คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 。OS2 A Day Without You [CHANBAEK]
TITLE : A Day Without You 하루
AUTHOR : bcinxr
COUPLE : Chanyeol x Baekhyun
Increase : แรงบันดาลใจมาจากเพลงใหม่ของเอสเอมบัลลาดแล้วเราชอบมากx10000 คือน่ารักอะ u / / / / / / / u
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ ~♡
ปล. ขอบคุณเนื้อเพลงและคำแปลเพลงจาก @L_Rabbie (facebook.com/LRabbie) , pop!gasa Sora_Plus @ www.deksearch.com
I can't believe, Yes it's true
ไม่อยากเชื่อเลย แต่มันเป็นเรื่องจริง
네가 곁에 없어서 모든 게 너로 끝나버려
เธอไม่ได้อยู่ข้างฉันอีกต่อไป ทุกๆสิ่งมันจบลงไปพร้อมกับเธอ….
“นายจะไปไหนก็ไปเลยไป เบื่อกันแล้วไม่ใช่หรอ!?” ร่างบางพูดกับร่างสูงอย่างโกรธแค้น เมื่อเห็นผู้ชายของเขาเพิ่งจะไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นแล้วตัวเองเห็น
“โถ่ แบคฮยอน อย่าเพิ่งไล่กันสิ เมื่อกี้ฮวายองเค้าแค่มาสารภาพรักกับฉัน แล้วฉันก็บอกปฏิเสธไป เธอก็เลยขอจูบลาเป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้นเอง” ร่างสูงที่มีนามว่าชานยอลพูดพลางเกาท้ายทอย เพราะไม่รู้จะทำยังไงให้ร่างบางหายโกรธตนได้
“ใครมันจะไปเชื่อ จูบกันขนาดนั้น พอซักที ต่อไปนี้เราเลิกกันชานยอล ฉันเบื่อที่จะต้องมาเห็นภาพบ้าๆแบบนี้อีก อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ!............” หลังจากแบคฮยอนพูดจบก็รีบวิ่งหนีร่างสูงไปเพื่อไม่ให้อีกคนได้เห็นน้ำตาที่ตัวเองแสดงความอ่อนแอให้อีกคนได้ปลอบแล้วตัวเองต้องใจอ่อนยอมคืนดีอีก
빨리 걸어도 좋아, 네게 맞출 필요 없이
ฉันจะเดินเร็วตามใจยังไงก็ได้ ไม่จำเป็นต้องก้าวไปให้เท่าๆกับเธอ
날 위한 옷을 사러 가고
ฉันจะไปช้อปปิ้งเสื้อผ้าของตัวเองก็ยังได้
너의 사진 대신에 거울 속의 나를 봐
และฉันก็มองภาพตัวเองในกระจก แทนที่จะเป็นภาพของเธอ
วันต่อมา
ร่างสูงในชุดเสื้อกล้ามสีดำกางเกงยาวลุกบิดขี้เกียจออกมาจากเตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่เคยมีอีกคนอยู่ด้วยกัน แต่อีกคนก็เพิ่งหายออกไปจากชีวิตของเขาอย่างไม่มีวันหวนกลับ
“โอ้ย ปวดหัวเว่ย ทำไมต้องเกิดอะไรแบบนี้กับกูด้วยวะ” ร่างสูงสบถ พลางแปรงสีฟันอย่างไร้อารมณ์ หลังจากนั้นจึงเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์ขายาวสีดำราวกับไว้อาลัยตัวเองอย่างนั้น
ณ คอนโด xxx
“เห้ยยอล ทำไมหน้าตาเหมือนคนไม่ได้นอนวะ แหนะๆ หรือเมื่อวานเล่นปูไต่กับแบคฮยอนทั้งคืนว้า 55555 เล่ามาเลยฉากเป็นไง เด็ดมั้ย คอมโบเซทหรือเปล่า บลาๆๆๆๆๆๆ”
“เทา...นี่มึงไม่ได้พูดมากี่วันแล้ววะพูดมาซะยาว กูไม่ได้เล่นอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ ใครมันจะไปมีอารมณ์บ้าบอแบบนั้น ทั้งๆที่โดนทิ้งหนะ.....”
