I'M BLACK IN GRAY SOCAILITY

ผู้อ่านที่รัก... คุณเคยถามตัวเองหรือปล่าว ว่าจริงๆแล้วตัวคุณเกิดมาทำไม เพื่ออะไร และทำอะไรได้บ้าง

หลายคนพยายามค้นหาคำตอบของคำถามซึ่งจริงๆแล้วอาจจะเป็นคำตอบที่ยัดเหยียดให้เป็นจริงเสียมากกว่า

 ฉันเองก็ทำแบบนั้น 

ฉันเป็นใคร?//ฉันก็คือฉัน ไม่ใช่ใครอื่น ฉันจะเป็นอลิซ หรือนกไนทิงเกลไม่ได้ ฉํนเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากตัวของฉันเอง

ฉํนเกิดมาทำไม?//พ่อกับแม่อยากให้ฉันเกิดมา ฉันคือดวงใจของเขา ดังนั้นแล้วฉันเกิดมาเพื่อพวกเขา

ฉันทำอะไรได้บ้าง?// ฉันทำได้ทุกอย่างที่ฉันอยากจะทำ แค่ฝึกฝนทุกอย่างบนโลกนี้

คำตอบพวกนี้เคือสิ่งที่ฉํนหยัดเหยียดมันให้กับตัวฉันเองมาโดยตลอด ตอนแรกฉันก็ไม่เคยจะคิดเรื่องพวกนี้หรอก ฉันว่าพวกคุณเองก็ไม่รู้ว่าจริงแล้วคำตอบของความสงสัยในวัยเยาว์คืออะไร 

อะไรที่แท้จริง 

แล้วความแท้จริงที่ว่านั่นเอาอะไรเป็นเกรณ์ตัดสิน 

ฉันยังคงค้นหามันอยู่ 

เพราะว่าเขาได้เดินเขามาขุดขุ้ยอดีตอันเน่าเฟะที่ฉํนเองก็ถูกปิดกั้นจากมัน กับประโยคที่ว่า

 "เธอหน่ะได้หลงลืมคุณค่าของตัวเอง"

หลังจากนั้นส่วนที่หลบซ่อนภายใต้หน้ากากของฉันก็ค่อยถูกเปิดออก เหมือนในงานเต้นรำหน้ากากที่ทุกคนในงานล้วนสวมหน้ากากปิดบังตัวตน มีแต่เธอที่มองเห็นทุกสิ่งภายใต้หน้ากากของแขกรือที่กำลังรื่นเริงกับปริศนาว่าเธอหรือเขาคือใครกัน ทุกคนดูกลมกลืนกันไปหมด มีเพียงตัวเขาในกลุ่มคนที่ดูคุ้นตาไร้ความโดดเด่นใดๆสำหรับคนอื่นๆทำตัวกลมกลืนไปกับกลุ่มคนในวงสนทนาของหญิงสาว 

ทำไมกันนะคืนนี้เขาช่างดูโดดเด่นและน่าหลงไหล ?

ทำไมกันนะก่อนหน้านี้ฉันถึงไม่สังเกตเห็น ..?

ทำไมฉันถึงอยากเดินไปเปิดหน้ากากนั่นทั้งที่ฉันเองก็รู้ว่าภายใต้สิ่งนั้นคืออะไร

แต่ "เอ๊ะ!! นั่นเขาจะไปไหน?" ฉันต้องตามเขาไป หลังงานเลี้ยงอันแสนน่าเบื่อและยาวนาน เธอได้พบกับเขากับใบหน้าอันคุ้นตา ทำไมมันช่างดึงดูดยิ่งนักเมื่อเราได้อยู่กันสองคน เอาอีกแล้วหรือเรา ให้อารมณ์นั้นพัดพาอีกแล้ว ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะไม่ควรจะเกิดขึ้นค่อยๆพัฒนาอย่างช้าๆเหมือนแสงจันทราในค่ำคืนนี้ที่ถูกเมฆบังมาทั้งราตรี เมื่อเธอมองเข้าไปในดวงตาที่สะท้อนแสงจันทร์นั้น จุมพิตของค่ำคืนนั้นเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล