“มันตายแล้วเรอะ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืด เสียงแหลม แต่แหบพร่า แฝงกลิ่นอายที่เยียบเย็น
“ได้ยินมาว่าอย่างนั้นครับ พวกมนุษย์โศกเศร้าเสียใจกันใหญ่ นายหญิงของบ้านถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาให้กับเจ้านั่น” อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืด เสียงไม่แหลม แต่แหบพร่า ลีลาประจบสอพลอ
“เจ้าแน่ใจรึ? ขนาดคราวที่แล้วรถทับมันกลางตัว ผ่านไป 3 วันยังเดินได้ปรกติ”
“พวกเขาฝังมันไว้ที่ใต้ต้นโมกครับ”
แมวสีขาวโพลนตัวหนึ่ง เหยียดกายขึ้นพองขนท่ามกลางราตรี ขนของมันขาวบริสุทธิ์ นัยย์ตาสีแดงแวววาวสะท้อนแสงไฟทาง
“ไปบอกการ์ฟีลด์ ว่าเขากับข้า มีงานต้องทำร่วมกัน”
ดวงตาของนาง ทอประกายโหดเหี้ยม แต่ชั่วเสี้ยววินาทีกลับแฝงด้วยความวาบหวามรัญจวนใจ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น