คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 ✿ 100%
สวัสดีค้าาาา รีดเดอร์ที่น่ารักของไรท์ >//// < ไรท์มาลงให้คบแล้วเน้อ
ต้องขอโทษด้้วยนะค่ะที่หายไปนานๆๆมากๆๆๆ เพราะช่วงนั้นไรท์ติดสอบเยอะแยะมากๆมาย
แต่ตอนนี้ไรท์กลับมาแล้วน้าาาา และสัญญาว่าจะมาอัพบ่อยๆ
คอมเมนต์ให้ไรท์หน่อยนะนะค่ะ มันคือกำลังใจของไร์<3 <3
เวลามักเป็นสิ่งที่ผ่านไปเร็วเสมอ .. .. จนกระทั่งวันที่ชานยอลกำลังจะจบม.ปลายปีสุดท้าย วันนี้ซึ่งเป็นวันอำลา หรือที่พวกเราเรียกกันว่าวันปัจฉิมนิเทศของนักเรียนที่กำลังจะจบการศึกษาชานยอลดูฮอตในกลุ่มเพื่อนร่วมระดับชั้นหรือแม้แต่รุ่นน้องเองก็เถอะ ของขวัญมากมายได้กองตั้งไว้ในห้องส่วนตัวของชานยอล เพียงแค่คนตัวสูงกำลังรอบางสิ่งบางอย่างอยู่และในที่สุดสิ่งที่เขากำลังรอก็มาถึง .......
" แบคฮยอนเย็นนี้ไปงานเลี้ยงกับพี่นะครับ " มันไม่ใช่ประโยคคำถามแต่เป็นคำสั่งของปาร์คชานยอลต่างหากหละและมีหรือว่าคนอย่างแบคฮยอนจะปฏิเสธคำชวนจากพี่ชายไปได้ถึงจะประหม่าไปหน่อยก็เถอะ
“ฮะพี่ชานยอล”
เพียงเท่านี้เหล่าของขวัญมากมายที่กองอยู่ตรงหน้าเขาก็ไม่เป็นที่สนใจของชานยอลอีกแล้ว
แบคฮยอนที่อยู่ในชุดสูตรขนาดพอดีตัวกำลังก้าวลงจากรถสปอร์ทคันหรูด้วยความประหม่า
ทันทีก้าวเข้ามาในงานทุกสายตาก็มองมาที่ทั้งสอง ใครเห็นแบคฮยอนในวันนี้กลับบอกได้เลยว่าใบหน้าน่รักๆอย่างแบคฮยอลเมื่อถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆแล้วกลับดึงดูดสายตาได้มากเลยทีเดียวส่วนชานบอลเองก็ดูสง่างามเหมือนดั่งเจ้าชาย
การสนทนาของงานเลี้ยงเริ่มขึ้นซึ่งส่วนใหญ่หัวข้อที่กล่าวก็คือคิงและควีนในงานเลี้ยงนี้และแน่นอนว่าบุคคลที่ถูกเอ่ยถึงคงหนีไม่พ้นเขาทั้งสองคน
เสียงเพลงหวานๆดังขึ้นเป็นสัญญาญบ่งบอกให้รู้ว่าได้เวลาเต้นรำของทุกคู่ที่อยู่ในงาน และไม่นานฟรอลสำหรับการเต้นรำก็ถูกเปิดตัวขึ้น
" ตัวเล็กเต้นรำกับพี่ซักเพลงนะ .... "
--------------------------------------------------------------
