This is love ใช่รักหรือเปล่า

1

นี่!!!! บุชแกได้ยินที่ฉันพูดไหม ฉันบอกว่าให้บอกมา บอกมาใครทำให้แกร้องไห้ บอกมา ฉันจับตัวบุชเขย่าไปมา ก็ตั้งแต่นายมาร์ชแฟนยัยบุชเรียกให้ไปหาที่ห้องเมื่อกี้ กลับขึ้นมาแป๊บเดียวก็มานั่งร้องห่มร้องไห้ และฉันสมญานามว่า พิ้งค์ ต้องถามยัยบุชให้รู้เรื่องให้ได้

บุชเป็นเพื่อนที่ฉันรักที่สุดและสนิทที่สุด เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล บุชเป็นคนที่อ่อนแอ ฉันเป็นคนที่ไม่ยอมใครง่าย ๆ และใครที่ทำให้เพื่อนฉันเจ็บ คนนั้นต้องชดใช้

ฉันจะถามแกอีกรอบนะ ใครทำให้แกร้องไห้ ฉันพูดด้วยเสียงที่เย็นชา ปนกับความโกรธ

พี่มาร์ช.พี่มาร์ช.เค้าบอกเลิกฉัน ฮือฮือ TT_TT

แล้วทำไมเขาถึงบอกเลิกแกล่ะ ฉันขอเหตุผล

พี่มาร์ชเขาบอกว่า เพื่อนเขาบอกมาว่าเราไม่เหมาะสมกัน พี่มาร์ชออกจะเพียบพร้อมทุกอย่าง แต่ฉันกับ. ฮือ..ฮือ TT_TT ยัยบุชพูดไปร้องไห้ไป ฉันฟังพอจะไม่ได้ศัพท์

เพื่อนนายมาร์ชชื่ออะไร ฉันพูดด้วยเสียงที่เย็นชาและไร้อารมณ์กับยัยบุช และแน่นอนยัยบุชคงรู้ว่าฉันคิดจะทำอะไรต่อไป

ชื่อชื่อ พี่นิค

ห้อง

6/6 เธอจะทำอะไรเขาฮะพิ้งค์ อย่าบอกนะว่าเธอจะ

ใช่ ฉันพูดพร้อมกับพะงักหัว และรีบลุกเดินออกมาจากห้องทันที

ปัง

ฉันเปิดประตูห้องเรียน 6/6 ด้วยอวัยวะเบื้องล่างสุด และแน่นอนยัยบุชยังคงวิ่งร้องไห้ตามหลังฉันมา

ทุกสายตาในห้องมองมาที่ประตูที่ฉันและยัยบุชยืนอยู่

                นายนิคจอมสิ้นคิดและนายมาร์ชจอมบื้ออยู่ไหน ฉันตะโกนถามลั่นห้อง

                ทุกคนเลยชี้ไปที่หลังห้องซึ่งมีผู้ชาย 2 คนนั่งอยู่ นายมาร์ชกำลังเล่นเกมส์อยู่อย่างเมามัน ส่วนอีกคนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายนิค ซึ่งตอนนี้หมอนั่นกำลังฟังเพลง mp4 อยู่อย่างสบายอารมณ์ มีความสุขกันจังเลยนะ รู้ฤทธิ์แม่น้อยไปซะแล้ว

                ฟิ้วปั๋ง

                ฉันหยิบลูกบาสที่อยู่แถว ๆ นั้น และโยนลงไปหลังห้องทันที มันลงได้เหมาะเจาะมากกลางหัวนายนิค เลยสมน้ำหน้า ฮ่าฮ่า..ฮ่า ^0^.

                โอ๊ย!!!!!!!!!!!

                เฮ้ย ใครโยนมาว่ะ นายนิคจอมสิ้นคิดพูด ไม่แน่สมองของหมอนั่นอาจจะได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก และอาจจะทำให้หมอนั่นมีหัวคิดขึ้นบ้างก็ได้

                ฉันเอง พิ้งค์เพื่อนยัยบุชแฟนนายมาร์ช เพื่อนของนายไง ฉันพูดพลางเดินไปเผชิญหน้ากับนายนิคจอมสิ้นคิดนั่น

                ฉันไปทำอะไรให้เธอฮะ ยัยทอมแบร์ 

                นี่!!! นายโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ ที่บุชกับนายมาร์ชเลิกกันก็เป็นเพราะนาย ที่นายบอกพวกเค้าว่าไม่เหมาะสมกัน เพื่อนของนายน่ะ ถ้าจะเป็นพ่อเทพบุตรลงมาจุติเกิดบนโลกมนุษย์เลยสินะ ถึงดีเลิศประเสริฐศรีอย่างนั้นน่ะ และขอบอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ใช่ทอมอย่างที่นายคิดย่ะ เอ่อ!!! ขอโทษนะสมองอย่างนายมันคงคิดได้แค่นี้อ่ะเนอะ ฉันลืมไป นายนิคจอมสิ้นคิด ฉันพูดใส่หน้านายนิค ซึ่งตอนนี้ยืนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่

                ก็มันจริงไหมล่ะ เพื่อนฉันน่ะออกจะหล่อ ถึงแม้ว่าจะหล่อน้อยกว่าฉันนิดหนึ่งก็เหอะ ถึงพวกเค้าจะเลิกกัน มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอสักหน่อย แล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์เอาลูกบาสมาโยนใส่หัวฉัน เธอต้องรับผิดชอบ

                ok ok ฉันจะรับผิดชอบแต่ขออะไรอีกอย่างได้ม๊ะ

                ก็ได้ ว่ามา

                ตุ๊บ โอ๊ย !!!!!!!!!!!!!!!

