คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทดสอบคัดเลือก2
อีกฝากนึงของปราสาท องค์ราชาร่างสูงใหญ่ เค้าโครงใบหน้าที่แสดงออกถึงความเป็นนักรบ ในชุดเกราะสีดำคาดทองผมสีขาว แสดงถึงความชราแต่ทว่านัยย์ตาสีทองกลับท่อพระกายความแข็งแกร่งและน่าเกรงขาม
-ราชา ดรักม่า- ราชันแห่งอัศวิน ที่ครองตำแหน่งกษัตริย์แห่งมวลมนุษย์
กำลังเดินคู่มากับ
เจ้าหญิงร่างเล็ก ผิวที่ขาวสว่างราวไข่มุขเส้นผมยาวสลวยสีทอง ที่เมื่อสะท้อนแสงจะสังเกตุเห็นประกายระยิบระยับ ใบหน้าสวยคม นัยย์ตาสีท้องฟ้ายามค่ำคืน รูปร่างสมส่วนตามแบบฉบับของผู้หญิง ในชุดวันพีชที่ประดับอย่างหรูหรา ช่างน่าหลงไหล -องค์หญิง แคทซิโอเปีย-
ทั้งสองกำลังเดินอยู่ในทางเดินของปราสาท
"คิดยังไงถึงอยากไปชมการสอบคัดเลือกเนี้ยลูก หือ???"
"ก็มันเบื่อนิคะท่านพ่อ..อีกอย่างข้าก็อยากจะไปดูเจ้าอัศวินที่ชอบตามตื้อข้าด้วย ว่าจะเก่งดังที่ว่ามาหรือเปล่า"
"โฮ่ เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่รู้สึก -เนฟิเลียม-คนนั้นจะไปทดสอบให้กับพวกที่ได้คะแนนต่ำสุดนี่นา"
"ต้องเป็นชั้นคะแนนต่ำที่สุดอยู่แล้วหนิค่ะ ชั้นนั้นแหละ สนุกที่สุดแล้ว"
แคทซิโอเปียหัวเราะร่า
แล้วทั้งองค์ราชาและองค์หญิง ก็ได้เดินเข้าไปในวงเวทย์เคลื่อนย้าย
...................................................................................................................................................................................
"อะไร อีกฟ่ะเนี้ย"
ฮาฟอุทานขึ้นมาขณะที่กวาดสายตาไปรอบๆ ตอนนี้เขาและผู้เข้ารับการทดสอบคนอื่นๆอีกประมาณ50คน
กำลังนั่นอยู่บนอัฐจรรย์ในสถานที่ที่เป็นเหมือนโคลอสเซียม ที่มีอัฐจรรย์ล้อมรอบ และตรงกลางเป็นสนามประลอง
ที่มีอัศวินในชุดเกราะสีเงินใบหน้าหล่อเหลายืนอยู่ตรงกลาง
"เอาล่ะ!!!เจ้าพวกสมองกล้าม!!!ฟังทางนี้!!!"
อัศวินหนุ่มตรงกลางสนามประลองตะโกนขึ้นมา
"ข้าจะอธิบายกติกาการสอบให้ฟัง!!!ข้า!!เนฟิเลี่ยม อัศวินระดับ4!!! ใครที่ทำให้ข้า-ล้ม-ได้
หรือยืนอยู่ในสนามประลองนี้ได้นานเกิน10นาที!! ถือว่าผ่านการทดสอบ!!!เข้าใจไหม!!!!"
วูบ!
ทันทีที่อธิบายจบ ผู้เข้าร่วมการทดสอบคนนึงก็หายไปจากที่นั่งและไปปรากฏในสนามประลอง
"เพื่อไม่ให้เสียเวลา เมื่อสนามว่างจะทำการสุ่มทดสอบทันที!! ไม่ต้องกลัว ถ้าเจ้ากำลังจะตาย นาฬิกาของเจ้าจะกางเวทย์ป้องกันระดับสูงและเวทย์รักษาระดับสูงให้เองแต่ถ้าหากเกราะเวทย์ถูกกางออกมา ถือว่าสอบตก!!! ตกลงตามนี้!!"
เมื่ออัศวินอธิบายจบ
วงเวทย์เคลื่อนย้ายก็ปรากฏที่ พระที่นั่ง ที่อยู่บนสุดของอัฐจรรย์ จากนั้นองค์ราชาและองค์หญิงก็ปรากฏออกมาจากวงเวทย์
อัศวินในสนามประลองคุกเข่าลงในทันที
"ขอแสดงความเคารพ องค์ราชา และ เจ้าหญิงแคทซิโอเปีย"
สิ้นเสียงของอัศวิน...ผู้เข้ารับการทดสอบ รวมถึงฮาฟก็คุกเข่าลงด้วย โดยปริยาย
"ตามสบายเถิด ข้าแค่มาชมการทดสอบเพียงเท่านั้น" องค์ราชายกมือขึ้นโบกให้อย่างเป็นกันเอง
"รออะไรอยู่เริ่มการทดสอบเลยสิ!!" องค์หญิงแคทซิโอเปียส่งเสียงเร่ง
อัศวินหนุ่มยืนขึ้นพร้อมกับทำความเคารพ
เนฟิเลี่ยมสูดหายใจเข้าช้าๆ
"งั้น...เริ่มการทดสอบได้!!!"
ตูม!!!
สิ้มเสียงประกาศ
โดยที่ยังไม่ทันได้ขยับไปไหน ผู้เข้ารับการทดสอบคนแรก ก็ถูกเสาเปลวเพลิงที่ผุดขึ้นมาจากพื้นพุ่งทยานสู่เบื้องบนแผดเผาและซัดปลิวลอยขึ้นไปบนฟ้า
"อ๊ากกกกกกกก!!!!!"
เมื่อเสาเปลวเพลิงหายไป ลูกบอลใสที่มีผู้ทดสอบคนนั้นอยู่ด้านในก็ปลิวหล่นลงมาบนพื้น ก่อนที่เกราะเวทย์จะสลายไป เหลือไว้แต่ผู้เข้าร่วมการทดสอบ ที่หอบแฮ็กๆพร้อมกับทั้งกำลังสั่นกลัวและตกใจ นอนแผ่ราบอยู่กับพื้น
"สอบตก.." เนฟิเลี่ยมประกาศหน้าตาย
........................................................................................................................................................................
คนแล้วคนเล่า ฮาฟนั่งมองผู้เข้ารับการทดสอบคนอื่นๆค่อยๆปลิวหายไปทีละคนๆ และจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครผ่านเลยแม้แต่คนเดียว
...
(มันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอฟ่ะ???)
ฮาฟได้แต่ถามกับตัวเอง ระหว่างนั้น เขาก็ได้จดจำท่วงท่าและเวทย์มนต์ของเนฟิเลี่ยมเอาไว้ด้วย
เวลาผ่านเลยไปจนตอนนี้ เหลือผู้ทดสอบอีกแค่6คน ดูท่าทางองค์หญิงจะอารมณ์เสียเป็นพิเศษก็เธอเล่นขมวดคิ้วพร้อมกับกัดเล็บอยู่ แสดงสีหน้าไม่พอใจเวลาเห็นเนฟิเลี่ยนมชนะอย่างง่ายดาย
(หิวข้าวเฟ้ย..)ฮาฟบ่นอยู่ในใจ
วูป...แสงสว่างจ้าอยู่ๆก็ปรากฏขึ้นบนที่นั่งของฮาฟและแล้วชายหนุ่มก็ถูกเคลื่อนย้ายลงไปยืนบนสนามประลอง
"ว่าไงเจ้าหนุ่ม..อยากจะยอมแพ้ไปเลยไหม จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"
เนฟิเลี่ยมทักทายพร้อมยื่นข้อเสนอ
"ไหนๆก็มาแล้วทั้งที ของลองดูสักหน่อยคงไม่เสียหายมั้งครับ"
ฮาฟตอบกลับด้วยสีหน้าไม่แยแสต่อโลก
"ตัวเล็กแบบเจ้าน่ะเหรอ ฮึๆ ก็เอาสิ"
อัศวินเกราะสีเงินหัวเราะเยาะ
"งั้น!!เริ่มการทดสอบ!!!"
