คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 3.4 ฉันเป็นโสเภณี!
แ่อันเรไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้นสอแนแ็แรรวบร่าบอบบาึ้นอุ้มพาเธอึ้นไปอยู่บนเียนอน่อนามาทาบทับประบริมฝีปารุ่มร้อนเ้าหา้วยวามรวเร็ว
เาูื่มุันหนัหน่วปลุเร้าอารม์หวามไหวที่ื่นัว่ายายอมินราให้หลุมพรารันเธอเผลอไผลอบสนอ้วยวามเ็มใว่าะิไ้ว่าไม่วรปล่อยัวให้เลิไปับเา ุมพิหวานล้ำนั้น็แปรเปลี่ยนเป็นรุเร้าเรียร้อมาึ้น อันเรถอนริมฝีปาหยัออมาอย่าอ้อยอิ่ยยิ้มอย่านเหนือว่า่อยๆ ปลเสื้อสูทสีเทาออาายะที่แววาสีเิน้อมอนที่นอนหอบหายใอ่อนระทวยอยู่รหน้าไม่วาา
“ุอันเร หยุนะ หยุ!”
มินราพยายามสูอาาศเ้าปอให้มาที่สุหลัาที่เายอมืนอิสระให้ับปาเธอ หิสาวิ้นรนื่นระหนร้อห้ามปรามเสียสั่นพร่าเมื่อร่าสูรหน้าปลุ้านบนอัวเอออนหมาม้วยระุมาเ
“ผมรู้ว่าุอยาโนลโทษเมื่อีุู้บอบ อย่ามาทำหวเนื้อหวัวมินราุเยนอนราอยู่ใ้ร่าผมมา่อนร้อเรียให้ผมทำรัให้ลอืนลืมหรือไ”
อันเรยัร่อมอยู่บนร่าหิสาวับสอนเรียวรวบึ้นไว้เหนือศีรษะอเ้าหล่อน เธอแนบไปับที่นอน รอยยิ้มร้ายปราบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อเนื้อนุ่มสอเ้ามาอรวมันอยู่รหน้า่อนที่เาะ้มหน้าลมาแนบิ สูมุมพิับเราสาไปบนแ้มนวลแแรๆ ระเรื่อยมานถึริมฝีปาอิ่มอมินราทำให้เธอ้อเอียหน้าหนี้วยวามั๊ี้ปนวาบหวิว
“นะนั่นมันเพราะุวายาัน นเลว”
มินราหน้าร้อนผ่าว้วยวามอับอายร้อบอพร้อมับหันหนีนอแทบเล็ หิสาวัฟันแน่นเมื่อไ้รับฟัสิ่ที่เิึ้นในืนนั่นืนที่เธอแทบะไม่รู้สึัวเาวายาเธอนไม่อาปิเสธารรุรานที่่ำอยอมเป็นอเาทั้ที่ไม่เ็มใให้มันเิึ้น
“เหมือนันนั่นแหละรู้หรอว่าุอยานอนับผม”
“ไม่ริ หลัวเอที่สะ...อื้ม”
มินราอ้าปาโ้ลับทว่ายัไม่ทันไ้หมำ วาู่สวย็้อเบิว้าเปิรับลิ้มร้อนทีู่บลมาอย่าูื่มวาิมโพลปาหวานอย่าเอาแ่ใไม่สนแม้เธอะัืนพยายามหลบหลีลิ้นร้อนที่เ้ามาเี่ยวพันสุท้าย็้อพ่ายแพ้ให้ับวามำนาและสัาาอร่าายที่มันไม่เยปิบัิอย่าที่ใ้อาร
อันเรยิ้มย่อเห็นนใ้ร่าเลิ้มไปับรสูบเา่อยๆ ถอนูบออพลิร่าบาที่ำลัมึให้นอนว่ำหน้าทั้ที่ัวเอยัร่อมอยู่บนัวอหิสาว สอมือแร่รวบสอแนเรียวมาไว้้าัวลับที่นอนโน้มัวลไปสัมผัสฝารอยรัที่้นอ
“บอสิว่าอนนอนับผู้ายอื่นุเริ่มยัไหรือไอ้บ้านั่นมันเริ่มให้ ท่าไหนหืม!”
อันเรเอ่ยเสียเย็นิหูเล็มูลมาสูมวามหอมที่ออาวอีรั้่อนะ่อยๆ รูิปเรสบนแผ่นหลัเนียนลา่ำลมาอย่าเื่อ้าไล้ปลายมูโ่สันลบนแผ่นหลัอมินรานสุปลายทาที่สะโพามนอาวนให้นอ่อนในายลุันวามวาบหวามแล่นไปทั่วาย ร่าบาสั่นสะท้านหัวใวน้อยเ้นระหน่ำรัวเร็ววามหวาลัวทำให้น้ำใสไหลรินออมาาหาาโยที่ไม่รู้ัว
“ันไม่...”
“ส่ายหน้าืออะไรมินรา ุัใทำผมโรธอีแล้วนะ”
มินราั้ใะบอวามริับเาเพื่อให้ัวเอรอพ้นไปไ้ทว่าถูลบ้วยเสียเ้มห้วนัพร้อมับมือให่ที่ึรัุ้อเธอออไปนพ้นัว อันเรพลิร่าบาให้หันลับมา่อนะัไปับร่าสวยรหน้าบราเียและับในัวบาีทรูสีำัับผิวาวนวลท้าทายสายาน้อลอบลืนล้ำลายเหนียวลอวาม้อารอัแน่นอยู่้านล่านรับรู้ไ้
“ไม่นะอย่า ฮือ”
มินราร้อลั่นพยายามิ้นหนีเมื่ออันเรลูบไล้หน้าท้ออเธอ ปิปาที่ร้อประท้ว้วยปาหนาูึลีบปาล่าที่บวมเ่อแล้วลับมาวัลิ้มหยอเย้าับลิ้นเล็ที่เาบัับเี่ยวพันนเธอัวอ่อนยวบไร้เรี่ยวแร่อ้านอย่าไม่อาวบุม มือหนารั้บราเียึ้นไปเหนือทรวอเล้นลึออิ่มแผ่วเบา่อนะลมือ่ำลยัผิวนุ่มใลาร่าอบุมเนินเนื้อสาวส่นิ้วร้ายยี้รั่อวนหมุนวนุระสันเสียว ร่าบาเร็ัวสะท้านเฮือิ้นหนีารรุรานาไฟสวาทที่เาใ้ปลุปั่นเสียร้อสะอื้นันอันเรำรามฮึ่ม้วยวามัใ
“อย่ามาแล้ร้อไห้เหมือนไม่เยโนมันเสียอารม์นะ”
ายหนุ่มไม่พูเปล่าเาใแล้นรหน้ายับนิ้วเร่สัมผัส้านล่าให้เร็วึ้นปลุเร้าทรมานมินรา้วยอุ้ปาร้อนที่เปลี่ยนมารอบรอยอทรวามูเม้มสลับบเบาๆ สับเปลี่ยนบีบเล้นสอ้าอย่าเมามันส่มอบวามเร่าร้อนนไ้ยินเสียเล็ร้อราในลำอที่เ็มไป้วยวามสุสมพร้อมับเสียร้อสะอื้นที่ผสมปนัน่อนที่น้ำเสียแหบพร่าอมินราะุให้ทุวามปรารถนาบล
“ฮือๆ ๆ ไอ้นเลวุ้อนรแน่ นลับำสัาอะไรไว้แ่ทำไม่ไ้อย่าปาพู ันเป็นโสเภีนะ!”
