ดวงตะวันของวันใหม่ ( กลอนกลบท )

เนื้อเรื่อง

ดวงตะวันของวันใหม่

สิ้นเวลากลางวันอันหวานชื่น

ก้าวเข้าสู่กลางคืนอันขื่นขม

ความเจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนระทม

เฝ้าจ่อมจมอมทุกข์มิเสื่อมคลาย ( กลบทกระจาย ณ มลฑล )

ฟ้าราตรีสีดำขย้ำฟ้า

ฉายจันทราดาราระย้าฉาย

กายสะท้านลมหนาวพัดหนาวกาย

ฟังดูคล้ายลมบรรเลงเพลงให้ฟัง ( กลบทครอบจักรวาล )

มีแต่ใจใจเหงาเศร้าและท้อ

มีแต่รอรอวันฝันถึงฝั่ง

เจอแต่รักรักลวงเข้าประดัง

เจอแต่หวังหวังลมมิสมใจ ( กลบทรักร้อย )

ยามค่ำคืนฝืนหนาวร้าวในอก

หน่ายและเบื่อเรื้อรกตรอมอกไข้

ดูมืดมนหนทางย่างก้าวไป

เหมือนดังใจในคืนต้องฝืนทน ( กลบทมธุรสวาที )

คืนที่ฉันล้มลงอยู่ตรงนี้

คืนที่มีแต่คำถามความสับสน

คืนที่คนบนโลกดุวกวน

คืนที่คนจริงใจหาไม่มี ( กลบทบัวบานกลีบ )

แววตาหม่นคนระทมร้องห่มร้องให้

หยาดน้ำใสไหลระรินสิ้นศักดิ์สิ้นศรี

ตั้งคำถามให้ฟ้าตอบตอบเถอะตอบที

มีไหมที่จริงใจห่วงใยห่วงกัน ( กลบทสะบัดสะบิ้ง )

มีแต่หลอกให้ช้ำเจ็บจำเจ็บจิต

มีแต่คิดแอบแฝงคอยแข่งคอยขัน

มีแต่คิดประหัตประหารประจารประจัญ

มีแต่ความไหวหวั่นทุกวันทุกคืน ( กลบทบัวบานกลีบ + กลบทสะบัดสะบิ้ง )

เกินจะทนการจะทำใจลำบาก

เมื่อรักพรากเมื่อรักจางใจเกินฝืน

เพราะพ่ายแพ้เพราะความฝันล้มพังครืน

น้ำตาเล็ดน้ำตารื้นเพราะขื่นใจ ( กลบทพยัคฆ์ข้ามห้วย )

แต่ยังมีเพียงใจที่ใฝ่ฝัน

แต่ยังมีดวงตะวันของวันใหม่

แต่พรุ่งนี้ยังต้องเดินกันต่อไป

แต่สิ้นสุดตรงไหนไม่รู้เลย (กลบทบุษบงแย้มผกา )

จะยิ้มให้ดวงตะวันของวันใหม่

จะฝืนเดินต่อไปไม่เอื้อนเอ่ย

จะปล่อยวันผ่านมาให้ผ่านเลย

จะต้องช้ำอย่างเคยจะฝืนทน ( กลบทบุษบงแย้มผกา )