ตูม!!
เสาเปลวเพลิงต้นหนึ่งผุดขึ้นตรงพื้นที่ฮาฟยืนอยู่ แต่ชายหนุ่มถีบตัวหลบอย่างง่ายดายพร้อมกับวิ่งตรงเข้าหาเนฟิเลี่ยม
"ลูกบอลเพลิง!!!"
ฟูม! ฟูม! ฟูม! ฟูม! ฟูม!
ฮาฟระดมยิงลูกบอลเพลิงใส่อัศวินหวังจะช่วยกดดันได้บ้าง แต่เนฟิเลี่ยมกลับเอียงตัวหลบได้อย่างสบายๆ
บางลูกใช้แขนปัดทิ้งดื้อๆเสียอย่างงั้น
(เออ..มันเก่งจริงวุ้ย..)
ฮาฟเปลี่ยนใจเบรก ครืน!!
จากวิ่งเข้าหาตรงๆเป็นวิ่งวนไปรอบๆแทน
"กะจะถ่วงเวลาหรือไง นี่เจ้าหนู ไอ้บอลนี่เค้ามีไว้เล่นกันเฉยๆมั้ง ถ้าจะยิงมันต้องแบบนี้"
วงเวทย์ปรากฏที่ฝ่ามือของเนฟิเลี่ยมจากนั้น...
(เอาแล้วไง)
ตูม!!!
คลื่นเปลวเพลิงเวทย์มนต์เป็นเส้นก็ถูกยิงตรงมาที่ฮาฟ
ฟุบ!!
ฮาฟตีลังกาหลบได้ทัน เปลวเพลิงที่พลาดเป้าเผาผลาญกำแพงสนามประลองจนเป็นรอยดำ
"เกือบไปแล้ว.."
ชายหนุ่มเหลือบมองกำแพงที่เกิดรอยไหม้
"แกมีดีแค่บอลลูกไฟกับวิ่งไปวิ่งมาหรือไง พูดไว้ซะดิบดีไม่ใช่เหรอว่าอยากลองน่ะ แสดงให้ดูหน่อยสิ"
อัศวินท้าทาย..
คิ้วขวาของฮาฟกระตุกขึ้นหนึ่งครั้ง..
(ถึงลุงจะบอกให้ออมๆมือไว้บ้างก็เถอะ แต่ชักหงุดหงิดแล้วนะเฟ้ย)
ฮาฟกระชับหมัดแน่นก่อนจะถีบตัวพุ่งเข้าหาเนฟิเลี่ยมด้วยความเร็ว ดูเหมือนว่าการถีบตัวพุ่งเข้าใส่จะเป็นท่าประจำตัวของชายหนุ่มไปซะแล้ว..
หมัดหลุนๆพุ่งมาด้วยความเร็วตรงเข้ามาที่หน้าของอัศวินหนุ่ม แต่ด้วยสัญชาติญาณทำให้เนฟิเลี่ยมหลบได้
โครม!!!
หมัดของฮาฟกระแทกเข้ากับกำแพงของสนามประลองจนแตกกระจาย แต่หมัดของเขานั้นได้กระทบเข้ากับเวทย์ป้องขั้นสูงที่กางไว้ทำให้โล่โปร่งแสงนั้น เกิดการกระเพื่อมเล็กน้อย
"โอ้ มิน่าไอ้เสาไฟบ้าๆนั่นมันถึงทะลุไปไม่ถึงหลังคาโคลอสเซี่ยม"
ฮาฟเลิกคิ้ว
ไม่รอช้าชายหนุ่มใช้จังหวะที่อัศวินเกราะเงินกำลังตกใจอยู่นั้นประชิดตัวเข้าหาเนฟิเลี่ยมก่อนจะชกเข้าไปที่ชายโครงของอัศวิน แต่เนฟิเลี่ยมใช้มือจับไว้ได้
"ยังอ่อนน่า!!!" เนฟิเลี่ยมแสยะยิ้มพร้อมกับตั้งท่าจะร่ายเวทย์มนตร์
"อ้อเหรอ??"
