ฉันกับ ไอซ์ เป็นเพื่อนกันตั้งเเต่ ม.ต้นจนถึงตอนนี้ฉันอยู่มหาลัยเเล้ว เเละ ไอซ์ ก็ได้อยุ่คณะเดียวกับฉันด้วย
เเล้วความบังเอิญที่เราได้อยู่คณะเดียวกันนั้นเเหละ ที่ทำให้ฉันไม่เเน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง ยิ่งเข้าไกล้เค้ามากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ความเป็นเพื่อนสำหรับฉันมันลดลงเรื่อย ฉันคิดอยู่เสมอว่า ทำไมฉันต้องคิดถึงเเต่เค้า คอยเป็นห่วงเเต่เค้า จนวันหนึ่ง ไอซ์ เเนะนำเเฟนให้ฉันรู้จัก เเต่วินาทีนั้น ฉันอยากจะบอกเค้าว่า ฉันไม่อยากรับรู้ว่าเค้าคบกับใคร ตอนนี้ฉันอยากจะร้องไห้ ตอนนี้ฉันยังไม่เข้าใจตัวเองว่าความรู้สึกของฉันในวันนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรเลย กับคำว่า คนเเอบรัก แต่ตอนนี้มันก็คงจะสายไปเเล้วเพราะเค้าก็คงจะเจอคนที่ใช่สำหรับเค้าเเล้ว ตอนนี้ฉันหยุดเรียนไปได้ 2 วันเเล้วเพราะฉันยังยอมรับความจริงไม่ได้ โดยฉันอ้างว่ามีธุระที่บ้าน มาวันนี้ฉันกลับไปเรียนเหมือนเดิม เเต่เหมือนฟ้าจะเข้าข้างฉันรึเปล่า ไอซ์เลิกกับเเฟนเเล้ว ฉันจึงบอกความในใจกับเค้า เพราะมันเป็นทางที่ดีที่สุดถึงเเม้ว่าคำตอบที่ได้มันจะทำให้ฉันเจ็บปวดเเค่ไหนก็ตาม เค้าได้ตอบกับฉันว่า ตอนนั้นเค้าก็คิดกับฉันมากกว่าเพื่อน เเต่เพราะกลัวว่าฉันจะเลิกคบกับเค้า เค้าจึงไม่ยอมพูดมันออกมา จนวันที่ฉันนั้นได้มาบอกกับเค้า เเต่มันคงสายไปเเล้ว เพราะ ความเป็นเพื่อนกันมานาน มันจึงทำให้เค้าไม่สามาถรยอมรับได้ ที่จะเป็นมากกว่าเพื่อนกัน ฉันรู้ว่าคำตอบมันต้องเป็นเเบบนี้ ฉันจึงต้องยอมเพื่อนยังตงจะได้อยู่ไกล้ชิดกับเค้าไปเรื่อยๆ จนวันนี้ฉันกับเค้าก็ต่างเรียนจบ มีครอบครัวเปงของตนเอง
เเต่คำว่าเพื่อนของฉันมันก็ยังไม่ลบเลือนไป
ฉันคิดอยู่เสมอว่าถ้าฉันบอกความรู้สึกเค้าไปตั้งเเต่ตอนนั้น เราอาจจะลบเส้นบางๆ ของคำว่าเพื่อนไปได้
เเต่เเล้วฉันก็รู้ว่าคำว่าเพื่อนกับคำว่าเเฟนมันเเตกต่างกันมาก เเม้ว่ามานจะมีเเค่เส้นบางๆกั้นอยู่ เเต่มันก็อยากที่จะตัดออกไปได้ เหมือนกับฉันกับเค้า เเม้ต่างจะมีความรู้สึกมากกว่าคำว่าเพื่อน
เเต่คำตอบสุดท้ายก็คือคำว่าเพื่อน ที่ดีต่อกัน ที่จะไม่ทิ้งกัน เพื่อนที่จะไม่มีคำว่า เลิกต่อกัน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น