เพราะโชคร้ายหรือใฝ่ชั่ว?
เจน กับเรื่องราวที่ไม่รู้จะเรียกว่าโชคร้ายหรือเพราะใฝ่ชั่วกันแน่ ที่ทำให้ชีวิตตอนท้ายทุเรศได้ขนาดนี้!
ผู้เข้าชมรวม
54
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สองแม่ลูกกัดฟันกันสู้กันอยู่ช่วงหนึ่ง จนผู้เป็นแม่เริ่มคิดบางอย่างได้ "พรุ่งนี้เราออกไปหางานในเมืองกันนะลูก" แม่เอ่ยปากชวนเจน อยู่ในชนบทห่างไกลความเจริญ อย่าได้ถามชีวิตดีๆ ลำพังยาไส้ก็ยังไม่พอ "ได้จ้ะแม่" เจนตอบอย่างดีใจ ก็ชีวิตนี้กินเล่นอยู่แต่ชนบท เคยไปเดินเล่นในเมืองเมื่อไหร่กันล่ะ คำชวนของแม่จึงทำให้เจนตื่นเต้นไม่น้อย ..รุ่งเช้าแห่งความหวังก็มาถึง สองแม่ลูกออกเร่ร่อนของานไปตามร้าน แต่ยังไร้วี่แววว่าจะได้งาน "นี่ก็เกือบเที่ยงแล้วนะแม่ วันนี้จะได้งานไหม"? เจนถามแม่ "เราลองอีกสักนิดถ้าไม่มีเรากลับบ้านกัน" สองแม่ลูกเดินถามงานตามร้านกันต่อไปจนถึงร้านสุดท้าย แม่คุยกับชายวัยกลางคนๆหนึ่งอยู่สักพัก จนออกมาบอกกันเจนที่รออยู่ข้างนอกว่า "เขารับแม่เป็นลูกจ้างแล้วเจน แม่ได้งานแล้วลูก!" สองแม่ลูกกอดกันดีใจ ชายวัยกลางคนเดินออกมาพร้อมกล่าวว่า"เรียกฉันว่าลุงชาติ ถ้าไม่ติดขัดอะไรก็เริ่มงานพรุ่งนี้ได้นะ พาลูกมาด้วยก็ได้ ฉันไม่ถือสา สงสารเด็กมัน" พร้อมกวาดสายตามองสาวน้อยวัยแรกแย้มด้วยเอ็นดู เจนจึงได้รู้ว่าชายวัยกลางคนนั่นคือเจ้าของร้านนั่นเอง สายตาอ่อนโยนของลุงชาติทำสองแม่ลูกอิ่มใจไม่น้อย สองแม่ลูกขอบคุนลุงชาติและพากันนั่งสองแถวกลับบ้าน และลุงชาติคนนี้เอง เป็นตัวละครสำคัญที่จะทำให้หลายสิ่งชีวิตเจนเปลี่ยนแปลงไป..
เช้าวันแรกของการทำงาน แม่รับบทลูกจ้างได้อย่างดี ขายของได้อย่างราบรื่น โดยมีเจนชงชา ชงกาแฟช่วยขายอีกแรงหนึ่ง จนลุงชาติเอ่ยปากชมสองแม่ลูกนี้ "เงินค่าแรงวันนี้ " ลุงชาติพูดพร้อมยื่นเงินสามร้อยให้แม่ สองแม่ลูกรับไปพร้อมเอ่ยขอบคุณ และพากันรอสองแถวกลับบ้านเหมือนเดิม ..
กิจวัตรสองแม่ลูกเช้าไปเย็นกลับ วนอยู่เช่นนี้ได้อยู่พักใหญ่ เริ่มอ้าปากกินดีได้อยู่บ้าง " สี่เดือนกว่าแล้วเนอะแม่ ไวเหมือนกันเนอะ" เจนกว่าชวนแม่คุย "แม่มีเรื่องจะบอกเจน" "ว่ามาเลยแม่" เจนกล่าวพร้อมหยุดสายตาไว้ที่ใบหน้าผู้เป็นแม่ "แม่จะแต่งงานกับลุงชาติ เจนจะว่าอย่างไร?" เจนสงบไปครู่หนึ่ง ภาพความทรงจำร้ายๆที่พ่อแท้ๆเป็นคนก่อ มาเป็นภาพวาดในสมอง แต่อีกใจหนึ่ง "มีพ่อใหม่เป็นเจ้าของร้านก็ดีสิ จะสบายแล้วนะอีเจน" เจนได้แต่พูดคนเดียวในใจ "แล้วแต่แม่เถอะ หนูตามใจแม่" เยนกล่าวพร้อมยิ้มให้ "ขอบคุณนะลูก" สำหรับเจนตอนนี้นึกถึงแค่ความสบายต่อจากนี้เท่านั้น อดใจที่จะสัมผัสความสบายนั้นแทบจะไม่ไหวแล้ว..
ผลงานอื่นๆ ของ suhaidaseena ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ suhaidaseena
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น