ความสุขเล็กๆของหนุ่มชาวเล(ยักษ์กินอ๊อด) - นิยาย ความสุขเล็กๆของหนุ่มชาวเล(ยักษ์กินอ๊อด) : Dek-D.com - Writer
×

ความสุขเล็กๆของหนุ่มชาวเล(ยักษ์กินอ๊อด)

โดย story963

เมื่อผู้กอบกู้ตามคำทำนายได้เริ่มสานสายสัมพันธ์กับราชาแห่งหมู่มวลยักษาผู้มีทิฐิที่สูงส่ง จนก่อเกิดเป็นเรื่องราวความรักอบอุ่นนี้ขึ้น เรื่องราวนี้จะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม.....

ผู้เข้าชมรวม

5,879

ผู้เข้าชมเดือนนี้

39

ผู้เข้าชมรวม


5.87K

ความคิดเห็น


50

คนติดตาม


208
จำนวนตอน : 18 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  27 เม.ย. 64 / 03:06 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ



'ตั้งแต่เมื่อไรกัน ที่เรื่องวุ่นวายที่ผ่านๆมาทั้งหมดได้จบลง เราในตอนนั้นผ่านอะไรมามากมาย ใช้ชีวิตในเส้นทางของคนอื่นที่กำหนดให้มาตลอด.....  จนตอนนี้ เราก็.... ได้มีชีวิตเรียบๆธรรมดาแบบคนอื่นๆสักที'


                  ชายหนุ่มนั่งคิดเหม่อล่อยนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา เหมือนกับเรื่องเหล่านั้นพึ่งเกิดขึ้นมาเมื่อวันวาน ผ่านมาหลายวันหลังจากที่ชายหนุ่มได้กลับมาอยู่เกาะนกแอ่น ทุกอย่างก็สงบลงอย่างที่ชายหนุ่มคาดหวังเอาไว้ เสียงลมบกพักในยามราตรี และเสียงของใบไม้ที่ปลิวสไหวไปตามแรงลม ทุกอย่าชั่งสมบูรณ์แบบเหลือเกิน ถึงแม้จะไม่เหลือใครในเกาะแห่งนี้อีก เขาก็ยังยืนหยัดได้ด้วยความเข้มแข็งที่ได้รับมาจากเหตุการณ์ในวันนั้น....


วันที่ได้รู้ว่าการสูญเสียเป็นอย่างไร และรู้ว่าการ'ปล่อยวาง'จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
เหมือนในวันนี้......






ชายหนุ่มนั่งเหม่อลอยอยู่ใต้ต้นไม้หน้ากระท่อมหลังเล็กๆของตน สายตากวาดแกว่งไปรอบทิศ ยามค่ำคืนที่ดวงดาวปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าทีละดวงละดวง สอดส่องไปมารอบทิศจนหน่ำใจ ก็ลุกขึ้นเพื่อจะเข้ากระท่อม  ทันใดนั้นสายตาก็ต้องชะงักกับแสงสีฟ้าอมครามที่เริ่มลอยเข้ามาใกล้ที่ละนิด ลักษณ์เหมือนเหยี่ยวที่ลุกประกายเป็นเปลวไฟ และบินโฉบเข้ามาใกล้เรื่อยๆและเร็วมาก ตรงดิ่งมาที่ตน
อ๊อดรู้สึกรางสังหอนไม่ดีจึงตั้งท่าเตรียมโจมตี!  ใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น จนกระทั่ง


"!หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!"

ชาบหนุ่มตะโกนตอบด้วยความตกใจ

!พับ!


แสงไฟรูปนกเหยี่ยวสีฟ้าครามสลายหายไปตรงหน้าชายหนุ่มในพริบตา และกลายเป็นกระดาษที่ม้วนห่อไว้อย่างดี ตกอยู่บนพื้นหน้าตน


"นี้มัน'สาสน์'นี่!"


ชายหนุ่มรีบหยิบสาสน์ขึ้นมาก่อนจะครี่กระดาษออกเพื่ออ่านสาสน์ข้างในว่ามีอะไร  
ในสาสน์มีตัวอักษรอยู่กลางๆและจ่าชื่อถึง"อ๊อด"(ตัวชายหนุ่มนั้นแหละ)
โดยเนื่อหาในสาสน์มีอยู่ว่า





