ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 13
13
เมือำมวน
23 พฤษภาม 2436
เสียลอเสียแรทำนอแปลหูเ็แ่มาแ่ไล ทหารรัษาาร์บนหออยะเ้อมอไปาม้นเสียนั้น เาระับปืนยาวในมือแล้วะโนร้อบอวามผิปิให้ทหารนายอื่นๆที่รัษาาร์อยู่บริเวใล้เียทราบ
เหล่าทหาร่าแื่นเร่ัแถวเป็นรูปบวนเรียมพร้อม
ไม่ทันไรอทหารวนำนวนนับร้อย็เลื่อนมาหยุอยู่รหน้าห่าไปประมาเส้น*หนึ่ โยไม่มีท่าทีุมามแ่อย่าใ
ฝรั่วัยลานร่าเพรียวบาสวมเรื่อแบบทหารสีน้ำเินเหยาะม้ามาหน้าแถว ทีุ่ลีุอามมานั้นเป็นหนุ่มให่าวเมร ท่าทีอเาูะนอบน้อมเป็นอย่ามา่อ 'เ้านาย'ผู้นั่อยู่บนหลัม้า
"ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารพบผู้เป็นให่แห่เมือนี้" ล่ามร้อบอ่อทหารรัษาาร์ามำพูอผู้เป็นนาย
หลวอนุรัษ์ผู้่วย้าหลวเมือำมวนเินแึ้นมาหน้าแถว
"อ้ายเมรบุนัน มึถามมันเสียว่า อทหารฝรั่เศสที่ยมานี้มีประส์ใ" นายบุนันล่ามเมรหันไปพู่อนายทหารฝรั่เศสบนหลัม้านั้น หลวอนุรัษ์เปรยับทหารอยู่ยืนอยู่ใล้ๆ
"มึูลูเล่นมันให้ีเถิ มันเอาเมือเมร เมือวน เมือสิบสอุไทไปสิ้นแล้ว ราวนี้มันหมายัมาเอาเมือลาวอี มึเื่อูหรือไม่"
"อรับุหลว" ทหารอบลับ
ล่ามบุนันะโนลับมา "ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารเรา้อราารับผู้เป็นให่แห่เมือนี้"
หลวอนุรัษ์อารม์ึ้น "มันล่าวเหมือนเิมไม่ผิ อ้ายเมรนี่ยียวนนั"
ไม่ทันทีหลวอนุรัษ์ะไ้พู่อ ผู้เป็นให่แห่เมือำมวน็ปราาย
"สบเถิพ่อ เี๋ยวูว่าวามเอ"
"ุพระ!" หลวอนุรัษ์สะุ้ัวเล็น้อย ่อนะหลีทาให้'นาย'อน
ายวัยลานในุพระราทานสีาวาเผ้าม่วเินไปยืนหยุนิ่อยู่หน้าแถว ้วยไม้เท้าที่ปัลพื้นอย่ามั่นึเผยให้เห็นวามเป็นผู้หลัผู้ให่ที่แลูส่าน่าเรามยิ่นั
"ระผมือพระยอเมือวา เ้าเมือำมวน ... พวท่านมาเยือนเมือำมวน้วยประส์ใ" พระยอเมือวาเริ่มบทสนทนา
"ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารให้้าราารสยามออไปาเมือนี้ เพราะเมือนี้เป็นออทัพัรวรริฝรั่เศสแล้ว"
เหล่า้าราารสยามทั้หลายมอหน้าัน้วยวามน แ่พระยอเมือวายันิ่
"นี่มันเรื่ออะไรันอรับุพระ..." หลวอนุรัษ์ระิบถามเ้านาย พระยอเมือวาไ้แ่้อาเมอร์ิเออร์ลูในะที่เาำลัพูับล่ามเมร
"เมือำมวน ำเิ นาเป นาาย แ่พิบูลย์และแ่เ๊ เป็นอประเทศวนมา้านานแล้ว บันี้ประเทศวนเป็นอัรวรริฝรั่เศส ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารให้้าราารวนมาประำ เมือนี้ อให้้าราารสยามยินยอมแ่โยี"
ไ้ยินันั้นพระยอเมือวา็หรี่าล เาเริ่มเห็นวามผิปิ พอินนาารไ้ถึเหุาร์ที่ะเิึ้นอันใล้ เาหันไปทาหลวอนุรัษ์
"มึไปบอให้รอบรัวไทยเร่รีบลับไปท่าอุเทนบัเี๋ยวนี้ ูัเราับมัน่อน" สิ้นำ หลวอนุรัษ์พยัหน้า แม้ในใะอยาัำสั่ อยาอยู่เียบ่าเียไหล่ับผู้เป็นนาย แ่เา็รู้ีว่าถ้าเาไม่รีบไปามำสั่นั้นแล้ว รอบรัวอ้าราารสยามทั้หมที่ิาม้าหลวมารับราารในเมือนี้ย่อมะไม่ปลอภัย เาับทหารอี 2 นายเินเลี่ยไป้านหลั