ฝ่ายฮาฟเองก็จับข้อมือของอัศวินหนุ่มไว้เช่นกัน ชายหนุ่มใช้ข้อมือของอัศวินเป็นฐานพร้อมกับหมุนตัวเตะกลับหลังเข้าไปที่ศีรษะของเนฟิเลี่ยม
ปั๊ก!!!
ส้นเท้าเน้นๆกระแทกเข้าที่ขมับของอัศวินหนุ่มอย่างจังจนเซ
"อั๊ก!!
อัศวินหนุ่มเริ่มแสดงสีหน้าบูดเบี้ยว
ฮาฟใช้จังหวะนั้นหมุนตัวลงเตะตวัดขาของเนฟิเลี่ยมต่อทันที
ปึก!
อัศวินเสียหลักหมุนติ้วอยู่กลางอากาศ
"ท่าเตะพริบตา!!"
ตูม!!
ท่าโจมตีที่ใช้เอาชนะวันไดรฟ์
ฮาฟใช้ท่าเตะของเขาเตะอัดเข้าไปที่เนฟิเลี่ยมที่ยังคงลอยค้างอยู่เข้าเต็มแรง เนฟิเลี่ยมยกแขนขึ้นมาบังลูกเตะนั้นไว้ได้แต่ต้องแลกมากับเสียงลั่น กรึบ..จากแขนทั้งสองข้างนั้น
(ไอ้เด็กนี่!มันอะไรกัน!!)
เนฟิเลี่ยมเริ่มเหงื่อตก
...................................................................................................................
องค์ราชาและองค์หญิง ชมการทดสอบครั้งนี้อย่างสนใจ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เกือบจะหลับอยู่แล้ว
"โอ้ เจ้าหนุ่มคนนั้นไม่เลวเลยนี่"
ราชาดรักม่ากล่าวชม
"แต่ว่าการทดสอบยังไม่จบนะคะ"
แคทซิโอเปียเสริม
................................................................................................................
ขณะที่ปลิวไปตามแรงเตะ เนฟิเลี่ยมหมุนตัวใช้แขนดันพื้นออกแรงผลักม้วนตัวกลับมายืนได้อีกครั้ง
"ไม่เลวนี่เจ้าหนู..แต่มันก็ได้แค่นั้นแหละ"
ฟูม!! เปลวไฟสองเส้นลุกโชนออกมาจากหลังของเนฟิเลี่ยม แล้วเปลวเพลิงนั้นก็แปรสภาพเป็นปีกที่ลุกไหม้2ข้าง
(ลูกเตะเมื่อกี้เล่นเอาแขนข้าระบมไปหมด..หึ งั้นลองนี่หน่อยเป็นไงล่ะ)อัศวินหนุ่มแสยะยิ้มก่อนจะกระพือปีกไฟนั้นและลอยตัวขึ้น
"เห้ยๆ บินขึ้นฟ้าเนี้ยนะ..แบบนี้มันขี้โกงนี่หว่า"
ฮาฟบ่นอย่างหัวเสียเมื่อเห็นเนฟิเลี่ยมใช้ปีกนั้นบินขึ้นและชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความร้อนใต้ฝ่าเท้าของเขา
ตูม!!
เสาเปลวเพลิงผุดขึ้นมาจากพื้นดินที่ฮาฟยืนอยู่ ชายหนุ่มกลิ้งตัวหลบออกมาอย่างหวุดหวิด
"หึ จะหลบได้อีกสักกี่น้ำกัน!!"
เนฟิเลี่ยมประกาศกร้าว ก่อนที่เสาเปลวไฟหลายเส้นจะฝุดขึ้นโจมตีฮาฟอย่างถี่รัว
"นี่มันน้ำที่ไหนกันฟ่ะะะะ"
ตูม!!ตูม!!ตูม!!ตูม!!ตูม!!
