นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[RABIN]-Farewell Hands
จาก 'เพื่อนสนิท' ขยับเลื่อนขั้นมาเป็น 'คนรัก' คิมวอนชิคและอีฮงบินรู้จักและรักกันมาเป็นเวลายาวนาน...นานจนเกิดสิ่งเล็กๆที่เรียกว่า "ความเฉยชา" (หมายเหตุ:อ่านคู่ดีๆนะคะ ราบินค่ะ ราบิน งดดราม่านะ ขอร้อง)
ผู้เข้าชมรวม
909
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
909
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 3 พ.ค. 59 / 20:05 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คิม วอนชิค หรือ ราวี่
แรปเปอร์หนุ่มขายาวสุดชิคของวง VIXX
ผู้คลั่งไคล้ในแนวเพลงฮิปฮอป เป็นคนคิดมากและจริงจัง
อี ฮงบิน
หนุ่มน้อยหน้าหวาน วิชวลของวง VIXX
ผู้มีความน่ารักตะมุตะมิทั้งๆที่ชอบบอกว่าตัวเองแมนมากๆ(?)
ฮัน ซังฮยอก - อี แจฮวาน
คู่รัก 8 ขวบ แจฮวานที่อายุเยอะกว่ากลับกลายเป็นเด็กน้อย
เมื่ออยู่กับมักเน่อย่างฮยอกซะงั้น
แต่ทั้งคู่ก็มีความฝัน แจฮวานผู้อยากเป็นวิชวลของวง(?)
ส่วนฮยอกก็อยากจะช่วงชิงตำแหน่งแรปเปอร์ของวงมาให้ได้เช่นกัน(?)
จอง แทคอุน - ชา ฮักยอน
คู่รักปี 90 เป็นพี่ใหญ่ของวง ทั้งคู่เป็นคู่รักแบบอย่างให้กับ 93line
ในเรื่องของความเชื่อใจและใส่ใจ
ฮักยอนผู้อ่อนโยนแต่จะเคร่งครึมเวลาทำงาน
ส่วนแทคอุนจะเป็นพี่ใหญ่ที่คอยดูแลน้องๆตามสไตล์ของเขา
หยุด!!!!!!!!!!!!!!!
อ่านสักนิดเถอะ(กราบ) ฟิคสั้นเรื่องนี้แต่งฉลองที่ #Dynamite ชนะครอบ 4 ครั้งนะคะ แม้ว่าในเนื้อเรื่องจะสั้น(มาก)และถึงตอนที่ชนะครั้งที่ 2 เท่านั้น แต่อยากจะบอกว่าตั้งใจแต่งจริงๆ ไรท์เป็นแม่ยกราบินก็เลยแต่งคู่นี้ ยังไงก็ฝากเม้น+โหวตด้วยนะคะ อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย สงสารเราเถอะ TT
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
#หอพัวิ์
เสียรหัสาม้วยเสียปิประูัึ้นอน 5 ทุ่มว่าๆ
ผมำลั้มรามยอนให้มัเน่ที่นอนเล่นเมส์อยู่ที่โฟาับแฮวานฮยอ
"วอนิอ่าา ลับมาแล้วหรอ?"เสียแฮวานฮยอร้อทัทายผู้มาใหม่ ผมแอบะโหน้าออมาทัทายเพื่อนสนิทและแฟนอัวเอ
ใ่รับ! เราเป็นแฟนัน...
"เหนื่อยั......"วอนิทิ้ัวลทับแฮวานฮยออย่าหมแร พัหลัๆมานี่เาแทบไม่หยุพั ัมแบรั้นี้เาทุ่มเทยิ่ว่ารั้ที่ผ่านๆมา
"ิน้าวรึยั? เอารามยอนมั้ย? เี๋ยวัน..."
"ไม่เป็นไร....ัน่ว......"พูบเา็ลุเินเ้าห้อนอนไป ผมยืนถือถาใส่ถ้วยรามยอนนิ่
"เป็นแบบนี้อีแล้ว...."ผมพึมพำับัวเอเบาๆ
"อ่าา....อย่าิมานะ วอนิมันะเหนื่อยริๆ...."แฮวานฮยอพยายามปลอบใผม ผมฝืนยิ้ม่อนะวาถ้วยรามยอนแล้วเินลับเ้ามาในห้อรัว
ผมยืนนิ่ิอะไรเรื่อยเปื่อยที่เาท์เอร์็ไ้ยินเสียเปิู้เย็นาทา้านหลั
"อ้าวฮยอ! ยัไม่นอนอีหรอ?"ผมถามแทอุนฮยอที่ำลั้นหาอินในู้เย็น
"ยัอ่ะ...ฮยออยาาแฟั..."
"หมแล้วรับ! ้อลไปื้อ..."ผมบอ แทอุนฮยอทำหน้าาน่าสสาร ผมเอียอมอ้วยวามสสัย....
#ร้านสะวื้อ
ไม่น่าไปสสัยเล้ย! สุท้าย็ไ้ลมาื้อเป็นเพื่อนนไ้ ผมเลียอาาศหนาวริๆ ผมเป็นนี้หนาวมา
"ฮบินอ่าา ... นี่อนาย!"แทอุนฮยอยื่นแ้วโโ้ร้อนให้ผมเพราะเารู้ว่าผมื่มาแฟไม่ไ้
เรานั่ิบาแฟเียบๆหน้าร้านสะวื้อที่อนนี้แทบะไม่มีนเลย
"ทำไม่วนี้นายูแปลๆไป...มีอะไรรึป่าว?"ู่ๆแทอุนฮยอ็ถามึ้น ผมหันไปมอพี่ายนโอว่อนะเยหน้าึ้นมอวาวบนท้อฟ้าอีรั้
"ผม็ไม่รู้เหมือนันว่ามันเิอะไรึ้น..."ผมอบเบาๆเพราะปาเริ่มสั่นาอาาศที่หนาวั
"เรื่อวอนิหรอ?"นเป็นพี่ถามอย่ารไปรมา ผมยยิ้มที่มุมปาแทนำอบ
"มันอาะเหนื่อย็ไ้...อย่าไปิมาเลยน่า"แทอุนฮยอบบ่าผมเบาๆ่อนะพาลับึ้นหอพัามปิ
อนนี้เราสลับรูมเมทันนิหน่อย....พี่ให่ทั้สอนนอน้วยัน แฮวานฮยอับฮยอที่เพิ่ะลบัน็นอนห้อเียวัน ส่วนผม็.......
