คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ✖ Chapter 4
✖ Chapter 4 ✖
“อี้ อ่อยอั้นเอี่ยวอี้อ้าาาาาา อี๊ดดดดดดดดดดดดด อ้วยอ้วยยย” เสียงโวยวายดังอู้อี้ แม้จะถูกผ้ามัดปากไว้ แต่สมายก็ยังพยายามที่จะส่งเสียงร้องให้คนมาช่วย ตั้งแต่คืนนั้นที่เธอถูกโปะยาสลบก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ตื่นมาอีกทีก็รู้สึกเคว้งคว้างเหมือนเมาเรือ มือเท้าถูกมัดไว้ มองไปรอบตัวก็เห็นผู้ชายชุดดำหน้าโหดสองคนจ้องเธออยู่ แล้วชายคนหนึ่งก็พยายามเอาข้าวเอาน้ำยัดใส่ปากเธอ เธอปฏิเสธไม่ได้ก็ต้องจำใจกลืนมันเข้าไปเพื่อจะได้มีอาหารตกถึงท้อง และด้วยความที่เธอคลื่นไส้ ไม่นานนักเธอก็อ้วกออกมาใส่เสื้อผ้าตัวเอง แล้วก็เพลียจนหลับไปอีกครั้ง และตอนนี้เมื่อเธอได้สติ ก็รู้ตัวว่าถูกย้ายมาในที่แห่งหนึ่ง ที่ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่าเป็นที่ไหน มือถูกเชือกมัดไว้เหนือหัวติดกับราวเหล็ก แม้จะรู้สึกเพลียแต่สัญชาตญาณก็บอกให้เธอร้องโวยวายไม่หยุด จนคนที่เฝ้าเธอชักจะหงุดหงิด
“นังนี่ ทำไมปากมากอย่างนี้วะ!!!! ฉันทนไม่ไหวแล้วนะว้อยยย” ชายหน้าโหดไว้หนวดเคราเฟิ้มในมือมีมีดยาวตะคอกใส่สมายจนเธอตกใจ แล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาด้วยความกลัว ตอนนี้เธอได้แต่นึกถึงอรนภา ผู้เป็นคนๆเดียวในชีวิตที่เธอรักและเทิดทูน เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอทำอะไรผิดถึงโดนจับตัวมาอย่างนี้ ตอนนี้เธอรู้สึกแย่มากๆ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่ แล้วเธอก็รู้สึกแสบท้อง ทำให้นึกได้ว่าไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้ว เรี่ยวแรงเริ่มหายไป
“อวดอ๊อง อวดอ๊อง (ปวดท้อง ปวดท้อง)” ตาของสมายเริ่มพร่ามัว ชายหน้าโหดเห็นท่าไม่ดีจึงแกะผ้าที่พันปากสมายออกแล้วเอาน้ำเทราดหัว
“ปวดท้อง...” สมายพูดเสียงสั่น
“อย่ามาสำออย อิหนู” แล้วเสียงเปิดประตูด้านหลังก็เรียกความสนใจจากชายหน้าโหด เมื่อหันไปก็พบว่าเป็นทายาทเจ้าพ่อใหญ่
“คุณธนทัต”
“แกทำอะไรกับเธอ”
“ก็ตอนแรกมันก็ร้องโวยวายแล้วก็สำออยทำเสียงสั่นผมก็เลยเอาน้ำราดหัว” แกงส้มชะเง้อไปดูก็เห็นเธอในสภาพที่แย่มากๆ หน้าซีด ดวงตาที่แทบลืมไม่ขึ้นมองมาทางเขา
“เธออาจไม่สบาย ตัดเชือกที่มัดมือเธอไว้”
“อะ อะไรนะครับ”
“ฉันบอกให้ตัดเชือกที่มัดมือเธอไว้ไง”
“ครับๆ” ชายหน้าโหดตอบลนลานเมื่อถูกแกงส้มตวาดใส่ จึงรีบไปตัดเชือกที่ติดกับราวเหล็กออก แล้วแกงส้มก็เดินเข้ามาอุ้มตัวเธอมาไว้ในอ้อมอก แล้วก็เดินออกจากบ้านไป
“เอ่อ คุณธนทัตจะพาเธอไปไหนครับ” ชายหน้าโหดพยายามถามแต่ก้ไม่ได้รับคำตอบ จึงรีบโทรรายงานหัวหน้า
ด้านสมายรู้สึกสะลืมสะลือ พยายามฟังสิ่งที่เขาสองคนพูดกันแต่ก็จับใจความไม่ได้มาก เธอไม่มีเรี่ยวแรงพอจะขัดขืนชายหนุ่มหน้าตาดีที่บัดนี้อุ้มเธอเข้ามาในบ้านหลังหนึ่ง สภาพดูดีกว่าบ้านไม้หลังเมื่อกี้มาก แล้วเขาก็วางเธอไว้บนเตียงนุ่มๆ เมื่อได้อยู่บนเตียงนุ่มขนาดนี้แล้วมีรึที่เธอจะไม่รู้อยากหลับ แต่ก่อนที่สติเธอจะหายไปเธอก็ทันได้ยินประโยคๆหนึ่ง ซึ่งฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่สุดในตลอดหลายวันทีผ่านมา
