บัญชารักจอมเถื่อน

ลำดับตอนที่ #44 : บทที่ 10 (3)

“หยุดเถอะค่ะ”

“เสร็จแล้วทิ้งเลยว่างั้น”

คำพูดทื่อๆ ของเขาทำให้หน้าของเธอร้อนวูบ และยิ่งร้อนขึ้นอีกเมื่อนัยน์ตาวาววับเลื่อนลงไปจ้องทรวงอกที่ไม่มีอะไรปกปิด หญิงสาวยกมือขึ้นกอดกั้นตัวเองไว้แน่นอย่างตระหนัก

“พี่พร้อมเหรอคะ” มือหนาที่กำส่วนนั้นไว้เตรียมจมลึกเข้าสู่ร่างกายของเธอทำให้หญิงสาวต้องรีบร้องขึ้น เธอจะเห็นแก่ตัวใช้สัมพันธ์ลึกซึ้งผูกมัดเขาไว้ไม่ว่าเขาจะรู้สึกกับเธอหรือไม่ก็ได้ แต่เธอไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น...

“พร้อมสิ พร้อมมากด้วยด้วย” 

เอริคตอบ ทว่าเขาตอบนั้นกลับไม่ใช่คำตอบในแบบที่เธอต้องการ รัตน์วลีร้อนแทบไหม้เมื่อชายหนุ่มถูไถสัดส่วนแกร่งไปมาอยู่ตรงส่วนที่ชื้นฉ่ำ

“รัตน์หมายถึงพร้อมที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่พี่ทำกับรัตน์”

“ทำไมต้องรับผิดชอบเราแค่สนุกกันไม่ใช่หรือไง” นัยน์ตาของเขาแข็งกร้าวขึ้นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาเฉกเช่นที่มันเป็นมาตลอด

คำตอบของเขาทำให้หัวใจของเธอบีบรัดจนรู้สึกปวดหนึบ ลึกๆ ในใจรู้อยู่แล้วว่าไม่ควรคาดหวังแต่ก็อดหวังไม่ได้... 

รู้ว่าเขามีผู้หญิงมากมาย รู้ว่าเธอไม่ใช่คนแรกที่เขาทำแบบนี้ด้วย แต่เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาควรเข้ามายุ่งด้วยแต่เขาก็ยังทำแบบนี้ไง อีกทั้งการกระทำของเขาที่ผ่านมาอีก จะไม่ให้เธอคิดเข้าข้างตัวเอง จะไม่เธอคาดหวังได้ยังไง และคงเป็นเพราะหวังไว้มากเธอจึงผิดหวังอย่างรุนแรง ดวงตาของเธอร้อนผ่าวไปหมด มือเล็กกำแน่นจนรู้สึกเจ็บตรงฝ่ามือเมื่อเล็บคมยาวจิกเข้าไป แต่เธอกลับไม่ได้สนใจใยดีความเจ็บนั้น เพราะมันเทียบไม่ได้เลยกับความปวดแปลบตรงหัวใจ

“ที่พี่ทำเพราะแค่อยากสนุกงั้นเหรอคะ” รัตน์วลีไม่ได้ตอบคำถามเขา แต่เลือกที่จะถามกลับไป 

“แล้วคิดว่าฉันทำเพราะอะไร” สายตาผิดหวัง และหยาดน้ำใสที่เอ่อรอบกรอบตาทำให้หัวใจของเขากระตุกอย่างรุนแรง

ความเงียบเข้าครอบคลุมบรรยากาศอย่างฉับพลัน และเนิ่นนานเสียจนเอริคคิดว่าเธอจะไม่พูดอะไรแล้ว แต่ในที่สุดเสียงหวานก็หลุดออกมา

“ถ้าแค่สนุก พี่ก็ไปสนุกกับคนอื่นเถอะค่ะ” หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ พยายามไล่ความชื้นออกจากดวงตา

“เธอไม่ได้ขัดขืน เธอก็มีความสุขกับมัน อย่าบอกว่าฉันเข้าใจผิด” 

“...” รัตน์วลีกัดริมฝีปากแน่นจนมันเห่อช้ำ เจ็บ มันเจ็บมากที่ต้องไล่คนที่ตัวเองรู้สึกด้วยทั้งใจไปนอนกับคนอื่น แต่มันคงเจ็บน้อยกว่าให้เขาทำกับเธอเพียงแค่เพราะความต้องการทางร่างกาย โดยไร้ความรู้สึกลึกซึ้งทางจิตใจ

“อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าฉันคิดอะไรกับเธอถึงทำเรื่องแบบนี้ด้วย สำหรับผู้ชาย เซ็กส์ไม่ต้องอาศัยความรู้สึก ถ้าอยาก ไม่ว่าใครก็ได้ เหมือนกันหมด แล้วผู้หญิงผู้ชายอยู่ในห้องด้วยกันสองต่อสอง สถานการณ์มันเป็นใจ อารมณ์มันก็ต้องพาไปเป็นธรรมดา แล้วรู้ไหมผู้ชายคิดยังไงกับการที่ผู้หญิงมาหลับอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสอง...”

รัตน์วลีกัดริมฝีปากจนรู้สึกถึงรสเลือดกับประโยคที่ยังไม่จบ แม้ว่าเขายังไม่พูดออกมาแต่เธอกลับรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร 

“ก็คิดว่าผู้หญิงให้ท่าไง แล้วก็ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่จะปฏิเสธ เมื่อมีคนเสนอมันก็ต้องสนองเป็นธรรมดา”

เธอไว้ใจเขาแต่เขากลับคิดว่าเธอให้ท่า คนรู้สึก กับคนไม่รู้สึก ความคิดมันช่างแตกต่างกันมากมายเหลือเกิน...

“ถ้าพี่ไม่อยากยุ่งยากก็อย่าทำแบบนี้กับรัตน์อีก” นานทีเดียวกว่าหญิงสาวจะหาเสียงของตัวเองเจอ ทว่าเสียงที่หลุดออกมาก็ยังเบา และสั่นระริกอยู่ดี

“เธอต่างหาก ที่ต้องจำไว้ว่าถ้าไม่อยากให้อารมณ์ฉันพาไป ก็อย่าเข้าใกล้ฉันอีก”

ทันทีที่ร่างหนาร้อนผ่าวถอยห่างออกไป รัตน์วลีก็ดันตัวลุกขึ้นนั่ง ขยับไปจนสุดโซฟา แล้วหันหลังให้ชายหนุ่มทันที หญิงสาวขยับตัวเอื้อมไปหยิบเสื้อคลุมที่ถูกโยนทิ้งไว้ข้างโซฟาขึ้นมาสวมด้วยมือสั่นเทา พอจัดการกับสภาพเปลือยเปล่าเรียบร้อยเธอก็ก้าวลงจากโซฟา เดินลิ่วๆ เข้าห้องน้ำ กระแทกประตูปิด แล้วหันหลังพิงมันไว้พร้อมกับยกมือขึ้นขยำอกด้านซ้ายที่กำลังปวดแปลบของตัวเองเอาไว้แน่น

ความรู้สึกที่มีต่อเขาเป็นเพียงความรู้สึกที่เรียกว่า ‘ชอบ’ แค่นั้นใช่ไหม มันยังไม่มากไปกว่านั้นใช่หรือเปล่า!?

ไม่ต้องใช้เวลาครุ่นคิดเสียด้วยซ้ำเธอก็ได้คำตอบ เป็นคำตอบที่ทำให้เธอทรุดกายลงบนพื้นอย่างหมดแรง ใช่! ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขามันมากกว่าแค่ชอบไปไกลโขเลยทีเดียว

_________________________________