รักอลเวงของคนใกล้ตัว

        กริ๊งงงง
   "โอ้ยนี่มันบ้าอะไรอีกเนี่ยเสียงโทรศัพท์ดังเเต่เช้าเลยฉันไม่อยากจะตื่นมาตั้งเเต่ตอนนี้ด้วยซ้ำ เเต่รีปไปรับดีกว่า"
ฉันคิดในใจตัวเองพลางลุกไปรับโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเครื่องเเป้ง
    คากิ:รุ่นพี่ครับตื่นรึยัง ไหนบอกให้ผมโทรมาปลุกเเต่เช้ากันไงเล่า 
ฉันตกใจที่คากิโทรมามากเพราะนี่ยังไม่เช้าเลยเเต่ก็ไม่เเปลกที่หมอนั่นจะโทรมาทุกเวลาอยู่เเล้ว
    ฉัน:มีอะไรย่ะ คากิ ถ้าเธอไม่ใช่น้องรหัสฉันฉันเนี่ยจะเตะปากนายเลยรู้ไหมบังอาจมากที่มาปลุกฉันตั้งเเต่ฟ้ายังไม่สาย
    คากิ:รุ่นพี่ครับถ้าผมไม่โทรมาปลุกรุ่นพี่ผมอาจจะโดนเยอะกว่าการเตะปากอีกนะครับ อ่ออีกอย่างนี้รุ่นพี่ลืมไปเเล้วหรอครับว่าวันนี้โอปป้าของรุ่นพี่จะมาที่โซลนะครับ ถ้ารุ่นพี่ไม่ไปจะดีมากเลยนะครับผมจะได้เอาเวลามาอ่านหนังสือ
ว่าไงนะเเบมแบมมางั้นหรอ โอ้ยฉันอยากจะบ้าตาย ฉันลืมไปได้ยังไงเนี่ย
    แบม:นายไม่ต้องมาพูดต่อเลยคากิ ฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะเเละมารับฉันหน้าบ้า 6:00น นะ อย่าลืมล่ะฉันย้ำนายเเล้ว ไปก่อนนะ ตื้ดๆๆ
โอ้ยย วันนี้ Got7 จะมาที่โซลทำไมกันเรื่องสำคัณเเบบนี้ฉันจะจำไม่ได้นะ ฉันชื่อเเบมเเถมโอปป้าของฉันก็ชื่อเเบมแบมอีก ฉันพูดในใจพลางอาบน้ำอุ่นๆ อ้าา  สบายอะไรเเบบนี้ ฉันรีปอาน้ำอย่างรวดเร็ว เเต่งตัวไม่เยอะมากนัก 
   "เย้ ฉันเสร็จทันเวลฃาเเล้วไหนล้ะคากิ เอะนั่นไง ฮ่าๆ พูดถึงก็มาเลยนะ คากิไวๆสิ จะ6โมงกว่าๆเเล้วนะ"
     คากิ:ถ้ารุ่นพี่ไม่อยากไปดูโอปป้าเราสามารถทำอะไรได้หลายๆอย่างเลยนะครับ ทั้งิ่านหนังสือบ้าง ติวสอบบ้าง เเละรุ่นพี่อาจจะได้ฝึกภาษาเกาหลีให้มากขึ้นมากกว่านี้ รุ่นพี่ยังพูดเกาหลีไม่คล่องเลยมีเเต่ผมนะที่คุยกับรุ่นพี่รู้เรื่องหน่ะ
     ฉัน:นายเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่าห้ะ พูดมากอย่างกะเป็นผู้หญิง เเล้วเรื่องโอปป้าของฉันน่ะ ฉันอุสส่าสอบทุนมาเพื่อมาหาโอ้ปป้านะไม่ได้อยากมาเรียนให้เก่งๆ  นายเป็นรุ่นน้องของฉันต้องฟังคำสั่งของฉันเท่านั้นเข้าใจมั้ย ไปกันไดเเล้ว ฉันอยากเห้นหน้าโอ้ปป้าเต็มทนเเล้ว