ซ่อนร้ายแสนรัก (ชุดเพียงใจแสนรัก)

ไวโอเล็ต แมรีย์ โรส

     

          หากการที่เธอยังคบกับเขามันสร้างปัญหาให้ชีวิตเด็กผู้หญิงที่อยากเป็นนางแบบอย่างเธอนัก การยอมปล่อยเขาไปตามทางของเขาพร้อมกับผู้หญิงพวกนั้นก็คงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเธอ

     ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรที่ต้องปล่อยเขาไป แต่ยอมปล่อยมือตั้งแต่เดี๋ยวนี้ก็ย่อมดีกว่าไม่ใช่หรือ? ในเมื่อเขาก็ไม่เคยจะจริงจังกับใครอยู่แล้ว ส่วนเธอเองก็คงไม่คิดให้ความหวังตัวเองล้มๆแล้งๆว่าเขาจะหยุดที่เธอหรอก

     เพราะถ้าผู้หญิงที่ผ่านมาของเขายังทำไม่ได้ เด็กน้อยหน้าตาโง่ๆอย่างเธอก็คงไม่มีสิทธิ์ฝัน!

วิลเลี่ยม วรธร เทรเวน

     เหมือนโดนฝ่าผ่าลงมากลางหัว เมื่อคาสโนว่าที่มีทั้งเงินและอิทธิพลอย่างเขาคนนี้ โดนยัยเป็ดเน่าตัดหางปล่อยวัดเพราะข้อหา 'คุณยังดีไม่พอ'

     ขอโทษเถอะยัยเป็ด! หล่อเร้าใจขนาดนี้มีอะไรที่ไม่ดีไม่ทราบฮะยัยผู้หญิงโง่เง่า! คิดจะสลัดผู้ชายหล่อหน้าตาดีผู้มีน้ำยาเด็ดดวงอย่างเขาเพื่อไปหา 'คนที่ดีกว่า' อย่างนั้นหรอ? ฝันไปเถอะ!

     ในเมื่อเธออยากเล่นเกมนี้กับเขา เขาก็จะทำให้เธอรู้เองว่าไอ้มารยาร้อยเล่มเกวียนมันไม่ได้มีแค่พวกผู้หญิงที่มี!

   “พอกันที่วิลเลี่ยม” ประโยคสั้นๆง่ายๆทำให้หน้าคมที่ระบายยิ้มกว้างอยู่ชะงักยิ้ม ถอนตัวออกจากร่างระหงอย่างรวดเร็ว

“พูดอะไรของคุณ” วิลเลี่ยมย่นคิ้ว จ้องไวโอเล็ตที่มองออกไปที่อื่นอย่างสงสัย “พูดกับผมช่วยมองหน้าผมด้วยคุณไวโอเล็ต”

“ฉันพูดว่าพอกันที” ไวโอเล็ตสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ช้อนสายตาจ้องหน้าคมคายอย่างที่เจ้าตัวต้องการ “พอกันทีกับความโสมมของคุณ ฉันพอแล้ว”

“นี่คุณกำลังบอกเลิกผม คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน” วิลเลี่ยมถาม เจอมานักต่อนักแล้วผู้หญิงที่ชอบบังคับให้เขาเลิกเจ้าชู้ “คุณคิดว่าขู่ว่าจะเลิกกับผมแล้วผมจะเลือกคุณอย่างนั้นหรอ”

“เปล่า” ไวโอเล็ตตอบรวดเร็ว ส่ายหัวแรงๆแล้วสูดหายใจเรียกกำลังใจอีกครั้ง “คุณไม่จำเป็นต้องเลือก...เพราะฉันเลือกแล้ว ฉันเลือกตัวฉันเอง”

“ว่าไงนะ” วิลเลี่ยมหน้าเหลอ หันซ้ายหันขวา ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเมื่อเธอพูดอย่างนี้กับเขา มันหมายความว่ายังไงวะ

“คุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเอง ไม่จำเป็นต้องเลือกอะไรเพราะฉันเลือกแล้ว...ฉันเลือกตัวเอง...ฉันอยากจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง ไม่ใช่แค่เป็นหนึ่งในร้อยของผู้หญิงที่คุณลากขึ้นเตียง”

“อย่ามาพูดให้ดูดีหน่อยเลย แค่บอกว่าคุณอยากให้ผมเลิกเจ้าชู้แล้วหยุดที่คุณก็แค่พูดมา...แค่พูดมาไวโอเล็ต!”

“ไม่” ไวโอเล็ตจ้องหน้าคมสายตาแน่วแน่ “ฉันไม่ได้อยากให้คุณหยุดที่ฉัน ฉันไม่อยากให้เราเป็นอะไรกันไปมากกว่านี้ ฉันไม่อยากมีข้อผูกมัดอะไรกับคุณ ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันมีคนอย่างคุณเป็นพ่อ...”

“มันจะมากไปแล้วนะไวโอเล็ต!”

“ฉันจะไม่โกหกคุณวิล...” ไวโอเล็ตบอกเสียงมั่นคง “ฉันจะไม่โกหกว่าทำไมฉันถึงเลือกที่จะไป”

“แล้วมันเพราะเหตุผลห่าเหวอะไรไม่ทราบ!”

“ฉันไม่อยากเสียเวลาในชีวิตของฉันให้กับคนอย่างคุณอีก...วิลเลี่ยม” ไวโอเล็ตตอบ จ้องมองเขาอย่างเปิดเผยและจริงใจอย่างที่เธอเป็น “ฉัน...อยากมีความสุข ฉันไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว”

“…”

“ฉันขอโทษ...แต่คุณยังไม่ดีพอที่ฉันจะรัก”