Booze ดวงใจนายวายร้าย

Rate
  

เรื่องนี้เหมาะกับบุคลที่อายุ ๑๘ ปีขึ้นไป
ผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า ๑๘ ปี
ควรได้รับคำแนะนำ


คำแนะนำ : เรื่องนี้มีความรุนแรงด้านภาษาและพฤติกรรมที่
           ไม่เหมาะสม ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

“

เฮ้ย!!!” ฉันร้องออกเมื่อเมื่อพบว่าไม่ได้อยู่คนเดียวที่นี่

“เธอ จะเสียงดังทำไม” ยังมีหน้ามาถาม ก็อยู่ๆนายโผล่มาที่นี่จะไม่ให้ฉันตกใจได้อย่างไงล่ะ และในสภาพที่ฉันไม่พร้อมที่จะเจอใครอย่างนี้ด้วย

“นายเข้ามาทำไม” ฉันพยายามจูนสติที่แตกกระเจิงให้กลับเข้ามาใหม่

“แล้ว นี่กำลังอาบนี่หรอ”  เขาไม่ตอบคำถามฉันแต่เริ่มคำถามใหม่ที่ทำเอาฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว  ฉันลืมไปได้ไงว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่มีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวตัวจิ๋วพันตัว ดีหน่อยที่มีผ้าขนหนุคล้องคอ แต่นี่มันดีแล้วหรอออ!!!

“ออกไป!!”  สิ้นเสียงฉัน สายตาคมกริบก็หันมาจ้อราวกับจะกินเนื้อ

“ตะคอกฉันหรอ” คิงค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนช่องว่างระหว่างเขากับฉันห่างกันเพียงเล็กน้อย

“ปะ..เปล่านะ ฉันขอโทษ” ฉันก้มหน้าลงหลบสายตาคมที่จ้องลงมา

“เธอกล้ามากนะ ปลายฟ้า” คิงก้มค่อยมาเรื่อยๆ จนฉันได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่เขาใช้เป็นประจำ  แล้วฉันมีหัวใจฉันที่สั่นรั่วนี่อีก

“ต้องทำโทษ”  ทำโทษอะไรห๊ะ ทำใคร อย่างไร หมอนี่ใช้คำได้ประหยัดเช่นเคย

“ฉัน...” คำพูดถูกกลื้นลงคออย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกได้ว่าปลายจมูกโด่งสัมผัสคลอเคลียที่แก้มเนียน

“หืม” น้ำเสียทุ้มถามในลำคอ นี่จะฆ่ากันหรือไงห๊ะ นายกำลังทำฉันหัวใจวายนะคิง

“ไม่พูดลงโทษงนะ” พูดจบเขาก็ก้มลงมา....

    
   
เธอมันคือกองขยะเน่าๆ ที่ฉันอยากจะเขี้ยให้ออกไปจากชีวิต
แต่ทำไมยิ่งพยายามพลักไสเธอไป หัวใจที่ด้านชาของฉันมันถึง
เจ็บปว นาดนี  ผู้     หญิงอย่างเธอนี่มัน...


 
   
  

ผู้ชายชาติชั่วอย่างนาย ต้องการอะไรจากคนอย่างฉันอีก
ไม่ต้องมาทำดีกับฉัน เพราะเมื่อวันที่ฉันก้าวออกไป
จากชีวิตนาย ฉันจะได้ไปโดยไม่มีความรู้สึกอะไร

“โอ๊ย”  ฉันร้องออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บที่บริเวณหลัง

“เจ็บหรอ” น้ำเสียงเย็นๆถามออกมา

“อย่าง เธอมันมีความรู้สึกด้วยหรือไง กองขยะน่ะไม่มีหรอกนะความรู้สึกน่ะ”  สายตาที่ฉันเกลียดที่สุดก็มองมา สายตาที่ขยะแขยงคมกริบจองมาที่ฉันราวกับจะแกฉันเป็นชิ้นๆ

“นายต้องเชื่อฉัน” ฉันพยายามพูดออกมาอย่างยากเย็น แรงที่ถูกบีบบริเวณต้นแขนเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ จนรู้สึกปวดไปทั่ว

“....”

“....”

“ฉัน เกลียดเธอ”  สิ้นเสียง เขาก็ปล่อยฉันลง และเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง  เรี่ยวแรงค่อยๆหมดไปจนกลายเป็นว่าฉันล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้น ไม่มีแม้แต่น้ำตา ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น แต่จะรู้ไหมข้างในก้อนเนื้อที่ถูกเรียกว่าหัวใจมันหยุดเต้นไปแล้ว

 



แอดแฟนพันธุ์แท้จิ้มที่น้องเลยค่ะ
   


 

Shirakuma