คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ✿ลงใหม่ครบ 100% เรื่องสองตอนแรกมันสั้นไปตั้งแต่นี้เป็นต้นไปจะยาวมาก
"พรุ่งนี้วันหยุด .... นายต้องไปกินไอศกรีมกับฉัน"
ดูจะเป็นประโยคเชิงบังคับแต่แบคฮยอนคิดว่ามันคือประโยคขอร้องจากพี่ชายคนโตซะมากกว่า พี่ชานยอลคนนี้ชอบทำให้หัวใจพองโตอยู่เรื่อย
ครืดๆๆ ครืดๆๆ เสียงโทรศัพท์ดังในตอนที่แบคฮยอนแต่งตัวเสร็จพอดี เขาเดินไปหยิบมันแล้วกดรับสาย
"ครับ แบคฮยอนพูดฮะ "
[ แบคฮยอนทำไมนายเพิ่งรับสายฉัน ]
"เอ่อ เซฮุน .. ฉันขอโทษนะเมื่อคืนฉันมาถึงบ้านดึกแล้วไง กลัวจะรบกวนนายถ้าโทรไป"
[ อืมๆไม่เป็นไรก็ดีแล้วหล่ะ..ฉันเป็นห่วงนายมากๆเลยนะรู้มั้ย ]
"ฮ่าๆฉันไม่เป็นอะไรหรอกหน่าานายไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันเลย ห่วงตัวเองก่อนเถอะ "
[ ตัวเองหน่ะห่วงอยู่แล้วหล่ะ เพล้งงงง !!!! ]
"นั่นเสียงอะไรหนะเซฮุน .... นายเป็นอะไรรึปล่าว"
[เอ่อ..เสียงแมวในบ้านหนะสงสัยมันทำจานแตก เพล้ง!!! ]
" บ้านนายเลี้ยงแมวด้วยเหรอ "
[เลี้ยงสิ เพล้ง!! เพิ่งเอามาเลี้ยงเมื่อว่าหนะ ไว้ว่างๆฉันจะนายมาเล่นกับมันนะ ]
"อื้อ เซฮุนสัญญาแล้วนะห้ามลืมเด็ดขาด "
[ เพล้ง!!สงสัยฉันต้องจัดการมันก่อนที่จานบ้านฉันจะแตกหมดบ้านซะก่อน แค่นี้ก่อนนะแบค ไว้ว่างๆฉันจะรับนายมาเล่นกับมัน ]
"อื้อ บายยยย อย่าดุเจ้าลูกแมวมากนะเดี๋ยวมันกลัว "
วางสายจากเซฮุนแบคฮยอนก็เดินลงไปที่ห้องอาหารทันที ป่านนี้คุณพ่อของเขากับพี่ชานยอลคงจะนั่งร่วมโต๊ะกันแล้วหล่ะ แบคฮยอนเดินลงไปโดยที่ไม่ลืมของฝากที่เขาซื้อมาให้ชายอลตั้งแต่กลับมาจากอังกฤษลงไปด้วย
"สวัสดีครับคุณพ่อ วันนี้คุณพ่อมีประชุมเหรอครับ "
" ใช่แล้วลูกชาย " คนเป็นเอามือขยี้หัวคนเป็นลูกอย่างเอ็นดู
"วันนี้พี่เขาจะพาเราไปเที่ยว เราจะไปกับพี่เขารึปล่าวหื้มม "
ผู้เป็นพ่อหันไปมองนเป็นพี่ที่นั่งเก็กขรึมอยู่ข้างๆ ... เมื่อเช้าเขาเรียกเจ้าลูกชายตัวดีมาเพื่อจะคุยเรื่องน้อง แต่ได้คำสารภาพจากปากว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะโกรธที่น้องไม่เคยติดต่อกลับมาเลยตลอดเวลาที่ไปเรียนต่ออีกทั้งตอนกลับมาเยี่ยมพ่อก็ไม่คุยกับเขาเลย กลายเป็นว่าเขาต้องแล้งน้องจนร้องไห้กลับไปก่อนวันกำหนดตั้ง 2 อาทิตย์ คนเป็นพ่อเองก็เข้าใจอารมณ์เจ้าลูกชายดีแต่ก็ตักเตือนสั่งสอนไปเรื่องคำพูดคำจาร้ายๆ เนื่องจากชานยอลเป็นบุตรคนโตของบ้าน เขาจึงเป็นพวกชอบวางอำนาจและติดนิสัยชอบตวาดเสียงดังเมื่อไม่ได้ดังใจ
"เอ่ออ ก..ก็ตามที่ส่งไปให้ในข้อความนั้นแหละ ไปกันได้แล้วแบคฮยอน ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ"
