คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความหิวไม่เข้าใครออกใคร
ฮาฟค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ร่างกายของเขาที่หนักอึ้งในตอนที่อยู่ในสนามประลอง ความรู้สึกนั้นได้หายไปจนเกือบหมดแล้ว
แต่ทว่า..
"ที่นี่มันที่ไหนกันฟ่ะเนี้ย"
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นกับตัวเอง ตอนนี้เขานั้นยืนอยู่ในสถานที่ที่มืดสนิท แต่พื้นที่ยืนกลับให้ความรู้สึกเหมือนอยู่บนผิวน้ำหรือของเหลวอะไรสักอย่าง
"เป็นสถานที่ที่รู้สึกขยะแขยงชะมัด.."
(ทำไมถึงกล่าวเช่นนั้นกัน..ตัวข้า)
!!!!
เสียงที่อยู่ๆก็ดังกังวาลเข้ามาในหัว ทำให้ฮาฟสะดุ้งและหันขวับไปด้านหลังของเขา ซึ่งตอนนี้ก็ปรากฏบานกระจกขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ในกระจกสะท้อนภาพของชายหนุ่มที่มีใบหน้าเหมือนกับฮาฟ กำลังแสยะยิ้มให้ ทว่านัยย์ตาของภาพสะท้อนนั้นกลับทอประกายสีเหลืองอำพันที่ดุดันและน่ากลัวดั่งสัตว์ร้าย
"นาย..เป็นใคร???"
อยู่ๆชายหนุ่มก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมา ขาทั้ง2ข้างกลับมารู้สึกหนักอึ้งอีกครั้ง ร่างกายค่อยๆสั่นเทา.. ฮาฟกำลังสัมผัสกับความกลัว
(ข้าเป็นใครงั้นเหรอ..หึๆ เจ้าโง่ ข้าก็คือเจ้า ตัวตนนั้นเป็นข้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่ใช่เจ้า..!!!)
ฟุบ!!!
ร่างสะท้อนในภาพกระจกนั้นพุ่งทะลุออกมาคว้าเข้าที่คอของฮาฟและบีบเอาไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ชายหนุ่มดิ้นทุรนทุรายอย่างหวาดกลัวได้
"อั๊ค..ปล่อย..นะเฟ้ย.."
ชายหนุ่มพยายามดิ้นอย่างสุดชีวิต แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ภาพสะท้อนนั้นแสยะยิ้มอีกครั้ง
(จงจำไว้ซะ เมื่อใดที่พลังของข้าพื้นคืนกลับมามากกว่านี้อีกสักนิด ข้าจะยึดร่างนี้คืนกลับมา แล้วฝันกลางวันอย่างเจ้า ก็จะหายไปตลอดกาล..เมื่อใดที่เจ้าอ่อนแอ..ข้าจะกลืนกินเจ้า ตัวปลอม.. )
............. ................. ................................................................................................................................
เฮือกก!!
ร่างของฮาฟกระตุกเฮือก พร้อมกับลืมตาตื่น..ภาพที่เขาเห็นตอนนี้ก็คือหลังคาของโคลอสเซียมของสนามประลอง
"เห้ย การทดสอบจบแล้ว รีบกดนาฬิกาเคลื่อนย้ายออกไปซะ มันเกะกะ!!!"
เสียงเย้ยหยั่นอันแสนคุ้นเคย.. เนฟิเลี่ยมเดินเข้ามาหาชายหนุ่มก่อนจะกระชากคอเสื้อขึ้นมาพร้อมกับเปิดไอค่อนเวทย์เคลื่อนย้ายให้
.........................................
(กลับมาแล้ว.. เมื่อกี้.. มันอะไร.. ฝันร้ายเหรอ.. น่ากลัวชะมัด)
"นี่ นายคนนั้นน่ะะะ ไหนๆก็สอบผ่านแล้ววว ทำท่าดีใจให้มากกว่านี้หน่อยซี่"
เสียงอันแสนสดใสดังขึ้นมาจากพระที่นั่งบนอัฐจรรย์ องค์หญิงแคทซิโอเปียกำลังโบกมือให้อย่างร่าเริง
"เดี๋ยวสิลูก ทำอะไรเนี้ย"
ราชาดรักม่าแสดงสีหน้าเอือมระอา เมื่อจู่ๆลูกสาวของตนก็กระโจนออกจากพระที่นั่งและโบกมือให้ผู้ชายซะอย่างงั้น..
ชายหนุ่มหันหน้าไปทางต้นเสียงเมื่อครู่นี้ องค์หญิงและฮาฟ สบตากัน.. บรรยากาศคล้ายกับเวลาถูกตรึงเอาไว้ให้หยุดนิ่ง.. สายลมแผ่วบางผัดผ่านทำให้ผมสลวยของแคทซิโอเปียปลิวไสว ดวงตาสีท้องฟ้ายามค่ำคืนของชายหนุ่มทอประกาย ประสานกับ ดวงตาสีท้องฟ้าสดใสชองแคทซิโอเปีย..
จากนั้นสายตาทิ่มแทงของชายฉกรรจ์ทุกคนก็พุ่งตรงมาที่ฮาฟโดยอัตโนมัติ
โครกกกกก..
