เรื่องเล่าของแมวรอบซอย

            “มันตายแล้วเรอะ?”  เสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืด  เสียงแหลม แต่แหบพร่า แฝงกลิ่นอายที่เยียบเย็น
            “ได้ยินมาว่าอย่างนั้นครับ พวกมนุษย์โศกเศร้าเสียใจกันใหญ่ นายหญิงของบ้านถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาให้กับเจ้านั่น”  อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืด เสียงไม่แหลม แต่แหบพร่า ลีลาประจบสอพลอ
            “เจ้าแน่ใจรึ? ขนาดคราวที่แล้วรถทับมันกลางตัว ผ่านไป 3 วันยังเดินได้ปรกติ”
            “พวกเขาฝังมันไว้ที่ใต้ต้นโมกครับ”

            แมวสีขาวโพลนตัวหนึ่ง เหยียดกายขึ้นพองขนท่ามกลางราตรี ขนของมันขาวบริสุทธิ์ นัยย์ตาสีแดงแวววาวสะท้อนแสงไฟทาง
            “ไปบอกการ์ฟีลด์ ว่าเขากับข้า มีงานต้องทำร่วมกัน” 
            ดวงตาของนาง ทอประกายโหดเหี้ยม แต่ชั่วเสี้ยววินาทีกลับแฝงด้วยความวาบหวามรัญจวนใจ