series...คนเถื่อนที่รัก

series...คนเถื่อนที่รัก

ประกอบไปด้วยนิยายขนาดสั้น 3 เรื่อง

ดังนี้

อ้อนรักบอดี้การ์ดเถื่อน

คุณอาเพื่อนเถื่อนรัก

สามีเพื่อนเถื่อนสวาท

 ขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามให้การสนับสนุนด้วยดีเสมอมาค่ะ กราบขอบพระคุณจากใจ

ธเนศวร / ร่ายมนตร์

อุดหนุนฉบับเต็มได้ที่ WWW.mebmarket.com

คลิ๊กที่นี่ได้เลยค่ะ

(ภาพไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับนิยาย ใช้เพื่อเป็นอิมเมทตัวละครเท่านั้นค่ะ)

อ้อนรักบอดี้การ์ดเถื่อนพี่มาร์คัส VS คุณหนูตระกูลฮาวเซอร์บราวน์ ( คุณหนูดาด้า )นิยายเรื่องนี้เลิฟซีนร้อนแรงนะคะ ใครไม่ชอบอ่านเลิฟซีนกดออกได้เลยค่ะ ส่วนใครหื่นเรียนเชิญด้านในค่ะเพราะพี่มาร์คัสคนหื่นรอนักอ่านที่รักอยู่จร้า

..............................

ดาวโหลด พี่มาร์คัส ในรูปแบบอีบุ๊กที่เว็ป MEB ได้หลังเที่ยงคืนวันศุกร์ที่ 21/08/63 นะคะไรท์ฝากพี่มาร์คัสเอาไว้ในอ้อมใจด้วยน้า

..........................................

ลองชิมพี่มาร์คัสของไรท์ดูก่อนสักนิดโปรยปลุกความหื่นในตัวคุณ!!!

“อา...คุณหนู” มือใหญ่ออกแรงบีบเคล้นหนักมือขึ้นเมื่อร่างบางของคนตรงหน้าขยับเข้าหากาย

หนาเปล่าเปลือยของเขาราวกับเรียกร้องบางอย่าง มือเรียวบางยกขึ้นมาลูบไล้แผงอกแกร่งไปมา

ท่าทางของหญิงสาวไม่ต่างไปจากถูกมนตร์สะกด ที่ดูจะร้ายยิ่งกว่าคือมือเล็กค่อยๆ วาดลูบเลื่อน

ต่ำลงไปเรื่อยๆ ต่ำเรื่อยลงไปจนแทบจะ...

“อ๊า...กรอด...คุณหนูถ้ายังไม่หยุดซนอีกละก็...” มาร์คัสกัดกรามกรอด เมื่อความรู้สึกเสียววาบวิ่ง

ตั้งแต่แผงอกล่ำตามมือเล็กลงไปกระจุกรวมกันอยู่ตรงแก่นกลางกายจนรู้สึกปวดหนึบไปหมด

เขาอยากจูบคุณหนูดาด้า เขาอยากทำมากกว่าจูบ เขาอยากลากเธอกลับไปโยนลงบนเตียงนอน

อยากทำอะไรๆ ทุกอย่างตามที่ใจปรารถนา

แต่ให้ตายเถอะ...อา...

“คุณหนู!!!” สองมือใหญ่กำแน่นบนไหล่บางรีบผลักคนตัวเล็กออกห่างจากตัวอย่างรวดเร็วก่อนที่

อะไรๆ ทุกอย่างมันจะเตลิดเพลิดมากไปกว่าที่เป็นอยู่

แรงผลักทำให้คนตัวเล็กกลับมาได้สติอีกครั้ง พอๆ กับการสรรหาคำมาด่าทอเขาที่ก็กลับมาด้วย

เช่นเดียวกัน

“ไอ้บอดี้การ์ดบ้า ไอ้คนเฮงซวย ไอ้..ไอ้..ไอ้...” ด่าเป็นชุดแต่ยังไม่จบดีเสียงเข้มอย่างบอกความ

รำคาญของคนตัวโตกว่าที่ยืนตระหง่านง้ำอยู่เหนือร่างก็ดังขึ้นเพราะเธอทั้งดีดดิ้นทั้งด่าทอสารพัด

