คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 อย่าคิดว่าจะยอม
ช่วงนี้ชั้นต้องอยู่แต่ในห้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาลัยแห่งหนึ่งค่ะ แต่ว่ากว่าจะเลือกได้ปวดหัวมากเลย โรงเรียนที่แทยอนหามาให้ช่างเยอะมากเลย พอเลือกได้แล้วก็ต้องเตรียมสอบทันทีเพราะว่ามหาลัยที่ชั้นเลือกมันสอบภายใน 1 เดือนครึ่ง TT แต่ก็ใช่ว่าจะหมกตัวอยู่ในห้องอย่างเดียวนะค่ะ บางทีก็เปลี่ยนบรรยากาศบ้างพักสมองบ้าง อย่างเช่นวันนี้แทยอนเค้าไปทำงาน ในขณะที่ชั้นกำลังคุยกับป้าซูจีที่ห้องครัวนั้น จู่ๆ ก็มีรถคันสวยวิ่งเข้ามา ใครกันนะ ดูท่าจะไม่ใช่พวกที่มาหาแทยอนอย่างเดียวด้วยสิ… เมื่อรถคันสวยหยุดมาที่ประตู ขาของเจ้าของรถก็โชว์ให้ทิฟฟานี่ดูก่อน ก่อนที่ตัวจะออกมา สวยจังเลยแฮะ…หญิงสาวคนนั้นมองที่บ้านนิดนึงก่อนที่จะมามองที่ห้องครัวซึ่งมีชั้นนั่งคุยกับป้าซูจีอยู่ เค้าส่งยิ้มมาให้ชั้นด้วย ชั้นก็เลยส่งยิ้มกลับ หญิงสาวคนนั้นเดินเข้ามาที่ห้องครัว
“ สวัสดีค่ะ ชั้น คิม ฮโยยอน เรียกว่าฮโยก็ได้ค่ะ เป็นญาติของอาแทค่ะ” ฮโยยอนยื่นมือมาแสดงความเป็นมิตรร่างเพรียวจับมือและยิ้มตอบรับ คนนี้ดูท่าจะเจ้าชู้น่าดู ขอเล่นตัวหน่อยก็แล้วกัน
“ ฮวัง ทิฟฟานี่ค่ะ เรียกฟานี่ก็ได้” ฮโยยอนยิ้มตอบก่อนที่จะสะดุดกับอีกร่าง
“ ป้าซูจีค่ะนี่ก็ดึกแล้วนะค่ะไปพักก่อนก็ได้นะค่ะ” ฮโยยอน(ไล่)บอกป้าซูจีเพราะเธอก็แก่มากแล้วเป็นห่วง (เดี๋ยวอด) ป้าซูจีก็มองมาทางทิฟฟานี่ เมื่อทั้งสองสบตากันก็เกิดความรัก…ล้อเล่นค่ะ (โดนตบ) ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นห่วงทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ก็ส่งกลับมาว่าไม่ต้องเป็นห่วงฟานี่จัดการได้ ป้าซูจีก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไปนอน ฮโยยอนเมื่อเห็นว่าทางสะดวกแล้วก็ไปเนียนนั่งข้างๆ ก่อนที่จะคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้เรื่องนั้นเรื่องโน้นอย่างถูกคอ
ร่างเล็กขับเคลื่อนรถเปรเช่สีดำมันวาวบ้านบ้านพลางมองบ้านอย่างเศร้าใจ
แทยอนขับรถเข้าบ้านพลางพินิจมองบ้านหลังนี้…ถ้าคนอื่นๆ มาเห็นเค้าคงว่ามันสวย แต่สำหรับเจ้าของบ้านหลังนี้แล้วมันเป็นสิ่งที่เงียบเหงาที่สุด…