จบคำเอ่ยชวน ....... ปาร์คชานยอลก็โค้งให้กับคู่เต้นรำของเขาในทันที ในเวลานี้ไม่ว่าคู่ไหนในฟรอลเต้นรำก็ต้องยอมให้คู่สองพี่น้องจากตระกูลปาร์ค .... คนตัวเล็กเองใช่ว่าจะไม่เป็นในเรื่องแบบนี้เนื่องจากถูกอบรมณ์เลี้ยงดูมาอย่างดีการเต้นรำจึงเป็นสิ่งที่คนตัวเล็กเคยเรียนมาตั้งแต่เด็กๆและเขาเพิ่งได้นำมันออกมาใช้เมื่อไม่กี่นาทีนี้เองเสียงทำนองเพลงและจังหว่ะดังขึ้นเรื่อยๆจนจบเพลง พี่น้องทั้งสองโค้งให้กันอย่างสวยงามราวกับเจ้าชายและเจ้าหญิงในเทพนินายเสียงปรบมือดังสะหนั่นทั่วทั้งงาน...... ดอกไม้ช่อใหญ่ที่บดี้การ์ดชุดดำส่งให้คนตัวสูงบัดนี้มันได้มาอยู่ยังคนตัวเล็ก
“ ดอกไม้นี้สำหรับคู่ควงและคู่เต้นรำของพี่.... หวังว่าน้องจะรับไว้อย่างไม่รังเกียจ “
สิ้นเสียงของชานยอลผู้คนในงานต่างโห่วร้องและให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ทำเอาน้องชายตัวเล็กเกิดอาการเขินจนหน้าแดง
“ขอบคุณนะฮะพี่ชานยอล”
แต่แบคฮยอนไม่รู้หรอกว่าคนที่มองเห็นการกระทำของชานยอลที่ทำให้กับคนตัวเล็กนั้นมันจะทำให้อีกคนที่ยืนมองช้ำใจขนาดไหน ....... โอเซฮุนเองที่โดนชานยอลตัดหน้าขอคนตัวเล็กเต้นรำในงาน ก็จริงอยู่ที่เขาโดนทางบ้านบังคับให้มาเป็นคู่ควงของ ลู่ฮานในงานนี้แต่เรื่องอะไรที่เขาจะต้องสนใจคนคนนั้นกันหล่ะก็ในเมื่อ จุดสนใจของเขาก็มางานนี้เหมือนกัน บยอนแบคฮยอน เพื่อนตัวเล็กที่เขาเองแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็กๆ ขนาดแบคฮยอนย้ายไปเรียนที่อังกฤษเขายังต้องย้ายตามไปเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำให้คนตัวเล็กนั้นมักจะตามมาซึ่งความปราถนาในหัวใจของคนตัวเล็กทั้งนั้น แต่เพียงในตอนนี้เซฮุนยังแค่ไม่กล้าบอกร่างบางเพียงแค่กลัว กลัวว่าจะเสียเพื่อนดีดีอย่างคนตัวเล็กไป
“นายควรตัดใจได้แล้วนะเด็กน้อย.......ไม่เห็นหรือไงว่าแบคฮยอน หนะเขามีใจให้กับชานยอลถึงได้รับช่อดอกไม้ช่อใหญ่ของชานยอลไปหน่ะนายไม่เห็นเหรอเซฮุน “
“ หยุดพูดสักทีได้มั้ยมันน่ารำคาญ “
“ ฉันจะไม่หยุดพูดแค่นี้หรอกนะเซฮุน.....ก็ในเมื่อนายยังไม่ตาสว่างสักที”
“อย่าสะเออะเรื่องของคนอื่นสักทีได้มั๊ย.......”
“คงไม่ได้หรอกเด็กน้อย......... ก็นายหนะเป็นคู่หมั้นของฉันอย่าลืมสิจ้ะ J”
“ฟัค!! นายนี่มัน ”
เซฮุนออกมาจากงานสีหน้าที่ดูเมินเฉยไร้อารมณ์ที่ต่างจากภายในใจที่ตอนนี้ร้อนระอุไปด้วยอารมณ์โมโห ฉับพลันเขาก้าวขึ้นรถปอร์เช่สีแดงแล้วออกรถไปด้วยความเร็วสูง
“ ฮัลโหลจงอิน……… ฉันได้ยินข่าวว่านายกลับมาจากอเมริกาแล้ว ไปเจอกันหน่อยเป็นไง “
.
