ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
(*ทำความเข้าใจกันก่อนนะคะ เรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยความรักที่มีต่อบ่ายสองทั้ง7คน จะออกแนวดราม่านะคะ)
(ติและชมและด่า(ก็ได้นะไม่โกรธ) เพื่อเป็นกำลังใจนะคะ ^^)
"ชั้นว่า....เรา......เลิก.....กัน......................เถอะ~~~ "
เสียงสั่นเครือ ออกมาจากปากชายหนุ่มร่างเล็กจากซีแอทเทิ้ล
" yah!!! STOP!! OK!! พี่อยากเลิกกันนักใช่มั้ย ก็ได้!!! งั้นเราก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดกันแล้ว!! "
เสียงเกรี้ยวกราด ด้วยความโมโหเลือดขึ้นหน้า ออกมาจากปากของชายหนุ่มบอสตันร่างสูง
"teac! hey! hey!! teac!! teac!!!!!! .............x!!"
ชายไทยผู้แสนสุภาพอ่อนโยน ถึงกับสบถออกมาเมื่อโดนเพื่อนรักวางหูใส่ ทั้งๆที่เขายังไม่ได้พูดอะไรเลย
"ฮยอง~~~ ไม่ไปได้มั้ย" (TT____TT)
เสียงเล็กๆ ของเด็กหนุ่มจากปูซาน ที่ตอนนี้เต็มดวงตาคู่เล็กๆกำลังบวมเป่ง จากการร้องไห้มาเป็นเวลา4วัน
"ฮยองดูแลตัวเองด้วยนะ.....ฮยองอย่าลืมติดต่อกลับมาบ้างนะ"
สองเสียงจากคู่หูตัวแสบ ที่วันนี้กลับนั่งหงอย พูดอะไรไม่ออก
"good luck man!"
คำสุดท้ายจากปากของ cheorograph สุดเท่ห์ ซึ่งเป็นคนเดียวที่สามารถเดินไปส่งหนุ่มซีแอทได้
"เฮ้ย!! นี่มันโทรศัพท์ แจบอมฮยองนี่"
แฟชั่นนิสต้า ตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน ที่เหลือเขาถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว เพราะ กำลังรักษาอาการป่วยอยู่
-------------- TO BE CONTINUE ---------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย