ตอนที่ 16 : The Trust Lesson 13_จูบ...คุณคิดว่าไม่สำคัญ.....
ชื่อตอนสยิวกิ้วจริงๆเลย- -* จาโดนแบนมั้ยชั้น
ถ้าหากว่าไม่สมกับการรอคอย ไอ้จีนต้องขอโทษหลายๆเน้อ
The Trust Lesson 13_จูบ...คุณคิดว่าไม่สำคัญ.....
“คีย์...พี่มารับกลับบ้าน”อนยูเดินมาบอกคีย์เบาๆที่หน้าห้อง
“เอ่อ...อื้ม...รู้แล้ว...แป๊บนึงนะ เก็บของก่อน”คีย์ตะโกนบอกกลับมา
“อะแน่...แบบนี้แสดงว่าก็ต้องดีกันแล้วอ่ะสิ”โซฮีเดินมากระซิบกับอนยูเบาๆ
“ก็...ทำนองนั้นแหละ”อนยูยักคิ้วให้น้องสาวเบาๆทีนึง
“แหมๆ...อิจฉานะเนี่ย...ว่าแต่พี่ก็เก่งนะเนี่ย ปราบนายคีย์จอมพยศซะอยู่หมัดเชียว”โซฮีพูดอย่างทึ่งๆ
“ของมันแน่อยู่แล้ว”อนยูพูดอย่างมั่นใจ
“จร้า...พ่อคนเก่ง....”โซฮีพูดอย่างหมั่นไส้
“เดี๋ยวเถอะเรานี่”อนยูผลักหัวโซฮีเล็กน้อยแล้วหัวเราะออกมา
รู้ตัวบ้างมั้ยเนี่ย...ว่าท่าทีแบบนั้น มันทำให้ใครบางคนเค้าเจ็บปวดน่ะ คีย์แอบมองคนสองคนยิ้มให้กันอย่างอิจฉา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ยินว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน แต่ดูจากท่าทางแล้วอนยูดูมีความสุข
มากเลย พี่...รักเค้าจริงๆใช่มั้ยล่ะ
“จะกลับมั้ยเนี่ยบ้านน่ะ...ถ้าไม่กลับเค้ากลับคนเดียวแล้วนะ”คีย์กระแทกเสียงไปพอใจก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไป
“เป็นอะไรของเค้าเนี่ย เมื่อกี๊ยังดีๆอยู่เลย”อนยูมองตามไปอย่างไม่เข้าใจ
“อิอิ...นี่พี่ไม่รู้จริงๆหรอคะ”โซฮีมองอย่างขำๆ นายกุญแจผีเอ๊ย นี่นายคงจะหึงล่ะสิ
“แล้วเรารู้รึไงล่ะ เฮ้อ...เอาเถอะพี่กลับล่ะนะ ไว้คุยกัน”อนยูพูดแล้ววิ่งตามคีย์ที่เดินลิ่วๆๆๆนำหน้าไปก่อน
“คีย์...เป็นอะไร ทำไมถึงวิ่งหนีออกมาแบบนั้น”อนยูเอ่ยถามเมื่อเดินตามจนทันกับน้องชายจอมดื้อแล้ว
“ก็พี่จะอยู่คุยกับยายซาลาเปานั่นไม่ใช่หรอ ก็คุยต่อไปสิ คีย์ไม่อยากจะอยู่รบกวน”คีย์พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“เค้ามีชื่อให้เรียกดีๆทำไมไปเรียกเค้าแบบนั้นล่ะ”อนยูตำหนิน้องชาย
“แตะต้องไม่ได้เลยว่างั้น เออ...ก็ใช่สิ นั่นมันคนสำคัญของพี่นี่นา”คีย์พูดก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงน่ะคีย์ พูดมาให้มันชัดเจนทีซิ”อนยูเดินจนตามทัน
“ไม่รู้...จะเข้ามาพร้อมกันเลยมั้ยในบ้านน่ะ”คีย์พูดเมื่อเดินมาหยุดถึงหน้าบ้านแล้ว
“อืม...เดี๋ยวพี่มาตอน1ทุ่มกว่าๆก็แล้วกัน ตอนนี้ขอไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนก็แล้วกัน”อนยูพูดก่อนจะแยกเข้าบ้านตัวเองไปบ้าง
“จะไปโทรหายัยหน้ากลมเป็นพระจันทร์นั่นก็บอกมาเถอะ ชิ...ไม่ต้องมาทำเป็นเฉไฉหรอก”คีย์พูดอย่างโมโหก่อนจะเดินเข้าบ้านไปบ้าง
จนกระทั่งได้เวลาประมาณ1ทุ่มครึ่ง อนยูก็เดินเข้าบ้านข้างๆมาอย่างอารมณ์ดี
“สวัสดีฮะคุณป้า”อนยูก้มหัวให้ผู้ใหญ่เล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสองซึ่งเป็นห้องนอนของคีย์
“ว่าไงคีย์...เตรียมหนังสืออะไรไว้บ้างเนี่ย...”อนยูเปิดประตูห้องทักเข้ามาก็ไม่เห็นคนที่จะมาหาจึงเดินไปนั่งลงรอที่เตียง ซักพักคีย์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เปิดประตูเข้ามา