สารพัน

“ยืนนิ่งๆ สักนาทีจะได้ไหมฮะคุณหนูดาด้า”

มาร์คัสเขย่าร่างเล็กตรงหน้าแรงๆ จากนั้นจัดการกลัดกระดุมเสื้อให้เธอก่อนลากออกมายืนตรง

หน้าประตูห้องนอน เขาดึงประตูให้เปิดออก

“ออกไปจากห้องผมซะ!” ไม่ได้แค่พูด แต่มาร์คัสผลักคนตัวเล็กออกไปเลยด้วยซ้ำ จนคนถูกเขา

ผลักล้มก้นกระแทกพื้น

คุณหนูดาด้าตวัดสายตาหันกลับมาจ้องมองไอ้บอดี้การ์ดเถื่อนอย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อ

“ฉันเจ็บนะไอ้คนบ้า ป่าเถื่อน!!!”

มาร์คัสไม่ได้สนใจให้ความช่วยเหลือมิหนำซ้ำเขายังกระแทกประตูหนักและหนาให้ปิดเสียงดังปัง

สนั่นหวั่นไหวไปหมด จากนั้นก็เดินกลับไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอน มือเสยผมด้วยความรู้สึกพลุ่งพล่าน

ไปหมด

กรอด...อา...ยิ่งผงกหัวขึ้นมาดู…………. (คำบรรยายไม่เหมาะสมกับเว็ปนิดนึงค่ะ ติดตามเต็ม ๆ ในรูปแบบอีบุ๊กที่เว็็ป meb นะคะ WWW.mebmarket.cm คลิ๊กตรงนี้ได้เลยค่ะ)

กรอด...อา...มันอยากเข้าไปเริงสวาทกับลูกสาวเจ้านาย กรามแกร่งบดขบกันหนักขึ้นแรงขึ้น เขา

ทิ้งหัวแรงๆ กระแทกลงบนที่นอนอย่างต้องการระงับความพลุ่งพล่านที่ร้อนระอุอยู่ภายในกาย

เขาหลับตาลงอย่างหวังว่าอาการทั้งหมดจะดีขึ้น แต่ให้ตาย!...ภาพที่เขาบดจูบซุกไซ้ไปทั่วกาย

บางของคุณหนูดาด้ากลับแจ่มชัดวิ่งวนอยู่ในหัว มันพาให้พลุ่งพล่านหนักมากยิ่งกว่าเดิมหลายร้อย

หลายพันเท่า

“อ๊า...”

.........................................

(ภาพไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับนิยาย ใช้เพื่อเป็นอิมเมทตัวละครเท่านั้นค่ะ)

คุณอาเพื่อนเถื่อนรัก

            โปรย...คุณอาเพื่อนเถื่อนรัก  

“อุ๊ย!...คุณอา อัญเจ็บนะคะ”

เสียงใสครางประท้วงทันทีที่คุณอาหนุ่มของเพื่อนเปลี่ยนจากจับจูงข้อมือมาเป็นคว้าหมับลงที่ไหล่ทั้งสองข้างของเธอ     แล้วเขย่าเสียจนหัวสั่นหัวคลอน

“นี่ฟังนะ อัญจรี!...” รังสิโรจน์กัดฟัน คำรามเรียกชื่อสาวน้อยตรงหน้า เขาพยายามใช้ความอดกลั้นที่จะไม่จับยายเด็กหน้าใสปล้ำเสียตอนนี้

“ถามจริง... นี่เธอโง่ หรือโง่กันแน่น่ะฮึ!...”