มินรารวบรวมน้ำเสียปนสะอื้นให้มั่นะโนย้ำเือนถึสิ่ที่เาเยพูไว้ อันเระัใบหน้ามเ้มเร่เรียหยุหาวามสุาออวบเยหน้าึ้นมาสบาับมินรา เาพ่นลมหายใเสียัหยุมือร้ายที่าบ้วเ็มไป้วยน้ำรั่อนะลมัวลนอน้าๆ
“ฮึ่ย! พ้นาที่นี่เมื่อไหร่ผมไม่ปล่อยุไว้แน่”
อันเรเอ่ยาโทษ้วยน้ำเสียเย็นับวามทรมานทีุ่แน่นอยู่ที่ึ่ลาายลใรทรมานใรันแน่ ายหนุ่มรุ่นิ้วยวามหุหิในึถึำพูัวเอที่บอว่าะลโทษทรมานเธอ ใระไปิว่ามันย้อนมาทำร้ายัวเอลายเป็นเานี่แหละที่ถูทรมาน
วาู่มปรายสายามอหิสาวที่ำลัปาน้ำาพลิร่านอนะแ่อยๆ ยับหนีทว่าวาม้อารยัไม่หมไป อันเรไม่สามารถห้ามัวเอไม่ให้รั้นรหน้ามาอไ้เลยราวับมีเือบาๆ ที่มอไม่เห็นผูเาิไว้ับมินรา มือหนาึเอวบาเามาอแน่นนใบหน้าสวยเหยเ้อพลิัวลับมายันอเาไว้พยายามึมือร้อนรุ่มที่ลูบไล้สัมผัสเนื้อัวอเธออย่าัฬะ
“อย่ามาแะนะ”
“นอนเยๆ มินราะอีแ่ลูบลำมันไม่ทำให้ร่าายุสึหรอไปมาว่าเิมหรอ อย่าให้ผมหมวามอทนเปลี่ยนใทำอย่าอื่นหรืออยานอนมเป็นไ้” อันเรล่าวเือนยิ้มในหน้ารั้ผ้าห่มึ้นมาปปิสอายเห็นวาู่ามหลบหลีมอแ่แผอำยำ ใบหน้าสวยอเธอีลอย่าเห็นไ้ั ายหนุ่มระุยิ้มพอใที่หิสาวยอมนอนนิ่ๆ
“ันหายใไม่ออุรัแน่นเินไปแล้ว”
อันเร้อใบหน้าสวยหวานื้นเหื่อและริมฝีปาบวมเอน่าหลใหลที่ำลัร้อประท้วอย่ารุ่นิ่อนะรัร่าเล็แน่นึ้นว่าเิมนมินรา้อเอามือที่ันลาระหว่าเธอับเาออไปปล่อยให้เนื้ออนุ่มเบียิับร่าที่อัแน่นไป้วยมัล้าม
“เรื่ออุสิ ผมไม่เือร้อน”
“นบ้า! เอาแ่ใ”
อันเรแล้ทำไม่สนใยัอรัร่าเล็ราวับลัวว่าเธอะหายัวไป มินราย่นมูใส่หลัไ้รับำอบวนประสาท หิสาวสูลมหายใเ้าปอลึุหน้าลไปบนแผอเปลือยเปล่าออันเรหยาน้ำาใส่รื้อออมาเมื่อิถึสิ่ที่เิึ้นเมื่อรู่ เธออบสนอเาอย่าีเยี่ยมนน่าละอายใทั้รัเียและอสูัวเอ ไหล่เนียนสะท้านไหวทำให้อันเรรู้ว่าหิสาวำลัร้อไห้ สอแนที่รัแน่นึลายออเล็น้อยทว่าไม่ไ้ลุหนีหรือยับห่า
ายหนุ่มนอนฟัเสียลั้นสะอื้นเียบๆ นหิสาวผล็อยหลับไปาวามเหนื่อยล้าในใที่ทำให้อหลับอนอนมาหลายวัน อันเรปล่อยให้เธอนอนหลับพริ้มอยู่บนเียส่วนเาลุึ้นเินสำรวไปทั่วห้อ่อนะลับมาล้มัวลนอน้าๆ บฟัน้อนรหน้าพยายามปัวามหุหิใไม่ปลุหิสาวึ้นมาอบำถามึร่าบามาแนบอแล้วหลับามไป
Talk Ta readers: หายไปหลายวัน้ออโทษนที่ิาม้วยริๆ ่อานี้ะมาให้บ่อยึ้นนะะไม่อยาให้นิามเสียอรรถรส
ความคิดเห็น