คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : OPEN SHOP : 0704_STARBUCKS [INTRO] [3]
t em
“สวัสดีคร้าบ 0704-สตาร์บัค ยินดีต้อนรับครับ” เสียงที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ดังขึ้นมาจากปากของผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่กำลังใช้ไม้ถูพื้นจัดการทำความสะอาดพื้นรอบๆร้านกาแฟ
“ฮยอคแจจจจจจจจ.............” เสียงที่ออกจะหวานกว่าเสียงแรกเล็กน้อยดังขึ้นมา จากนอกประตู
“อ้าวไอ้หมวย...อุ๊บ...” ฮยอคแจเงยหน้ามองเพื่อนก่อนจะกางแขนรับอ้อมกอดที่เพื่อนตัวเล็กโถมตัวเข้ามากอด
“คิดทึ้งงงง....จุ๊บหน่อยๆ” คนมาใหม่พูดอย่างรวดเร็วแล้วบรรจงหอมแก้มทั้งสองข้างของเพื่อนรัก
“ทงเฮ...พอน่า” เสียงทุ้มของคนที่เดินเข้ามาใหม่ร้องห้ามปราม
“อ่า...คิบอม หวัดดีๆ” ฮยอคแจหันไปโบกมือให้เพื่อนรักอีกคน
“อะไรอ่า คิบอม ชั้นคิดถึงฮยอคแจน้า ผิดรึไงอ่า” ทงเฮยอมปล่อยฮยอคแจออกจากวงแขน แล้วหันไปค้อนให้เพื่อนแก้มป่อง
“ไม่เจอกันไม่ถึง10ชั่วโมง จะคิดถึงอะไรกันนักกันหนา” คิบอมอดจะแขวะไม่ได้
“เชอะ ( - -) “ ทงเฮสะบัดหน้าหนี
“ไม่เอาน่าไอ้หมวย แกก็อย่าไปงอนไอ้แก้มแตกมันเลยน่า ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาช่วยชั้นเปิดร้านเร็วเข้า” ฮยอคแจรีบไกล่เกลี่ยก่อนที่คนตัวเล็กจะงอนไปมากกว่านี้
ก่อนที่จะหันไปมองหน้าเพื่อนแก้มป่องที่ยืนทำแก้มจะแตกอยู่ที่หน้าประตูประมาณว่า “เมิงรีบๆง้อมันเท้อ ตูล่ะปวดหัว” -..-
“ทงเฮ........” คิบอมเรียกคนที่ตัวเล็กที่สุด
“-3-.......” ทงเฮยังคงสะบัดหน้าหนีไม่ยอมมองหน้า
“ไม่นับชั้นเป็นเพื่อนนายแล้วหรอ” คิบอมเดินเข้ามาหา
“ง่า.....อะไรกันอ่ะ นี่ชั้นกำลังงอนนายน้า อย่าทำเสียงแบบนี้สิ” ทงเฮหันมาหาคิบอม
“งั้นต้องทำยังไงนายถึงจะหายโกรธล่ะ” คิบอมยกมือหนาขึ้นลูบผมนิ่มของทงเฮ
“นายก็ต้อง...ให้ชั้นขี่หลังไปเปลี่ยนชุดยังละ ฮ่าๆๆๆ” ทงเฮหัวเราะอย่างชอบใจ
“โหย...ก็ได้ๆ ขึ้นมาสิ” คิบอมก้มลงหันหลังให้ทงเฮ
“ฮ่าๆๆๆ คิบอมนายนี่น่ารักที่ซู๊ดดด” ทงเฮรีบขึ้นไปขี่หลังเพื่อนรัก ก่อนจะเกาะให้แน่นเมื่อร่างสูงลุกขึ้นยืน
“เกาะดีๆล่ะเดี๋ยวตก” คิบอมเอี้ยวคอหันหน้ามาหาทงเฮ แต่ทงเฮที่ยื่นหน้ารอก่อนอยู่แล้ว ริมฝีปากของทั้งคู่จึงสัมผัสกันเบาๆ
“อ๋า...ไอ้แก้มแตก นายมาจุ๊บชั้นทำไมเนี่ย” ทงเฮร้องโวยวายหน้าแดงแปร๊ด
“อะไรอ่า...แล้วชั้นจูบไม่ได้หรอ เพื่อนกันน้า” คิบอมทำท่าปากยื่นๆแสดงออกว่างอนบ้าง
“ได้สิๆๆ จุ๊บุ จุ๊บุ -3- “ ทงเฮกอดคอคิบอมแน่น แล้วกดจูบที่ปากยื่นๆนั่นหลายๆที