"อ๊อด เจ้าสบายดีหรือไม่ เป็นเยี่ยงไรบ้าง ข้าอยู่สุขสบายที่กรุงคีรีกันต์ดี ข้าได้ยินว่าเจ้าขอลาจากการเป็นพ่อครูแล้วกลับมาอยู่ในเกาะอันแสนห่างไกล ลำบากหรือไม่ หากเจ้ามีปัญหาหรือสิ่งใดไม่สบายใจส่งสารมาหาข้าได้ แต่เพลานี้ข้าจำเป็นที่จะต้องให้เจ้าช่วย 
ตอนนี้องค์ชายไชยราเมศได้ตัดสินโทษทันของท่านพี่ข้าแล้ว(เทหะยักษา) ท่านเห็นว่าเรื่องทั้งหมดเกิดจากฝีมือของมนุษย์ในสมัยก่อนที่ได้กระทำไม่ดีกับราชวงค์คีรีกันต์เอาไว้ จึงลดย่อนโทษจากประหารเป็นนัยรเทศเเทน ซึ่งที่ๆจะนัยรเทพท่านพี่นั้น มีอาณาจักรน้อยใหญ่อื่นตั้งถิ่นฐานอยู่มากมาย และในผื่นทะเลนั้นกว้างใหญ่เหลือเกิน และเราเห็นว่าเจ้าเองก็กลับมาอยู่ที่เกาะแห่งนั้นแล้ว เราจึงอยากฝากตัวท่านพี่ไว้กับเจ้าจะได้หรือไม่ เพราะเราเองก็อยากจะให้ท่านพี่ได้เรียนรู้ถึงความเป็นอยู่และสามารถอยู่อย่างสงบสุขได้ หากเจ้ายินยอมส่งสาสน์กลับมาให้เราได้ เราจะได้ทำการส่งตัวท่านพี่ไป"

                                 ลงนาม
                              พระมหาอุปราช มารตา






อ๊อดที่ได้อ่านสาสน์แล้วก็ประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้หวั่นวิตกอะไร เพราะได้ปล่อยวางละจากทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว และในเกาะนกแอ่นแห่งนี้ก็มีเพียงตนที่อยู่ จึงรู้สึกโดษเดี่ยว คุ่นคิดว่าอยากหามีคนมาอยู่ในเกาะอีกสักคนจะได้ไม่เหงา


อ๊อดเดินเข้ากระท่อมน้อยๆของตน แล้วเริ่มเขียนสาสน์ตอบกลับ โดยใช่ไม้แกะสลักที่พ่อของตนเคยสลักเอาไว้ แล้วเขียนข้อความลงกระดาษที่สานจากเปลือกไม้อ่อนๆสีขาวขุน โดยได้เขียนกล่าวว่า





                     ถึง พระมหาอุปราช มารตา

"มารตาเพื่อนรัก ข้าสบายดี มิได้ลำบากขัดสนแม้แต่น้อย ในเกาะแห่งนี้ ทั้งเงียบสงบและเย็นสบาย ขนาดไม่ใหญ่เกินไปเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างมาก เราที่อยู่นี้ก็โดษเดี่ยว ไม่ค่อยมีอะไรทำ เราเห็นควรด้วยอย่างยิ่ง ที่จะให้เจ้าส่งตัวท่านพี่ของเจ้ามา ณ ที่แห่งนี้ เราเองก็อยากแลกเปลื่ยนมุมมองและความคิดกับท่านเทหะยักษาอยู่เหมือนกัน เพราะงั้นเราเห็นดีงามที่จะให้ส่งตัวท่านพี่ของเจ้ามา และหาเร่งเร็วได้ข้ายินดีให้ท่านนำท้าวเทหะยักษามาส่งที่เกาะนกแอ่นแห่งนี้ภายในรุ่งเช้าเลยย่อมได้แล้ว และข้าจะรอ......"

                                                      จาก อ๊อด








               อ๊อดนำกระดาษสาสน์ม้วนแล้วใช้เชือกใยจากกากมะพร้าสผูกติดไว้กับไม้แกะสลักร่ายคาถาก่อนจะรวบรวมลมหายใจทั้งหมดแล้วปล่อยออกมาอย่างแผวเบาให้แรงลมสัมผัสกับผิวไม้แกะสลักรูปนกเหยี่ยว  ทันใดนั้นรูปแกะสลักก็ค่อยๆสลายกลาบเป็นกลุ่มแสงเปลวไฟรูปเหยี่ยวสีฟ้าครามลุกโชนพุ่งทยานออกไปจากกระท่อมของอ๊อด พุ่งทยานออกจนละสายตาจากขอบทะเลและตาของอ๊อด


                 อ๊อดก้มตัวลงนอนบนเตียงปูพื้นแสนเรียบง่ายของตน แล้วนึกถึงช่วงเวลาในตอนที่สู้กับพระยายักษา


'เขาจะโกรธเราไหมน๊า.... แต่ถึงยังไงข้าว่าทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี'




 'ถ้าเกลียดกันได้'


'ก็ต้องรักกันได้สิ'


               อ๊อดคิดไปเรื่อยเปื่อยถึงพระยายักษาก่อนจะเผลอหลับไปและได้แต่หวังว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นในรุ่งสาง







"ความสุขเล็กๆของหนุ่มชาวเล"





TB

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น