Booze ดวงใจนายวายร้าย
แม้จะรักเธอมากแค่ไหน แต่ฉันไม่สามารถเลือกอยู่กับเธอได้ จงจำไว้ เธอเป็นยิ่งกว่าชีวิต เพราะเธอคือ...ดวงใจ
ผู้เข้าชมรวม
1,446
ผู้เข้าชมเดือนนี้
23
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Rate
เรื่องนี้เหมาะกับบุคลที่อายุ ๑๘ ปีขึ้นไป
ผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า ๑๘ ปี
ควรได้รับคำแนะนำ
คำแนะนำ : เรื่องนี้มีความรุนแรงด้านภาษาและพฤติกรรมที่
ไม่เหมาะสม ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
“
เฮ้ย!!!” ฉันร้องออกเมื่อเมื่อพบว่าไม่ได้อยู่คนเดียวที่นี่
“เธอ จะเสียงดังทำไม” ยังมีหน้ามาถาม ก็อยู่ๆนายโผล่มาที่นี่จะไม่ให้ฉันตกใจได้อย่างไงล่ะ และในสภาพที่ฉันไม่พร้อมที่จะเจอใครอย่างนี้ด้วย
“นายเข้ามาทำไม” ฉันพยายามจูนสติที่แตกกระเจิงให้กลับเข้ามาใหม่
“แล้ว นี่กำลังอาบนี่หรอ” เขาไม่ตอบคำถามฉันแต่เริ่มคำถามใหม่ที่ทำเอาฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว ฉันลืมไปได้ไงว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่มีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวตัวจิ๋วพันตัว ดีหน่อยที่มีผ้าขนหนุคล้องคอ แต่นี่มันดีแล้วหรอออ!!!
“ออกไป!!” สิ้นเสียงฉัน สายตาคมกริบก็หันมาจ้อราวกับจะกินเนื้อ
“ตะคอกฉันหรอ” คิงค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนช่องว่างระหว่างเขากับฉันห่างกันเพียงเล็กน้อย
“ปะ..เปล่านะ ฉันขอโทษ” ฉันก้มหน้าลงหลบสายตาคมที่จ้องลงมา
“เธอกล้ามากนะ ปลายฟ้า” คิงก้มค่อยมาเรื่อยๆ จนฉันได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่เขาใช้เป็นประจำ แล้วฉันมีหัวใจฉันที่สั่นรั่วนี่อีก
“ต้องทำโทษ” ทำโทษอะไรห๊ะ ทำใคร อย่างไร หมอนี่ใช้คำได้ประหยัดเช่นเคย
“ฉัน...” คำพูดถูกกลื้นลงคออย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกได้ว่าปลายจมูกโด่งสัมผัสคลอเคลียที่แก้มเนียน
“หืม” น้ำเสียทุ้มถามในลำคอ นี่จะฆ่ากันหรือไงห๊ะ นายกำลังทำฉันหัวใจวายนะคิง
“ไม่พูดลงโทษงนะ” พูดจบเขาก็ก้มลงมา....
เธอมันคือกองขยะเน่าๆ ที่ฉันอยากจะเขี้ยให้ออกไปจากชีวิต
แต่ทำไมยิ่งพยายามพลักไสเธอไป หัวใจที่ด้านชาของฉันมันถึง
เจ็บปว นาดนี ผู้ หญิงอย่างเธอนี่มัน...
ผู้ชายชาติชั่วอย่างนาย ต้องการอะไรจากคนอย่างฉันอีก
ไม่ต้องมาทำดีกับฉัน เพราะเมื่อวันที่ฉันก้าวออกไป
จากชีวิตนาย ฉันจะได้ไปโดยไม่มีความรู้สึกอะไร
“โอ๊ย” ฉันร้องออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บที่บริเวณหลัง
“เจ็บหรอ” น้ำเสียงเย็นๆถามออกมา
“อย่าง เธอมันมีความรู้สึกด้วยหรือไง กองขยะน่ะไม่มีหรอกนะความรู้สึกน่ะ” สายตาที่ฉันเกลียดที่สุดก็มองมา สายตาที่ขยะแขยงคมกริบจองมาที่ฉันราวกับจะแกฉันเป็นชิ้นๆ
“นายต้องเชื่อฉัน” ฉันพยายามพูดออกมาอย่างยากเย็น แรงที่ถูกบีบบริเวณต้นแขนเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ จนรู้สึกปวดไปทั่ว
“....”
“....”
“ฉัน เกลียดเธอ” สิ้นเสียง เขาก็ปล่อยฉันลง และเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง เรี่ยวแรงค่อยๆหมดไปจนกลายเป็นว่าฉันล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้น ไม่มีแม้แต่น้ำตา ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น แต่จะรู้ไหมข้างในก้อนเนื้อที่ถูกเรียกว่าหัวใจมันหยุดเต้นไปแล้ว
แอดแฟนพันธุ์แท้จิ้มที่น้องเลยค่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ โยพา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ โยพา
ความคิดเห็น