“เฮ้ยๆ พอๆๆ ไปเปลี่ยนชุดกันได้แล้วไป จะได้เวลาร้านเปิดอยู่แล้ว” ฮยอคแจรีบสะกิดเรียกสติที่ดูท่าจะเตลิดไปไกลของคิบอมให้กลับมา
“ไปเร็วคิบอม ไปเร็วๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก๊าน” ทงเฮยิ้มอย่างสดใส
“อื้ม...ไปเปลี่ยนชุดกัน” คิบอมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินหน้าพาทงเฮที่กำลังขี่หลังตัวเองให้ไปที่หลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด
“หึหึหึ คิบอมเอ๊ย เพื่อนที่ไหนเค้าจะจูบกันแบบนั้นวะ” ฮยอคแจหัวเราะในลำคอ
ทำไมจะดูไม่รู้ว่าคิบอมคิดกับทงเฮแบบไหน และดูเหมือนเจ้าตัวเองก็รู้ คิบอมเองก็คงจะรู้หัวใจตัวเองมานานแล้วก็เล่นรู้จักกับทงเฮมาตั้งแต่อยู่ชั้นประถม ก่อนจะมาเจอเค้าตอนเรียนม.1 คบกันมานานจนจบมหาลัยออกมาทำงานที่ร้านกาแฟแห่งนี้ยังไงล่ะ
แต่...อืม...นี่ผมลืมแนะนำตัวเองไปใช่มั้ยครับ? - -+
ผมชื่อลี ฮยอคแจครับ ปีนี้ก็อายุ23ปีเต็มแล้วล่ะครับ เป็นบาริสต้าครับ อืม...พวกคุณรู้จักใช่มั้ยครับบาริสต้า? ก็คือบุคคลที่ชงกาแฟอย่างมืออาชีพนั่นแหละครับ ซึ่งเป็นกันยากมากเลยนะ ฮะๆ ผมโชคดีตรงที่ว่าผมสามารถสองชิงทุนไปเรียนเป็นบาริสต้าที่ฮังการีมา6เดือนล่ะครับ อิอิ
ถ้าจะถามว่าผมหน้าตาดีมั้ยหรอ? อืม...พูดไปเองก็คงจะเหมือนการหลงตัวเองล่ะมั้ง แต่ก็มีคนชมว่าผมหล่อ บ่อยนะ เหอๆ
ร้านที่ผมกำลังทำงานอยู่เนี่ย มีชื่อร้านว่า “0704_STARBUCK” เป็นร้านกาแฟที่มีชื่อเสียงที่ทั่วโลกเลยล่ะครับ ที่เกาหลีใต้เนี่ยได้รับความนิยมจนถูกเปิดออกมากว่าร้อยสาขาเชียวนะ ซึ่งสาขาที่ผมประจำการเป็นบาริสต้าชงกาแฟอยู่เนี่ย เป็นสาขานัมแดมุนครับ
ส่วนเจ้าสองตัวที่ออกมาโชว์น้ำเน่าเมื่อครู่นี้เนี่ย ก็อย่างที่พอจะรู้กันนั่นแหละครับ
คนแรกก็ไอ้คิบอม หรือไอ้แก้มแตกในวงสนทนาของเพื่อนๆ ในร้านของเรามันรับหน้าที่ทำขนมครับ อ่า...ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยใช่มั้ยครับ? ฮะๆ แต่มันก็คือความจริงครับทุกคน นิสัยมันหรอ...เหอๆ อย่าให้บรรยายครับ ใครก็พูดถึงไอ้แก้มแตกได้ไม่ได้เท่ากับผู้ชายที่ชื่อลี ทงเฮ แล้วล่ะครับ
ถ้าลองไปถามไอ้หมวยมันดูเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อคิม คิบอมแล้วล่ะก็เชื่อผมเถอะ3วันก็ยังไม่จบหรอก คู่นี้มันรู้ถึงไส้ติ่งกันแล้วล่ะครับ