“ว่าไงไปอาบน้ำมาหรอ....”อนยูที่จะพูดต่อก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าคีย์ในตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพันไว้ที่เอวอย่างเดียวเท่านั้น อนยูถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายกันเลยทีเดียว ก็แหม...คีย์ขาวซะขนาดนี้
“อ้อ...มาแล้วหรอ รอแป๊บนึงก็แล้วกันขอใส่เสื้อผ้าก่อน”คีย์เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าอย่างไม่สนใจ ก่อนจะเริ่มหยิบเสื้อผ้ามาใส่
“นี่คีย์...ไปใส่ในที่ๆมันมิดชิดกว่านี้ไม่ได้รึไงห๊ะ...พี่นั่งหัวโด่อยู่เนี่ย ไม่เห็นรึไง”อนยูเอ็ดเบาๆ
“เอ้า...ก็นี่มันห้องคีย์ พี่นั่นแหละ...ที่มาอยู่ผิดที่”คีย์ร้องอย่างงงๆ
“เฮอะ...ช่างเถอะรีบๆใส่ แล้วก็มานั่งลงตรงนี้ได้แล้วพี่จะได้เริ่มติวให้”อนยูพูดก่อนจะหันหลังให้กับร่างเพรียว
“อะไรของเค้านะแปลกคนจริงๆ”คีย์รีบสวมกางเกง ก่อนจะหยิบเสื้อมานั่งลงข้างๆอนยูทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่
“ใส่เสื้อให้มันเรียบร้อยสิ...ถอดเสื้อแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”อนยูเบือนหน้าหนีกับผิวเนียนที่เบียดชิดอยู่กับไหล่ของเค้า
“อะไรกันเนี่ย พี่บอกให้รีบคีย์ก็รีบแล้วไง จะเอาอะไรอีกล่ะ แล้วอีกอย่างนะ ร้อนจะตายคีย์จะถอดเสื้อนอนนี่แหละ เร็วเข้าจะบ่นอะไรก็รีบๆพูดมาคีย์ง่วงคีย์จะนอน”คีย์พูดอย่างรำคาญ
“ง่วงหรอ...เป็นอะไรรึเปล่า...”อนยูถามอย่างเป็นห่วง จนคีย์เริ่มรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้า
เสียงเรียกข้าวของมือถือเครื่องสวยดังขึ้น ทำให้ทั้งคู่ต้องหันไปมองที่มือถือของคีย์ หน้าจอขึ้นรูปพร้อมชื่อเอาไว้ว่า...ซึงรี...อนยูชักสีหน้าไม่พอใจทันที ส่วนคีย์ก็ได้แต่ลอบถอนหายใจอย่างลำบาก
“เอ่อ...ฮัลโหล อืม...ว่าไงซึงรี จ้ะ...เราอยู่ที่บ้านน่ะ...พอดีพี่อนยูเค้ามาสอนพิเศษให้เราน่ะ...อืม...แล้วซึงรีทำอะไรอยู่หรอ...”คีย์พยายามพูดให้เสียงเบาที่สุด เพราะดูจากสายตาของคนข้างๆในตอนนี้แล้ว รู้สึกว่าบรรยากาศห้องมันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้
“เอ๋...พรุ่งนี้หรอ...”คีย์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลก่อนจะหันไปมองหน้าคนข้างๆ อนยูมองเขม็งมาด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะแย่งโทรศัพท์ไปจากข้อมือบาง
“ฮัลโหลนี่ชั้นอนยูพูดนะ พรุ่งนี้คีย์จะต้องอยู่ติวหนังสือกับชั้น วันต่อๆไปก็ด้วย ฉะนั้นเค้าคงจะไปไหนต่อไหนกับนายไม่ได้หรอก เข้าใจแล้วใช่มั้ยแค่นี้นะ”อนยูไม่รอให้ปลายสายได้พูดอะไรกดตัดสายไปทันที
“พี่ไปพูดอย่างนั้นได้ยังไงเนี่ย...”คีย์บ่นออกมาอย่างไม่ชอบใจ
“ทำไมล่ะ...พี่สั่งแล้วใช่มั้ย ให้เลิกคบทุกคนน่ะ”อนยูพูดด้วยความโมโห
“แต่กับซึงรี เราเป็นเพื่อนกันแล้ว...”คีย์พูดอย่างเหนื่อยใจ
“เพื่อนที่ไหนเค้าจูบกัน...”อนยูพูดก่อนที่เสียงจะหายไป เพราะคีย์ยื่นหน้าเข้ามากดปากเข้ากับเค้าทันที อะไรกันเนี่ย...