“อ้าวกรรมโดนแบคฮยอนทิ้งมาหรอ ไปทำอะไรมาล่ะถึงโดนทิ้ง ได้ข่าวว่ารักกันปานจะกลืน” ร่างสูงพูดพลางเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ เมื่อนึกถึงแฟนของเพื่อนที่ทั้งน่ารัก ทั้งขี้อ้อน ทำไมอยู่ดีๆถึงเลิกกันซะได้
“แบคฮยอนเข้าใจกูผิดว่ะ เมื่อวานฮวายองมาจูบลากู ก็แค่นั้นอะ แต่แบคดันมาเห็นพอดี เรื่องมันก็เลยเป็นอย่างนี้ กูทำยังไงดีวะ” ร่างสูงพูดอย่างเจ็บใจที่อยู่ดีๆคนรักของเค้าทิ้งไปโดยที่ตัวเองยังไม่ได้อธิบายอะไรเลย
“ถ้ากูเป็นแบคกูก็เลิกกับมึงว่ะ ใครจะบ้าเห็นแฟนตัวเองไปจูบกับคนอื่นวะ หรือว่ามึงยอมถ้าเห็นแบคจูบกับคนอื่นอะ -_-“
“ไอบ้า ใครมันจะไปยอมวะ ใครหน้าไหนกล้ามาแตะแบคกูตายลูกเดียว สาด พูดแล้วน้อยใจว่ะ ทำไมแบคไม่ฟังกูอธิบายก่อนวะ”
“เค้าอาจจะกำลังน้อยใจมึงเหมือนกันนั่นแหละ ทำไมไม่ไปง้อเค้าวะ มาคอนโดกูทำไม”
“ก็เพราะเงี้ยแหละ กูคิดแผนง้อไม่ออกไง กูง้อใครไม่เป็นอะ โง่อะโง่อะครับ ตบหัวกูทีดิ๊ -_-“
“เห้อ มึง กูเห็นอย่างนี้แล้วหมดปัญญาว่ะ แค่นี้ก็ง้อไม่เป็น มึงก็ต้องทำให้เค้ากลับมาเชื่อใจมึงอีกครั้งซิวะ ง่ายๆ แค่นี้ก็คิดไม่ออกหรอ” เทาพูดแล้วเอานิ้วชี้จิ้มๆเข้าไปที่หน้าผากของเพื่อน
“แหม พูดซะง่ายแต่ทำมันยากนะเว่ย จะทำยังไงให้กลับมาเชื่อใจน่ะดิ โว้ยปวดหัว แดกเหล้ากันเหอะ อยากลืมเรื่องบ้าๆนี่ละ”
“เอะอะก็แดกเหล้า เออๆแดกก็แดก แต่แค่แป๊บเดียวนะ เดี๋ยวกูต้องไปรับฮุนของกูละ ฮ้า พูดละคิดถึงน้องฮุนจังงงงงง / / / - / / /”
“อ้าวน้องเค้าไปไหนอะ เออจะถามตั้งแต่เข้ามาละ ปกติตัวติดกันไม่ใช่หรอ”
.”น้องไปค่ายสามวัน โคตรคิดถึงใจจะขาด อยากตามไปด้วยแต่น้องก็ห้าม น้องไม่เข้าใจกูอ้ะะะะะ”
“เออมึงปัญญาอ่อนว่ะ ไหนวะเหล้า เอามากูจะกินนนนนนน”
“สัสนี่ก็ใจร้อนจัง จะกินแต่หัววันเลยไง้”
.”กูจะกินมันก็เรื่องของกูปะ ถ้ามึงไม่กินก็รีบไปรับน้องเลยปะ กูจะอยู่ที่นี่คนเดียว ขี้เกียจฟังมึงบ่นละ ไปๆ”
“โอ๋คุณชาย นี่มึงไล่เจ้าของห้องหรอ อภิสิทธิ์มากมั้ยสัด เออฝากดูห้องด้วยนะ อย่าตะกุยห้องเละล่ะ กระดูกอยู่ริมๆห้องนะ อยากแทะหาดู ไม่เห่าเนาะๆๆๆ 55555555555”
“สัส ปากดีจังนะ อย่าให้เป็นแบบกู เดี๋ยวกูจะตบให้เอ๋อเลย”
“ไม่มีทาง เพราะกูกับฮุนนี่foreverrrrrrrrloveนะครับ”
“ไปฟอเรเว่อกับแฟนมึงไป เห็นละอุบาทว์ลูกตา =_=”
“นี่กล้าเมินคนหล่อ โอเคได้ เชอะ กูงอนมึงละ”เทาพูดแล้วสะบัดตูดหนีเพื่อนออกจากห้องไป