เมือำมวนนี้ราษรเป็นาวลาวพวนทั้หม มีอีื่อหนึ่ว่า 'เมือท่าแ' สััอยู่ในอ้าหลวมลลาวพวนโยมีพระอ์เ้าประัษ์ศิลปาม**ทรำรำแหน่เป็น้าหลวให่ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์มลฝ่ายเหนือ
หลัาอทัพัรวรริฝรั่เศสไ้เ้ายึรอเมือวนับเมือเมรบาส่วน แล้วสถาปนาประเทศ 'อินโีนฝรั่เศษ' ึ้นเมือเือนุลาม ริสศัรา 1887*** อทัพฝรั่เศส็มีวามพยายามที่ะยึรอเมือลาว เมือเมร รวมถึเมือสยามทั้หม
อทัพฝรั่เศสใ้้ออ้าทาประวัิศาสร์ที่ว่าินแน่าๆภายใ้ารปรออประเทศสยามนั้น ล้วนเยอยู่ภายใ้ารปรออประเทศวน อีทั้าวเมือในินแนัล่าว็มิใ่าวสยาม อทัพอินโีนฝรั่เศสึมีวามพยายามที่ะรุล้ำและแย่ิินแน่าๆาประเทศสยามหลาย่อหลายรั้
พระยอเมือวาเ้าเมือำมวนระหนัถึภัยุามนี้มา้านานแล้ว ึไ้เรียมำลันไว้ที่เมือท่าอุเทนฝั่ร้ามแม่น้ำโ แ่เา็ทราบีว่ายุทโธปร์ออทัพฝรั่เศสะเหนือว่าหลายุม เมื่ออทัพฝรั่เศสยมา่อหน้า่อาเ่นนี้ ารเราึเป็นเพียสิ่เียวที่สามารถระทำไ้
"เมือำมวนนี้อยู่ภายใ้พระบรมโพธิสมภารแห่พระมหาษัริย์สยาม ระผมเป็นแ่เพีย้าราบริพารใ้เบื้อพระยุลบาท าระยเมือนี้ให้แ่ผู้หนึ่ผู้ใไ้นั้น้อเป็นไปเพาะามพระราประส์ ึำเป็น้ออให้มีำสั่ารับาลสยามมาถึระผมเสีย่อน ระผมแล้าราารสยามทั้มวลึะยอมยเมือนี้ให้ท่านปรอไ้"
สิ้นำพระยอเมือวา ล่ามเมรแปลให้เ้านายฝรั่เศสฟั เาพยัหน้าสอสามรั้ ่อนะ้มหน้าลมาพูับล่าม
"ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศสะอพำนัในเมือนี้เพื่อรอำสั่ารับาลสยาม"
"หามิไ้อ!" พระยอเมือวาอบลับทันวัน "เิท่านลับไป่อนเถิ หามีราั้ำสั่ารับาลสยามมาเมื่อใ ระผมะทำหนัสือไปแ้แ่ท่านเอ"
เมอร์ิเออร์ลูทำหน้าาไม่พอใเมื่อไ้ทราบำแปล แ่เา็ยืนยันามำพูเิม พระยอเมือวานึแ้นใยิ่นั ท่านหันลับไปสั่ารแ่เหล่าบรราทหารรัษาาร์ทั้หลาย
"พวมึูมันให้ี อย่าให้มีอ้ายวนผู้หนึ่ผู้ใลาสายาโยเ็า ูัรีบไปทำหนัสือถึอ์ผู้สำเร็ราารมลลาวพวน"
สิ้นำ พระยอเมือวาเินลับไปยัวนที่พั เารีบหยิบระาษึ้นมาร่าหนัสือแ้่าว่วนนี้ทันที ในใ็นึถึอนที่ไปประุม้าราบริพารมลฝ่ายเหนือที่เมือลาวพวน พระอ์เ้าประัษ์ศิลปามทรวิเรื่ออินโีนฝรั่เศสยิ่นั เพราะฝรั่เศสมีทีท่าุามแผ่นินสยามมาโยลอ พระอ์ทรนำพระราปรารภอันแสวามเป็นห่ว่อบ้านเมืออพระบาทสมเ็พระเ้าอยู่หัวมาเล่าให้เหล่าเ้าเมือ ้าราบริหารทั้หลายฟั ทุนทราบีถึภัยุามที่ำลั่อัว และวันนี้ภัยนั้น็มาไ้มาเหยียบอยู่ที่หัวเมือำมวน
"...อประทานราบทูลทราบฝ่าพระบาท ...เหุาร์ที่เมือำมวนบันี้ไ้เ้าลาว่าะเป็นไปามพระวินิัยแล้ว..." พระยอเมือวาพูไปเียนไป โยหารู้ไม่เลยว่าบันี้อทหารวนภายใ้ารบัับบัาอมอร์ิเออร์ลูไ้ระายำลัันล้อมเมืออท่านไว้หมแล้ว...