“พอใจรึยัง...”คีย์ผละออกมาถามก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่อยากให้คนตรงข้ามนี่เห็นในหน้าที่แดงซ่านของตัวเอง
“จูบ...นายให้กับใครก็ได้หรอ คีย์...”อนยูพูดออกมาเบาๆ
“พี่หมายความว่ายังไง”คีย์หันกลับมาถามทันที
“คืนนั้นพี่ก็เห็นว่าเราจูบกับหมอนั่นไปแล้ว และวันนี้เรายังมาจูบพี่อีก นาย...มอบมันให้กับใครก็ได้งั้นหรอ”อนยูพูดอย่างเสียใจ
“พี่...คิดแบบนี้มาตลอดเลยงั้นหรอ...”คีย์เองก็เสียใจไปไม่น้อยกว่าที่อีกคนรู้สึกเลย
“วันนี้คีย์ไม่มีอารมณ์จะเรียนแล้ว พี่กลับไปก่อนเถอะ...คีย์ง่วง คีย์เหนื่อยจะนอนแล้ว”คีย์พูดก่อนจะเดินไปนอนที่เตียงแล้วหันหน้าเข้ากับกำแพง...และปลดปล่อยน้ำตาออกมาช้าๆ พี่อนยูบ้า วันนั้นเค้าได้จูบกับซึงรีที่ไหนกันล่ะ เค้าก็แค่แกล้งพี่ไปยังงั้นแหละ
อนยูที่เห็นไหล่ที่สั่นเล็กน้อยของน้องชายก็พอจะรู้ดีว่าคีย์คงจะร้องไห้แน่ๆ...อนยูถอนหายใจเบาๆและเดินไปนั่งลงที่เตียง ก่อนจะเอามือไปลูบไรผมของคีย์ไปมาเบาๆ
“พี่ขอโทษ...อย่าร้องไห้เลยนะ พี่ผิดเอง”อนยูพูดออกมาช้าๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคีย์จะหยุดร้องเลย
อนยูพลิกตัวคีย์ให้กลับมาด้านตัวเองแล้วก็ต้องใจหายวาบ กับน้ำตาที่เต็มหน้าของน้องชายอนยูจึงล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วคว้าตัวคีย์เข้ามาไว้ในอ้อมกอด
“โอ๋ๆๆ...คนดีอย่าร้องนะ...พี่ชายคนนี้ผิดเอง คีย์คนเก่งอย่าร้องเลยนะ...”อนยูพูดด้วยน้ำเสียงและคำพูดที่ตัวเองเคยใช้ปลอบคีย์เสมอเวลาที่คีย์ร้องไห้ตอนเด็กๆ
“ฮือๆ...ไอ้พี่อนยูบ้า...เค้าไม่ใช่เด็กแล้ว ฮึก...ฮือ...ไม่ต้องมาโอ๋เลย...”คีย์ร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
“ไม่เอาน่า...อย่าขี้แยอย่างนี้สิ เอาเป็นว่า...พรุ่งนี้พี่จะพาเราไปเดินเที่ยวโดยที่ไม่ต้องติวเลยนะ...เอามั้ย คีย์อยากไปที่ไหนพี่จะพาไปเลย โอเคมั้ยเลิกร้องได้แล้ว”อนยูซับน้ำตาให้คีย์เบาๆ
“จริงๆนะ...ไม่ต้องเรียนแถมยังจะพาคีย์ไปเที่ยวด้วยแน่นะ”คีย์เงยหน้าขึ้นมามอง
“จริงสิ...แต่ว่ามีข้อแม้ว่าคีย์จะต้องหยุดร้องไห้ก่อน...”อนยูพูดอย่างอ่อนโยน
“โอเคๆ...หยุดร้องแล้ว”คีย์ปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะยิ้มให้อนยู
“อืม...งั้นพี่ว่าพี่กลับบ้านก่อนดีกว่าเนอะ...”อนยูพูดก่อนจะผละอ้อมแขนออก แต่ก็ถูกคีย์รั้งเอาไว้
“คืนนี้...ค้างบ้านคีย์นะ....”คีย์ก้มหน้าแดงๆพูดอย่างเขินอาย
“หืม...ว่ายังไงนะ....”อนยูพูดอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ก็...คีย์อยากให้พี่กอดคีย์ ให้คีย์นอนหลับไปทั้งคืนเลย ไม่ได้หรอ...”