ผมเปิประูห้อเ้าไป้าๆและพยายามทำให้เียบที่สุเพราะอีนะหลับไปแล้ว
ผม่อยๆลานไปนอน้าๆร่าสูที่นอนะแหันหลัให้ผมอยู่บนที่นอน
ไม่มีอะไรหรอ....สสัยะเหนื่อยริๆ
ผมเอื้อมมือไปพาเอวออีนเหมือนำลัอหลวมๆอย่าที่อบทำ แ่.....
เาลับพลิัวหนีไปไล.....ผมนิ่้า ทำไ้แ่มอแผ่นหลัผู้ายผมำในวามมืเท่านั้น ผมไม่สามารถ......ทำอะไรไ้อี...
#เ้าวัน่อมา
"วอนิอ่า~ ื่นเร็ว...."ผมพยายามไม่ิถึเหมือนเมื่อืนแล้วปลุอีนให้ื่นเหมือนทุๆวัน
"ยัไม่ื่นอีหรอ? รีบปลุสิ"ฮัยอนฮยอเปิประูเ้ามาเร่่อนะเินหายไป ผมพยายามปลุแ่อีน็ยัไม่ยอมลุ
"วอนนนนนน ิ อ่าาาาาาาา"
"เว้ยยยยยย!!! หุหิ!!!"ผมสะุ้เฮือ้วยวามใ่อนะผะเมื่อนัวสูลุึ้นเหวี่ยเสียั่อนะมอผม้วยสายาไม่พอใ
"ะ อ อโทษ.....ันแ่......."
พรึ่บ!!!
ร่าสูลุเินหนีไม่ยอมฟัที่ผมพูหายเ้าห้อน้ำไป แฮวานฮยอับฮยอไ้ยินเสียโวยวาย็รีบเ้ามาูอาารอผมทันที
"ฮยอ! ทำไมเสียัันั? เป็นอะไรรึป่าวฮะ?"ฮยอนั่ล้าๆผม่อนะเอามือลูบไหล่ผมที่นั่หน้าีเพื่อปลอบวั
"ไอ้บ้านั่นมันีนายหรอ? ทำไมหน้าีแบบนั้น?"แฮวานฮยอถาม้วยวามหุหิ ผมส่ายหน้าไปมา้าๆ่อนะเล่าให้ทั้สอนฟั
ทั้สอนมอหน้าันแบบไม่ไ้นัหมาย...แ่ไม่มีใรพูอะไรออมาอีเลย
#สถานที่อัรายารเพล(ห้อพั)
พวเราทั้หมนั่รอในห้อพัหลัาแ่หน้าแ่ัวเสร็ ทุนำลัทำสมาธิัน ผม็้วย ผม้อทำสมาธิหนัเลยแหละ
"ออไปุยันหน่อย..."เสียทุ้มุ้นหูัึ้นเหนือหัวอผม ผมไม่ล้าแม้แ่ะเยหน้าึ้นไปสบาับเ้าอเสียนั้น
ายาวๆ้าวนำออาห้อไป ทุนที่เหลือมอผม้วยสายาเป็นห่ว ผมทำไ้แ่ส่ยิ้มแห้ๆลับไป
#้าึ
ผมเปิประูออมาเอับร่าสูยืนพิำแพรออยู่่อนแล้ว ผม้มหน้าเินเ้าไปหาอีน แ่็ทิ้ระยะห่าพอสมวรเพราะภายในใเิวามรู้สึลัวึ้นมา
"ทำไมไปยืนไลนานั้น?"เสียทุ้มโทน่ำัึ้นเมื่อเห็นว่าผมทิ้ระยะห่าพอสมวร
"ปะ ป่าว....."ผมเยิบเ้าไปใล้ึ้นอี วอนิึเป็นฝ่าย้าวมาหยุยืนรหน้าผมะเอ
"โรธันหรอ?"เสียโทนอบอุ่นลับมาอีรั้นผม้อเยหน้าึ้นมอใบหน้าเรียวออีน
"มะ ไม่...แ่...."ผม้อมอเ้าไปในวาๆออีนเพื่อ้นหาวามริที่อยู่ในนั้น
ไม่รู้ว่ามีใรสัเมั้ย? แ่....ผมรู้สึไ้ว่าหลัาที่วอนิทำมิ์เทปแรเสร็ เาเปลี่ยนไปเป็นนละน...เปลี่ยนไปทั้ในทาที่ีึ้นสำหรับทัษะทา้านนรีและบาอย่าระหว่าเรา็เปลี่ยนไปเ่นัน
ไม่ใ่ว่าผมินิสัยที่้อมีเาอยามใ ้อมีเาอยมาวอแวอยู่้าๆนะ เพียแ่...เานิ่ึ้น ไม่สิ! ้อใ้ำว่านิ่ึ้นโยเพาะับผม...
ับทุนเาเป็นวอนิที่ปิสุๆ เหมือนเิมทุอย่า แ่ับผมเาูนิ่น...
เยา?
"แ่...?"เมื่อเห็นผมไม่ยอมอบมือเรียว็เอื้อมมาับ้อมืออผมไว้เบาๆ ผมสะุ้่อนะมอมืออเราทั้สอนที่ำลัสัมผัสัน....
"แ่...ใน่ะ"ผมับมืออนผิวสีน้ำผึ้รหน้าอบ่อนะระับให้แน่นึ้น
ผมเยหน้าึ้นหมายะสบาับอีนแ่็เอับสายาที่ำลัสับสนอนที่ผมเรียว่าแฟน ใผมระุวาบ!
