รักอลเวงของคนใกล้ตัว

ลำดับตอนที่ #6 : See yo do👑

    "ถ้าคิดออกเดี๋ยวจะบอกว่าต้องชดใช้อะไรบ้าง เเต่ตอนนี้กินข้าวก่อนสิ

 

    "เเล้วคากิไม่กินหรอ เนี่ยดูสิ น่าอร่อยทั้งนั้นเลยอ่ะ"ฉันว่าพลางหยิบถุงข้างหลังรถเเล้วก็เห็นมีเเต่ของที่ฉันชอบทั้งนั้น  ฉันรีปลงมือกินอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าคนข้างๆจะได้กินด้วยรึเปล่า

 

 

 

    "อร่อยไหม"

 

 

 

    "อร่อยสิ  มีเเต่ของอร่อยทั้งนั้นเลยอ่ะ  โอ้ยอิ่มขอบใจมากนะคากิ  เเล้วเรื่องรอยคิสมาร์กอ่ะ  ขอโทษนะไม่รู้เรื่องจริงๆ"ฉันยกมือขอโทษเเบบไทยๆ  เเล้วก็จับมือคากิว่าพลางทำหน้าที่รู้สึกผิดเอามากๆ

 

 

 

 

    "ขอโทษก็ไม่มีประโยชน์เเล้ว  คากิโดนทำเเบมก็ต้องโดนกลับ"

 

 

 

 

    "...."อีคากิอีหื่นอีบ้าอะไรน่ะ  นายจะทำรอยคิสมาร์กคืนหรอฝันไปเลยย่ะ  อีตาหื่นหื่นสุดๆไม่น่าเชื่อว่าคากิจะพูดคำๆนั้นออกมา ฉันได้เเต่นั่งคิดคำด่าคากิอยู่ในใจจู่ๆก็มาขอทำรอยคิสมาร์ก  ดูดคอเลยนะเว้ยไม่ได้กลัวว่าจะเป็นรอยหรอกกลัวว่าถ้าฉันไม่ไหวเเล้วจับคากิปล้ำเเล้วจะโดนคากิปล้ำตอบไหมเนี่ย  เลิกคิดเรื่องหื่นๆบ้าๆนี่ได้เเล้วเรา ฉันเอาเเต่นั่งคิดจนตอนนี้ก็มาถึงหน้ามอเเล้ว  ฉันกับคากิก็เดินเข้าไปในมอเเล้วก็ต้องตกใจเพราะมีพี่วีรออยู่หน้ามอ 

 

 

 

 

    "อ้าวน้องเเบม  อย่าลืมนะตอนเย็นพี่จะรอ"

 

 

 

 

    "เอิ่ม...คะ"ฉันตอบส่งๆไปเพราะปกติเราก็คุยกันหน้ามออยู่เเล้วพี่วีอาจจะพาเราไปเลี้ยงขนมก็ได้  เเต่ทำไมต้องมารอตอนเย็นด้วยไม่เข้าใจ"

 

 

 

ตื้อดึง

 

 

LINE

 

 

Bambam1a: ถึงโรงเรียนเเล้วหรอดูเเลสุขภาพด้วยนะ

 

 

 

 

    "เห้ย"แบมแบมรู้ได้ไงอ่ะว่าเราถึงโรงเรียนต้องเป็นพี่วีเเน่เลยเเต่ชั่งเถอะนี่จะ10โมงเเล้วเดี๋ยวเข้าคลาสไม่ทัน ฉันรีปวิ่งขึ้นไปที่ตึกวิศวะ ตามจิงก็ไม่อยากเรียนหรอกเเต่พอดีมีเพื่อนสนิทบางตัวไม่อยากให้เเยกคณะกัน  พอถึงหน้าห้องก็เปิดประตูเข้าไปในคลาสเหมือนรู้สึกว่าสายตาของเพื่อนร่วมห้องรวมทั้งคุณครูจะมาเเบบว่าคนตายลุกจากหลุมฟื้นเเล้วมาโรงเรียน  ฉันไม่ค่อยสนใจเเต่เเอบอายที่ไม่มาเรียนตั้ง4วันเเถมขาดเล่นๆด้วยสิ ต่อไปนี่จะตั้งใจเรียนเลย ฉันรีปเดินไปนั่งข้างหลังสุดโต๊ะประจำของฉันเอง

 

 

 

     "แบมไปไหนมาหลายวันเลยว้ะ คิดจะออกจากหลุมก็เกือบหมดสิทธ์สอบนะมึง

 

 

 

     "เออว้ะ อย่าปากดีดิยุคกูเหนื่อยว่ะ ฮ่าๆ" เนี่ยเหละเพื่อนสนิทของฉันชื่อยุคยอมมีอะไรมันก็ช่วยเหลือตลอดฉันเป็นคนที่มีเเต่เพื่อนผู้ชายเพราะผู้หญิงไม่กล้ามายุ่งด้วยหรอ เพราะเห็นว่าฉันเป็นคนเเกร่งๆมั้ง เเล้ะอีกอย่างคงคิดว่าฉันเป็นทอมด้วยมั้ง ทอมอะไรสวยขนาดนี้

 

 

     นักเรียนทบทวนงานที่ให้ไปด้วยนะ

 

 

 

    "เลิกคลาสซักทีกูนั่งจนปวดตูดเลยว้ะ ฮ่าๆ ยุคเย็นนี้ไปตื้ดกันป่ะ"เลิกคลาสก็จะเป็นเเบบนี้ประจำเเหละฉัน

 

 

