คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : OPEN SHOP : 0704_STARBUCKS [INTRO] [2]
t em
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“พ่อเรียกผมกลับมาเกาหลีเนี่ยมีเรื่องอะไรนะ อย่าบอกนะว่าเป็นเปลี่ยนใจจะซื้อเปอร์เช่รุ่นใหม่ล่าสุดให้ผมแล้ว >0< “ ชายหนุ่มดีกรีนักเรียนนอกที่ติดโผหนุ่มที่หน้าตาดีที่สุดของมหาวิทยาลัยเก่าแก่อย่างอ็อกฟอร์ดพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“ฝันกลางวันอยู่รึไงห๊ะ ไอ้เสือ นั่งลงก่อนสิ ชั้นมีเรื่องจะพูดกับแกยาวมากเลย”
“โห่ พ่ออ้ะ ผมก็คิดว่าพ่อจะซื้อให้ผมจริงๆซะอีก” ร่างสูงบ่นอย่างเสียดาย
“ชั้นไม่ซื้อจักรยานให้แกปั่นไปเรียนก็บุญเท่าไหร่แล้ว ยังจะทำมาบ่นอีก แล้วไอ้รถที่แกใช้อยู่ทุกวันนี้เนี่ยมันไม่ดีรึไง ปอร์โย รุ่นที่แพงที่สุด ดีที่สุด เหมาะสมกับทายาทตระกูลชเวที่สุด ตามที่แกบัญชามาทุกประการ แล้วไหนล่ะ...สิ่งที่ชั้นได้คืนมา”
“พ่อก็ได้ลูกชายสุดรักที่แสนดีอย่างผมยังไงล่ะครับ ^O^ “
“แกอยากโดนคนวัย50กระโดดถีบยอดหน้ามั้ย -*- “
“แล้วสรุปพ่อเรียกผมมาทำไมล่ะครับ”
“ชั้นจะบอกแกว่า ต่อไปนี้แกจะมาทำตัวเป็นพ่อมาลัยริมทางไม่ได้แล้ว แกจะต้องมาทำงาน” หัวหน้าตระกูลพูดด้วยเสียงนักแน่น
“โธ่...แค่นี้เองพ่อก็บอกมาสิครับว่าตำแหน่งอะไร ผู้จัดการ หัวหน้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ประธานกรรมการ รองประธานบริษัท หรือ ประธานบริษัทเลยล่ะครับ” ซีวอนยิ้มหน้าทะเล้น
“คนขัดห้องน้ำ -.,-“
“บ้าน่ะพ่อ!!!!” ซีวอนตาเหลือเป็นปลาทองทันที
“ฮ่าๆๆๆ ชั้นล้อเล่น” ผู้เป็นพ่อเผยยิ้ม
“ไปเล่นที่คาเฟ่เถอะครับพ่อ =O= เล่นเอาจุกเลยนะนั่น” ซีวอนถอนหายใจหนักๆ คิดว่าจะต้องไปขัดห้องน้ำจริงๆซะแล้ว
“ชั้นจะให้แกไปเป็นพนักงานในร้านกาแฟ” คราวนี้ท่านประธานชเว เปลี่ยนน้ำเสียงจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที
“เอาจริง?” ซีวอนคิดว่าคงจะเป็นมุขอีกแน่ๆ
“จริงแท้และแน่นอน ชั้นจะส่งแกไปทำงานในร้านกาแฟของเราที่สาขานัมแดมุน ในฐานะพนักงานธรรมดาๆ ไม่มีอภิสิทธิ์ใดๆทั้งนั้น^O^” ผู้เป็นพ่อยิ้มระรื่น
“ม่าย... TOT” ไม่จริง ไม่จริ๊ง
กลับมายังปัจจุบัน
นี่ล่ะครับ วิบากกรรมของผม ไม่เอานะ
“พ่อครับ ยังไงผมก็ไม่ยอม ไม่ไปเด็ดขาด” ซีวอนยังคงยืนยันคำเดิม
“ไม่มีอะไรจะมาโต้แย้งทั้งนั้นชเว ซีวอน อย่างที่ชั้นพูด ถ้าแกไม่ไปชั้นจะถือว่าไม่มีลูกอย่างแก” ท่านประธานงัดไม้เด็ดมาสู้
“TT[]TT….” ผมล่ะอยากจะร้องไห้จริงๆเลยถ้าไม่กลัวมาดหลุดนะ
“ว่าไง...จะทำหรือไม่ทำ?”
“ผมมีทางเลือกอื่นอีกมั้ยล่ะ” ซีวอนจำใจต้องยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ ชิ พ่อนะพ่อ ทำกับสุดหล่อได้
“ไม่ต้องมาแอบบ่นชั้นในใจ...”
“แว๊ก... O_O ผมเปล่าน้า ผมต้องทำอะไรบ้างล่ะ”
“ก็แกจะไปในฐานะเด็กฝึกงานนะ ชั้นจะฝากกับผู้จัดการสาขานั้นให้ แต่แกจะบอกใครไม่ได้ว่าแกเป็นใครมาจากไหน” คุณพ่อผู้แสนดีเริ่มบรรยาย
“ครับ...”
“ชั้นให้แกไปอยู่10สัปดาห์”
“O_o~!!!! 10สัปดาห์?” ซีวอนทวนตัวเลขอย่างตกใจ
“เออ...10สัปดาห์เกินได้แต่ห้ามขาด 1สัปดาห์แกจะต้องเรียนรู้ที่จะชงกาแฟ1สูตรให้ได้ โดยการขอให้พนักงานที่ร้านนั่นช่วยสอนให้ อย่าคิดฉลาดทางลัดเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”
“ไม่อยากเข้าใจก็ต้องเข้าใจแหละครับ”
“ถ้าแกทำไม่ได้ซักข้อก็ถือว่าเป็นโมฆะ ชั้นจะบริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้แก่รัฐบาล แกจะไม่ได้อะไรจากชั้นซักวอน”
“เฮ้อ...ทำไมงานเข้าอย่างนี้วะเนี่ย” ซีวอนลอบถอนหายใจหนักๆ
“เอาน่า ไปเรียนรู้ชีวิตซะบ้างจะได้ไม่คอยเอาแต่ผลาญเงินชั้นไปวันๆ”
“พ่อคร้าบ...” ซีวอนลองอ้อนอีกครั้ง
“เชื่อชั้นซักครั้งเถอะน่า บางทีแกอาจจะเจออะไรดีๆในชีวิตก็ได้”
“ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะครับ” ซ๊วอนรับคำอย่างปลงๆ
ก็ได้แต่หวังว่าทุกๆอย่างคงจะราบรื่นนะ ชเวเอ๋ย
********************************************
อิอิ 108 อิส เรียล เนอะ? เหอๆ
ความคิดเห็น