“ได้สิ...ทำไมจะไม่ได้ล่ะ...”อนยูพูดก่อนจะล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมและคว้าคีย์มากอดไว้อีกครั้ง
“วันนี้เป็นอะไร ทำไมถึงได้ง่วงเร็วนักล่ะ ถ้างั้นก็รีบนอนเถอะ...”อนยูพูดพร้อมกับลูบหัวคีย์เบาๆ
“อื้ม...ฝันดีนะฮะ...”คีย์พูดก่อนจะปิดเปลือกตาลง
“อืม...ฝันดีนะ...คีย์”อนยูพูดเบาๆก่อนจะกดจูบไปที่หน้าผากเนียน และโอบกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิมก่อนจะหลับตาลงบ้าง
**************************************
ก๊ากๆๆๆๆ -*- (ไอ้จีนเมิงขำไรเค้าเตรียมปารองเท้าหมดแระ)
ก็ดูสีหน้าทุกคนตอนนี้ดิ ก่อนอ่านนี่เตรียมมาซับเลือดกันสุดฤทธิ์แต่พออ่านเสร็จ...
อิอิ มันยังไม่ถึงเวลาคร้าบ แต่ว่า...วางพล็อตไว้แล้วว่าคู่นี้เอ็นซีเป็นยังไง รับรองว่าพลิกล็อค แต่ฮยอนมินนี่สิ...
ยังมิมีในหัวเลย-*- หวานเลี่ยนจนมดขึ้นคอม มีคนแอบบ่นมาว่า ทำไมพ่อหนุ่มมินโฮถึงได้ออกช้านักแถมออกก็ยังน้อยนิดอีก ไอ้จีนกราบขอโทษ...แต่รับรองว่าพ่อคนนี้น่ะ...สำคัญแน่ๆเอิ๊กๆๆๆ สงสารเต้าหู้...สงสารบลิงๆ(สงสารทำไมต้องติดตาม)
แล้วก็สำหรับน้องคนนึงที่ถามจีนมาว่าจีนเป็นเพศอะไรกันแน่ อิอิ อย่างที่น้องพูดนั่นแหละจีนเป็นไส้เดือน เอิ๊กๆๆ
ล้อเล่งๆ อย่าโกรธกันน้า ให้มันเป็นความลับทางราชการต่อไป-*- ตอนนี้ไม่มีสปอยด์ เพราะอะไรงั้นหรอ
เพราะที่แต่งเก็บไว้หมดแล้วไง ตอนนี้ฟิคทุกเรื่องของสวนจีนหมดคลัง - -*(เตรียมเก็บเสื้อผ้าหนีคนอ่านอยุ) จีนจาต่อม.4แล้วเน้อ ยังมิคิดหาที่เรียนเล้ยวันๆมีต่คิดฉากในฟิค เหอๆ แต่ว่าที่วางพล็อตไว้นะ ตอนหน้า...ฮยอนมินจะทะเลาะกัน...ส่วนคีย์ก็จะขัดคำสั่งเต้าหู้(อีกแล้ว....)
ติดตามๆๆๆ ขอบคุณสำหรับทุกแรงโหวตและเม้นนะคร้าบ ขอโทษที่มาอัพช้า มัวแต่ไปแต่งคลับเกาหลีที่จาเปิดตัวแล้วน้ายังไงก็จามาแจ้งที่นี่แน่นอน บะบายคร้าบ สุขสันต์วันเปิดเทอม(ที่มิอยากเปิดเลย- -*)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แอร๊ยๆๆๆ
อนโคตะระสุภาพบุรุษอ่ะ
อ๊ากกกก><
น่ารักจังเลย ฮ่าๆ
55
Misora:ชิส์!!
ผมนะชอบพี่คนเดียว -//-
เขิลแทนคีย์-*-
หู้เอ่ยย
คีย์รักหู้นะเออ
555555555555555
ไม่มีติดเรทมั่งหรอ อนคีย์อ่ะ
กร้ากกกกกกกกกกกก
ไรเตอร์จายร้ายยย
อิจฉาเค้าจริง !!
= [ ] = !!!!
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกๆๆ
ขำเหมือนไร๖ืเตอร์มั้ย
เหออๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดด
ไม่มีคำอธิบายไดๆดีก่าเสียงกรี๊ดดดด
แฮ่ๆๆ
ไม่มีต่อจากนี้หร่อ
หลังจากนอนอะนะ
เล่งๆๆนร๊าๆ
ชอบตอนนี้อะ
หวานมากๆๆๆ