เมื่อได้อยู่ห้องคนเดียว ชานยอลก็กลับมาเหงาอีกครั้ง แค่เรื่องแค่นี้ทำไมต้องทำให้ตนกับแบคฮยอนต้องเลิกกัน หรือแบคฮยอนอาจจะชอบคนอื่นแล้ว! ไม่ได้ละ ตัวเองต้องรีบไปขัดขวางก่อนหมาน้อยของตนจะกลายไปเป็นของคนอื่น
친구를 만나도, 여자들을 만날 때도
เวลาที่ฉันออกไปเจอเพื่อนฝูง หรือแม้แต่ตอนที่เจอผู้หญิงคนอื่นๆ
이유는 내 머리 속 너를 비워내려고 딴 생각을 하고
เรื่องราวเหล่านั้นมันก็ผุดขึ้นมาในหัว ฉันได้แต่พยายามลบมันออกไปโดยการคิดถึงเรื่องอื่น
근데 문제는 자꾸만 네가 목소리가 듣고 싶어
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ฉันอยากได้ยินเสียงของเธอเหลือเกิน. . . .
ด้านแบคฮยอน
“แก ฉันคิดถึงชานยอลว่ะ” ร่างบางพูดพลางเขี่ยขนมไปมา ไม่ยอมกินซักที
“โอ้ยแก นี่ฉันได้ยินแกพูดคำนี้รอบที่ล้านละ อะไรของแกวะ บอกเลิกเค้าเองแต่กลับมาคิดถึงเค้าเนี่ยนะ ท่าจะบ้า” คยองซูพูดอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองทำหน้าเหมือนโลกจะแตกซะอย่างนั้น
“ก็ตอนนั้นมันโกรธนี่หว่า เป็นแกแกก็โกรธเหมือนกันแหละ แฟนตัวเองไปจูบกับใครไม่รู้แล้วมาแก้ตัวว่าจูบลา จูบครั้งที่เท่าไหร่อย่าให้นับดีกว่าปะ พูดละเซ็ง”
“ถ้าเซ็งแล้วจะคิดถึงเค้าทำไม หาคนอื่นควงเลย เอาให้เด็ดกว่ามันร้อยเท่า คนอย่างแกฮอตจะตายไม่ใช่หรอ”
“เออจะหาควงมันก็ง่ายแต่ฉันทำไม่ได้ว่ะ ฉันรักชานยอลนะ ทำอย่างนั้นมันก็เหมือนหักใจตัวเองอะ”
“งั้นแกก็เลิกบ่นนะ แล้วไปขอคบกับชานยอลนั่นเลยปะ ตัดปัญหา”
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันไปขอโทษล่ะ ฉันไม่ใช่คนผิดนะ เค้านั่นแหละที่ผิด”
“งั้นไม่ยุ่งด้วยละ ขี้เกียจฟังคนขี้บ่น รอให้เค้ามาง้อละกัน จงอินมาตามฉันละ บาย”
“นี่แกไม่คิดจะปลอบใจเพื่อนรึไง อ๋อเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนแล้วงั้นดิ”
“เออเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนอย่างแกว่ะ อย่าเพิ่งโดดน้ำตายนะแก เดี๋ยวสระพัง อ้วนเกิน แบร่”
“เอ๊ะอีนี่ กวนละ เดี๋ยวฉันไปยุให้จงอินเลิกกับแกซะหนิ”
“ไม่มีทาง บายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
너무 오랫동안 익숙한 손길 No,
สัมผัสที่ฉันคุ้นชินมานานแสนนาน
내 손끝에 깊이 베인 네 향기
กลิ่นหอมจากตัวเธอมันยังติดอยู่ที่นิ้วของฉัน
손을 씻고 향수를 뿌려
ฉันทั้งล้างมันและใส่น้ำหอมซะดิบดี
벗어나려고 몸부림치고 이젠 넌 다른 너 라고 해
พยายามทุกทางที่จะหนีจากมัน เพราะตอนนี้เธอกลายเป็นคนอื่นไปแล้ว
เอาวะ สู้เว่ย เพื่อแบคฮยอน!