                ฉันกำหมัดชกเข้าไปที่เบ้าตาซ้ายของนายนิค จากตาคมเข้มกลายเป็นหมีแพนด้าไปเลยสะใจ 555+ @^@

                อ่ะเงิน เอาไปเป็นค่ารักษาพยาบาลซะ ฉันล้วงเงินในกระเป๋ากระโปรงและใส่เข้าไปในกระเป๋าเสื้อนักเรียนของนายนิค

                เธอนี่มันจะมากไปแล้วน่ะ ก็ได้ ก็ได้ เธอเล่นอย่างนี้ใช่ไหมยัยทอมแบร์ เดี๋ยวจัดให้

                อุ๊บ นายนิคจับฉันหน้าฉันเข้าไปใกล้ และแล้วเขาก็จูบฉัน ไอ้บ้าแก่เป็นใครกันเนี้ยะ ถึงกล้ามาจูบฉัน ฉันดิ้นไปดิ้นมาเพื่อให้เขาปล่อย แต่ก็ไม่มีวัน จนกระทั่ง.

                หยุดน่ะ!!!!!!!! นี่พวกเธอกำลังทำอะไรกัน เอ๊ะ เสียงอาจารย์พิพิสสรณ์นิ ซวยแล้วไม่ล่ะ

                นายนิคเลยถอนจูบออก ฉันหน้าแดงกร่ำ นายมาร์ชกับยัยบุชกำลังยืนอึ้ง กลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ อยู่ข้าง ๆ

                พวกเธอ 4 คน นายนิค นายมาร์ช ยัยพิ้งค์และยัยบุช ตามฉันมาที่ห้องพักครูด่วน อาจารย์พิพิสสรณ์จอมโหด เดินนำหน้าเราไป พวกเราเดินตามหลังต้อย ๆ ๆ ไม่มีการพูดจาใด ๆ ทั้งสิ้น

                เมื่อเดินมาถึงห้องพักครูแล้ว อาารย์พิพิสสรณ์ก็จดบันทึกอะไรลงไปในสมุดก็ไม่รู้

                อาจารย์ครับผมไม่ผิดนะครับผมอยู่ที่ห้องอยู่ดี ๆ ยัยทอมแบร์นี้มาจากไหนก็ไม่รู้เอาบาสมาโยนใส่หัวผม ต่อยผม และก็

                อาจารย์ค่ะ ไม่จริงนะคะ อาจารย์ก็เห็นอ่ะว่านายนิคเป็นคนผิด เค้าจะ..จูบพิ้งค์ค่ะ พิ้งค์เป็นผู้หญิงพิ้งค์เสียหายนะคะ

                พอพวกเธอหยุดได้แล้ว ฉันจะลงโทษพวกเธอเอง พวกเธอเกียจกันมากใช่ไหม 

                พวกเราพยักหน้าพร้อมกันเมื่ออาจารย์ถาม แต่นายมาร์ชและยัยบุชยืนแข็งทื่อกันอยู่อย่างนั่นแหละ ไม่พูดไม่จา ไม่มีการเข้าข้างเพื่อนตัวเองกันทั้งนั้นให้ตายเหอะ

                นายมาร์ชต่อไปนี้เธอต้องไปติวหนังสือให้ยัยบุชที่บ้านตอนเย็นหลังเลิกเรียนทุกวัน วันเสาร์และวันอาทิตย์ก็ต้องไป ถ้านายไม่ไปฉันจะบอกแม่นายให้ตัดค่าขนมเธอ สมน้ำหน้านายมาร์ช เสือกมีแม่เป็นเพื่อนกับอาจารย์พิพิสสรณ์ นายมาร์ชพยักหัวกึกกึก ทีนี้นายมาร์ชกับยัยบุชก็ต้องคืนดีกันเหมือนเดิมแล้วสินะ

                ส่วนนายนิค เธอก็ต้องไปติวหนังสือให้ยัยพิ้งค์ที่บ้านทุกวันไม่เว้นเสาร์อาทิตย์เหมือนกัน

                แต่อาจารย์คะ พิ้งค์ไม่ได้.

                หยุดพูดพวกเธอไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ถ้าพวกเธอไม่ทำตามที่ฉันบอกเรื่องนี้ต้องไปถึงหูพ่อแม่ของพวกเธอแน่ โดยเฉพาะแม่ของเธอนายนิคและพ่อของเธอยัยพิ้งค์ คงไม่อยากรับรู้เรื่องนี้แน่นอน ฉันรับรองได้ และถ้าหากว่าสอบปลายภาคเรียนที่ 1 นี้ ยัยพิ้งค์หรือยัยบุชตก วิชาใดวิชาหนึ่ง ปิดเทอมพวกเธอทั้งหมดเตรียมตัวมาทำความสะอาดอาคารเรียนทุกวัน จนกว่าโรงเรียนจะเปิด ทุกคนพยักหน้าเพื่อเป็นการตอบรับ