คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เขาสถิตอยู่ในแดนเทพเซียน
เ้านายส่ายหัว “ไหวไหมเนี่ยุ!” เาเอ่ยปา
“า..บายมารับ แ่ะับรถไปส่เ้านายไม่ไหว” ผมออัวเสียยานา
“ึ้นรถ..เี๋ยวผมับเอ” เ้านายยัมีน้ำใ
ผมโบไม้โบมือ แล้ทำเป็นเล่นัวแบบเนียนๆ “ม่าย้อ..ม่าย้อ ลับเอไ้รับ ับนี้แล้ว..า..บายมา”
ผมแล้เไปามแรึอเ้านาย อออาารมาๆ หน่อย ผมลัวะถูนายทิ้ แ่ถ้าผมเล่นให่นานี้แล้ว ยัถูทิ้อี ็แสว่า..เ้านายนนี้ไม่มีน้ำใเลย
แ่แล้ว..ัวััหวะ็เ้ามา ไม่รู้ว่าทำไมู่ๆ ผม็ลายเป็นที่้อารอลาอีรั้ เมื่อุอเหว่ย ามมาที่ลานอรถ
“ุเษ..ุสมาย ไปสนุัน่อไหมรับ”
ที่ริผมะปิเสธอยู่แล้ว แ่็ถูท่านรอ..ันัวเ้าไปในรถเสีย่อน
“อัวีว่ารับ พรุ่นี้ผมมีประุมแ่เ้า ผู้่วยผม็้ออยู่้วย” ท่านรอปิเสธแทนผมไปแล้ว น่ารััเ้านายอผม อยาะหอมแ้มให้ราวัลสัฟอ แ่ลัวแผนแ แล้วถูนายทิ้ให้นอนเมา้าถนน
ุอเหว่ย็ไม่เ้าี้อะไร เพราะมีนที่ามมาสมทบอีหลายน รวบไปถึหนุ่มหล่อหน้าหวาน ที่เยเาะแะท่านรอ้วย ิ! ไม่ไ้แเ้านายูหรอ! ผมแอบสะใอยู่เียบๆ เมื่อแอบเห็นสายาผิหวัอพ่อหนุ่มหน้าหวาน
ปิเวลาเมาผมะยัพอมีสิ แ่วบุมัวเอไม่ไ้เท่านั้น ผมรู้สึสะลึมสะลือนิหน่อย นี่ถ้าท่านรอิะรวบหัวรวบหาผม ผมไม่มีแร่อ้านแน่ ให้ายเถอะ! ผมอยาให้ฝันเป็นริเหลือเิน
ผมทิ้หลัพิพนั แสร้หลับาเหมือนับเมามา
“เี๋ยว! อย่าพึ่หลับ บอมา่อนว่าบ้านุอยู่ที่ไหน” ท่านรอเย่าัวผม
“็อนโผมไ” ผมปรือาึ้นมอเล็น้อย โอาสที่ะไ้ใล้ิับท่านรอมาถึแล้ว วินาทีนี้ ผมอยาะถูท่านรอ..ระทำย่ำยีที่สุ
“อนโไหนวะ!” เาเย่าัวผมหนัว่าเิม
ผมแล้ายสลบไสลไป อ้อยเ้าปา้าแล้ว ผมอมไม่ปล่อยแน่! มายาร้อยเล่มเวียน้อมา!