ฮาฟกลิ้งหลบเสาเปลวเพลิงนั้นไปมาอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนที่คลื่นเพลิงของเนฟิเลี่ยมจะยิงมาดักหน้าเขาไว้และเข้าเป้าอย่างจัง
บึ้ม!!
คลื่นเปลวเพลิงระเบิดขึ้นเมื่อกระทบเป้าหมาย ร่างของฮาฟกลิ้งกระเดนไปตามแรงระเบิด พร้อมกับแขนเสื้อที่ขาดวิ่น
"เป็นยังไงบ้างล่ะห่ะ พ่อคนเก่ง หมดสภาพแล้วหรือไง!!"
เนฟิเลี่ยมตะโกนอย่างสะใจ พลางร่ายเวทย์คลื่นเปลวเพลิงเตรียมยิงอีก1ชุด
"มันก็เจ็บดีนะครับ..แต่ลอยอยู่นิ่งๆแบบนั้นจะดีเหรอ"
ฮาฟยันตัวลุกขึ้นมาและแสยะยิ้ม
"ห่ะ???"
ฟูม!!!
ในขณะที่อัศวินหนุ่นนั้นกำลังงงว่า-ไอ่เจ้านี่มันพูดอะไรของมัน- เสาเปลวเพลิงแบบเดียวกันกับเขาก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นในตำแหน่งที่อัศวินลอยอยู่ นั่นทำให้เนฟิเลี่ยมต้องสะบัดปีกหลบจนเสียหลักหมุนอยู่บนอากาศ
"ลองเจอเองบ้างสิ แล้วจะรู้ว่าคนโดนมันรู้สึกยังไง!!"
สิ้นเสียงของฮาฟ วงเวทย์สีแดงเพลิงหลายวงก็ปรากฏบนพื้น รอบๆเนฟิเลี่ยม
"ขอเอาคืนแล้วกัน!!!"
ฟูม!!! เสาเปลวเพลิงหลายต้นฝุดขึ้นดักหน้าดักหลังเนฟิเลี่ยมพร้อมกัน
"ร่ายเสาเปลวเพลิงจำนวนขนาดนี้พร้อมกัน??บ้าน่า!!"
อัศวินหนุ่มถูกจำกัดการเคลื่อนที่ด้วยเสาเปลวเพลิงนั้น...
และไม่ต้องคอยให้เนฟิเลี่ยมตั้งตัวทัน ฮาฟยิงเวทย์คลื่นเปลวเพลิงแบบเดียวกันใส่เนฟิเลี่ยมที่โดนขังอยู่
ตูม!!!
เข้าเป้าอย่างจัง แต่ทว่าอัศวินหนุ่มยกปีกขึ้นมาปังไว้ทำให้ได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น..
(ชิ ปีกนั่น..น่ารำคาญชะมัด)
ฮาฟส่งเสียงจิ้จ้ะออกมาอย่างหัวเสีย
....................................................................................................................................................
"เมื่อกี้มันอะไรกันคะท่านพ่อ..ผู้สมัครคัดเลือกคนนั้นน่ะ.."
แคทซิโอเบียถามอย่างตื่นตาตื่นใจ เธอเหลือบไปเห็นเวลาที่แสดงอยู่บนขอบสนาม มันเลย10นาทีมาแล้ว
ในการสอบทุกๆครั้งสำหรับพวกคะแนนต่ำแล้วการที่จะสอบปฏิบัติผ่านมันแทบจะเป็นไปไม่ได้และนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าหญิงได้เห็นคำว่า แทบจะเป็นไปไม่ได้ นั้น
"คนที่จะสมัครเป็นอัศวินระดับ1 แต่สามารถสู้กับระดับ4ได้อย่างสูสีงั้นเหรอ น่าสนใจดีนะ คิดถูกจริงๆที่ตามเจ้ามาดู"
ดรักม่าลูบเคราของตนเองนัยย์ตาของราชาอัศวินนั้นประกายความสนใจอย่างชัดเจน (น่าติดตามขึ้นมาทุกทีๆแล้วสิ)
"เออ.. ท่านพ่อ เวลามัน.. "
...................................................................................................................................................