(ให้ตายสิ.. นั่นใครฟ่ะ.. พูดอะไรไม่รู้เรื่อง..... โวยวายอยู่ได้.. หิวข้าวชะมัด... )
ทว่าฮาฟกลับทำหน้าเซ็งสุดชีวิตพร้อมกับหันหน้าหนี จากนั้นก็กดปุ่มใช้งานเวทย์เคลื่อนย้ายบนนาฬิกาและหายไปจากสนามประลองทันที
"เดี๋ยวสิยะะะะ!!! เมื่อกี้มันไม่ใช่ฉากเลิฟซีนหรอกเหรอ.. อย่ามาทำเมินข้านะะะะ!!!!"
องค์หญิงแสดงท่าทางหัวเสียอย่างสุดชีวิต ก่อนหน้านี้เรียกได้ว่า เมื่อชายใดได้พบเห็นความงดงามของเธอ เป็นอันต้องหลงไหลไปกับความงดงามนั้นแทบจะทุกคน.. แต่แล้วชายหนุ่มคนนี้ ขนาดโบกมือให้ กลับเมินทิ้งหน้าตาเฉย จนราชาดรักม่า กลั้นขำจนหน้าแดง
"อุป ฮ่าๆๆๆๆ เจ้าพึ่งจะเคยเสียหน้าเป็นรอบแรกสินะ ฮ่าๆๆๆนี่ล่ะน้าาา ความงาม ไม่จีรังเอาซะเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ "
"ท่านพ่ออออ!!!!"
..................................................................................................................................................................
หลังจากทดสอบเสร็จแล้ว ฮาฟก็ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในโรงอาบน้ำรวมของพระราชวังเตรียมไว้และถูก
เคลื่อนย้ายกลับมาที่ห้องโถงในตอนแรกอีกครั้ง..ห้องโถงขนาดใหญ่ที่อัดแน่นด้วยผู้คนในตอนแรกนั้นตอนนี้เหลือเพียงแค่กลุ่มคนเดินประปรายอยู่เท่านั้น
(โอ้.. คนที่ผ่านมีแค่นี้เองเหรอเนี้ย แสดงว่าชั้นคะแนนทดสอบอื่นๆก็ยากพอตัวสินะ..)
ตอนนี้ฮาฟกำลังเดินไปหาโต๊ะเจ้าหน้าที่เพื่อส่งผลการทดสอบ..
"ว่าไงพ่อหนุ่ม การทดสอบปฏิบัติ สนุกใช่ไหมล่ะ"
เจ้าหน้าที่สาวของปราสาทกล่าวทักทาย
"ก็.. จะเรียกว่าสนุกได้ไหมนะ พอดีว่า ผมส่งกระดาษเปล่าตอนสอบข้อเขียน ตอนปฏิบัติเลยถูกส่งไปทดสอบกับกลุ่มคะแนนต่ำสุดน่ะครับ"
"อืม.. งั้นเหรอ ผู้ทดสอบเป็นคุณเนฟิเลี่ยมสินะ เอาเถอะไม่ต้องเสียใจหรอก อาทิตย์หน้าค่อยมาสอบอีกรอบก็ได้"
เจ้าหน้าที่สาวแสดงสีหน้าปลงๆคล้ายกับรู้ว่า ต้องสอบตกแน่นอนอยู่แล้ว
"พอดีว่าผมสอบผ่านอะครับ.. "
"ห่ะ.. "
"ก็บอกว่า สอบปฏิบัติผ่านไงครับ!!!"
(หิวก็หิวนะเฟ้ย รีบๆหมดขั้นตอนสักทีสิฟ่ะ จะไปกินข้าวววว!!!)
ฮาฟเริ่มแสดงสีหน้าหงุดหงิด
ทางเจ้าหน้าที่คนนั้นเรียบตรวจสอบข้อมูลในนาฬิกาอย่างไม่เชื่อสายตา และข้อมูลการทดสอบก็แสดงว่า -สอบผ่าน- จริงๆ
"ขะ.. ขอบคุณ สำหรับการเข้าร่วมการทดสอบค่ะ.. ที่พักของอัศวินจะกระจายกันไปตามที่ต่างๆของ-แซงชัวรี่-นะคะ สถานที่จะแจ้งให้ทราบผ่านทางนาฬิกาค่ะ ยินดีด้วยค่ะ คุณได้เป็นอัศวินของภาคีย์อย่างเต็มตัวแล้ว แต่เธอชนะเนฟิเลี่ยมเค้ายังไงเหรอ เค้าออมมือให้ใช่ไหม"
"..ผมออกไปหาอะไรกินได้ยังครับ.. " ออร่าดำทมึนแผ่ออกมาจากฮาฟจนทำให้ทางพนักงานสาวรู้สึกเย็นวาบ
"..ขอโทษที่รบกวนค่ะ เชิญค่ะ.. "
ฮาฟถอนหายใจก่อนจะหันหลังตั้งท่าจะเดินออกจากห้องโถงของปราสาทแห่งนี้ แต่ทว่า..
อะ...
(นี่ตู.. ไม่มีเงินนี่หว่าาา)
…..……………………........................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น