แม้ะไ้ื่อว่าเป็น'เมือ' แ่ำมวน็เป็นเพียุมนที่ไม่มีรั้วรอบอบิ ฝั่ร้ามึสามารถแทรึมมาถึวนอท่านไ้โยไม่ยานั...
-------------------------------------------------------------------------
*เท่าับ 20 วา หรือประมา 40 เมร
**มีพระนามเ็มว่า พลรี พระเ้าบรมวศ์เธอ พระอ์เ้าทออ้อนให่ รมหลวประัษ์ศิลปาม เป็นพระราโอรสพระอ์ที่ 25 ในพระบาทสมเ็พระอมเล้าอยู่หัว (รัาลที่ 4) ทรำรำแหน่เป็น้าหลวให่ผู้สำเร็ราารมลฝ่ายเหนือ และทรเป็นำลัสำั่าพระเนรพระรรในารป้อันประเทศทา้านอิสาน ในวิฤาร์ รศ.112
***รับพุทธศัรา 2430
เมือำมวน
23 พฤษภาม 2436
เสียลอเสียแรทำนอแปลหูเ็แ่มาแ่ไล ทหารรัษาาร์บนหออยะเ้อมอไปาม้นเสียนั้น เาระับปืนยาวในมือแล้วะโนร้อบอวามผิปิให้ทหารนายอื่นๆที่รัษาาร์อยู่บริเวใล้เียทราบ
เหล่าทหาร่าแื่นเร่ัแถวเป็นรูปบวนเรียมพร้อม
ไม่ทันไรอทหารวนำนวนนับร้อย็เลื่อนมาหยุอยู่รหน้าห่าไปประมาเส้น*หนึ่ โยไม่มีท่าทีุมามแ่อย่าใ
ฝรั่วัยลานร่าเพรียวบาสวมเรื่อแบบทหารสีน้ำเินเหยาะม้ามาหน้าแถว ทีุ่ลีุอามมานั้นเป็นหนุ่มให่าวเมร ท่าทีอเาูะนอบน้อมเป็นอย่ามา่อ 'เ้านาย'ผู้นั่อยู่บนหลัม้า
"ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารพบผู้เป็นให่แห่เมือนี้" ล่ามร้อบอ่อทหารรัษาาร์ามำพูอผู้เป็นนาย
หลวอนุรัษ์ผู้่วย้าหลวเมือำมวนเินแึ้นมาหน้าแถว
"อ้ายเมรบุนัน มึถามมันเสียว่า อทหารฝรั่เศสที่ยมานี้มีประส์ใ" นายบุนันล่ามเมรหันไปพู่อนายทหารฝรั่เศสบนหลัม้านั้น หลวอนุรัษ์เปรยับทหารอยู่ยืนอยู่ใล้ๆ
"มึูลูเล่นมันให้ีเถิ มันเอาเมือเมร เมือวน เมือสิบสอุไทไปสิ้นแล้ว ราวนี้มันหมายัมาเอาเมือลาวอี มึเื่อูหรือไม่"
"อรับุหลว" ทหารอบลับ
ล่ามบุนันะโนลับมา "ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารเรา้อราารับผู้เป็นให่แห่เมือนี้"
หลวอนุรัษ์อารม์ึ้น "มันล่าวเหมือนเิมไม่ผิ อ้ายเมรนี่ยียวนนั"
ไม่ทันทีหลวอนุรัษ์ะไ้พู่อ ผู้เป็นให่แห่เมือำมวน็ปราาย
"สบเถิพ่อ เี๋ยวูว่าวามเอ"
"ุพระ!" หลวอนุรัษ์สะุ้ัวเล็น้อย ่อนะหลีทาให้'นาย'อน
ายวัยลานในุพระราทานสีาวาเผ้าม่วเินไปยืนหยุนิ่อยู่หน้าแถว ้วยไม้เท้าที่ปัลพื้นอย่ามั่นึเผยให้เห็นวามเป็นผู้หลัผู้ให่ที่แลูส่าน่าเรามยิ่นั