ในสนามประลองตอนนี้รู้สึกว่า เนฟิเลี่ยมกำลังหัวเสียแบบสุดๆอยู่
"ทั้งที่องค์หญิงทอดพระเนตรอยู่แท้ๆ แต่แกกลับทำให้ข้าอับอายได้ถึงเพียงนี้"
..เปลวเพลิงเริ่มก่อตัวขึ้นรอบๆอัศวิน เปลวเพลิงนั้นค่อยๆหมุนและรวมตัวเข้าหากันอยู่บนศีรษะของเนฟิเลี่ยมเกิดเป็นลูกบอลไฟเข้มข้นที่ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น..
"ว๊อท เดอะ ฟั๊....อะไรล่ะนั่น ฉันก็แค่สอบปกติไม่ใช่หรือไง.. "
ฮาฟทำหน้าเหมือนกับ -นี่ตูผิดอะไรฟ่ะเนี้ย- อยู่
................................................................................................................................................
"เห??เจ้าเนฟิเลี่ยมนั่นเอาจริงงั้นเหรอ"
องค์ราชาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"อะไรเหรอคะ"(ทำไงดีท่านพ่อก็เพลินซะลืมดูเวลาเหมือนกัน)
"ก็นั่นมันคือ -เวทย์มนต์ต้นตำหรับ-ท่าไม้ตายเฉพาะตัวน่ะสิ เจ้านั่นคิดจะใช้กับการสอบเข้าจริงๆเหรอ"
-เวทย์มนต์ต้นตำหรับ-ก็คือเวทย์มนต์ขั้นสูงที่ผู้ศึกษาเวทย์มนต์แต่ละคนคิดค้นขึ้นมาเอง เป็นท่าไม้ตายเฉพาะตัวที่ยากจะถ่ายทอดซึ่งกันและกันได้
ผู้ทดสอบคนนั้นจะทำยังไงกันนะ...
.................................................................................................................................................
เปลวไฟของเนฟิเลี่ยมตอนนี้ขยายใหญ่จนมีขนาดประมาณ1ห้องเรียนได้แล้ว
"เอาไปกินซะ!!! -เปลวเพลิงผลาญนรก!!!!-"
อัศวินหนุ่มชูมือขึ้นและทุ่มลูกไฟสีเข้มขนาดเท่าห้องเรียน1ห้องลงมาที่สนามประลอง
ครืน!!!!
เมื่อลูกไฟเคลื่อนตัวทำให้มวลอากาศโดยรอบสั่นไหวจนเกิดเสียงดังสนั่น
"บ้าไปแล้ว!!"
"พาช้านออกไปที!!!"
"ไม่สอบมันแล้วชั้นขอสละสิทธิ!!!"
เสียงคร่ำครวญของผู้ทดสอบคนอื่นๆดังขึ้นอย่างน่าเวทนา
.............................................................................................................................................
"ใหญ่ขนาดนี้กินไม่ไหวหรอกเฟ้ย!!!!!"
ฮาฟตั้งท่าเตรียมจะตั้งรับลูกบอลเพลิงขนาดยักษ์นั่น เพราะรู้ว่าใหญ่ขนาดนี้หลบไปก็เปล่าประโยชน์
(ที่ทำได้ตอนนี้ก็มี...)
บรึ้มมมมมมมมม!!!!!!
เปลวไฟยักษ์นั้นตกกระทบลงพื้นสนามประลองและระเบิดอย่ารุนแรง แรงระเบิดนั้นกินพื้นที่ทั่วทั้งสนามประลอง
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! เป็นไงเล่าไอ้กระจอก ฮ้าฮ่าาาาาาๆๆๆ!!!"
