เสียงเพรียกจากวิญญาณในคืนวันที่เงียบงัน

ลำดับตอนที่ #2 : เสียงที่ 2

แสงแดดยามเช้าทอประกายสีทอง เมฆสีขาวลอยเอื่อยๆอยู่บนท้องฟ้า

ลมเบาๆพัดต้นไม้ใบหญ้าข้างทางให้เอนไหวไปมา

มันเป็นวันที่อากาศสดใส เด็กชายคนหนึ่งขี่จักรยานอย่างร่าเริงอยู่บนถนนสายเล็กๆ

แถวบ้านของเขา เด็กชายชอบขี่จักรยานเล่นมาก



มีเวลาว่างไม่ได้เป็นต้องออกไปขี่จักรยาน เพราะถนนแถวบ้านของเขาไม่ค่อยมี

รถมากนัก ถนนที่เด็กชายขี่จักรยานเป็นถนนที่ตัดผ่านทางรกร้างจึงยังมีกอหญ้าสีเขียว

และต้นไม้เตี้ยๆขึ้นอยู่แน่นขนัดทั้งสองข้างทางของถนน ทำให้ดูสดชื่นไม่น้อยเวลา

ขี่จักรยานแล้วเห็นกอหญ้าสีเขียวปลิวไหวไปมา วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เด็กชายออกมา

ขี่จักรยานอย่างร่าเริงตามปกติ



เขาขี่จักรยานอย่างรวดเร็วไปตามถนนที่ทอดไปเป็นเส้นตรง

เด็กชายปั่นจักรยานอย่างรวดเร็วจนภาพรอบข้างกลายเป็นภาพที่เลือนลางเพราะความเร็ว

หูทั้งสองข้างได้ยินแต่เสียงอื้ออึงของลมที่กำลังประดังเข้ามา เขายังคิดดีใจว่าที่เขา

สามารถขี่จักรยานได้อย่างอิสระเพราะเขาอยู่ในย่านชนบทที่ห่างไกลความเจริญ



แต่ทว่า................ทันใดนั้นเองมีรถคันหนึ่งแล่นสวนมาอย่างรวดเร็ว



ถนนที่เด็กชายขี่จักรยานอยู่เป็นถนนแคบๆขนาดที่รถยนต์ไม่สามารถสวนกันได้

เด็กชายพยายามมองหาช่องทางที่จะหลบแต่ กระชั้นชิดเกินไปแล้ว หลบไม่ทัน

“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดด โครม!!!!!!!!!!”

เสียงรถยนต์เบรกดังก้องไปทั้งถนนสายเปลี่ยวตามมาด้วยเสียงชนอะไรบางอย่าง



กลิ่นยางรถยนต์ไหม้ส่งกลิ่นคละคลุ้งไปทั่ว ทิ้งรอยยางไว้เป็นทางยาวบนท้องถนน

ทันทีที่สามารถควบคุมรถได้ ชายหนุ่มที่ขับรถอยู่รีบจอดรถแล้วลงมาดูทันที

สิ่งที่เขาเห็นคือ จักรยานที่บิดงอคันหนึ่งคว่ำอยู่ ล้อของมันกระเด็นออกไปไกลจากตัวรถ

บนซากจักรยานมีเลือดสดๆสีแดงติดอยู่เป็นหย่อมๆ เลือดสีแดงฉานที่ติดอยู่บนตัวซาก

จักรยานค่อยๆหยดลงสู่พื้นถนนหยดแล้วหยดเล่า จนกลายเป็นแอ่งเล็กอยู่บนพื้นถนน

สีดำ



กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณจนชายหนุ่มต้องเอามือมาอุดจมูกเพราะ

ความสะอิดสะเอียน แล้วคนขับล่ะ? เขาคิดในใจแล้วคนที่ขี่จักรยานหายไปไหนกัน?