"ระผมือพระยอเมือวา เ้าเมือำมวน ... พวท่านมาเยือนเมือำมวน้วยประส์ใ" พระยอเมือวาเริ่มบทสนทนา
"ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารให้้าราารสยามออไปาเมือนี้ เพราะเมือนี้เป็นออทัพัรวรริฝรั่เศสแล้ว"
เหล่า้าราารสยามทั้หลายมอหน้าัน้วยวามน แ่พระยอเมือวายันิ่
"นี่มันเรื่ออะไรันอรับุพระ..." หลวอนุรัษ์ระิบถามเ้านาย พระยอเมือวาไ้แ่้อาเมอร์ิเออร์ลูในะที่เาำลัพูับล่ามเมร
"เมือำมวน ำเิ นาเป นาาย แ่พิบูลย์และแ่เ๊ เป็นอประเทศวนมา้านานแล้ว บันี้ประเทศวนเป็นอัรวรริฝรั่เศส ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศส้อารให้้าราารวนมาประำ เมือนี้ อให้้าราารสยามยินยอมแ่โยี"
ไ้ยินันั้นพระยอเมือวา็หรี่าล เาเริ่มเห็นวามผิปิ พอินนาารไ้ถึเหุาร์ที่ะเิึ้นอันใล้ เาหันไปทาหลวอนุรัษ์
"มึไปบอให้รอบรัวไทยเร่รีบลับไปท่าอุเทนบัเี๋ยวนี้ ูัเราับมัน่อน" สิ้นำ หลวอนุรัษ์พยัหน้า แม้ในใะอยาัำสั่ อยาอยู่เียบ่าเียไหล่ับผู้เป็นนาย แ่เา็รู้ีว่าถ้าเาไม่รีบไปามำสั่นั้นแล้ว รอบรัวอ้าราารสยามทั้หมที่ิาม้าหลวมารับราารในเมือนี้ย่อมะไม่ปลอภัย เาับทหารอี 2 นายเินเลี่ยไป้านหลั
เมือำมวนนี้ราษรเป็นาวลาวพวนทั้หม มีอีื่อหนึ่ว่า 'เมือท่าแ' สััอยู่ในอ้าหลวมลลาวพวนโยมีพระอ์เ้าประัษ์ศิลปาม**ทรำรำแหน่เป็น้าหลวให่ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์มลฝ่ายเหนือ
หลัาอทัพัรวรริฝรั่เศสไ้เ้ายึรอเมือวนับเมือเมรบาส่วน แล้วสถาปนาประเทศ 'อินโีนฝรั่เศษ' ึ้นเมือเือนุลาม ริสศัรา 1887*** อทัพฝรั่เศส็มีวามพยายามที่ะยึรอเมือลาว เมือเมร รวมถึเมือสยามทั้หม
อทัพฝรั่เศสใ้้ออ้าทาประวัิศาสร์ที่ว่าินแน่าๆภายใ้ารปรออประเทศสยามนั้น ล้วนเยอยู่ภายใ้ารปรออประเทศวน อีทั้าวเมือในินแนัล่าว็มิใ่าวสยาม อทัพอินโีนฝรั่เศสึมีวามพยายามที่ะรุล้ำและแย่ิินแน่าๆาประเทศสยามหลาย่อหลายรั้
พระยอเมือวาเ้าเมือำมวนระหนัถึภัยุามนี้มา้านานแล้ว ึไ้เรียมำลันไว้ที่เมือท่าอุเทนฝั่ร้ามแม่น้ำโ แ่เา็ทราบีว่ายุทโธปร์ออทัพฝรั่เศสะเหนือว่าหลายุม เมื่ออทัพฝรั่เศสยมา่อหน้า่อาเ่นนี้ ารเราึเป็นเพียสิ่เียวที่สามารถระทำไ้