ต่อมาก็ไอ้หมวย อ้อ ชื่อจริงก็ลี ทงเฮ แต่ผมว่าชื่ออื่นคงจะเหมาะกับมันมากกว่าแหละครับ ฮ่าๆ นิสัยมันหรอ เอ...ก็คงต้องไปถามคิม คิบอมมั้ง หึหึ พวกคุณจะโกรธผมมั้ยเนี่ยที่พูดจาวกไปวนมาแบบนี้ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะครับ ก็เจ้าสองตัวนั้นมันคบกันมากว่า10ปี มากกว่าสิบปีด้วยซ้ำ คงจะไม่มีใครที่จะอธิบายของอีกฝ่ายเท่า2คนนี้อีกแล้วล่ะครับ
แต่ถ้าถามผมจริงๆนะ มันก็...เป็นคนที่น่ารักดีนะ ติดนิสัยชอบคิดไปเองมากไปหน่อยเท่านั้นล่ะ แถมยังขี้อ้อนอันดับ1 ตอนแรกคุณๆอาจจะตกใจกันก็ได้มั้งที่เจ้าหมวยมันเข้ามากระโดดกอดผมซะแบบนั้น แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของพวกเราไปซะแล้วล่ะครับ
ก็ไอ้หมวยมันเล่นเป็นคนขี้งอน ขี้ง้องแง้งขนาดนั้น มันชอบการเอาอกเอาใจล่ะครับ แต่มันก็ไม่เคยแสดงออกกับใครนอกจากผมและไอ้แก้มแตกนะ อาจจะเป็นเพราะมันสนิทกับใครยากมั้ง ตกใจล่ะสิ อิอิ มันร่าเริงนะ แต่กับคนที่ไม่รู้จักเนี่ย กลายเป็นอีกคนไปเลยล่ะครับ เงียบซะยิ่งกว่าเป่าสาก
เลยมีแค่ผมและคิบอมเท่านั้นที่มันจะอ้อนอยู่เสมอๆ แต่ด้วยความที่มันพักอยู่หอกับคิบอมด้วยมั้ง เลยออกจะติดไอ้แก้มแตกมากกว่าผมซะอีก เลยกอด หอมแก้ม และจูบกันให้คนอื่นเข้าใจผิดประจำ ไอ้หมวยอาจจะไม่คิดอะไร แต่ไอ้แก้มนี่สิครับคิดไปไกลถึงโมกโพบ้านเกิดไอ้หมวยแล้วล่ะ
แต่...คงจะนิยายมากไปแล้วล่ะครับ ฮะๆ ที่ไอ้หมวยไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยว่าเพื่อนที่ตัวเองรักมากที่สุด จะแอบรักตัวเองมานานขนาดนี้ หึหึหึ คิด สภาพไม่ออกเลยล่ะครับถ้าวันนึงไอ้หมวยมันรู้ความจริงขึ้นมา
แต่ก็อย่างว่านะ...เวลานั้นมันยังมาไม่ถึงนี่นา จะเครียดไปทำไม?
หลังจากนั้น ซักพักต่อมาเจ้าสองตัวนั้นก็เปลี่ยนชุดพนักงานออกมา ผมยกข้อมือขึ้นมาเพื่อดูนาฬิกา ก่อนจะสอดส่องดูแลความเรียบร้อยของร้าน
ไอ้หมวย เดินไปกลับป้ายหน้าร้านที่ตอนแรกขึ้นว่า “CLOSE” ให้กลายเป็น “OPEN” นั่นก็แสดงว่าถึงเวลาเปิดร้านแล้วล่ะครับ
ทุกๆวัน ที่ร้านแห่งนี้ ย่านดังของเหล่าวันรุ่น “นัมแดมุน” ที่ร้านกาแฟอันโด่งดัง ที่มีผมเป็นบาริสต้า มีคิบอมเป็นคนทำขนม และมีทงเฮเป็นเด็กเสิร์ฟ กลิ่นความหอมที่อบอวนไปทั่วร้าน และเปิดบริการอย่างไม่มีวันหยุด
“สวัสดีครับ 0704_STARBUCK ยินดีต้อนรับ สนใจรับกาแฟซักแก้วมั้ยครับ?”
**************************************************
โอ่วๆๆๆ......ขออภัยคนอ่านเน้อ ที่บางตอนอาจจะสั้นมากๆ พอดีว่า
มันขึ้นอยู่กับแต่ละเหตุการณ์น่ะ จีนก็ไม่อยากตักครึ่งๆกลางๆ
ขอคอมเม้นท์ด้วยน้า พลีสสส....ตอนนี้กำลังฮึดกับเรื่องนี้เลย
รักวอน หลงฮยอค กับกับวอนฮยอค ก็ต้องกินสตาร์บัค ฮ่าๆๆๆๆ
ความคิดเห็น