ผมแล้ปิานหลับริๆ เผลอรนออมาโยไม่รู้ัว มารู้สึัวอีที ็อนที่ถูโยนลไปบนเียแบบไม่ถนอมเลยสันิ ผมปรือาเล็ๆ ึ้นมอ เมื่อรู้สึว่าำลัถูลูบๆ ลำๆ “เฮ้ยๆ ะทำอะไรน่ะ!” ผมแล้ทำัวสะีสะิ้ ามรินาเอละรหลั่าว เมื่อเห็นว่าท่านรอำลัะถอเสื้อผ้าอผมออ
“เปลี่ยนเสื้อผ้า่อน เสื้อผ้าุเหม็นมา”
“ไม่เอา..ะนอน” ผมิ้นเร่าทำเป็นหวัว เหมือนนาเอเวลาะถูพระเอปล้ำ
“ะนอนไ้ยัไเหม็นนานี้” ท่านรอไม่พูเปล่า ึัวผมึ้น แล้วระาเสื้อผมออ นี่มันริอพระเอในละรบูบัๆ
“ยะ..อย่า” ผมทำสะีสะิ้ปิเสธ ไม่นานหลัานั้น าเอผม็ถูึพรวออไปทาปลายเท้าอย่า่ายาย
อนนี้ ทั้เนื้อทั้ัว ผมเหลือแ่บ็อเอร์ลายส็อ ับร่าเปลี้ยๆ ไร้เรี่ยวแรเท่านั้น ผมแล้หลับา แ่เมื่อท่านรอหันหลั วาอผม็เบิโพลราวับไม่เยเมา
ท่านรอถอเสื้อออ แผ่นหลัว้าาวเนียนละเอีย..รอยสัลายสวยรหัวไหล่ถึ้นแนที่เ็มแน่นไป้วยมัล้าม ให้ายเถอะ! ผมอยาะเสียัวมา.. ทุอย่าในร่าายอผมมันื่นัวไปหม แวบหนึ่..ผมแอบิเหมือนันว่า ท่านรอะรู้ทันผม เพราะหลัาที่เสื้อหลุออาบ่าว้าแล้ว าเอท่านรอ็หลุออาสะโพผาย เลือำเาผมแทบพุ่อนที่ท่านรอหันลับมามอ
ผมหลับาแทบไม่ทัน แ่็แอบเปิเปลือาแอบมอ เห็นยิ้มมุมปาเหมือนเสือไม่สิ้นลายอท่านรอ หัวใผมเ้นแรเหมือนะทะลุออมานออ เรือนร่าอท่านรอ..ราวับสถิอยู่ในแนเทพเียน สอาาวโพลนและแ้ม้นแน่นระับที่ห่อหุ้มอยู่ใ้าเในสีาวรัรึ สะโพเว้าเป็นทรสอบสวย รับับเอวหนาและ้นาำยำ..ับเป้าให่นูนเ่นเห็นเป็นลำ ผิวาวเนียนละเอีย่านึ้นเป็นสีมพูอ่อนๆ บนแผอนูนประับ้วยถันสีมพู รอยสับนแผอูเ็ี่เร้าอารม์ นผม้อลืนน้ำลาย เป็นรั้แรที่ผมไ้เห็นท่านรอในสภาพเือบเปลือยหมแบบนี้
และ็เหมือนยั่ว..ท่านรอยแนึ้นบิลำัว เผยให้เห็นนำใ้วแน ผมแทบะวูบ..เมื่อไ้เผิหน้าับาที่น่าหลใหลึ่ไม่เยเห็นมา่อน อารม์และวามปรารถนาในร่าายอผม มันเอ่อล้น..ท่วมท้นออมา
อวัยวะส่วนลาระหว่าาอผมโป่นูนึ้นอย่าวบุมไม่ไ้ หวัว่าท่านรอ..ไม่ทำอะไรมาว่านี้ ไม่อย่านั้น..หัวใอผมะล้มเหลวแน่!
แล้วเ้านาย็ปรานีผม้วยารหันหลั..สอมือรูรั้ปราาร่านสุท้ายลาสะโพให้หลุลไปทาปลายเท้า ่อนที่เรือนร่าเปลือยเปล่าไร้อาภร์ปปิ ะเินเ้าห้อน้ำไป..
ผมลืนน้ำลายเอื๊อ ใหนึ่็อยาพุ่ปราามเ้าไปในห้อน้ำ ใหนึ่็ยัล้าๆ ลัวๆ ว่าะโนถีบออมา “ไหวไหมอีัน” ผมพูับัวเอ
แสที่ลอผ่านออมา พร้อมับเสียน้ำไหล พาใบหน้าหล่อเหลาในินนาาร..ให้ผ่านเ้ามาในวามิอผมอีรั้ ผิวพรราวผ่อ เบ้าาลึ และวายาวรีพราวระยับ..อันสมบูร์แบบอบุรุษเพศ ที่เพียยิบาเบาๆ ็ระาวิาอผู้นไ้แล้ว สันมูโ่ ริมฝีปาบาสีอ่อนราวับลีบาุระ ทัุ้่มื้นเปล่ประาย
ผมส่ายศีรษะ..แล้วเป่าลมออาปา เป็นเพราะแอลอฮอล์าแมเปแน่ๆ ที่ทำให้อารม์อผมพลุ่พล่านไ้นานี้ อวัยวะใ้ท้อน้อยอผมเป่พอนทรมาน
ผม้อทำอะไรสัอย่าเพื่อปลปล่อย ไม่อย่านั้น..ผมห้ามใไม่ให้ึ้นร่อมท่านรอไม่ไ้แน่ แ่่อนที่ผมะทันไ้ทำอะไร เสียเปิประู พร้อมับร่าสู ที่พันัว้วยเสื้อลุมอาบน้ำ ็มายืนอยู่รหน้า นผมสะุ้โหย...
โปริามอน่อไป..
อ่านบับเ็มพร้อมอนพิเศษไ้ที่ Dek-D E-BOOK MEB
ความคิดเห็น