“คริสช่วยกูหน่อยดิ มาเล่นกีต้าร์ให้กูหน่อยดิ กูจะร้องเพลงไป ง้อแบคฮยอนว่ะ”
“ลำบากกูตัลหลอด เอะอะทุกคนใช้กู นี่เคยสงสารคนหล่อบ้างปะ”
“เออมึงหล่อมาก แต่มึงจะหล่อกว่านี้ถ้าช่วยกูไปง้อนะ นะนะนะนะนะ”
“โอเคครับ เพราะกูหล่อ งั้นกูจะช่วย”
“เพลีย มึงนี่ถ้าจะหลงตัวเองขนาดหนักนะ เอายาสลายมโนมั้ย”
“งืมไม่ดีกว่านะ หม่อมแม่บอกว่าไม่ให้ยาสุ่มสี่สุ่มไก่”
“สุ่มสี่สุ่มห้าพอ เพลียกับมึงจริงๆ นี่กูคิดถูกปะที่ให้มึงมาช่วยอะ เอาโน้ตเพลงไปเล่นไปๆๆ”
“เออแล้วมึงจะได้เห็นคริสปิกัสโซ่ หล่อแบดบอยคาริสม่า อ้าอ้า”
“เลิกเพ้อซะสัส ขนลุกขนพองละ”
“จ้า กูมีประโยชน์แค่นี้แหละ ไม่มีใครเห็นค่ากู จำไว้ๆ”
“ดราม่าไทม์ กลับบ้านไปร้องไห้หน้ากระจกซะ ยี๋ มีแต่น้ำมูก”
“เวอร์ละ เออเจอกัน วันเสาร์ เคนะ”
“เออ กว่าจะเป็นการเป็นงาน สิบโมงหน้าบ้านแบค ”
I can't believe, Yes it's true
ไม่อยากเชื่อเลย แต่มันเป็นเรื่องจริง
네가 곁에 없어서 모든 게 너로 끝나버려
เธอไม่ได้อยู่ข้างฉันอีกต่อไป ทุกๆสิ่งมันจบลงไปพร้อมกับเธอ
벗어나려 할수록 너에게 지배된 하루
ยิ่งฉันพยายามหลีกหนีจากมันเท่าไหร่ แต่ละวันของฉันก็ยิ่งถูกเธอควบคุม
“ใครมาแหกปากร้องหน้าบ้านวะ คนจะหลับจะนอน ไปเว้ยๆๆๆๆ” ร่างบางพูดเสียงอู้อี้ในผ้าห่มพร้อมดีดดิ้งนิดหน่อย เพราะยังเช้ามากและตัวเองยังนอนไม่พอ
“벗어나려 할수록 너에게 지배된 하루 ~” ร่างสูงร้องจนเสียงแทบแหบแต่ก็ยังสู้ร้องเพลงให้แบคฮยอนออกมาจากบ้านให้ได้
ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!
