เรืองนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

 

"พีๆ ว่างไหม?" น้องที่ทำงานคนหนึ่งอยู่ๆก็ทักมาทางไลน์

 

ปกติก็ไม่เห็นจะทักมา เวลาก็เลยเวลางานมาพอสมควร

 

อาจจะเป็นเรื่องสำคัญ

 

แต่เดี๋ยวอีกสักพักค่อยโทรกลับละกัน

 

เขาคิด

 

 

อาร์ท เป็นคนอาร์ทสมชื่อ

 

ไม่ค่อยสุงสิงกับใครที่ทำงานมากนัก

 

เขาคิดเพียงแต่แค่ทำหน้าที่ของเขาให้ดีที่สุดก็พอแล้ว

 

มากคนก็มากความ

 

การอยู่อย่างสันโดษ อย่างที่พระท่านว่าคงดีที่สุด

 

(สันโดษ แปลว่าความยินดีหรือพอใจเท่าที่ตนมีอยู่หรือเป็นอยู่ 

 

ไม่ใช่ การอยู่คนเดียวหรือปลีกวิเวก อย่างที่หลายคนเข้าใจ)

 

 

แต่พอเขาหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาดู 

 

กลับมี Missed Calls จากหลายๆบุคคลในที่ทำงาน

 

"น่าจะไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้วล่ะ" เขาคิด

 

 

"ช่วยเข้ามาที่บริษัทตอนนี้เลยได้ไหมคะ บังเอิญเรามีเรื่องอยากจะให้ช่วยหน่อยน่ะค่ะ"

 

เสียงปลายสายเป็นของผู้จัดการหญิงที่น่าจะอยู่ในที่ประชุมเรียบร้อยแล้ว

 

"ครับๆ เดี๋ยวผมจะออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ" 

 

ขณะนั้นเป็นเวลา 21 นาฬิกา

 

อาร์ทไม่ได้รู้เลยว่า

 

เขากำลังเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่เขาไม่ควรยุ่งซะแล้ว