คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : จบศึกแรก-เนฮาเลม-
บรรยากาศตึงเครียด แรงกดดันที่ทั้งสองที่ให้กันทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัด ฮาฟหยิบปืนลูกซองที่หล่นอยู่แถวนั้นขึ้นมาก่อนจะตรงเข้าไปหา อารุค..
ทั้งคู่ยืนประจันญ์หน้ากันต่างฝ่ายต่างแสยะยิ้ม
"เอาล่ะ" ฮาฟสูดหายใจลึก
"มาฆ่ากันเถอะ!!" อารุคคำรามลั่นก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่ฮาฟอย่างรวดเร็ว
เคร้ง!!!!!
ฮาฟยกคาตานะในมือขึ้นรับกรงเล็บที่แทงเข้าหาลำตัว อีกฝ่ายพอเห็นว่าฮาฟป้องกันไว้ได้ก็เลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะกระโดดถอยฉากออกไปและพุ่งเข้าหาฮาฟอย่างรวดเร็ว ทำอย่างนั้นซ้ำไปเรื่อยๆซ้ายขวาหน้าหลัง การโจมตีจากรอบทิศที่มาจากคนๆเดียวทำให้ฮาฟเริ่มรู้สึกตึงมือขึ้นมาบ้าง
"ชิ รำคาญชะมัด"
หลังจากสบถคำนั้น ฮาฟที่เริ่มจับทางได้ ก็ยกปืนลูกซองเป่าไปที่ทิศทางที่ได้คาดการเอาไว้
ตูม!!! กระสุนปืนนั้นพลาดเป้าเพราะ อารุค หลบมันได้ แต่กระสุนมันไม่ได้หายไปไหน กระสุนลูกปรายเจาะเกราะพุ่งทะลวงทหารเผ่าดีเวียร์ด้านหลังของอารุค ล้มตายไปสองราย
"เห้ย!!!!นี่แก!!!!"
อารุคที่เห็นทหารของตนถูกยิงตาย หันกลับมาแยกเขี้ยวใส่ฮาฟ
"อะไรร..มันเป็นอุบัติเหตุนี่นา" ฮาฟฉีกยิ้ม
เส้นเลือดปูดขึ้นมาบนหน้าของอารุค ก่อนที่มันจะกระโจนใส่ฮาฟด้วยความโกรธเกรี้ยว
เคร้ง!!เคร้ง!!!เคร้ง!!! เปรี้ยง!!!
"อั๊ค.."
ทั้งสองกระโจนเข้าปะทะกัน ระหว่างที่แลกหมัดกันอยู่นั้นฮาฟที่เปิดช่องว่างถูกอารุคฟาดหน้าแข้งที่สวมเกราะเหล็กกระแทกเข้ากลางลำตัว แต่ขณะที่ฮาฟกำลังลอยละลิ่วไปตามแรงเตะนั้น ฮาฟสวนปืนลูกซองในมือกลับไปพร้อมกับลั่นไก
ตูม!!!
แน่นอนว่าไม่เข้าเป้า อารุคกระโดดหลบได้ทัน แต่ทหารที่อยู่ด้านหลังนั้นไม่ใช่...
ร่างของทหารด้านหลังแม่ทัพส่งเสียงแผละ!!ออกมาอย่างน่าเวทนา เสียงขู่ในลำคอเริ่มดังขึ้นมาจากเหล่าทหารต่างเผ่าพันธ์ รอบๆ
ฮาฟรู้ดีว่าการสอดเข้ามายุ่งระหว่างการประลองนั้นเป็นเรื่องที่หน้าอับอายขนาดไหน เขาจึงใช้ส่วนได้เปรียบนี้ค่อยๆลดจำนวนศัตรูรอบๆ
"เห้ย!!!สู้กันตรงๆสิวะไอ้ขี้ขลาด!!!!แกไม่มีเกียรติเลยหรือไง!!!!!"
"เออออ รู้อยู่แล้วเฟ้ย!!!!!"
ตูม!!
และอีกครั้ง ทหารในชุดเกราะสีดำล้มตายไปอีก2คน
และแล้วปรอดอุณหภูมิของ อารุค ก็ได้แตกเป็นเสี่ยงๆ
"ได้!!!!!ถ้าเจ้าจะเอาอย่างนั้น ทหาร!!!ฆ่าพวกมันให้หมด!!!"
ทหารในชุดเกราะสีดำกระโจนใส่กลุ่มของฮาฟ จากทั่วทิศทาง!
(เป็นไปจะตามแผนจนถึงตอนนี้ล่ะนะ ต่อจากนี้คงต้องวัดดวงกันตรงนี้แหละ)
"เอาเลยอนนะ!!!!!"