"ฮบิน.....ัน......."ปาระับยับ้าๆเหมือนลัเลในสิ่ที่ำลัะพู ัวอผมสั่นอย่าห้ามไม่ไ้ วามรู้สึแบบนี้เหมือนำลั...
"วอนิอ่า....พูมาเถอะ..."ผมับมือออีนแน่นึ้นไปอี วอนิ่อยๆลายมืออผมออ้าๆ
มันมาแล้วสินะ....ถึเวลาแล้วสินะ....
"ันว่าเรา....ลอมาิทบทวนเรื่ออเราใหม่...."ปาเรียวสวยออีนยับปล่อยถ้อยำที่ผมลัวที่สุออมานไ้...ผมยยิ้มที่มุมปาเหมือนมันเป็นเรื่อลร้ายที่สุเท่าที่ผมเยเอในีวิ..
"เอาสิ.....ถ้านาย้อารแบบนั้น"ผมเยหน้าึ้นส่ยิ้มให้ับนที่เป็นทั้เพื่อนสนิทและนที่ผมรั ใบหน้าที่ำลัเป็นัวลออีนเริ่มีึ้น
"อบในะ....นายเ้าใันใ่มั้ย?"วอนิึผมเ้ามาอแน่น! ัวผมปลิวไปามแรึออีน วอนิบหลัผม 2-3 รั้่อนะแยัวเ้าไปในึ่อน
แร๊!
สิ้นเสียประูที่ปิลพร้อมับร่าอผมที่ทรุลับพื้น และน้ำาที่ไหลออมาเหมือนเื่อนแ!
"ฮืออออออออ อ อ"ผมปล่อยให้มันไหลออมานหม วามรู้สึอึอัที่ผมเ็บสะสมมานานมันถูปลปล่อยออมาพร้อมับน้ำาพวนี้นหม
"ฮยออ่าาาา!!! เราะเริ่ม.....ฮยอ!!!!!!"เสียมัเน่ฮยอที่เปิประูพรวออมาามผมร้อเสียหลที่เห็นผมนั่้มหน้าอเ่าร้อไห้อยู่ที่พื้นอย่าหมสภาพ
"ฮยออ่า! ฮืออออ ฮยออ่าาา"ผมพุ่เ้าอน้อายนเล็อวอย่า้อารที่พึ่ ฮยอออบ่อนะบหลัผมเบาๆเพื่อปลอบใ
"ฮยอ...อย่าบอนะว่า.."ฮยอันัวผมออเบาๆ่อนะถาม ผมทำไ้แ่พยัหน้าเบาๆแทนำอบ มือหนาอมัเน่ำำปั้นแน่น!
"ทำไมวอนิฮยอถึยัร่าเริไ้นานั้น! แฟนัวเอำลัร้อไห้แท้ๆ"ฮยอทำท่าะลุลับเ้าไปหาเรื่อวอนิแ่ผมึแนเาเอาไว้
"เา...ไม่รู้หรอ ปล่อยเาไปเถอะ ... ันผิเอ"แล้วผม็เล่าเรื่อทั้หมให้ฮยอฟั รวมไปถึวามรู้สึอผมที่รับรู้ไ้ว่าเาเปลี่ยนไป้วย ฮยอนั่บบ่าปลอบใผมเียบๆ
"สรุปือยัไม่ไ้เลิ...แ่ิทบทวน?"ฮยอถาม ผมพยัหน้าเบาๆ
"ั้น็มาทำให้เาไ้ทบทวนันเถอะรับ!"ฮยออธิบายแผนาร่อนะยิ้มเ้าเล่ห์ ผมมอมัเน่้วยวามลัว
ทำแบบนั้น...มันะีหรอ?
#Dynamite1stWin
#ห้อพั่อนานแฟนไ์
พวเราไ้รับราวัลแราอัลบั้ม Dynamite ันในวันนี้เพราะแฟนๆทุนอยสนับสนุนริๆ
"วอนิอ่า! ทำไม่วนี้วุ่นวายับันัเลย!"เสียแฮวานฮยอโวยวายอยู่ไม่ไล วอนิหัวเราะเสียั่อนะพยายามแล้เนฮยออยู่ไม่ห่า ผมมอภาพรหน้า้วยสายาว่าเปล่า
รู้สึเหมือนเสียสิ่ที่รัมาๆไป เหมือนโนนทั้โลเมินเย ทั้ๆที่เป็นแ่นๆนึเท่านั้นที่เมินเยใส่ผม....
อาะเป็นเพราะ...เาเป็นโลทั้ใบอผม็ไ้
"ฮยอ! ผมูลิปนี้ิ! โรฮาเลย!!!"เสียฮยอัึ้นััหวะวามิราม่าอผม าม้วยใบหน้าที่ล้ายไโนเสาร์อมัเน่ัวแสบ
"ลิปไรๆ"เนฮยอผละาวอนิวิ่มาสมทบับพวเราเพื่อูลิปลอฮยอ ผมเผลอสบาับวอนิที่มอผมอยู่่อนแล้ว เายิ้มบาๆให้ผม่อนะเินออาห้อไป
ผมหน้าาทั้แถบเมื่อเอรอยยิ้มามมารยาทแบบนั้น น้ำา็พาละไหลอีรั้...มัน่า....
ทรมานีริๆ
ภายในานแฟนไ์เราถูำหนให้นั่้าๆัน โยเริ่มที่ฮัยอนฮยอ แทอุนฮยอ แฮวานฮยอ ผม วอนิ และฮยอ
เมื่อถึเวลาานพวเราทุนเหมือนหุ่นยน์ที่ถูั้โปรแรมให้ทิ้เรื่อส่วนัวทุอย่าไว้แล้วโฟัสที่าน ใ่!! ผมทิ้ทุอย่าแล้วริๆ.....
#หอพั
"อ๋า! ทำไมนายเอาแ่เาะแะันเนี่ย!"เสียแฮวานฮยอโวยวายวอนิที่ไม่ยอมห่า ผมเินามหลัทัู้่เียบๆ
หมับ!
