นคนที่เอาแต่วิ่งเข้าหา

ฉันต้องเจ็บปวดอยู่เรื่อยมา

หลังครั้งหลายคราจนสุดจะทน

ฉันได้อ้อนวอนต่อฟ้า

โปรดส่งรักแท้มาให้ฉัน

หลังจากนั้นฉันนั่งเฝ้ารอเขาคนนั้น

หวังว่าฟ้านั้นจะส่งใครซักคนมา

วันเวลาได้เลยผ่านไป

หัวใจดวงน้อยเย็นชากว่าเก่า

ไม่เฝ้าไม่รอใครเขา

ตั้งหน้าตั้งตาใช้ชีวิตของตัวเอง

แต่เหมือนฟ้านั้นไม่ให้ฉันอยู่สงบ

กลับส่งใครบางคนมาให้ฉัน

ประตูหัวใจที่เลื่อนปิดตายยังไม่ทัน

เขาคนนั้นได้วิ่งเข้ามา

หัวใจของฉันโครมคราม

เขาคนนั้นทำฉันหวั่นใหว

หัวใจเต้นรัวในทันตา

เหตุฉไหนเธอถึงพึ่งมา

หัวใจดวงน้อยชุ่มฉ่ำ

เหมือนฉันได้เต้นระบำบนปุยเมฆ

กระโปรงพลิ้วใหวตามสายลมเย็น

จินตนาการว่าเธอคือคู่เต้นรำ

ฉันได้เจอคนที่ฉันรัก

ฉันรู้สึกว่าเขาก็รักฉัน

เหมือนว่าเราสองคนรักกัน

เธอกับฉันเรามีกันแค่สองคน