แทยอนลงจากรถออกมาก็ไปสะดุดตากับร่างเพรียวที่กำลังนั่งยิ้มจนทำให้ผู้ที่พึ่งกลับมายิ้มตาม แล้วมันก็หายไปทันทีเมื่อเห็นญาติของตนกำลังคุยกันอย่างถูกคอ ทิฟฟานี่ก็รู้สึกแปลกก่อนที่มองออกนอกหน้าต่างก็สบตากับร่างเล็กก่อนที่จะสะบัดหน้าหนีไปสนใจกับร่างสูงต่อ
“ จะเล่นอย่างนี้ใช่มั้ย หึๆ…” แทยอนสาวเท้าเดินไปที่ห้องครัว
“ อ้าว ฮโย” เสียงของผู้มาใหม่ทำให้ทั้งสองที่กำลังคุยกันต้องหันมาทางเสียง เมื่อยุนอาเห็นผู้เป็นอาจึงต้องทำความเคารพตามมารยาท
“ อาแทสวัสดีค่ะ”
“ มาหาอามีธุระอาไรหรอ หืม?” แทยอนเดินไปนั่ง
“ อ๋อ แค่มาหาเฉยๆค่ะแต่ตอนนี้ฮโยคงต้องไปแล้วล่ะ บายค่ะ” ฮโยยอนก้มหน้าเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปที่รถ ทิฟฟานี่รู้สึกท่าทีมันเริ่มไม่ดีเมื่อจู่ๆใบหน้าของร่างเล็กเริ่มเข้ามาใกล้เธอ เป็นจังหวะพอดีกับที่ยุนอาหันมามอง ฮโยยอนยืนอึ้งเพราะการแสดงความเป็นเจ้าของของแทยอน ก่อนที่จะยิ้มให้แล้วขึ้นรถไป ทิฟฟานี่ตอนนี้ก็ไม่มีใครช่วยได้แล้ว แทยอนรีบประกบจูบโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจนทิฟฟานี่เกิดอาการเคลิ้มตาม ตอบรับความรู้สึกนั้น แทยอนยกยิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะถอนจูบมามองใบหน้าที่ตอนนี้แดงก่ำ แววตาหวานเยิ้ม เสียงหอบหายใจแทบไม่เป็นจังหวะ มันดูน่ารักยิ่งกว่าตอนที่เจอกัน(ข่มขืน//โดนตบ)ครั้งแรกชะอีก แต่ดูเหมือนว่ามองนานไปหน่อยทิฟฟานี่รู้สึกตัวเลย (เสียดายจัง…) แต่แทยอนไม่สนใจต่อไปใบหน้าเริ่มซุกไซร้ที่ซอกคอ ทิฟฟานี่ครางในลำคอเล็กน้อย
‘ อย่าคิดว่าชั้นจะยอมนะ’
ทิฟฟานี่ใช้แรงทั้งหมดผลักร่างเล็กให้กระเด็นไปที่เก้าอี้ข้างๆ แล้วใช้มือคร่อมที่ตัวของแทยอน ตอนนี้ทิฟฟานี่คุมเกมไว้แล้วแววตาของแทยอนไม่มีท่าทีหวาดกลัวแต่อย่างใดมีแต่ความสนุกและขี้เล่นจนทิฟฟานี่แอบหงุดหงิด ริมฝีปากก็ประกบจูบกันอย่างเร่าร้อนแทยอนรู้สึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ใบหน้าของร่างเพรียวเริ่มซุกไซร้ไปก่อนที่จะงับอย่างแรง จนแทยอนเผลอครางออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ โอ้ย”
“ อย่าคิดว่าตอนนี้ชั้นจะง่ายนะ แบร่” ทิฟฟานี่รีบลุกออกจากตัวของแทยอนแล้วแลบลิ้นใส่อย่างน่ารักแล้วรีบเดินเข้าห้อง ปล่อยทิ้งไว้ให้หมานั่งงง แต่มันไม่ใช่ แทยอนยิ่งยกยิ้ม อย่างเจ้าเล่ห์
“ อย่างนี้สิถึงจะเหมาะกับคนอย่างชั้น…ทิฟฟานี่”
:) Shalunla
ความคิดเห็น