คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อาการของคนที่เกลียดเกย์อย่างรุนแรง
“ท่านรอ..” ผมลืนน้ำลายัเอื๊อ เอามือลุมเป้า..ปปิอวัยวะที่ำลัึั หนีบ้นาไว้แน่น แล้วบิัวะลาเีย
“ะไปไหน!” ท่านรอ ยึัวผมไว้ สอแนร่อมอยู่เหนือัวอผม..ัผมไว้้วย่วแนที่เ็มแน่น้วยมัล้ามอเา แผอาวล่ำที่โผล่มาาเสื้อลุม อยู่ห่าาปลายมูอผมแ่ไม่ถึืบ น้ำเสียทีุ่าม ทำให้วามล้าอผมลหายไปมาว่ารึ่
“ปะ..ไปอาบน้ำรับ” ผมอบลนลาน ลืมอออาารลิ้นเปลี้ย่อนหน้านี้ไปหม
“แล้เมาใ่ไหมเนี่ย!” ท่านรอโน้มใบหน้าเ้าใล้ผมอี ปลายมูโ่แะแผ่วบนปลายมูอผม เาเลิิ้ว..ยยิ้มราวับปีศาั่วร้าย
“มะ..ไม่ไ้แล้นะ แ่..อนนี้เริ่มะสร่าแล้ว” ผมยับัวออห่า แ่็เหมือนับอยู่ในรัที่แ็แร่
“อ่อยนานี้ อยามาใ่ไหม..ออยามานานแล้วนี่” เสียทุ้มเ็ี่ที่เปี่ยมล้นไป้วยแรึู ทำให้หัวใผมเ้นแรเหมือนะทะลุออมานออ รู้สึร้อนผ่าวไปทั้ใบหน้า
ผมลืนน้ำลายลอ วามล้าบ้าบิ่นไม่รู้หายไปไหนหม “อ่อยอะไรัน..ผมเมาริๆ นะ แล้วผม็ไม่ไ้อยา้วย..” ผมแ้ัว
“แ็นะทิ่มสะือผมนานี้..ยับอว่าไม่อยาอี” ท่านรอเ้นเสียาลำอ ่อนะรึสอแนอผมไว้ ้วย้อมือที่แ็แรอเา
ผมมอลึเ้าไปในวาอท่านรอ ใิไปถึอาารอนที่เลียเย์อย่ารุนแร นพวนั้น..มัะล่อลวเย์ให้มาิับ ่อนะทำร้ายร่าายอย่ารุนแร ที่เหยื่ออาะไม่มีลมหายใอีเลย ภายนอทีู่หล่อเหลาวนฝัน..ภายในอาะ่อนปีศาร้ายเอาไว้็ไ้..ใระไปรู้
เมื่อใมันิปรุแ่ แ่นายที่เยเป่พอ็หัวลราวับมะเือเผา “ปล่อยผมนะท่านรอ..ปล่อยผม” ผมพยายามิ้น
“ยั่วันนานี้ ิว่าะปล่อยไป่ายๆ เหรอ”
พูบ..ริมฝีปาสีอ่อน็บยี้ลมาอย่ารุนแร เปลวเพลิในแววาอท่านรอ ผมเาไม่ออเลยว่าเารู้สึยัไ โรธ เลีย หรือหิวระหายแยไม่ไ้ เพราะมันร้อนแรและเ็มไป้วยวาม้อารที่ิบเถื่อน ลิ้นเลียไล้ลีบปาอผม ่อนะแทรเ้าในโพรปาอผม ลิ้นนุ่มๆ ่อยแะสัมผัสแผ่ว มันเป็นรสาิที่ผมไม่เยไ้สัมผัสลิ้มลอมา่อน มันไม่ไ้หวานนุ่มนวลอย่าที่เยิฝัน แ่ลับร้อนแรปลุเร้าวามปรารถนาให้ลุโน นลมหายใแทบะาห้ว หลายนาทีว่าที่ท่านรอะผละริมฝีปาออ สายาที่มอ เหมือนะบอว่า นี่ือารสั่สอนเหยื่อให้หลาบำ
“นะ..ไหน..บอว่าเลียเย์ไ..” ผมหอบหายใแร
“รั้แรอย่านั้นเหรอ..ถึแยไม่ออว่าอบับเลียมัน่าันยัไ” เสียทุ้มนุ่มแหบพร่า้วยแรปรารถนา ริมฝีปาสีอ่อนเหยียยิ้ม ที่ทำให้หัวใอผมเ้นไม่เป็นัหวะ “อย่าห่วเลย ผมะพยายามอ่อนโยน้วย็แล้วัน”
ท่านรอูบผมอีรั้ ริมฝีปาบยี้ลมาอย่ารุนแร
“โอ๊ะ!” ผมรู้สึเ็บ เมื่อฟันมัลบนริมฝีปาล่า บัับให้ผมเผยอปาออ วยโอาสที่ผมเผลอรา สอลิ้นแทรเ้ามา ่อนะรุล้ำเ้ามา้านใน ูลืนเสียราและลมหายใอผมนหมสิ้น
เป็นรั้แรที่ผมไ้รู้ัรสาิอุมพิ ที่ทำให้สมออผมเบลอ เหมือนลืมสิ้นทุสิ่ทุอย่า แม้แ่ลมหายใอัวเอ ผมเหนี่ยวรั้ลำออท่านรอเ้าหา แล้วแลูบับเาอย่าบ้าลั่ ราวับนที่หิวโหยมานาน ผมูลืนรสาิอันหอมหวาน ่อปาที่ยัอบอวล้วยลิ่นแอลอฮอล์ ึผมให้ผมำิ่ลลึเ้าไปในวามปรารถนา
“อา..” ผมราเสียพร่า เลื่อนมือาบ่าว้าไปที่ท้ายทอย แล้วู่โมเาลับ ้วยารเี่ยวระหวัปลายลิ้นพัวพันับลิ้นอเา รสาิเ็มและลิ่นาวอ่อนๆ อวล่าน..ละลุ้ในปาและมูอผม เหมือนเป็นยาระุ้นำหนัให้พลุ่พล่านมาึ้นไปอี
ผ่านไปรู่ให่ว่าที่ท่านรอะผละริมฝีปาออ
ผมหอบหายใแร มอริมฝีปาสีสอท่านรอ ริมฝีปาที่ผมใฝ่ฝันหามานาน วาู่มยัเรือรอ้วยแรอารม์
ร่าอผมถูอระับศีรษะให้แนบิ มืออท่ารอลูบสัมผัสวนไปทั่วแผ่นหลัอผม วามุันิบเถื่อนถูแทนที่้วยวามนุ่มนวลอ่อนหวาน ราวับเพลรัที่บรรเล้วยท่วทำนอที่ไพเราะเสนาะหู
ผมื่ม่ำับุมพิที่แสนหวาน ริมฝีปาอท่านรอให้สัมผัสที่ยอเยี่ยมอย่าเหลือเื่อ ผมอบมอลีบปาสีแระเรื่อที่่าน้วยโลหิ ปลายนิ้วเรียวยาว
โปริามอน่อไป..
อ่านบับเ็มพร้อมอนพิเศษไ้ที่ Dek-D E-BOOK
ความคิดเห็น