    "ไม่เอาว้ะ มึงเเมร่งชงให้กูกินทีไรกูต้องกลับไปนอนบ้านมึงทุกที ดีไม่ดีกูโดนมึงปล้ำกูจะทำไงว้ะ กูว่ากินเค้กเหมาะสำหรับเด็กอย่างมึงสุดเเล้ว"

 

 

    "กูไม่เด็กเเล้วโว้ย  ไปก็ไปเดะกูเลี้ยงเอง"เป็นเเบบนี้ประจำถ้าไปตื้ดกันเเล้วเอาผู้ชายกลับบ้านจะเป็นเเบบคากิทุกครั้งเลย ไม่เป็นไรหรอกฉันจะไม่ทำเเบบนี้อีกนอกจากจะทำกับเเบมเเบม ฉันเดินลงมาข้าล่างขอตึกวิศวะเเล้วจู๋ไอยุคก็เอามือมาคล้องคอฉันไว้ ฉันก็เดินเเบบนั้นไปจนหน้ามอโดยมีเสียงของเด็กหลายๆคณะนั่งซุบซิบเเละเเซวฉันกับยุคเเต่ฉันก็ไม่สนใจเพราะยุคมันคือเพื่อนสนิทของฉันอยู่เเล้ว

 

 

 

    "เเกดูนั่นดิพี่ยุคเด็กวิศวะควงเเฟนมาด้วยว้ะ"

 

     "โอ้ยอิจฉายุคว้ะมีเเฟนน่ารักเกิน"

 

 

  และอีกหลายๆเสียง

 

 

หมับ

 

ฉันเดินมาถึงหน้ามอเเละก็รู้สึกว่ามีคนจับเเขนยุคที่ผาดไหล่ฉันออกไปพอหันไปปุ๊บเจอพี่วีทำคิ้วขมวดอยู่เเล้วยุคก็มองวีด้วยสายตาเเบบเเอบโกรธอยู่เหมือนกัน

 

 

    "เเบมไหนบอกว่าจะให้พี่มารับไงค่ะ"

 

    "อ้าวหรอค่ะ ไม่รู้เลยอ่ะ สงใสจะลืมเเต่วันนี้เเบมมีนัดกับยุคเเล้วอ่ะค่ะ ไหววันหลังนะค่ะ"

 

 

     "เเต่เเบมแบมบอกให้พี่มารับเเบมนะ"

 

 

     "อ้าวหรอค่ะ"ฉันยืนอึ้งอยู่เเปปนึงเพราะพี่วีบอกอย่างนั้นเเต่ทำไงได้ถ้าเกิดผิดนัดกับไอยุค ไอยุคมันต้องงอลเเน่ๆเพราะมันมีเพื่อนเป็นฉันคนเดียว ถ้าเป็นฉันฉันคงเสียความรู้สึกมาก

 

 

    "ตกลงไปไหมค่ะน้องเเบม"

 

    "ขอโทษเเทนเเบมเเบมด้วยนะค่ะพี่วีคือวันนี้เเบมมีนัดจริงๆอ่ะค่ะ ฟากขอบคุณเเบมเเบมด้วยนะค่ะ"

 

 

    "ไม่เป็นไรครับวันหลังพี่จะมานัดใหม่"

 

 

เเล้วพี่มีก็โดนกลับไปเเต่สายตาก่อนจะกลับพี่สีมองยุคเเรงมาก เเต่คงไม่มีไรกันหรอก ถึงฉันจะบ้าgot7  เเต่ฉันก็รู้ว่าชีวิตจริงดีสุดเเล้ว ฉันหันไปมองหน้ายุคเเล้วยิ้มไห้ ดูเหมือนยุคจะอารมณ์ดีขึ้นเเล้วเเต่ทำไมยุคต้องหน้าเเดงด้วย สงใสร้อนละมั้ง จะว่าไปคากิคงเลิกเรียนเเล้วกลับบ้านเเล้วหล่ะ เพราะคากิเรียนคณะอื่นเข้าเรียนพร้อมกับคณะของฉันเเต่เลิกไวกว้าฉันต้อง2ชั่วโมง 

 

 

 

    "เหม่อไรเเบม ถึงเเล้วเว้ยจะเดินไปไหนว้ะ"

 

 

    "โทษๆ กูคิดเยอะไปหน่อย"ไอยุคจูงมือฉันไปนั่งในร้านเค้กเเต่ทำไมมันต้องมานั้งตรงที่ไม่มีคนเเล้วมุมอับเเบบนี้ด้วยว้ะ  ฉันนั่งเลือเมนูอยู่ซักพักฉันส่งเค้กชาเขียวมากินเเล้วยุคก็สั่งเหมือนฉันอีกเรา2คนทำอะไรก็ชอบทำเหมือนกันถึงได้เป็นเพื่อนรักกัน  เเล้วระหว่างกินยุคมันก็มองหน้าฉันพอฉันหันหม้าที่ก้มอยู่ขึ้นไปยุคมันก็ทำเป้นก้มหน้ากินเค้กต่อ 

 

 

   "ยุคมึงเป้นไรว้ะ"ฉันนี่ถามก่อนเลยไม่ไหวเเล้ว จ้องหน้าอยู่ได้

 

     

     "เอ่อ..เเบม ยุค"

 

 

     "ยุคอะไรบอกมาสิมีอะไร"

 

   

     "คือ ยุคขอจีบเเบมได้ป่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

        >>>คากิเราหายไปหนาย ทำรอยคิสมาร์กไว้เเล้วก็คือของเเบมนะเว้ยอย่าไห้เเบมมีคนอื่น  เชียร์ทีมใครเม้นเบยย ถ้าเม้นเค้าอาจจะมาต่อไว้ๆน้าา<<<

 

 

 

O