เย้ยฟ้าท้าปฐพี

“นี่เป็นเรื่องราวที่ไม่เพียงเย้ยฟ้า ทั้งยังท้าทายแม้แต่ปฐพีเบื้องล่าง”

          เฉินหลีมองคำเขียนถึงเรื่องราวของนางอย่างพึงใจ ไม่เสียทีที่ได้ชื่อว่าเป็นที่รวบรวมบันทึกเรื่องราวผู้หาญกล้าอันดับหนึ่ง เขียนได้ดี !

          แต่แล้วมือขาวผุดผาด หากแข็งแกร่งยิ่งกลับหยิบฉวยพู่กันขึ้นมา ตวัดขีดฆ่าแก้ข้อความไปเป็น

“นี่เป็นเรื่องราว “ของกุ๊กไก่” ที่ไม่เพียงเย้ยฟ้า.....”

“บัดซบ ! ข้าบอกเจ้าแล้วใช่ไหม ว่าอย่าได้เรียกข้าเป็นกุ๊กไก่อีก !”

“อ้อ...” เขาทำเสียงเหมือนเพิ่งรำลึกได้ แล้วฉีกยิ้ม ตั้งท่าจะแก้อีกรอบ “เจ้าชอบให้เรียก “ไก่กุ๊ก” มากกว่าสินะ”

          นางไม่ได้เป็นเพียงไก่ เฉินหลีอยากตะโกนด่าบุรุษตรงหน้า แต่เพียงมือนั้นวางพู่กันลงแล้วเอื้อมมาจิ้มหนึ่งที เสียงด่าของนางที่เล็ดลอดออกมาก็หลงเหลือเพียง

“กะต๊ากกกกกกกก  กะต๊าก กะต๊าก กะต๊าก !!!”

(แปลภาษาไก่  - ไอ้บัดซบซู่เจ๋อ ข้าจะจิกน้องชายเจ้าให้กลายเป็นซากหนอนเลย !!)

-------------------------------------------------

          ตั้งแต่อายุ 10 ขวบมาจนปีนี้ที่ย่างเข้า 19 ชีวิตเฉินหลีไม่เคยประกอบคุณงามความดีใดทั้งสิ้น ขณะที่ในด้านของความชั่ว...ขอเพียงงดเว้น ‘ปล้นฆ่าข่มขืนวางเพลิง’ แล้ว ไม่มีอะไรที่อาหลีไม่เคยกระทำ

          ดังนั้น กับแค่เรื่องตอบรับคำท้าคู่อริ บุกเข้าศาลเจ้าร้างยามดึกดื่น ถือเป็นเรื่องเล็กน้อยในชีวิต แต่ใครจะรู้ ว่าดันไปขัดจังหวะ “เข้าด้ายเข้าเข็ม” ของเทพหญิงในศาลเข้าพอดีกัน ?

          ไม่มีสิ่งใดน่ากลัวไปกว่าโทสะของสตรี(ที่เหยื่อหนีหลุดจากปาก) เฉินหลีจึงถูกถีบส่งมายังอีกดินแดนหนึ่งพร้อมหาที่พักพิงดวงวิญญาณแห่งใหม่ให้เสร็จสรรพ

          แน่นอน คนอย่างเฉินหลีไม่เคยกลัว...จะให้มาเกิดเป็นองค์หญิง สนม ฮองเฮา ธิดาเทพ จอมยุทธ เสี่ยวเอ้อร์ นางมั่นใจว่าจะข้อไหนนางก็พอรอดไปได้

          แต่ใครจะรู้....ว่าเทพหญิงที่แค้นอย่างสุดขีดนั่นจะส่งนางมาเกิดเป็น....