"เมือำมวนนี้อยู่ภายใ้พระบรมโพธิสมภารแห่พระมหาษัริย์สยาม ระผมเป็นแ่เพีย้าราบริพารใ้เบื้อพระยุลบาท าระยเมือนี้ให้แ่ผู้หนึ่ผู้ใไ้นั้น้อเป็นไปเพาะามพระราประส์ ึำเป็น้ออให้มีำสั่ารับาลสยามมาถึระผมเสีย่อน ระผมแล้าราารสยามทั้มวลึะยอมยเมือนี้ให้ท่านปรอไ้"
สิ้นำพระยอเมือวา ล่ามเมรแปลให้เ้านายฝรั่เศสฟั เาพยัหน้าสอสามรั้ ่อนะ้มหน้าลมาพูับล่าม
"ผู้บัับารลูแห่อทัพัรวรริฝรั่เศสะอพำนัในเมือนี้เพื่อรอำสั่ารับาลสยาม"
"หามิไ้อ!" พระยอเมือวาอบลับทันวัน "เิท่านลับไป่อนเถิ หามีราั้ำสั่ารับาลสยามมาเมื่อใ ระผมะทำหนัสือไปแ้แ่ท่านเอ"
เมอร์ิเออร์ลูทำหน้าาไม่พอใเมื่อไ้ทราบำแปล แ่เา็ยืนยันามำพูเิม พระยอเมือวานึแ้นใยิ่นั ท่านหันลับไปสั่ารแ่เหล่าบรราทหารรัษาาร์ทั้หลาย
"พวมึูมันให้ี อย่าให้มีอ้ายวนผู้หนึ่ผู้ใลาสายาโยเ็า ูัรีบไปทำหนัสือถึอ์ผู้สำเร็ราารมลลาวพวน"
สิ้นำ พระยอเมือวาเินลับไปยัวนที่พั เารีบหยิบระาษึ้นมาร่าหนัสือแ้่าว่วนนี้ทันที ในใ็นึถึอนที่ไปประุม้าราบริพารมลฝ่ายเหนือที่เมือลาวพวน พระอ์เ้าประัษ์ศิลปามทรวิเรื่ออินโีนฝรั่เศสยิ่นั เพราะฝรั่เศสมีทีท่าุามแผ่นินสยามมาโยลอ พระอ์ทรนำพระราปรารภอันแสวามเป็นห่ว่อบ้านเมืออพระบาทสมเ็พระเ้าอยู่หัวมาเล่าให้เหล่าเ้าเมือ ้าราบริหารทั้หลายฟั ทุนทราบีถึภัยุามที่ำลั่อัว และวันนี้ภัยนั้น็มาไ้มาเหยียบอยู่ที่หัวเมือำมวน
"...อประทานราบทูลทราบฝ่าพระบาท ...เหุาร์ที่เมือำมวนบันี้ไ้เ้าลาว่าะเป็นไปามพระวินิัยแล้ว..." พระยอเมือวาพูไปเียนไป โยหารู้ไม่เลยว่าบันี้อทหารวนภายใ้ารบัับบัาอมอร์ิเออร์ลูไ้ระายำลัันล้อมเมืออท่านไว้หมแล้ว...
แม้ะไ้ื่อว่าเป็น'เมือ' แ่ำมวน็เป็นเพียุมนที่ไม่มีรั้วรอบอบิ ฝั่ร้ามึสามารถแทรึมมาถึวนอท่านไ้โยไม่ยานั...
-------------------------------------------------------------------------
*เท่าับ 20 วา หรือประมา 40 เมร
**มีพระนามเ็มว่า พลรี พระเ้าบรมวศ์เธอ พระอ์เ้าทออ้อนให่ รมหลวประัษ์ศิลปาม เป็นพระราโอรสพระอ์ที่ 25 ในพระบาทสมเ็พระอมเล้าอยู่หัว (รัาลที่ 4) ทรำรำแหน่เป็น้าหลวให่ผู้สำเร็ราารมลฝ่ายเหนือ และทรเป็นำลัสำั่าพระเนรพระรรในารป้อันประเทศทา้านอิสาน ในวิฤาร์ รศ.112
***รับพุทธศัรา 2430
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น