"ฮยอ! ไปุปเปอร์ันีว่า!!"เสียฮยอพร้อมับมือให่(ว่าผม)ุมมืออผมไว้แน่น ผมมอมืออนที่เป็นน้ออย่าๆ
"อนนี้หรอ?"ผมถาม่อนะทำหน้าเ๋อ๋า
"ใ่! ไปื้อนมมาุนไว้! วันนี้เราสอนนอนที่โฟา้วยันเนอะ!!"ฮยอออผม่อนะหัวเราะเสียั
"ัฮยอ! นายะไปรบวนฮบินทำไม?"เสียฮัยอนฮยอุมัเน่
"็ทำไมละ ฮบินฮยอเป็นอผมนะ! ไปันเถอะ"ว่าแล้วหมอนั่น็ลาผมเินวนออมานอึหอพั้วยวามร่าเริ
#ุปเปอร์มาเ็
"ฮยอๆๆ ื้ออันนี้แถมัว่อ้วย!"ฮยอยื่นถุนมห่อให่ให้ผมู ผมมวิ้วมอหมอนั่นอย่าไม่เ้าใ
"ทำไมวันนี้นายร่าเริั...??"ผมึถุนมนั่น่อนะโยนละร้า ฮยอยิ้มว้าอย่าสใส
"็ผมอารม์ีนี่นา ไม่รู้ะเรียไปทำไม?"
"ีัเลยนะ...."ผมฝืนยิ้มแล้วเินเลี่ยออไปที่ั้นเรื่อื่ม ิถึเรื่อเมื่อลาวันน้ำา็พาละไหลลอ
ผมมันน่าเบื่อนานั้นเลยหรอ?
#ห้อนั่เล่นในหอพั
"ฮยอ!!!! ยิัวนั้นไม่ใ่ยิผม!! ยิมันเว้ยยย"เสียฮยอโวยวายลั่นผม้อใ้มืออี้าปิปาหมอนั่นไว้่อนที่พวเราทั้สอนะโนฮัยอนฮยอออมา่า
"อื้อ!! อ้าอั้นอ้ายเอ้ย!!!"ผมมอน้อ่อนะำ นาปิปาไว้ยัะพยายามพูอี
"หัวเราะแล้ว..."เสียฮยอพูึ้น่อนะยิ้มอย่าอ่อนโยนให้ับผม ผมะัับท่าทาที่เป็นผู้ให่อนเป็นน้อ
"ถ้าเรื่อที่ิอยู่มันบั่นทอนวามสุ...็ปล่อยมันไปเถอะรับ ผมไม่อยาเห็นฮยอที่ผมรั้อร้อไห้แบบนั้นอีแล้ว"ฮยอยิ้ม่อนะเยิบัวเ้ามาอผม่อนะลูบผมอผมเบาๆ
อนนี้เาเหมือนพี่าย....เหมือนนที่ผมะพึ่พาไ้ ผมปล่อยให้น้ำาไหลออมาอีรั้ ะไม่มีใร ไ้เห็นน้ำาอผมอีแล้ว......
#สถานที่อัรายารเพล(ห้อพั)
"ิๆๆ ผมว่าเาลมาเลยอ่ะ"ผมับฮยอนั่สุมหัวันสอนหัวเราะิัันอยู่ที่โฟา
"เาเป็นาราลที่เป็นธรรมาิมาริๆ"ผมใ้นิ้วเล็ปาน้ำาที่ไหลาารหัวเราะอย่าหนัเมื่อสัรู่ ฮยอเอื้อมมือมา่วยเ็อีแร
"ฮยอทำผมสีนี้เหมือนเ็ฝรั่เลย"เสียทุ้มัึ้นที่อีฝั่อห้อ พวเราทั้สอนหันไปมอามเสียเห็นวอนิำลัลอเลียแฮวานฮยอไม่ห่า ผมมอหน้าฮยอทันที
ทั้สอนเป็นแฟนันนี่นา ไม่หึบ้าหรอ?
แ่ฮยอลับ้มหน้ายิ้มแล้วหาลิปล่อไป ่าเป็นนที่....เ้มแ็ีัเลยนะ
ไม่ใ่ว่าผมไม่สัเนะ แ่แฮวานฮยอพยายามะเ้าหาฮยอลอ แ่็มีวอนิอยเาะแะไม่ห่า ผมถอนหายใเฮือให่่อนะลุไปหยิบหูฟัมาใส่เพื่อะเ้าสู่โลส่วนัว
"บินอ่าาา ฮยอยืมหูฟัหน่อยิ"เสียแทอุนฮยอัึ้นาอีฝั่อห้อ
"แ่ผม็ะ.....รับๆ"ผมถอนหายใ่อนะเินเอาหูฟัไปให้แทอุนฮยอ แล้ว็เผลอสบาับผู้ายผิวสีน้ำผึ้ที่นั่อยู่แถวนั้น ผมหลบสายาุนั่นและำลัะหันหลัลับที่..
หมับ!
"เี๋ยว่อน...."เสียทุ้มเรียผมพร้อมับมือเย็นๆที่สัมผัส้อมืออผม ผมสะุ้่อนะพยายามียิ้มให้อีฝ่าย
"วะ ว่าไ?"
"ทำไมเมื่อวานไม่เ้ามานอนในห้อ?"วอนิสบาผม่อนะถามรๆ ใอผมระุวูบ
"เล่นเมส์ับฮยอน่ะ...็เลย...."ผมพยายามแะ้อมืออัวเอให้หลุามือหนาออีฝ่าย ารระทำอเราทั้สอนเรียทุสายาในห้อ รวมถึแทอุนฮยอที่ปิะไม่สนใใร
"็เลยนอนหนาว้านอห้อ? หรอ...."เสียเย็นถามผมอีรั้ ัวผมเริ่มสั่น้วยวามลัว มือหนาบีบ้อมืออผมแรึ้นนมันเริ่มา
"มัน มัน็ไม่หนาว..โอ้ย!"ผมเผลอร้อเสียัลั่นเมื่อวอนิบีบมืออผมแรึ้น!
