นางบำเรอวัยกระเตาะ - นิยาย นางบำเรอวัยกระเตาะ : Dek-D.com - Writer
×

    นางบำเรอวัยกระเตาะ

    “เธอต้องเป็นคนอาบน้ำให้ฉัน จนกว่ากลิ่นบ้าๆ นี่จะหายไป ไม่อย่างนั้น อย่าหวังจะได้ออกจากห้องนี้” “ฉันก็เปียกน่ะสิ” “ไม่อยากเปียก ก็ถอดเสื้อผ้าออกเสียสิ” “เดี๋ยวๆ นั่นคุณจะทำอะไร” “แก้ผ้าไงถามอะไรโง่ๆ"

    ผู้เข้าชมรวม

    2,307

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    39

    ผู้เข้าชมรวม


    2.3K

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    5
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 พ.ค. 63 / 22:12 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    นางบำเรอวัยกระเตาะ



    “เธอต้องเป็นคนอาบน้ำให้ฉัน จนกว่าไอ้กลิ่นบ้าๆ นี่จะหายไป ไม่อย่างนั้น อย่าหวังจะได้ออกจากห้องนี้”

    “ฉันก็เปียกน่ะสิ”

    “ไม่อยากเปียก ก็ถอดเสื้อผ้าออกเสียสิ”

    “เดี๋ยวๆ นั่นคุณจะทำอะไร”

    “แก้ผ้าไง ถามอะไรโง่ๆ” เขาตอบกลับมาอย่างฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด

     


    ดลย์ : ภัทรดลย์  สิรภัทร

    นักธุรกิจหนุ่มวัย 33 ปี ทายาทตระกูลผู้รากมากดีเก่า นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์รุ่นใหม่ไฟแรง

    ด้วยครอบครัวแตกแยกมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เขาเป็นคนแสวงหาความรัก และความสนใจจากคนอื่นๆ

    ไร้หัวใจ ไขว่คว้าช่วงชิงความสำเร็จ ต้องการอยู่เหนือทุกคน เพื่อเติมเต็มความสุขที่หล่นหายในวัยเยาว์

    จนกระทั่งได้มาเจอเธอ...พราวฟ้า...หญิงสาวที่ทำให้เขารู้ว่า แค่เพียงไม่กี่สิ่งในชีวิต ก็เติมเต็มคุณค่า และความสุขเพียงพอ

    img : Lee Dong-wook

     

    ฟ้า : พราวฟ้า  พินทุสร

    สาวน้อยวัย 18 ปี ประวัติคลุมเคลือ 

    เจ้าหล่อนกับยาย และกระต๊อบท้ายหมู่บ้าน
    คือจุดด่างพร้อยในโครงการจัดสรรพันล้านของเขาที่ภัทรดลย์หาทางกำจัด 

    ความเย่อหยิ่ง อวดเก่ง ถือดี กล้าที่จะปะทะกับเขาอย่างไม่กลัวเกรง
    กอปรกับความสวย น่ารัก สดใส 
    ทำให้เขาพลาดพลั้งเผลอใจ....
    จนต้องหว่านล้อมกวาดต้อนเธอเข้ามาเก็บไว้ เป็นนางบำเรอเบอร์ล่าสุดในฮาเร็ม

    img : Dilraba Dilmurat

     

     

    *  *  *  *  *  *  *  *


    “หยุดร้องไห้เสียทีได้ไหม มันน่ารำคาญ”

    “คุณมันคนประเภทไหน ทำเขา...”

    นึกถึงสิ่งที่เขาทำ แล้วน้ำตาก็ร่วงเผาะๆ เป็นเผาเต่าอย่างเสียดายเนื้อตัว โดยไม่รู้ว่า แต่ละหยดหยาดใสๆ ที่รินล้นทะลักออกจากดวงตาคู่สวยนั่น มันไม่ต่างจากน้ำกรดที่กัดกร่อนหัวใจของเขาเลย

    “แล้วยังมาด่าเขาอีก...” น้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า

    “ต่อให้เธอร้องไห้จนขาดใจตาย เธอก็ไม่ได้ความซิงกลับคืนไปแล้วล่ะ...เรามาตกลงกันดีกว่า”

    “ตกลงเรื่องอะไร?”

    “ไหนๆ ก็ไหนๆ เธอมาเป็นผู้หญิงของฉันก็แล้วกัน”

    “ผู้หญิงของคุณ?”

    “ใช่...จะได้ไม่ต้องเร่ไปรับงานบ้าบออะไรอีก”

    “คุณจะให้เท่าไหร่ แล้วฉันจะต้องทำอะไรบ้าง?”

    “อยากได้สักเท่าไหร่ก็ลองเสนอมา...ส่วนทำอะไรนั่น...” ดวงตาคมวาววามกวาดมองเนื้อกายขาวผุดผาดเนียนงามที่บัดนี้ เต็มไปด้วยร่องรอยแดงเกลื่อนเป็นจ้ำเป็นจุด ผลจากการบำบัดความใคร่และหื่นกระหายเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาได้ชะงัดอยู่หมัด

    “แค่ทำให้ฉันพอใจ...ก็พอ...”

    แค่ทำให้เขา ‘พอใจ’ อย่างนั้นเหรอ?

    แล้วไอ้รสนิยมสูงลิบลิ่วเทียมฟ้า มาตรฐานระดับพรีเมี่ยมอย่างภัทรดลย์ เด็กกะโปโลอย่างเธอ จะไปทำอะไรให้เขาพอใจได้บ้าง พราวฟ้าคิดไม่ออกเลย

     

    แฟนๆ จ๋า ไรท์ จะลงตัวอย่างให้อ่านประมาณ 70 - 80 % นะคะ

    ขอบคุณที่ติดตาม คอมเม้นต์ กดหัวใจ ให้กำลังใจ "นางบำเรอวัยกระเตาะ" นะคะ 

     

    และขอฝากนวนิยายเรื่องอื่นๆ ของ รัชริล และ วชิราภา 

    ให้ติดตามกันด้วยนะคะ ^^



    กดติดตามผลงานของนักเขียนได้ที่เพจนี้นะจ๊ะ 

    จะได้ไม่พลาดนวนิยายสนุกๆ นะค๊า ^^


     


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น