พูดจบชานยอลก็ลากแบคฮยอนออกไปทันที คนเป็นพ่อก็ได้แต่ยืนยิ้มอยู่ ..วันนี้คงเป็นวันแรกที่ผู้นำประเทศอย่างเขาเข้าประชุมไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข
"ชานยอลตอนนี้นิสัยเหมือนเธอตอนนั้นเลยนะ "
" " "
"แอะอะก็ทำลายข้าวของ นายคิดว่าจานบ้านฉันฉันไม่ต้องใช่เงินซื้อเหรอ ลู่ฮาน!! " เซฮุนพูกับลู่ฮานอย่างหัวเสีย
"ทำไมหล่ะ เซฮุน ฉันแบบนี้แล้วนายไม่เห็นใจฉันหน่อยเหรอ "
"เห็นใจเหรอ เหอะ ตรงไหนของนายที่น่าเห็นใจ "
"ก็ตรงนี้ไง " ลู่ฮานทุบไปที่อกข้างซ้ายของตัวเองแรงๆ
เซฺฮุนที่ยืนมองอยู่แสยะยิ้มด้วยความสมเพช "นายเพิ่งเห็นคุณค่าตอนไม่มีมันแล้วต่างหาก"
"นายรู้ได้ไง ฮึก เซฮุนนา ฮึกฮึก ที่ฉันทำไปตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ"
ลู่ฮานพยายามพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแต่ เซฮุนมองด้วยสายตาที่ด้านชาอีกครั้งเขาไม่แม้ที่จะสนใจคำพูดแก้ตัวของลู่ฮานเลยสักนิด
"ได้ ยังไงนายก็ไม่สนใจฉันอยู่แล้วหนิดูซิว่าถ้าฉันทำอย่างนี้แล้วนายจะสนใจฉันอยู่รึปล่าว " พูด
จบลูฮานก็หยิบเศษจานที่แตกมา ...แล้วกรีดมันลงที่ต้นแขน
"ฮึก ซ...เซฮุนใจร้าย น...นายไม่เคยสนใจฉันเลย ฮึกฮื่อออ "
เลือดมากมายกองอยู่ตรงพื้นในห้องครัวของคนโดเซฮุน แต่เซฮุนก็มองด้วยสายตาที่ไม่มีความรู้สึกอะไร "มากกว่านี้นายก็เคยทำมา แล้วหน่าลู่ฮาน แค่นี้นายคงไม่ตายหรอก ... "
ป้ง!! พูดจบเซฮุนก็เดินออกไปจากห้องทำที ปล่อยให้ลู่ฮานที่นั่งจมกองเลือดของตัวเองมองด้วยแววโกรธแค้น
"โอ เซฮุน " เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่ "
"พี่ชานยอลจะพาแบคไปไหนเหรอฮะ"?
หลังจากที่ชานยอลขับรถออกมาได้สักพักแบคฮยอนก็เริ่มตั้งคำถามเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพี่ชานคนโตจะแกล้งอะไรเขารึปล่าว ไม่ใช่ชานยอลไม่น่าไว้ใจนะแต่แบคฮยอนแค่กลัวก็เท่านั้นเองกลัวว่าชานยอลจะแกล้งเขา
"แบคพี่จะไปกินไอศกรีมไปด้วยกันไหม" ภาพเด็กชายวัยแปดขวบชวนน้องชายวัย5ขวบไปกินไอศกรีมเป็นภาพที่แลดูน่ารัก ใครเห็นต่างก็ยิ้มออกมาได้
"พี่ยอลจาปายไหนนฮับ ให้น้องแบคไปด้วยสิ" น้องชายตัวเล็กตอบพี่ชายตัวสูงอย่างเจื้อยแจ้ว
" งั้นตัวเล็กก็รีบวิ่งตามพี่ให้ทันนะครับ "
แบคฮยอนวัยสี่ขวบวิ่งไปเรื่อยๆ แต่แล้วแผ่นหลังของพี่ชายตัวสูงก็เริ่มค่อยๆจางหายไปจนเหลือแต่เพียงความว่างเปล่า เพียงไม่กี่นาทีฟ้าก็มืดเป็นเป็นสีดำสนิท สวนสาธารณะตรงนั้นไม่มีแม้แต่ผู้คน เด็กชายตัวเล็กนั่งร้องไห้ รู้สึกหดหู่และเดียวดาย ฮึกกก
" ยอลล ยอลยอลอยู่หนายย มารับแบคด้วยยยยยยฮึกฮื่ออออออออออออออออ"