“อะไรคือโง่ หรือโง่ล่ะคะ ที่คุณอาพูดมา ฟังดูเหมือนอัญก็โง่ทั้งสองอันเลย”

“ก็ใช่ไง ยายเด็กโง่ โง่มาก รู้ตัวหรือเปล่า”

“เรื่องอะไรคุณอาต้องมาว่าอัญโง่ด้วยล่ะคะ  อัญไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย” เสียงถามยังฟังบ้องแบ๊ว

“โอ๊ย...ยัยเด็กโง่ พับผ่าสิ เอาเป็นว่า ฉันสั่งไม่ให้เธอกลับไปที่น่าน เข้าใจนะ ส่วนเรื่องงานฉันจะเป็นคนจัดการหาให้ โทร.บอกคุณตาของเธอซะ หาเหตุผลอะไรมาอ้างก็ได้ร้อยแปดที่เธอจะยังไม่ต้องกลับไปที่น่านตอนนี้”

“แต่อัญเรียนจบแล้วนะคะ อัญต้องกลับบ้านสิคะ”

“ฉันสั่ง ว่า...ไม่ให้กลับก็หมายความว่าเธอยังกลับไปไม่ได้ เข้าใจหรือเปล่า”

“ไม่เข้าใจค่ะ”

“เฮ้อ!...” รังสิโรจน์จ้องตาคนตัวเล็กตาแป๋วตรงหน้าแล้วถอนหายใจ ไม่คิดเลยว่าการอยากมีเมียเด็กมันจะพาให้เขาปวดหัวมากขนาดนี้

......................................

(ภาพไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับนิยาย ใช้เพื่อเป็นอิมเมทตัวละครเท่านั้นค่ะ)

      สามีเพื่อนเถื่อนสวาท

 โปรย...สามีเพื่อนเถื่อนสวาท

“ไม่นะ... อย่าทำอะไรอย่างนั้นนะคะคุณเสือ”

“จะบอกให้รู้นะโรสรินทร์ ว่าฉันจะเอาใครก็ห้ามฉันไม่ได้หรอก เหมือนที่ฉันกำลังจะเอาเธออยู่นี่ไง ร้องห้ามให้ตายฉันก็   ไม่หยุด มาเถอะ อย่าเสียเวลาอีกต่อไปเลย”

“ไม่...ยะ อย่านะ...อ๊า” จากเสียงร้องห้ามกลับกลายเป็น   ครางกระเส่าเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพานพบมาก่อน

“อ๊า...อื๊ม...อื้อ...”

พ่อเลี้ยงหนุ่มก้มลงไปจูบปิดปากสาวน้อยใต้ร่าง ดูดกลืน  เสียงร้องห้ามให้หายเข้าไปในลำคอ เขาเรียกโรสรินทร์ว่าสาวน้อย    ได้นั่นแหละ เพราะโรสรินทร์เพิ่งอายุยังไม่เต็มยี่สิบสองดีเลย ในขณะที่ตัวเขาเองเฉียดใกล้เลขสี่เข้าไปทุกขณะ ปีนี้เขาอายุสามสิบเจ็ดปีแล้ว

“อืม จูบไม่เป็นสับปะรดเลยนะโรสรินทร์ เพื่อนเธอไม่สอน  บ้างหรือไง ฉันหมายถึงกันยามาศน่ะ เขาจูบเก่งกว่าเธอเยอะ     ไม่เงอะๆ งะๆ อย่างนี้หรอก เวลาที่ถูกฉันปลุกเร้าเขาก็ไม่เคยนอนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เหมือนเธอเลยด้วย แต่ไม่เป็นไร ไม่เคยมีใครสอน ฉันจะช่วยสอนให้ ฉันจะเป็นครูให้เธอเองยัยเด็กซื่อบื้อ”

สิ้นเสียงคำว่ายายเด็กซื่อบื้อ พ่อเลี้ยงเสือก็ก้มลงไปจูบ      ยายเด็กซื่อบื้อของเขาอีกครั้ง ความจริงโรสรินทร์ไม่ได้ตัวแข็งทื่อเหมือนท่อนไม้อย่างที่เขาว่าหล่อนหรอก ตรงกันข้ามปฏิกิริยาใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่องของหล่อนกลับเร้าใจจนผู้ชายเจนสนามรักอย่างเขาแทบจะคลั่งตาย 

...............................

ฝากกดติดตามไลค์เพจเอาไว้ด้วยนะคะ จะได้ติดตามข่าวสารกันได้ง่ายขึ้นค่ะ

https://www.facebook.com/%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%98%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%93%E0%B9%8C-532490693616885