"ทำบ้าอะไรน่ะ? ปล่อยบินนะ"เสียแทอุนฮยอที่อยู่ใล้ที่สุึหูฟัออาหู่อนะว้าหมับไปที่แนอวอนิ
"หึ....."วอนิยอมปล่อย้อมืออผมแล้ว็ลุออาห้อไป
ปั!
"เฮือ..."ผมสะุ้ับเสียปิประูเสียันั่น แทอุนฮยอับ้อมืออผมไปู่อนะลูบเบาๆ
"ทะเลาะันริๆสินะ"เสียทุ้มโทนหวานอนเป็นพี่ให่พูึ้นโยไม่มอหน้าผม ผมัริมฝีปาอัวเอเพื่อไม่ให้น้ำาไหล
"ฮยอ! มือ...โธ่เว้ย!!!"ฮยอเินเ้ามาูอาารอผม เมื่อเห็นว่า้อมือแเถือ มัเน่็โวยวาย้วยวามหุหิ
"อ่า...ฮยอลอถามหมอนั่นแล้วนะแ่มัน็เปลี่ยนเรื่อลอ..."เสียแฮวานฮยอบอผม ผมยิ้มให้ับทุนโยไม่พูอะไร
้อบอว่า....พูไม่ออมาว่า!
#านแฟนไ์
ผมแทบไม่มอหน้าอีนที่นั่้าๆ ผมทำไม่ไ้!! แฮวานฮยอพยายามับทือผมใ้โ๊ะเพื่อให้ำลัใ
เวลาผ่านไป้าๆ ทรมานีริๆ
หลัเสร็านพวเราเินออมาึ้นรถู้ผมำลัะ้าวึ้นรถแ่ประูฝั่้านับ็ถูเปิ ร่าสูผิวสีน้ำผึ้้าวาึ้นรถ้วยท่าทาสบายๆ
ผมะั!
"ฮยอ! มานั่ับผมสิรับ!!"ฮยอึแนผมให้ไปนั่้วยัน แ่แฮวานฮยอ็มออยู่ ผมไล่ฮยอไปนั่ันเียวับวอนิแล้ว็ึแนอฮวานฮยอึ้นรถันเียวับฮัยอนฮยอ..
"อ่า~ ้อมือเป็นยัไบ้า?"รุ่นพี่หน้าล้ายฝรั่เอ่ยปาถามพร้อมับึ้อมือผมไปู ผมยิ้มบาๆอบลับไป
"ฮยอเ้าในะ...แ่อย่าให้มันบานปลาย รีบเลียร์ันให้รู้เรื่อ..."ฮัยอนฮยอมอผมผ่านระรถ ผมพยัหน้ารับทราบ...
#หอพั
ผมอาบน้ำเสร็็เินเ็ผมเ้ามานั่ที่ปลายเียเียบๆ วอนิที่ำลัวุ่นอยู่ที่หน้าโน๊บุ๊ัวเ่ไม่ไ้สนใผมสัเท่าไหร่
เรา่าน่าเียบ ... เ็บีนะ! เหมือนระหว่าเรามันเย็นาันไปแล้วรึเปล่า? ทำไมทุรั้ที่ผมมอไปที่เามันมีทั้วามื่นเ้นและวามลัว...
อีสาเหุที่ผมิเอนะว่าเป็นสิ่ที่ทำให้เาเปลี่ยนเป็นอีน เาไปร่วมรายารแ่แรปฯแล้วันพลารอบ 2 ผมำไ้ีวันนั้นเาอลับมาที่หอพั
เมื่อเอผมสิ่แรที่เาทำือพุ่เ้ามาอผมแน่นแล้วร้อไห้เหมือนเ็อนุบาลโนเพื่อนๆแล้ ผมยัหัวเราะให้ับวามเ็น้อยอเาอยู่เลย
แ่ผม็ไ้มารู้ทีหลัว่าเาโนวิารย์อย่าหนั! ทำให้เาหมศรัทธาในัวเอไปพัให่ๆ และู่ๆเา็ลุึ้นมาเียนเพลอย่าบ้าลั่ าที่เยทำานหนัอยู่แล้ว เาลับทำมันหนัึ้นไปอี
สุท้ายเา็ไ้มีอนเสิร์เี่ยวเป็นอัวเอ! เป็นารแ้เิิม ราวี่ แรปเปอร์และโปริวเอร์ที่แท้ริ....
และเป็นุบอิม วอนิ นเ่าที่ผมรัไปพร้อมๆัน
เส้นบาๆเิึ้นระหว่าเรา...แ่ผมพยายามะไม่ิถึมัน พยายามะหลบเลี่ยมัน...นสุท้ายวามอทนอเาทีู่เหมือนะมีน้อยว่าผม็ไ้หมล!
"ฮยอ! วันนี้มาเล่นเมส์ันอีมั้ย?"ฮยอเปิประูเ้ามาถามผม เรียให้ผมื่นาห้ววามิอัวเอ
"นายวรนอนพันะ....พรุ่นี้เรา้อไปแสที่่าถิ่นนะ"ผมุน้อาย ฮยอทำหน้าบู่อนะเินเ้ามานอนัผมที่ำลันั่เ็ผม ทำให้ผมสะุ้รีบหันไปมอวอนิที่ยัใส่หูฟั้มหน้า้มาอยู่ที่อโน๊บุ๊
ไม่ไ้สนใันเลยสินะ....ผมถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยล้า
"ผมนอนที่นี่้วยไ้มั้ย?"ฮยอถามึ้นเสียสใส ผมมอนเป็นน้อ้วยวามุนแ่สายา็เหลือบไปเห็นผู้ายผมสีบรอน์แอบเาะประูมอมาที่เรา
"นายลับไปนอนที่ห้อนายเถอะ....ทิ้แฮวานฮยอนอนนเียวไ้ยัไ?"ผมผลัหัวมัเน่ร่ายัษ์อย่าแร ฮยอลุึ้นมาสบาับผมนิ่ๆ
"มอแบบนี้ทำไม?"ผมถาม
หมับ!!!