แบคฮยอน แบคฮยอน ถึงแล้วว ชานยอลสะกิดแบคฮยอน2-3ครั้ง กว่าที่แบคฮยอนจะรู้สึกตัว. "คิดอะไรอยู่แบคฮยอน ฉันจอดรถนานแล้วนะ "
" เอ่ออ ปล่าวฮะขอโทษนะฮะพี่ชานยอล "
" อืม พี่ว่าเราควรลงจากรถกันได้แล้วนะ "
" .. ครับแหะๆๆ " แบคฮยอนเกาท้ายทอยแก้เขิลพลางเปิดประตูรถแล้วรีบลงไปจากรถทันที
สถานที่ที่ปาร์คชานยอลพามาเป็นร้านไอศกรีมเล็กๆในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ภายในร้านตกแต่งสไตล์วินเทจ ซึ่งใครๆผ่านมาก็ต้องหลงใหลไปกับความน่ารักของร้าน แบคฮยอนเองก็เช่นเดียวกัน ร่างเล็กก้าวเข้าไปในร้านที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
" รับอะไรดีครับ "
" เอ่อ............ "
" เอ้าเห้ยย!! นั้นน้องชานยอลนี่หว่า "
" พี่แทคฮยอนสวัสดีครับ " ชานยอลที่เดินมาทีหลังถูกเจ้าของร้านไอศกรีมทักทายด้วยความสนิทสนม
หลังจากที่ชานยอลสั่งไอศกรีมให้ตัวเอง และแบคฮยอน ชานยอลก็พาน้องชายตัวเล็กมานั่งโต๊ะในสุดของร้าน ตอนนี้พวกเขาทั้งสองได้ผู้ร่วมโต๊ะใหม่อีกคนนั้นก็คือแทคฮยอน ซึ่งเคยเป็นรุ่นพี่ศิษย์เก่าของโรงเรียนที่ชานยอลและเขาเคยอยู่ในปัจจุบัน
" เป็นไงบ้างว่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยแวะดื่มเลยนะไอ้น้อง แหน่ะๆหรือเพราะหนุ่มน้อยคนนี้กัน เป็นไงเจอคนที่ใช่แล้วเหรอ "
" เห้ย!! ไม่ใช่อย่างงั้นหว่ะพี่ คนนี้ แบคฮยอน น้องชายผมเอง "
" เอ้า! จริงดิทำไมตอนพี่อยู่โรงเรียนพี่ไม่เคยเห็นเลยหล่ะ "
" เขาเพิ่งกลับมาจากอังกฤษครับพี่ พี่คงไม่เคยเห็นเขาหรอก "
" อ่อๆ แล้วไป อย่าให้รู้นะว่า แอบซ่อนกิ๊กหนะ พ่อจะเอาไปแฉให้คนเค้ารู้กันหมดเลย ว่าลูกนายกอย่างแกแอบซ่อนกิ๊ก "
ผ่านไปสักพักแทคฮยอนก็ต้องของตัวออกไปรับลูกค้า เนื่องจากเป็นวันหยุดช่วงสายๆแบบนี้ลูกค้าก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา เมื่อชานยอลเห็นรุ่นพี่ของเขาเดินออกไปแล้วจึงชวนน้องชายของเขาเข้าสู่บทสนทนา
" แบคฮยอนพี่มีอะไรอยากจะบอก........ "
" อะไรเหรอฮะ...พี่ชานยอล "
" เอ่อ ยังบอกตอนนี้ไม่ได้หนะครับ ...... ไว้แบคฮยอนกินเสร็จแล้วพี่จะพาไปบอกที่อื่นแล้วกัน นะครับ "
#ท็อคๆๆ!!!คุยกันหน่อยน๊าาา
เนื่องจากสองตอนแรกไรท์อัพได้แบบสั้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะฉะนั้นตอนต่อๆไปไรท์จะอัพให้ยาวขึ้น เย้ๆๆ เราเองก็กะไม่ถูก เอาเป็นว่าใครอ่านแล้วไรท์ขอกำลังใจนิสนึง เม้นให้ไรท์หน่อยไรท์เป็นมือใหม่ ไม่เคยเขียนเรื่องใดมาก่อน ใครเม้นขอให้เมนรักเมนหลง ส่วนใครที่เล่่นทวิตเตอร์ --> #ฟิคเจ็บเพราะรัก ยังยืนยันว่าจะรอแท็กแรกอิ้อิ้ รักคนอ่านน๊าจุ๊ฟฟ<3
ความคิดเห็น