“ส่งแม่บ้านหนึ่งคนมาให้ฉันที เตรียมเสื้อผ้าผู้หญิงกับอุปกรณ์เช็ดตัวมาด้วย เอ่อ..แล้วก็เอาอาหารมาให้ด้วยชุดหนึง”
…
ด้านฮัทเมื่ออาการปวดจากการโดนผู้หญิงต่อยเริ่มดีก็รีบจัดการธุระให้พ่อ แล้วก็ได้รับโทรศัพท์รายงานจากลูกน้องว่าแกงส้มพาตัวสายลับคนนั้นไป เขาจึงโทรไปหาแกงส้มด้วยความสงสัย
“ลูกน้องฉันเพิ่งรายงาน ว่านายพาตัวผู้หญิงคนนั้นไป นายบอกมาซิ ว่าคิดจะทำอะไร ฉันเดาใจไม่ถูกจริงๆว่ะ”
“ฉันพาเธอมาที่บ้านพัก”
“นายจะทำอะไร”
“ผู้หญิงคนนี้ไม่สบาย เหมือนคนกำลังจะตายอยู่แล้ว”
“ว่าไงนะ”
“เธอหน้าซีดตัวสั่น เกิดตายขึ้นมาจะทำยังไง”
“แล้วตอนนี้นายทำอะไรกับเธอไปบ้าง”
“ฉันให้แม่บ้านมาจัดการอยู่”
“อืม แล้วอย่าเพิ่งทำอะไรนะว้อยย รอฉันแปบ กำลังจะไป” ฮัทพูดจบก็วางสายแล้วก็รีบเก็บเอกสาร แล้วออกจากสำนักมุ่งหน้าสู่บ้านพักของแกงส้มทันที ระยะทางไม่ห่างเกินไปใช้เวลาแค่ 5 นาทีก็มาถึง
“เธออยู่ไหน” เมื่อเจอตัวแกงส้มนั่งอยู่ที่โซฟาก็รีบถาม
“ในห้อง แม่บ้านเช็ดตัวให้อยู่”
“ลูกน้องฉันบอกว่าโดนนายตะตวาดใส่”
“แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไง”
“ว่าแต่นาย ตาไปโดนอะไรมา ม่วงเชียวว” แกงส้มว่าพลางขำนิดๆ
“เอ่อ ไปทะเลาะกับคนบ้ามา” ฮัทตอบเลี่ยงๆ เพราะไม่อยากให้รู้ว่าโดนผู้หญิงทำร้าย แล้วประตูห้องก็เปิดออกพร้อมเสียงแม่บ้าน หยุดการสนทนาของทั้งคู่ไว้
“เสร็จแล้วค่าา เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว” เสียงห้าวคุ้นหูดังขึ้น คุ้นมากจนฮัทอดหันไปมองไม่ได้
“เธอ!” ฮัทว่าพลางชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงคนนั้นซึ่งก็คือโจทก์เก่าเขานั่นเอง เขาไม่มีวันลืมหน้าขาววอกและเสียงห้าวนี้ได้หรอก แล้วเขาก็เห็นเธอตกใจนิดๆก่อนที่จะหัวเราะร่วน
“หัวเราะอะไรยัยบ้า” ฮัทถามด้วยความฉุน แม้จะรู้คำตอบดีว่าเธอหัวเราะรอยช้ำที่ตาข้างขวาเป็นแน่
“แกงส้มอย่าบอกนะว่านี่คือแม่บ้านที่นายบอก”
“อืม ทำไม”
“ฉันไม่เชื่อ ยัยนี่ต้องไม่บริสุทธิ์ใจแน่ๆ”
“นี่ นาย ฉันมาทำงานของฉันดีๆ อย่าหาเรื่องได้มะ” เธอบอกแล้วก็ยักคิ้วข้างหนึ่งกวนๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางแกงส้ม “คุณธนทัตคะ เมื่อกี้เธอบอกว่าปวดท้องกิวข้าว เหมือนเธอไม่ค่อยรู้ตัวนะคะ สะลึมสะลือ คงไม่ได้กินมาหลายวันนะคะเนี่ย ทีหลังอย่าให้เธออดข้าวนะคะ :) เดี๋ยวฉันจะเข้าไปป้อนข้าวให้เพราะเธอไม่มีแรงขยับตัวเลยค่ะ”
“เดี๋ยว ฉันไม่เชื่อ เธอต้องไปหาหัวหน้าฝ่ายกับฉันเดี๋ยวนี้” ฮัทค้านแล้วก็เดินไปคว้าข้อมือของแม่บ้านไว้
“อะไรของนายเนี่ย ปล่อย” แม่บ้านหน้าขาวพยายามสะบัดมือออก แต่มือฮัทก็ติดหนึบเหมือนตีนตุ๊กแก สลัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุด
“แกงส้ม ฉันขอตัวยัยนี่ก่อนนะ” ฮัทเอ่ยบอกแกงส้ม และไม่รอคำตอบ ก็ลากแม่บ้านตัวดีออกไปหน้าตาเฉย ปล่อยให้แกงส้มโวยวายโดยไม่มีใครฟัง
“เฮ้ย แล้วใครจะป้อนข้าวให้เนี่ย”
...
ยาวไปมั้ยตอนนี้ 55 เห็นตอนที่แล้วบอกว่าสั้นไปก็เลยจัดหนัก
ตอนนี้ไม่รู้จะสนุกรึเปล่าน้าา ถ้าไม่ชอบก็ขออภัย T^T
จบ 1 ตอนขอ 1 คอมเม้น
ความคิดเห็น