‘
‘
‘
‘
“ อืมๆได้ๆ เจอกันที่เดิมก็แล้วกัน ฉันกำลังออกไปแล้ว”
“ ตัวเล็กนี่มันก็ดึกแล้วนะอีกอย่างวันนี้คุณพ่อก็กลับมาที่บ้านด้วยพี่ว่าเรากลับบ้านกันเถอะ “
“ฮะพี่ชานยอล..... ว่าแต่คุณพ่อมีธุระอะไรกับพี่ชานยอลเหรอฮะแบคเห็นพี่ชานยอลออกไปคุยโทรศัพท์กับคุณพ่อตั้งนาน”
“ ……….ไว้กลับถึงบ้านแล้วพี่จะเล่าให้เราฟังก็แล้วกันนะ .......... ตัวเล็ก”
ผมพาแบคฮยอนกลับมาถึงบ้านก็ให้แบคฮยอนไปรอที่บนห้องนอนก่อนเพราะผมมีเรื่องต้องเคลียกับพ่อของผมให้เสร็จจริงแล้วเรื่องนี้ผมสมควรที่จะเล่าให้คนตัวเล็กฟังก่อนที่ผมจะมาหาพ่อด้วยซ้ำ ปัญหานี้เป็นปัญหาที่ผมไม่ค่อยอยากยอมรับมันสักเท่าไหร่ ผมเดินมาอย่างเร่งรีบก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องทำงานของพ่อ
“ก็อกๆๆ ป๊าครับนี่ยอลเองขอเข้าไปหน่อยนะครับ”
“ อืมเข้ามาได้”
ผมเปิดประตูเข้าไปก่อนที่จะทอดสายตาไปยัง ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าพ่อของตนเองอย่างผิดหวัง
“ป๊าทำแบบนี้ทำไมครับ ... ป๊าจะเอาผู้หญิงคนนั้นมาแทนแม่ของผมได้ยังไง”
“ใจเย็นก่อนสิชานยอล .. ป๊ามีเหตุผลของป๊าก็แล้วกัน”
“แต่มันจะไม่มากกันไปหน่อยเหรอครับที่จะให้เขามาออยู่ที่เหนี่ยมันจะไม่มากไปหน่อยเหรอฮะที่จะเอาเขามานอนในที่ของแม่หนะ”
“ แต่ป๊าตัดสินใจแล้ว ....... พรุ่งนี้มีโซและลูกชายของเขาจะเข้ามาอยู่ที่นี่พ่อหวังว่าลูกจะทำตัวดีดีไม่ทำให้พ่อขายหน้าเข้าใจไหม ...... ”
“ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กันเหรอครับ ........... พ่อมีคนอื่นที่ไม่ใช่แม่ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ ........................”
“เงียบทำไมกันหล่ะครับ ทำไมพ่อไม่ตอบผม “
“………………………………….. “
“ หรือที่จริงแล้วป๊าไม่เคยรักแม่เลยครับ .........”
ผมนั่งรอพี่ชานยอลที่ห้องตามที่พี่เขาบอกอีกไม่นานพี่เขาคงจะกลับมา ผมได้ยินคุณแม่บ้านพูดถึงคุณนายใหม่ที่จะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ แสดงว่าที่คุณพ่อเรียกพี่ชานยอลไปพบก็คงหนีไม่พ้นเรื่องนี้อีกแน่นอน ผู้หญิงที่ชื่อมีโซสินะที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่ในวันพรุ่งนี้ อันที่จริงแล้วผมเองก็ร็จักเธอมาก่อนหน้านี้สักระยะนึงแล้วหล่ะ ก็คงเป็นช่วงที่ผมยังอยู่ที่อังกฤษ คุณพ่อเจอกับผู้หญิงคนนี้โดยบังเอิญที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งระหว่างรอผมเลิกเรียน คุณพ่อเล่าให้ฟังว่าเกิดอุบัติเหตุอย่างนึงขึ้นกับเธอท่านเลยช่วยไว้และอีกไม่นานหลังจากนั้นเธอก็ตกลงปลงใจคบหากับคุณพ่อ ตอนแรกที่ผมรู้เรื่องนี้ผมเองก็คะยั้นคะยอให้ท่านบอกกับพี่ชานยอลแต่ท่านก็ยืนกรานว่ามันยังไม่ถึงเวลานั้น ..........
