ชาวนาแห่งโชคชะตา, พระสนมเอก อย่าหวานเกินไป

เด็กสาวที่ได้รับพร ได้ถือกำเนิดขึ้นจากหมู่บ้านซิงหัว ครอบครัวนี้เอาใจเธอ ชาวบ้านต่างโอ้อวดเธอ และพรของเธอนั้นไร้ขอบเขต

ยายผู้แสนลำเอียง: ข้าลำเอียงต่อหลานสาวของข้า ถ้าเจ้าไม่มีความสุขกับมัน ก็เลิกซะ!

ปู่ปีศาจป่าอวดหลานสาว: ถามอะไรเนี่ย? หลานสาวของข้าทำชาโสมเห็ดหลินจือให้ข้า!

แม่ผู้อ่อนโยนและใจดี: เด็กผู้หญิงควรอยู่เฉย ไม่ต้องทำงาน ปล่อยให้พี่ชายของเธอทำ!

พ่อที่มุ่งมั่นเพื่อความชอบ: ลูกรักตัวน้อยพ่อจะพาหนูบิน พาขี่ม้า มาหาพ่อเร็ว!

หลิวยวี่ซาง บานสะพรั่งเหมือนดอกไม้ เบื้องหลังครอบครัวของนาง มีเข็มทองคำ นางกลายเป็นหมอที่มีชื่อเสียง น้ำพุจิตวิญญาณในมิติของนางรักษาโรคได้ ครอบครัวของนางกำลังเจริญรุ่งเรืองแต่มีชายคนนี้ที่เล็ดลอดเข้าไปในที่ส่วนตัวของนางเสมอ

"ซางซาง วันนี้ข้ายังไม่ได้รับการรักษา"

"... นายท่าน แม้ว่าข้าจะเป็นหมอศักดิ์สิทธิ์ แต่ข้าก็ไม่รู้วิธีรักษาอาการป่วยทางจิตจริงๆ"

“ข้าไม่ได้ป่วยทางจิต”

"ท่านป่วย."

"ข้าไม่ได้ป่วย."

เขาเป็นเจ้าชายหนานหลิงผู้สง่างาม ทั่วหล้าบอกว่าเจ้าชายหนานหลิงเป็นคนที่มีรูปลักษณ์โดดเด่นและสงบเสงี่ยม บริสุทธิ์ดุจพระจันทร์บนท้องฟ้า

ปล. เป็นนิยายที่เข้าไปอ่านแล้วชอบ จึงแปลเล่นๆเอาไว้อ่าน ไม่ใช่นักแปลอาชีพ ไม่ได้เก่งภาษา ใช้googleแปล

ขออย่าให้ทุกคนคาดหวังความลื่นไหล สำนวนทางภาษา เกินไป

ขอบคุณค่ะ