ชายหนุ่มตะโกนขึ้นมา
สิ้นเสียงของฮาฟ วงเวทย์สีฟ้าวงกว้างก็ปรากฏขึ้น แถมพื้นที่ๆกลุ่มทหารเผ่ามนุษย์และอนนะยืนอยู่ก็ถูกป้องกันด้วย-กำแพงสูญญากาศ-ของ อนนะ อีกชั้นนึงอีกด้วย
"ใจกลางความหนาวเหน็บ ลบองศาสมบูรณ์ ระเบิดเยือกแข็งง!!!!!"
ตูมมมมมมม!!!!!! แกร๊กก!!!!!!!!!!!!
วงเวทย์สีฟ้าอ่อนนั้นระเบิดออกมาเป็นวงกว้าง ส่งความหนาวเหน็บที่ไม่ใช่พลังเวทย์แผ่ปกคลุมทั่วบริเวณรอบๆจุดศูนย์กลายการระเบิด หรือก็คือ อนนะ
ทหารต่างเผ่าพันธ์ในชุดเกราะสีดำที่อยู่ในระยะของวงเวทย์นั้นถูกแช่แข็งจนหมด เป็นไปตามที่ฮาฟคาดการณ์ไว้ พลังของแร่คานาช
นั้นสามารถสลายเวทย์มนต์ที่ได้สัมผัสได้ แต่กับสภาพอากาศนั้นไม่ใช่-ลบองศาสมบูรณ์-ของ อนนะนั้น ได้ลดอุณหภูมิบริเวณโดยรอบอย่างฉับพลันแถมยังกระทำเป็นวงกว้าง ทำให้พลังของแร่คานาช ไม่สามารถสลายพลังเวทย์นั้นได้อย่างทันท่วงที..
เป็นแผนที่ฮาฟได้บอกกับอนนะ ทว่าความเสี่ยงนั้นสูงมากๆเพราะไม่รู้ว่าจะแช่แข็งเหล่าทหารได้ในทันทีไหม หากพวกทหารกระโจนเข้ามาทีละคนล่ะก็จบกัน หากพลังของแร่คานาชสามารถสลายพลังเวทย์ของอนนะได้ก็จบเช่นกัน..ถือว่าโชคดีมากๆ
อารุคเบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าทหารของเผ่าดีเวียร์ในบริเวณนั้นถูกแช่แข็งจนเกือบหมด ฮาฟที่ใช้จังหวะทีเผลอนั้นเข้าประชิดตัวทันทีและเหนี่ยวไกปืนลูกซองในมือใส่กลางอกของแม่ทัพศัตรูในระยะประชิด
ตูม!!!!
กระสุนเจาะเกราะทะลวงเข้ากลางอกของอารุคจนเกินเป็นรูกว้าง
ค๊อก!!!... แม่ทัพของศัตรูทรุดเข่าลงตรงนั้นพร้อมกับสำลักเอาเลือดออกมาเป็นกอง ฮาฟจ่อปืนลูกซองในมือไปที่หัวของอารุคเพื่อที่จะซ้ำอีกครั้ง
"เอาเลยเส่..ไอ่ขี้ขลาด..วิธีต่อสู้ของเจ้ามันไร้เกียร..ไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี.."
อารุคกัดฟันพูดออกมา ...
ฮาฟถอนหายใจพร้อมกับยิ้มออกมา ไม่ใช่รอยยิ้มที่เย้ยหยั่นอะไร เป็นแค่รอยยิ้มปกติเท่านั้น
"บ่นอะไรของแก…นี่สงครามนะ"
ตูม!!!!!!
หัวของแม่ทัพศัตรูถูกเป่ากระเด็น โดยที่ไม่เหลี่ยวแลเลยแม้แต่น้อย ฮาฟพุ่งตัวข้ามศพของอารุคและเข้าต่อสู้กับทหารของศัตรูที่เหลือต่อไป ทั้งที่เหลือรอดและโดนแช่แข็ง ทหารเผ่าดีเวียร์บริเวณนั้นถูกสังหารจนหมด ……..
ถัดจากศึกนั้นไปอีก4ชั่วโมง
ในที่สุดศึกที่เมืองเนฮาเล็ม ชัยชนะก็ได้ตกเป็นของเหล่ามวลมนุษย์
.................................................................................................................................................................................
ตอนนี้ทหารทางฝั่งมนุษย์เหลือรอดเป็นจำนวน 50 คน รวมฮาฟและอนนะด้วย จากสภาพร่างกายที่เหนื่อยล้า
ตอนนี้เหล่าทหารและอัศวินของภาคีย์กำลังพักอยู่.. ฮาฟนั่งหลังพิงกำแพงของบ้านหลังนึงที่ตอนนี้กลายเป็นซากปรักหักพังโดยที่มี อนนะ นอนซบไหล่อยู่...เมืองที่เคยสวยงามอย่างเมืองเนฮาเลม ตอนนี้กลับกลายเป็นฉากหน้าของนรก..กองเลือดและซากศพ กระจัดกระจายให้ได้เห็นทุกตารางเมตร
"นี่สินะสงคราม.."