ชายหนุ่มพยายามค้นหาอยู่นานแต่ก็ต้องคว้าน้ำเหลว เขาไม่เจอแม้แต่เงาของศพเด็กชาย

แต่ถึงยังงั้นชายหนุ่มที่ขับรถชน ก็ไม่ได้บอกคนอื่นแต่อย่างใด เพราะกลัวความผิด

เขาเดินตรงไปที่ซากจักรยานในใจคิดว่าจะเอามันโยนทิ้งไปข้างทางเพื่อกลบเกลื่อน

หลักฐาน



แต่สิ่งที่เห็นทำให้เขาแทบต้องหยุดหายใจ เพราะจักยานทั้งคันกลายเป็นสีแดง

ของเลือดในชั่วเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่เขาค้นหาศพ จักยานทั้งคันกลายเป็นสีเลือดมันโดน

ย้อมจากเลือดสดๆของเด็กชาย ชายหนุ่มขนลุกซู่สันหลังเย็นวาบไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไป

ใกล้มันเขาจึงกลับขึ้นรถแล้วขับกลับออกไปทันที



หลังจากนั้นไม่นานพิธีศพของเด็กชายได้ถูกจัดขึ้นตามธรรมเนียมแต่ทว่าในโลงศพนั้น

กลับว่างเปล่าไร้ซึงร่างที่ปราศจากลมหายใจของเด็กชาย.............................................





เย็นมากแล้วดวงอาทิตย์ทอแสงสีแดงเรื่อๆก่อนที่กำลังจะลับหายไปจากขอบฟ้าสีเทา

ความมืดค่อยๆโรยตัวอย่างเชื่องช้าเข้าครอบคลุมบริเวณถนนไว้

ถนนสายนี้จะมืดมากในเวลากลางคืนเพราะเสาไฟฟ้าที่มีอยู่สองข้างทางของถนนก็น้อย

เหลือเกิน นายตำรวจคนหนึ่งกำลังขี่จักรยานเพื่อลาดตระเวนบริเวณถนนเพราะเป็นถนน

สายเปลี่ยวซึงอาจจะเกิดอาชญากรรมขึ้นได้ง่ายๆ ขณะที่กำลังขี่จักรยานอยู่นั่นเอง



เขาได้ยินเหมือนเสียงจักรยานอีกคันวิ่งมาข้างหลังแต่มันเป็นเสียงที่แปลกประหลาดมาก

เพราะเสียงล้อจักรยานดัง กุกกัก กุกกัก ในใจคิดว่าจักรยานอะไรกันล้อเสียแล้ว

ยังไม่รู้จักซ่อม เสียงดังกล่าวเข้าใกล้เขามาเรื่อยๆ กุกกัก กุกกัก กุกกักใกล้เข้ามา กุกกัก

กุกกัก ใกล้เข้ามาอีกจนเขาทนไม่ไหวต้องหันไปมอง



ภาพที่เห็นคือจักรยานพังๆคันหนึ่งที่มีล้อบิดเบี้ยวกำลังแล่นตามหลังเขามา

ตัวจักรยานสีแดงฉานเหมือนเลือดกำลังปั่นเองโดยที่ไม่มีคนนั่งอยู่

เลือดสีแดงหยดแล้วหยดเล่า เยิ้มไหลลงมาจากตัวจักรยานเป็นทาง

นายตำรวจมองตาค้าง เหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาตามมือของเขา

สันหลังเย็นวาบลำคอตีบตันจนรู้สึกว่าแทบจะหยุดหายใจ

เขาอยากจะเบือนหน้าหนี อยากจะหลับตาแต่ก็ทำไม่ได้



จนในที่สุดจักรยานคันนั้นได้แซงหน้าเขาไป มันยังปั่นไปด้วยเสียงกุกกัก กุกกัก กุกกัก กุกกัก ทางที่มันผ่านมันจะทิ้งรอยเลือดไว้เป็นทางยาวทาทาบไปบนถนน

จนกลายเป็นเส้นตรงสีแดงสด มันทิ้งรอยเลือดไว้เหมือนจะบอกว่า

“ตามชั้นมาสิ”

รอยเลือดสีแดงเป็นเส้นตรงมุ่งหน้าหายเข้าไปในความมืดมิดที่น่ากลัว

รอยเลือดเป็นทางที่มันทิ้งไว้นำไปไหนกันแน่?

แล้วความมืดก็ได้กลืนมันหายเข้าไป มันยังคงวิ่งส่งเสียง กุกกัก กุกกัก กุกกัก

ไปเรื่อยๆในคืนที่เงียบงัน...................