"ฝันีนะรับ...ฮบินฮยออผม!!"ฮยอพุ่เ้ามาอผมแน่น่อนะยิ้มหวานแล้วยอมเินออาห้อไป
อะไรอไอ้เ็นี่เนี่ย!!!! ไปนอนีว่า....
ผมลานึ้นที่นอนไปนอนลเียบๆ ่อนะหลับา็มอไปที่แผ่นหลัออีนที่ยัไม่สนใใยีผมเ่นเย...
"วามอทนอนเรามีำัและมันหมแล้ว..."
ผมพึมพำนเียวเียบๆ่อนะหลับาลเพราะเหนื่อยมาริๆ......
Wonsik's Part
เมื่อเห็นว่าอีนหลับไปแล้วผม็ถอหูฟัที่ไม่ไ้เปิเพลออาหู้วยวามหุหิ...
ใ่! ผมไ้ยินทุอย่า!!!! เห็นทุอย่าผ่านหน้าอโน๊บุ๊ที่สะท้อนภาพาทา้านหลั....
ผม็ไม่รู้ว่าัวเอเป็นบ้าอะไร!? ทำไม้อลายเป็นนแบบนี้ ผมยอมรับว่าัวเอนิ่ึ้น! ใ่! ผมนิ่ึ้นมาๆ
ผมเป็นนที่ิมาแล้ว็อินับเพลที่ัวเอทำมาๆ ล่าสุือเพล Farewell Hands เป็นเรื่อราวอู่รัที่บันมานานนเิวามรู้สึ 'เยา' ่อัน นสุท้าย็...้อเลิราันไป
ผมยอมรับนะว่ามีวามรู้สึเยาับฮบิน แ่ภายในใลึๆมันยัมีวามผูพันธ์ ทั้ีวิอผมเือบ 90% เป็นอ VIXX
ฮบิน็รวมอยู่แทบะทุๆวามทรำอผม บารั้ที่ผมมอไปที่เา....ในบารั้นะ มันไม่ไ้มีวามรู้สึใเ้นแรเหมือนเมื่อ่อนอีแล้ว
เหมือนมันเลือนราลไปทุที ผมลัวว่าัวเอะหมวามรู้สึไปะ่อนึัสินใอเวลาทบทวนเรื่ออเรา ผมยอมรับว่าผมไม่ล้าพูำว่า 'เลิ' เพราะรู้ว่าัวเอ็้อเสียใไม่่าัน
ผมปิโน๊บุ๊แล้วเินไปนั่มอนัวเล็ว่าที่หลับสนิทไปแล้ว เมื่อวานที่ฮบินไม่ยอมเ้ามานอนในห้อผมรู้ว่าเาะอึอัใ แ่ที่ผมหุหิเป็นเพราะเาเลือที่ะนอนหนาวอยู่้านนอับฮยอ
ฮยอเยแอบิอยู่หลายรั้ว่าฮยอแอบอบฮบินรึเปล่า? อนแรผมมัวแ่หึแทอุนฮยอที่อบป้วนเปี้ยนใล้ๆแฟนอผม นมอ้ามฮยอไป
แม้ว่าอนนี้ทั้สอนะมีแฟนแล้ว็าม แ่ผม็รู้สึไม่อบใอยู่ี...
"อโทษนะ....."ผมเอื้อมมือไปแะที่้อมือแเถืออนัวเล็เบาๆ ่วนี้เวลาผมโมโหะเผลอทำอะไรรุนแรโยที่ไม่รู้ัว
ผม้มลูบเบาๆที่้อมือาวออีน่อนะทิ้ัวลนอน้าๆร่าบาที่หลับสนิทไม่รู้เรื่อรู้ราว
HongBin's Part
#ห้อพั
เรามาเรียมัวโว์ันที่สถานที่อัรายาร Show Champion เป็นเวทีลาแ้! วันนี้เหมือนฝนะ้วย แฟนๆะพร่มมาันมั้ยนะ?
"ฮบิน / ฮยอ"วอนิและฮยอเรียผมพร้อมๆันทำให้ทุนมอทั้สอนรวมทั้ผม้วย
"เอ่อ....ว่าไ?"ผมัสินใมอทั้สอนสลับันไปมา วอนิสบาับผมนิ่ ฮยอเห็นว่าอีนเียบึเินรเ้ามาหาผม่อนะวนไปเ้าห้อน้ำ
ผมเินสวนวอนิที่ยืนอยู่รทาออมอผมเียบๆไม่ละสายา ผมทำไ้แ่้มหน้าเินามฮยอไปเียบๆ
"ทำไมวันนี้วอนิฮยอมอเร่สอนแปลๆ"เมื่อเินออมาไลาห้อพัฮยอ็ถามึ้นผมส่ายหน้าไปมา
"ันอึอัมาเลย...ันิว่าันะบมันวันนี้"ผมัสินใพูออไป ฮยอมอหน้าผม่อนะอ้าปา้า
"ฮยอิีแล้วหรอ? ผมว่า...."
"ันปล่อยให้มัน้าาแบบนี้ไม่ไ้! ันะบมัน!"ผมสวนึ้น ฮยอทำไ้แ่บบ่าผมเท่านั้น
เราทั้สอนเินลับเ้าไปในห้อพั...แฮวานฮยอมอเราทั้สอน้วยสายาที่ผมเาไม่ออแ่รู้ว่าไม่ีแน่ๆ
"ฮยอ...ือ..."ผมพยายามะามไปแ่ฮยอึแนผมไว้่อนะส่ายหน้าไปมาแล้วลุามแฟนหนุ่มรุ่นพี่อัวเอไป ผมมอามทัู้่้วยวามเป็นห่ว
ผมมอลับเ้ามาในห้อ็ไม่เอู่รัรุ่นพี่ เอแ่.....สายามอนร่าสูที่้อผมอย่าเอาเรื่อ
"อุย้วยหน่อย...."ผมพูเสียเรียบ วอนิึหูฟัออาหู่อนะเอียอรอฟัสิ่ที่ผมำลัะพู
"ันมาิๆูแล้ว...มันอาะระทบ่อทุนถ้าืนเรายัืำลายบรรยาาศแบบนี้...ันิว่าเรา...."ผม้อาๆออีนนิ่
"เรา?"