ฮาฟกุมมือของ อนนะแน่น ทั้งคู่ค่อยๆเยียวยาซึ่งกันและกัน ทำเอาเหล่าทหารที่อยู่รอบๆอมยิ้มไปด้วย...
ต่อสู้เพื่อวันพรุ่งนี้ แม้ว่าต้องตายแต่ก็ยังได้ต่อสู้ความกล้าหาญนั้นจะต้องสลักลงไปในหัวใจของผู้คนที่ยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน....
ระหว่างที่เหล่าทหารกำลังนั่งพัก กล่องข้อความที่นาฬิกาของฮาฟก็ดังขึ้น เมื่อชายหนุ่มเปิดกล่องข้อความนั้นขึ้นมา นาฬิกาก็ฉายภาพองค์ราชาดรักม่า
"ยังไม่ตายสินะพ่อหนุ่ม คิดแล้วเชียว เอาล่ะรายงานผลการรบมาซะ"
ฮาฟเปลี่ยนปริยาบทจากนั่งพิงกำแพงเป็นนั่งคุกเข่า "เมืองท่าเนฮาเล็ม เสียหายทั้งหมดครับ สามารถกำจัดทหารศัตรูบริเวณนี้ได้ทั้งหมดทว่า..กำลังรบของเรา เหลือรอดแค่50คน ครับ.."
ฮาฟรายงานพร้อมกับกัดฟันแน่น (ถ้าหากว่าแข็งแกร่งกว่านี้..)
"เหลือแค่50คนอะไรกันเล่า เหลือรอดกันตั้ง50คนตางหาก"
เสียงของเหล่าทหารบริเวณนั้นดังขึ้น
"ใช่แล้วล่ะ หากไม่มีพ่อหนุ่มนี่พวกเราคงจะตายกันหมดแล้ว"
"นั่นสินะ เพราะงั้นอย่าเศร้าใจไปเลยพ่อหนุ่ม"
"ใช่แล้ว เจ้าน่ะ ทำดีที่สุดแล้ว"
เจ้าน่ะทำได้ดีที่สุดแล้วอย่าเศร้าเสียใจไปเลย...
.........................
หยดน้ำตาของฮาฟค่อยๆซึมออกมา โดยมีราชาดรักม่าพยักหน้าประเมินสถานการณ์อย่างเข้าใจ
"เอาล่ะ..ทำได้ดีมากเหล่านักรบ ขอบใจที่ยังมีชีวิต แต่ว่าคงต้องขอให้อยู่ช่วยกันต่ออีกล่ะนะ...จากการคาดการของข้า แนวรบอื่นที่อยู่เมืองถัดไปจากเมืองเนฮาเลม นั้นน่าจะไม่เหลือผู้รอดชีวิต ถึงจะน่าเศร้าแต่ว่า ข้าคงต้องขอให้พวกเจ้ามาประจำกองรบที่-เมืองหลวงแซงชัวรี่-ซะ ตอนนี้เลย เดี๋ยวข้าจะทำการเปิดใช้งานวงเวทย์ให้ ทัพของศัตรูคาดว่าจะมาถึงภายใน6ชั่วโมง เราจะใช้กำลังรบทั้งหมดหยุดยั้งศัตรูไว้ตรงนี้"
ฮาฟเบิกตาขึ้น
"ละ...แล้ว..เมืองอื่นๆที่อยู่ระหว่างทางล่ะครับ..จะปล่อยให้พวกเขาตายงั้นเหรอ..."
"อ่า..ตามที่เจ้าเข้าใจนั่นแหละ ข้าได้สั่งถอนกำลังหัวเมืองที่ทัพศัตรูยังมาไม่ถึงแล้วล่ะ ทว่าเมืองอื่นๆคงมีแต่ต้องตัดใจ..เพื่อยื้อทัพภาคพื้นดินของศัตรูไว้ เราต้องเหลือทหารไว้เพื่อยื้อเวลา..สงครามน่ะ มันโหดร้ายเสมอนั่นแหละ.. เอาล่ะ รีบไปที่วงเวทย์เคลื่อนย้ายของเมืองเนฮาเลมซะเหล่าทหาร แล้วพบกันที่พระราชวัง!!"
ภาพที่ฉายบนนาฬิกาของฮาฟดับวูบไป ฮาฟที่นั่งทำใจสักพักก็มีอนนะเข้าไปประคองให้เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พร้อมกับ เหล่าทหารที่หยัดยืนขึ้นตามมาด้วย
"ไปกันเถอะ..สู่สนามรบถัดไป"
"โอ้ววววววววววว!!!!!!!"
เสียงของเหล่าทหารดังก้อง ก่อนที่วงเวทย์เคลื่อนย้าย จะนำพาพวกเขาเข้าสู่พระราชวัง
..................
ความคิดเห็น