แด่ฉันในวัยสดใส

ถึงฉันในวัยสดใสและผู้อ่านของฉัน 

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของผู้แต่ง ที่ตัดสินใจเขียนออกมาเนื่องจากว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจะทิ้งเลข 2 ไปใช้เลข 3 แล้ว มานั่งคิดช่วงเวลาทั้งหมดก็พบว่าชีวิตในบางช่วงช่างน่าเสียดาย บางครั้งก็ทิ้งความฝัน ความรักลงไประหว่างทาง ทิ้งมิตรภาพแล้วบอกว่าไม่เป็นไร ใครอยากอยู่ก็อยู่ ใครอยากไปก็ไป ไม่รู้ว่านิสัยเปลี่ยนไปตอนไหนจากชีวิตช่างฝัน ไร้เดียงสาและความสดใส เปลี่ยนไปเป็นใครบางคนที่ฉันตอนนี้ได้แต่นั่งเสียใจ 

และเวลาพิสูจน์อะไรหลายอย่างทั้งความคิด ทั้งการกระทำ ฉันอยากให้ทุกคนที่ได้อ่าน นั่งคิดเรื่องราวไปพร้อมๆกัน เราอาจจะเคยเดินผ่านความสุข หรือความเจ็บปวดแบบนั้นมาเหมือนกัน หรือบางคนอาจจะกำลังเผชิญสิ่งที่คล้ายๆกับฉัน ฉันได้แต่หวังว่า คุณจะได้แง่คิดจากเรื่องของฉัน และมันคงจะดีถ้าฉันสามารถช่วยให้คุณก้าวผ่านมันไปได้ดีกว่าฉัน 

เมื่อคุณพร้อมจะไปต่อ ได้โปรดคลิกอ่านตอนต่อไป แล้วหวังว่าเราจะเดินข้ามผ่านเรื่องราวมากมายหลังจากนี้ไปด้วยกันจนจบเรื่องนะคะ 

จากฉันผู้เข้มแข็งแต่ข้างในพังทลาย 

ปล. ฉันไม่คิดว่าเรื่องตัวเองจะฮิต ดังนั้นไม่ได้กำหนดการอัพเดทใดใด ถ้าใครได้อ่านแล้วกินใจ กดให้คะแนนเป็นกำลังใจได้นะคะ คอมเม้นได้ตามอัธยาศัยแต่รบกวนเน้นความสุภาพค่ะ 
ปล.2 สมัยนี้เรื่องพวกนี้ค่อนข้างอ่อนไหว และทัศนคติของคนได้เปลี่ยนไปแล้ว การแชร์นี้คือการย้อนอดีตที่ครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นจริงในสายตาของเด็กคนนึงค่ะ