"เราเลิเป็นแฟนันเถอะ....แล้วเป็นเพื่อนันเหมือนเิม"
Wonsik's Part
"อี 2 นาที VIXX สแนบาย้าเวทีเลยนะรับ!"เสียทีมานำลัวิ่วุ่นวาย พวเรายืนรอึ้นแสอยู่้าเวที
วันนี้้อั้สมาธิให้ีเพราะฝนทำให้เวทีเปียและลื่นมาๆ หลายๆว่อนหน้าพวเราลื่นล้มแทบะทุว!!
สำหรับนที่รับหน้าที่เ้นอย่าผมะไม่น่ามีปัหาแ่...เมื่อั่วโมที่ผ่านมา ผมเพิ่ะ...
โนบอเลิ!!!
ผมแอบำเลือมอร่าเล็ที่ยืนอยู่ไม่ไลนัำลัทำสมาธิอยู่้าเวที ปาเล็ๆเป่าลมเ้าออเพื่อระับอาารื่นเ้นอย่าที่อบทำ
มืออผมสั่น ใอผมเ้นแรอย่า่วยไม่ไ้! ไม่ใ่ว่าไม่เสียในะ ทั้ๆที่เป็นนไปอห่าสัพัับเาเอแท้ๆ สุท้ายเาันเป็นนมาอเลิ บอเลยโรเ็บ!
"วอนิอ่า!!! มารวม!!!"เสียฮัยอนฮยอเรียสิอผมให้ลับมาสู่ปัุบัน ผม้าวาไปยืนรวมับนอื่นๆ
"วันนี้สเลื่นมาแน่ๆ ฮบิน แฮวาน ระวััน้วย!"ลีเอร์อวทำหน้าที่่อนะึ้นโว์
"VIXX เิเลยรับ!!!!"พวเราทุน้าวึ้นเวที้วยวามมั่นใ
"ฮยอผม่วย!"เสียฮยอุยับฮบิน่อนที่ทัู้่ะ้าวึ้นเวทีไป้วยัน
ผมมอมือเล็ๆที่เยเป็นอผมนิ่...อนนี้มือนั้นหลุลอยหายไปาผมเรียบร้อยแล้ว...
"3 2 1 ิว!!!!"
เสียนรีบรรเลเพล พวเราเ้นอย่าริัทุรั้! มีัหวะนึที่ฮบินเหมือนะลื่นผมแทบะพุ่เ้าไปพยุนัวเอ....
พลั๊!!!!!!
นัวเอเสียหลัล้มลไปอที่พื้น!!! ้อมือ้า้ายอผมระแทับพื้นอย่าแรนรู้สึา ผมรีบลุึ้นเ้น่อนบเพล
"ไม่เ็บนะ?"เสียฮัยอนฮยอเ้ามาบ้นผมเพื่อปลอบใ ผมหัวเราะแห้ๆให้ับลีเอร์่อนะลไปที่หลัเวที
HongBin's Part
#ห้อพัsหลัเวที
ผมเินวนในห้อพัะเ้ออูที่ทาเ้าเพราะร่าสูที่ล้มลาเวทียัไม่ยอมเ้ามาพัเพราะ้อไปรวเ็ว่าเ็บรไหนรึเปล่า?
"ไว้่อนรับ...ผมไม่อยาให้แฟนๆเห็น..."เสียทุ้ม่ำุยับทีมานัมาแ่ไล ผมรีบวิ่ลับไปนั่ที่เิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น แทอุนฮยอ แฮวานฮยอและฮยอมอผม่อนะลั้นหัวเราะัน
"ั้นประาศราวัลเสร็นาย้อพันแผลนะ!"เสียฮัยอนฮยอสั่่อนที่ทัู้่ะเินเ้ามาในห้อ วอนิทำหน้าเบื่อโล่อนะหันมาสบาับผม
ผมหันหน้าหนีไปทาอื่นทันที!
"เป็นอะไรมามั้ย?"แฮวานฮยอถาม ผมเนียนหยิบหูฟัึ้นมาสวมทำเหมือน(?)ฟัเพลทั้ที่ริๆไม่ไ้ปลล็อหน้าอเลย้วย้ำ
"้ำนิหน่อยฮะ...แ่ผมไม่เป็นอะไรมา"
"ฮัยอนอ่า...ไปื้อาแฟันเถอะ!"เสียแทอุนฮยอเินไปล็ออลีฯึ่เป็นแฟนอนออาห้อพัไป
"อะไร? ทำไม? ทำไมอยาินอนนี้?? แทอุน! แทอุนนนนนน น น"เสียฮัยอนฮยอร้อโหยหวนนเียบไป
"ฮยออ่า! พาฮยอไปเอาอที่รถหน่อยิ"เสียแฮวานฮยอเรียฮยอที่นั่เอาหัวพิไหล่ผมอยู่้าๆ
"ัวเอ็ไปเอิ! เ้าเล่นเมส์อยู่เนี่ย!"เสียฮยอที่เผลอเรียศัพท์ที่ใุ้ยันับแฮวานฮยอสอนัึ้น
"ัฮยอ!!!!!!"เสียแปหลออแฮวานฮยอทำให้ฮยอ้อรีบออาเมส์แล้วพาแฟนออาห้อไป ผมที่เห็นทุนออไปันหมเริ่มรู้สึอึอันิว่าะไปบ้า....