“เออจะอะไรนักหนาวะ ตื่นแล้วก็ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าเป็นเด็กบ้าชอบแกล้งจะตบให้กระโหลกร้าวเดี๋ยว”
เออะ
กูไม่กล้าละ orz
“เอ่อ หวัดดียอล” แบคฮยอนในชุดนอนยับยู่ยี่พูดอย่างตะกุกตะกักเมื่อเห็นคนที่ตัวเองคิดถึงทุกวัน
“กู้ดมอนิ่งครับแบค นี่เพิ่งตื่นหรอ ง่วงนอนมากมั้ย”
“อืมก็นิดหน่อยอะ ไม่มีปัญหาหรอก” อยากจะพูดแทบตายเพราะว่ามึงแหละทำกูนอนไม่หลับครับสาด
“อ๋อโอเค แล้วได้ยินเราร้องเพลงบ้างปะ”
“ได้ยินนิดหน่อยอะ ร้องให้เราฟังใหม่ดิ”
ได้ยินดังนั้นคริสจึงรีบแทรกทันที “เห้ยกูพอละ ปวดมือ นิ้วกูจะเลือดไหลละ มึงง้อกันโหดมากเอาจริงๆนะ คือถ้าแฟนมึงจะตื่นช้าขนาดนี้มึงก็น่าจะบอกกูก่อนให้กูแค่ลิ้ปซิ้งเสียงกีต้าร์พอบลาๆๆๆๆๆๆ”
“นี่เพื่อนกูพูดมากทุกคนปะ เออจะไปไหนก็ไปเลยปะมึงอะ หมดประโยชน์แล้ว ตอนแรกกูแค่เขินตอนอยู่คนเดียว แต่นี่แฟนกูอยู่นี่ละ มึงหมดหน้าที่แล้วคริส บ้ายบาย กลับโดยสวัสดิภาพ”
“ไม่ง้อกูหน่อยหรอ ไม่เลยหรอ เอ้อใช่สิ โอเคมึง แบค ต่อไปก็อย่าบุ่มบ่ามเลิกกับมันนะ มันบ้า ดูดิพาลคนอื่นไปทั่วอะ รู้ป่าวคนที่มันรักมีแต่แบคนะเว่ย อย่าคิดมาก ไปละบาย” หลังจากคริสพูดจบร่างบางก็หน้าแดงอย่างกับเตาย่าง #ไรของมึงเนี่ยไรต์ เออนั่นแหละ คือแบบคนเขินมากแค่มะเขือเทศมันก็ไม่พอใช่ปะ
“อ่า เอ่อ กลับบ้านดีๆนะคริส บาย ไว้เจอกัน”
~I can't believe, Yes it's true~
“แล้วนี่ยอลไม่อยู่แบคเหงารึเปล่า..........”
“หืม อ๋อ ก็นิดหน่อยอะแหะๆ เราก็ขอโทษนะที่ไม่ฟังยอลอธิบายก่อน”
“ไม่เป็นไร เราไม่เคยโกรธแบคอยู่ละ จะโกรธได้ไง หัวใจเราไปอยู่กับแบคตั้งนานละ”
ยกดนายกนดายกนดมดมดบบยกสกยบาก อัตราเต้นของหัวใจคงจะเป็นเหมือนเพลง maxstep แล้วเนี่ย เขินอะเขินมาก แง ทำไงดีๆๆๆๆ T///////////T
“เอ่อ ไม่โกรธเราจริงดิ ต่อไปเราจะเชื่อใจยอลนะ”
“ไม่เคยโกรธและไม่เคยคิดจะโกรธแบคนะรู้รึเปล่า ยอลรักแบคมากๆนะ ตอนที่เราไม่อยู่ด้วยกันนี่เราเจ็บมากๆอะ แบคกลับมาอยู่บ้านของเรานะ”
“โอเค รักยอลเหมือนกันนะ จุ้บ!” พูดเสร็จก็หอมแก้มร่างสูงแล้วรีบวิ่งเข้าบ้าน เขินจ้าเขินนนนนนนนนนนนนนนนนน
คนสำคัญเมื่อไม่ได้อยู่ข้างกายแล้ว พยายามทำใจให้ยอมรับแต่มันไม่ได้ง่ายดายเลยจริงๆ
เราจึงต้องกลับมารักกัน ♡
ห่างหายจากหน้าฟิคนี้เกือบปี orz
รู้สึกทำไมเริ่มแต่งมากขึ้นมันยิ่งน้อยลง #อะไร
ขอโทษที่มาลงช้าม้ากมากนะคะ น้อมรับคำผิดโดยดค่ะ ี - u
อยากแท้กทวิตเรื่องนี้ #osadwou นะคะ จะส่องตลอด ฮิฮิ
รักทุกคนค่า ♡
ความคิดเห็น