เนฟิเลี่ยมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ฝุ่นควันที่ตลบอบอวนค่อยๆจางหายไปปรากฏพื้นสนามประลองที่ลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิง
"แค่กๆ โอ้ย..ให้ตาย..เถอะ เอาไอ้คน..แบบนี้มาเป็นผู้ทดสอบ..ใครมันจะ..ผ่านกันฟ่ะ.."
ฮาฟในสภาพที่สะบักสะบอมกำลังยืนโซซัดโซเซโดยมีปีกเปลวเพลิงทั้งสองข้างในสภาพที่จะดับแหล่ไม่ดับแหล่กางอยู่
เสื้อผ้าท่อนบนหายไปทั้งหมด เปิดเผยให้เห็นถึงแผลเป็นมากมายบนร่างกาย ส่วนท่อนล่าง ขากางเกงก็ถูกไหม้ขาดไปบางส่วน..แต่ชายหนุ่มก็ยังยื่นได้อยู่
"แม้แต่ปีกเปลวเพลิงเองก็...นี่แก!!!!"
เนฟิเลี่ยมกระพือปีกพุ่งลงมาอย่างรวดเร็วและเกรี้ยวกราด ตรงลงมาหวังจะจับเข้าที่คอของฮาฟและจะจับกระแทกลงพื้น แต่ก่อนจะถึงร่างของฮาฟกลับแสยะยิ้มและชู -นิ้วกลาง- ให้กับเนฟิเลี่ยม และทันทีที่อัศวินหนุ่มสัมผัสร่างของฮาฟ ร่างนั้นกลับสลายกลายเป็นกลุ่มควันไป..
"อะไรกัน!!!!"
โครม!!!
เนฟิเลี่ยมที่พุ่งลงมาด้วยความเร็วสูงเสียหลักตกกระแทกพื้น พร้อมกับกลิ้งหลายตลบ..
"แบบนี้..ผมก็สอบผ่าน..สินะครับ"
ร่างของฮาฟปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าข้างหลังเนฟิเลี่ยม สภาพของเขาไม่ต่างกับร่างที่สร้างจากเวทย์
-อำพรางลวงตา-เลยสักนิด สภาพยับเยินพอๆกัน
อัศวินหนุ่มยันตัวลุกขึ้นยื่น ตอนนี้ปรอทความคุมอารมณ์ของเนฟิเลี่ยมคงจะแตกไปแล้ว
ทำให้เขาลืมกติกาการทดสอบนี้ ไปจนหมดสิ้น
"แค่นี้คิดว่าชนะข้าได้แล้วงั้นเหรอ!! กระจอกเอ้ย!!!"
วงเวทย์ไฟปรากฏขึ้นที่มือทั้งสองข้างของเนฟิเลี่ยมอีกครั้ง
"พอแค่นั้นแหละ เนฟิเลี่ยม!!! เจ้าลืมกติกาการทดสอบไปแล้วหรือไง!!!"
ราชาอัศวินลุกขึ้นตวาดใส่เนฟิเลี่ยมจากพระที่นั่งบนอัฐจรรย์ จนอัศวินหนุ่มสะดุ้ง
"ผู้ทดสอบคนนี้ ยืนอยู่ในสนามกับเจ้าจวนจะครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว!! ข้าก็มัวแต่สนใจการทดสอบจนลืมดูเวลาเหมือนกัน และผู้ทดสอบคนนี้ก็ทำให้เจ้า -ล้ม- ได้ ถูกไหม หรือจะให้ข้าฉายภาพให้ดูว่าเจ้ากลิ้งไปกี่ตลบ ห่ะ!!!"
อัศวินหนุ่มที่ได้สติทำหน่าจ๋อย ฮาฟ ผ่านการทดสอบแล้ว... เรี่ยวแรงที่ขาของชายหนุ่มก็หมดลง จนเขาทรุดฮวบลงไปนั่งกับพื้น
(จบแล้ว..จบสักที่สินะ..ให้ตายเถอะ)
จากนั้นสติของฮาฟ ก็ดับวูบลงไป..
....................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น