ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6. เห็นทีที่บ้านของนางคงมิคุ้นเคยกับคำว่ามารยาทเท่าใดนัก!
"ท่านอ๋อง..อย่างน้อยเราก็ต้องคำนับฟ้าดินกันก่อนนะเพคะ..."
เสียงหวานแหลมของสตรีในชุดสีแดงอันเป็นมงคลดังขึ้นทันทีที่เห็นร่างบอบบางของสตรีผู้ได้ชื่อว่าเป็นชายาเอกเยื้องกรายเข้ามาในห้อง หวางเย่หลิงย่อตัวลงถวายคำนับพระสวามีที่กำลังแย้มพระโอษฐ์คล้ายจะสาสมพระทัยกับการเผชิญหน้ากันของพระชายาทั้งสองอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อทรงพินิจมองหวางเฟยที่ได้รับพระราชทานมาของตนด้วยหวังจะเห็นใบหน้าทุกข์ระทมของนางบ้าง อ๋องเจ็ดผู้อุตส่าห์วาดแผนการ 'ฉีกหน้า' พระชายาเอกมาเป็นอย่างดีก็ต้องผิดหวัง
"นี่คือหม่าชิงอี๋ ธิดาคนเดียวของรองเจ้ากรมยุทธการ จากนี้ไปนางจะเป็นผู้ช่วยของเจ้า..ในการดูแลปรนนิบัติเรา"
จ้าวฝูหมิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาขณะที่ดวงตาทั้งคู่เจือด้วยแววเย้ยหยันกว่าเดิม แต่แทนที่จะได้เห็นความเจ็บปวดจากใบหน้าเล็กนั้นบ้าง สิ่งที่ปรากฏกลับมีเพียงใบหน้าสะคราญที่แลดูเรียบเฉยและสงบนิ่ง ใช่! สงบนิ่งไม่ต่างจากที่เคยได้เห็นมาทุกครั้ง สงบนิ่งเสียจนน่าโมโห!
"พี่หญิงเพคะ..หม่อมฉันขอฝากตัวด้วยนะเพคะ"
หม่าชิงอี๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานปานน้ำผึ้ง ทว่าหาได้แสดงความเคารพตามธรรมเนียมปฏิบัติไม่ กระนั้น..บุรุษใบหน้าหล่อเหลาที่นั่งอยู่เคียงข้างก็หาได้กล่าววาจาทักท้วงหรือมีท่าทีว่าจะตักเตือนแต่อย่างใด และนั่นก็เรียกรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มจากผู้ได้ชื่อว่าเป็นชายารองหมาดๆไปอีก!
"นี่เป็นของรับขวัญเล็กๆน้อยๆแทนน้ำใจจากข้า...ให้เจ้า"
หวางเย่หลิงยื่นถุงผ้าใบน้อยที่เตรียมมาส่งให้ แต่แทนที่สตรีตรงหน้าจะยื่นมือมารับ..หม่าชิงอี๋กลับหันไปเกาะพระหัตถ์ผู้เป็นสวามีหมาดๆแล้วยู่ปากส่งให้ขณะเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงประหลาด
"ท่านอ๋องเพคะ..เหตุใดพี่หญิงจึงเอ่ยวาจาระคายหูเช่นนั้นเล่าเพคะ? จะมาข้าๆเจ้าๆอะไรกัน? ฟังแล้วออกจะ..ป่าเถื่อนไปสักหน่อยนะเพคะ"
"แม้แต่เจ้าก็ยังคิดเช่นนั้นด้วยหรือ!?" จ้าวฝูหมิงเหยียดริมฝีปากออกพลางมองสตรีที่ตน 'พลาด' สมรสด้วยอย่างเกลียดชัง "แต่ดูเหมือนนางจะมิเคยรู้สึกตัวเยี่ยงนั้นเลยนี่สิ! เห็นทีที่บ้านของนางคงมิคุ้นเคยกับคำว่ามารยาทเท่าใดนัก!"
"ตายจริง! พี่หญิงเพคะ..ที่เรือนของท่านในเมืองเจียงนั่นที่แท้แล้วเป็นที่แบบใดกันหรือเพคะ? หรือว่าที่เมืองนั้นจะไม่มีแม้กระทั่งสำนักศึกษาด้วยกระมัง? เยี่ยงนี้แล้ว..'ของรับขวัญเล็กๆน้อยๆ' นี้น่ะหม่อมฉันจะรับไว้ได้อย่างไร? หม่อมฉันมิกล้ารับไว้หรอก..หวังว่าพี่หญิงคงจะไม่โกรธเคืองกันนะเพคะ?" หม่าชิงอี๋เอ่ยด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานขณะยกมือขึ้นป้องปากหัวร่อออกมาอย่างถูกใจเมื่อเห็นใบหน้าซีดขาวนั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น