คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ✖ Chapter 2
“ร่วมมือกัน!!!!? แต่หัวหน้าก็รู้ คนไม่ถูกกันจะให้มาทำงานด้วยกัน มันจะไหวหรอคะ” เสียงสาวเท่ที่นั่งฟังมานานดังขึ้นท้วง
“ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ” ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆเอ่ยเป็นลูกคู่ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาคิดเหมือนกัน
“ผมก็รู้นะ แต่มีคำสั่งมาแบบนี้ งานนี้เป็นงานใหญ่ ไม่อยากให้พลาด พวกคุณมีฝีมือ เค้าถึงได้เลือกพวกคุณไง อีกอย่าง เวลาทำงานอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยวข้อง” คนที่ได้ชื่อว่าหัวหน้าพูดอย่างเด็ดขาด
“ตกลงมั้ยคุณอติรุจ?”
“ตกลงครับ” แคนจำใจตอบทั้งที่ไม่เต็มใจ
“ดีมาก แล้วคุณวริษฐาล่ะ?”
“…ตกลงค่ะ” สต๊อปจำเป็นต้องตอบอย่างจนใจเช่นกัน
“เอาเป็นว่าตกลงนะ แล้วผมจะส่งรายละเอียดไปให้ เชิญครับ” หัวหน้าสรุปแล้วผายมือไปที่ประตู เป็นเชิงว่าเชิญออกไปได้แล้ว
สองหนุ่มสาวลุกขึ้นโดยไม่ได้นัดหมายหันมามองหน้ากัน แล้วสต๊อปก็สะบัดหน้าแล้วเดินนำออกไป ปล่อยให้แคนตามหลังด้วยความรู้สึกหมั่นไส้
...
เช้าวันรุ่งขึ้น
“เฮ้ย คิดถึงว่ะ” ฮัทหนุ่มหน้าตี๋คิ้วเข้มเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาเจอแกงส้มยืนอยู่ที่สวน หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน
“อืม” แกงส้มพยักหน้ารับหน่อยๆ
“โห อะไรวะ เพื่อนอุตส่าห์ทัก ตอบแค่ อืม โคตรดีใจเลย”
“เออน่าา” แกงส้มตีหน้าเครียดใส่ฮัท
“พูดน้อยต่อยหนักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย” ถึงแม้ฮัทจะโดนแกงส้มทำหน้าไม่พอใจตอบ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะทุกครั้งแกงส้มก็เป็นแบบนี้ เย็นชา... แต่เขาเข้าใจดีว่าทำไมแกงส้มถึงเป็นแบบนี้ แล้วความคิดของฮัทก็ต้องหยุดลง เนื่องจากสายตาแลไปเห็นลูกน้องเดินมา แต่สิ่งที่สะกิดสายตาเขาคือร่างผู้หญิงตัวเล็กที่พาดอยู่บนไหล่ของลูกน้องคนหนึ่ง เขาจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วลูกน้องก็รายงาน
“นี่คือสายลับที่เราจับได้ครับ มันแอบเข้ามาในผับเราแล้วก็อัดเสียงไว้ซึ่งเป็นข้อมูลสำคัญครับ”
“แน่ใจนะว่าไม่ได้จับมาผิดคน”
“ครับ มีหลักฐานคามือเลย” ถึงลูกน้องจะยืนยันแต่เขาก็รู้สึกแปลกๆ เพราะไม่คิดว่าสายลับจะตัวเล็กและดูบอบบางขนาดนี้ ด้วยความสงสัย ฮัทจึงเอื้อมมือไปดึงผ้าคลุมดำที่คลุมหัวของ‘สายลับ’ออก แล้วก็ได้เห็นโฉมหน้าเรียว ที่หลับตาอยู่ อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ดูเหมือนเด็กใสๆ ซื่อๆ ไม่เหมือนสายลับสักนิด
ด้านแกงส้ม เมื่อได้พิศมองใบหน้าเรียว ก็เหมือนต้องมนตร์ สายตาไล่มองส่วนต่างๆ เริ่มจากตาที่หลับพริ้ม ลงมาที่จมูกเรียวเล็กที่โด่งเป็นสัน ปากเล็กจิ้มลิ้ม แก้มที่มีสีแดงระเรื่ออ่อนๆ ดูแล้วชวนเคลิ้ม
“รอเธอตื่น แล้วเรียกฉัน ฉันจะจัดการเอง” ฮัทสั่งลูกน้องอย่างคุ้นชิน เพราะเขาทำงานด้านนี้มานานสักปีกว่าๆ ต่างกับแกงส้ม ที่ต้องการไปเรียนบริหารต่อจึงไม่ได้มาทำงานอะไรแบบเขา
“เดี๋ยว นายจะทำอะไรกับเธอ” แกงส้มพูดขัดขึ้น ตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้ถามออกไป
“ฉันก็จะสอบสวนไง นายมีอะไร”
“ฉัน... ฉันอยาก... อยากลองบ้าง”
“แต่แกบอกจะไปบริหารรีสอร์ทที่เกาะไง แล้วจะเอาเวลาไหนมาสอบสวน”
“ก็พาเธอไปที่เกาะสิ” แกงส้มพูดขึ้น ทำให้ทุกคนงง “คือฉันคิดว่าเวลาอยู่ที่เกาะ ไม่ได้มีงานตลอดเวลา ฉันเบื่อ เลยอยากลองบ้าง ฉันไม่เคยก็แค่อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงก็เท่านั้น” แกงส้มแก้ตัวเมื่อฮัทมองด้วยสายตาจับผิด
“อีกอย่าง ถ้าอยู่ที่เกาะ ก็หนีไปไหนไม่ได้ แล้วฝ่ายที่ส่งสายลับมาก็จะตามตัวไม่เจอด้วย” แกงส้มพยายามให้เหตุผลที่พอฟังขึ้น
“อืมมม เข้าท่าแฮะ เอาตัวผู้หญิงคนนี้ไปขังไว้ก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจัดการเอง” ประโยคหลังฮัทหันไปสั่งลูกน้อง เนื่องจากเขาเป็นหัวหน้าฝ่ายนี้ ไม่จำเป็นต้องถามความเห็นคนอื่นก่อนทุกครั้ง และครั้งนี้เขาเห็นว่าไม่เสียหายอะไรถ้าจะพาไปสอบสวนที่นู่นเพราะถึงยังไงเขาก็คิดจะตามไปอยู่กับแกงส้มสักพัก อีกอย่าง เขาอยากเห็นอาการของแกงส้มว่าจะเป็นยังไง เพราะเมื่อกี้ เป็นประโยคที่แกงส้มพูดยาวมาก นานๆทีเขาจะได้เห็น แสดงว่าแกงส้มจะต้องคิดอะไรบางอย่างที่เขามองไม่ออกกับผู้หญิงคนนี้แน่!?
...
ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพนานมากกกกกกกกกก -[]-
ตอนนี้ใกล้เปิดเทอมแล้วจะพยายามอัพให้เร็วๆน่ะ -..-
เป็นไงคะ ตอน2แล้ว ติชมเต็มที่นะ (:
จบ 1 ตอนขอ 1 คอมเม้น
:) Shalunla
ความคิดเห็น