พี่ชานยอลเป็นคนที่รักแม่มากๆพี่เค้าเสียแม่ไปก่อนผมจะมาอยู่ที่นี่เพียงไม่กี่เดือนความผูกพันธ์ระหว่าพี่เค้ากับแม่จึงมีมากนัก ........ ผมทราบจากคุณพ่อว่าคุณแม่ท่านเสียชีวิตเพราะเป็นลูคีเมียท่านจากไปตอนที่พี่ชานยอลยังเด็กมากและอาจจะเป็นความทรงจำอันเลวร้ายของเด็กหนุ่มตัวเล็กตั้งแต่นั้น
เกร็ก...... เสียงเปิดประตูดังขึ้นใครคนนึงกำลังจะเข้ามาในห้องของผม
“ แบคให้พี่เข้าไปได้ไหม”
และคนคนนั้นคือพี่ชานยอล.........ตอนนี้พี่เขากำลังร้องไห้ตาของพี่เขาแดงก่ำใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของพี่เขากำลังซุกมาที่แผงอกของน้องชายอย่างเขา
“พี่มีอะไรพี่ก็ร้องออกมาให้หมดเถอะฮะ..... คืนนี้แบคจะอยู่เป็นเพื่อนพี่เอง”
นานเท่าไหร่แล้วที่คนตัวสูงยังคงร้องไห้ในอ้อมกอดของคนตัวเล็ก ......... แบคฮยอนได้แต่ปลอบชานยอลสาระพัดแต่ก็ไม่มีคำพูดไหนที่จะทำให้ชานยอลหยุดร้องไห้ได้เลย น้ำตาลูกผู้ชายที่คิดว่าชาตินี้คงไม่เสียง่ายๆกลับออกมาอย่างน่าอาย
“แบคพี่จะร้องไก้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ........ พรุ่งนี้พี่จะกลับไปเข้มแข็งอีกครั้ง..... พี่สัญญา “
เสียงเพลงดังสนั่นในยามราตรี สถานที่ที่ไม่น่าภิรมณ์สักเท่าไหร่สำหรับคนปกติ แต่สำหรับคนที่ทุกข์ใจอย่างเขาได้มาอยู่ที่นี่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี ดีกว่าไประบายอารมณ์ให้รถชนตายกลางถนน
“ไงมึง กูมาถึงไม่กี่ชั่วมึงก็ชวนกูออกมาดริ้งเลยเหรอว่ะ”
“……………………….”
ไร้เสียงตอบรับจากคนที่ชวนสนทนาด้วย คิมจงอิน ก็ถึงกับหน้างอทันที
“นี่มึงโทรนัดกูมาเพื่อที่จะให้กูมาดูน่าเรียบๆของมึงเหนี่ยนะ! เพื่อนมึงเพิ่งกลับมานะฟราย”
“………………………………… “
“เออดี เชิญมึงนั่งต่อไปเถอะไอ้เซฮุนกูกลับล่ะ .........”
“เดี๋ยวก่อนสิ อย่าเพิ่งไป นั่งลงก่อน”
“เออ! มึงควรชูกูนั่งตั้งแต่แรกแล้วหล่ะไอฟาย “
“ กูมีเรื่องที่จะปรึกษามึงหว่ะ “
“เรื่องไรว่ะ.......”
“ มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูแอบชอบแบคฮยอนตั้งแต่เด็กๆแล้ว “
“ อือแล้วทำไม”
“ แต่วันนี้กูเห็นท่าทางเหมือนพี่ชายของเขาจะแอบชอบน้องชายของเขาเอง”
“……………………………”
“ก็เพราะสองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกัน แล้วทั้งสองก็มีใจให้กัน”
“ประมาณว่าพี่ชานยอลชอบแบคแล้วแบคก็ชอบพี่เขาอย่างนั้นเหรอ”
“ อือกูก็คิดว่าเป็นอย่างนั้นหว่ะ “
“เอ้า!! งี้มึงก็แห้วอะดิ.......... โหแอบรักเขาตั้งนานแต่ไปกล้าบอกเขามึงจะพระเอกไปถึงไหนว่ะ โอเซฮุน กูว่ามึงหนะควรกลับไปรับรักคู่หมั้นมึงได้แล้ว เพราะอย่างน้อยมึงกับคู่หมั้นของมึงก็คงต้องแต่งงานกันจริงๆในอนาคตอยู่แล้ว
“……………………….”
.
“แล้วมึงจะมานั่งหวังลมๆแล้งๆกับคนที่เขาไม่คิดอะไรกับมึงทำไมกันว่ะ”
“ฉันคิดดถูกแล้วที่ตามนายมา คิมจงอิน มันทำให้ฉันได้รู้เรื่องของพี่ชายคนใหม่ของฉันด้วยยังไงหล่ะ ...... อีกไม่นานเราคงได้เจอกันนะฮะ พี่ชานยอล”
[Fic exo] Reply1997 {Chanbaek Feat Hunhan Kaido}
http://writer.dek-d.com/looktan33/story/view.php?id=1097821 จิ้ม><:) Shalunla
ความคิดเห็น