"โอ๊ย!!!! แนัน!!!!!"แ่เสียทุ้ม่ำทำให้ผมหยุเิน่อนะหันลับมามออีนที่ทำแ้วน้ำร้อนหล่นามือ
"มือ้านั้นใ้ไม่ไ้นาย็ใ้อี้าเ่!!!"ผมพุ่เ้าไปว้ามือหนามาเป่า่อนะพยายามมอหาอะไรเย็นๆมาประบ
"ไม่อยาะเื่อเลยว่านที่เ้นเป๊ะที่สุในวอย่านายะเป็นนล้ม!! ันิว่าเป็นันะอีที่ะล้ม"ผมยับ่น่อไป ร่าสูยืนเียบๆไม่ยอมพู
"นี่ถ้า่อไปมีแฟนนะ! บอเา้วยว่านายุ่ม่ามแ่ไหน!? เาะไ้รับมือถู...แล้ว็..."
น้ำาทีู่่ๆ็ไหลออมาไม่ยอมหยุทำให้ผมสะอื้น ผมไม่ล้าเยหน้าึ้นสบาับอีน ไม่อยาให้เาเห็นว่าผมำลัร้อไห้...
"ฮบิน...ัน......"
"ไม่เป็นไรๆ มันะเป็นรั้สุท้ายที่ันะร้อไห้..."ผมบอ่อนะฝืนเยหน้ายิ้มทั้น้ำาให้ับนที่ผมรัมาที่สุ
"ันยอมรับว่าันเบื่อ..."เสียทุ้ม่ำเอ่ยึ้นอีรั้ ำพูรๆที่เหมือนใบมีโนรีใผมที่พัไปแล้ว ให้แหลสลายไปอี
"อโทษที่น่าเบื่อนะ...ฮึ"
"ันยอมรับว่าันรู้สึเยา...."
".........."ผมทำไ้แ่พยัหน้าเบาๆ ยอมรับวามริ แม้ว่าอนนั้แทบะยืนไม่ไหวแล้ว็าม...
"แ่ัน....ไม่เยิะเลิับนายเลยนะ"น้ำเสียออีนอ่อนโยนนทำให้ผม้อเยหน้าึ้นไปมอทั้น้ำา
วา้อมอผมพร้อมับรอยยิ้มที่เหมือนับเมื่อ่อน ผมปาน้ำาัวเอลวๆเพื่อะมอภาพรหน้าให้ัเนึ้น!
"นาย...."
"ที่นายมาอเลิน่ะ...ันไม่เลิหรอนะ!"
หมับ!
ร่าสูึผมเ้าไปอแน่นราวับว่าลัวผมะสลายไป น้ำาแห่วามีใ โล่ใ มันไหลออมาอีรั้...
ลับมาแล้ว.....วามรู้สึอบอุ่นแบบนี้.....
"ันอโทษนะ....ันมันบ้าเอ! ันอินับเพลมาไปหน่อย...."วอนิันัวผมออเบาๆ่อนที่ะใ้นิ้วเรียวปาน้ำาออาแ้มอผม
"อินับเพล?"
"เพล Farewell Hands ไ ... มันอินไปหน่อย"ผมมอร่าสู้วยวามรู้สึสับสน
"ั้นที่นายเลือท่อนนั้นให้ัน..."
"ใ่! นายไม่มีอะไร้อปรับปรุ นายไม่ผิอะไรเลย นั่นือสิ่ที่ันอยาะบอนายไ...."วอนิยิ้มบาๆ่อนะใ้นิ้วโป้ลูบแ้มผมเบาๆ
"เพลเพื่อบอเลิ?"ผมมวิ้วถามอีนอย่าัใ
"ทุู่ไม่ไ้บ้วยารเลิันเสมอไป...เหมือนเราไ แ่ทิ้ระยะห่าให้ิถึัน ็ลับมารัันเหมือนเิม..."
"ันนึว่านายอยาเลิันันะอี...."
"ันอาะเบื่อ อาะรำา หรืออาะรู้สึบ้าอะไรอี็ไ้ในอนาแ่..."
ผมเอียอมออีนที่หยุเว้นวรรแล้วยิ้ม
"ารเลิับนาย เลิรันาย ือสิ่ที่ันะไม่มีวันทำ....ันั้น อย่าเลิันเลยนะ"วอนิับมือทั้สอ้าอผมไว้แน่น
มืออเราทั้สอนเย็นและุ่มไป้วยเหื่อ ผม้มลมอมืออเราทั้สอนนิ่
"มืออเรา...เย็นเหมือนในเพลที่นายแ่เลย"ผมพึมพำเบาๆ
"ใรสนละ...ไม่ว่ามือนายะเย็นนเป็นน้ำแ็ ัน็ะไม่ยอมปล่อยให้นายหลุมือันไปไหนแน่! นายือโลทั้ใบอันนะ ฮบิน....."วอนิอผมแน่น ผมฝัหน้าัวเอลไปที่หน้าอว้า
"นาย็ือโลทั้ใบอันเหมือนัน...วอนิ"
"ันอโทษนะที่ี่เ่า....ันรันายนะ รัมาๆ"วอนิระับอ้อมแนให้แน่นึ้น ผมยิ้มบาๆ
"ันไม่เยรันายน้อยล...ั้แ่วันนั้นนถึวันนี้ วามรู้สึอันยัเหมือนเิม ันรันาย...แ่นาย...."
#Dynamite2ndWin
หลัาวันนั้นผม็เริ่มปรับัวเ้าหา "New Wonsik" เาทั้ใเย็นึ้น นิ่ึ้น รอบอบึ้น เป็นผู้ให่มาึ้น
อาะเพราะว่าเรา่า็โึ้น....ผมอบลุนี้อเามาว่าเมื่อ่อนนะ ูพึ่พาไ้ ริัับาน ูน่าเื่อถือ....
เมื่อ่อนเาะเอาแ่ามหลัผม แ่อนนี้เาลายเป็นนใหม่ ลายเป็นผู้นำแล้ว อนนี้เาเหมือนนที่โว่าผม อยสอน ให้ำปรึษาผมไ้หลายๆเรื่อ
ผมภูมิใในัวแฟนนนี้มาๆรับ...
และผม็รัเามาๆ้วย...
My Wonsik's
ผลงานอื่นๆ ของ ชะนีติ่ง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ชะนีติ่ง
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น