คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 1 - Hello~
Part 1
ย้อนไปเมื่อสี่ชั่วโมงก่อน
ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่งใกล้พระราชวัง
‘ไม่เอา -_-’
‘เอ๊ะ! นายกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ!!’
‘มันเป็นสิทธิของผม’
‘แต่ฉันเป็นเจ้าชาย!!’
‘แล้วไง’
‘เซฟดูมันเด่ะ -*-’
‘จะดีเหรอขอรับ T^T’
‘ดีเว้ยยย ถึงจะหน้าตาไม่เหมือนกันร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ก็พอเป็นตัวตายตัวแทนกันได้สบายมาก ฉันยิ่งไม่ค่อยออกไปไหนมาไหนอยู่ด้วย เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ก็ไปดูงานนานกว่าจะกลับแค่นายทำตัวเร่ร่อนอยู่ในวังซักสองสามอาทิตย์ก็พอแล้วน่า!!’
‘ไม่’
‘ฮึ่ย! นายอยากได้อะไรว่ามา เป็นข้อแลกเปลี่ยนระหว่างเรา’
‘…’
‘อะไร เงียบอย่างนี้แสดงว่ามีล่ะสิ?’
‘..ไม่มี’
‘บอกมาเถอะน่า นี่ฉันเสนอทางบรรลุให้นายแล้วนะ มีที่ไหนให้ไปเป็นเจ้าชายเสวยสุขอยู่ในวังเนี่ย?’
‘คุณแน่ใจเหรอว่าจะไม่ถูกจับได้’
‘ถูกจับได้แล้วไง ฉันเป็นเจ้าชายนะ ใครจะทำอะไรฉันได้’
‘…งั้นก็ได้ ผมจะเป็นเจ้าชายแทนคุณ’
‘โอ้เย้ ~ ~ ~ ~’
‘แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ นั่นก็คือ………………….’
“กลับบ้านดีๆ นะแชม เจอกันที่กองถ่ายพรุ่งนี้นะ”
“ขอบคุณครับพี่โรส ไว้เจอกันครับ” ร่างสวยโค้งคำนับให้พี่ไสตลิสต์คนสวยก่อนจะออกมาจากสตูดีโอดังที่เขาทำงานอยู่
แชมเปญ หนุ่มน้อยช่างภาพมือใหม่ฝีมือไม่เป็นรองใครวัยยี่สิบสองปีเดินปั้นหน้าอมยิ้มมาที่รถเป็นเพราะว่าพรุ่งนี้เขาจะได้ทำงานร่วมกับดาราคนโปรดอย่าง แมทธิว ดาราหนุ่มชื่อดังซึ่งเป็นพรีเซ็นเตอร์คนปัจจุบันของแบรนด์น้ำหอมยี่ห้อหรูยี่ห้อหนึ่ง เขาอยากทำงานร่วมกับแมทธิวมาตั้งนานแล้ว พรุ่งนี้จะได้สมหวังสักที >_<
ไม่นานนักก็ถึงบ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ที่เขาอาศัยอยู่กับน้องชายสองคน พ่อและแม่ของเขาเสียด้วยอุบัติเหตุเครื่องบินตกเมื่อเขาอายุได้ 16 ปีโดยทิ้งมรดกเป็นบ้านหลังนี้และเงินประกันชีวิตจำนวนหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นภาระทั้งหมดก็ตกอยู่ที่เขาผู้เป็นพี่แต่เพียงผู้เดียว ถึงจะลำบากไปบ้างในช่วงแรก แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็ลงตัวดีหมดแล้ว รายได้ต่อเดือนของเขาก็พอส่ง ฌอน น้องชายเรียนต่อได้อย่างสบายๆ แค่นี้เขาก็ไม่หวังอะไรมากแล้วล่ะ
“ฌอน ฉันกับมาแล้วนะ” ส่งเสียงบอกน้องชายที่น่าจะอยู่ภายในบ้านแต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับมา ณอนยังไม่ได้กลับมาจากนิทรรศการอีกเหรอ?
ร่างบางวางกระเป๋าสะพายไว้บนโซฟาก่อนจะเดินไปดูข้างในบ้านเผื่อเจ้าตัวดีจะกลับมาแล้ว
“ไง” เสียงทักจากข้างหลังทำเอาร่างบางสะดุ้ง พอหันกลับไปเห็นน้องชายตัวเองยืนยิ้มหน้าสลอนอยู่ก็อดต่อว่าไม่ได้
“เจ้าบ้า! เล่นอะไรเนี่ย ตกใจหมด”
“อ่าว ก็ได้ยินนายเรียกเลยทักกลับ ฉันผิดเหรอ?” สรรพนามที่เปลี่ยนจาก พี่ เป็น นาย ทำเอาร่างบางขมวดคิ้วงง อะไรของหมอนี่เนี่ย
“ไม่สบายหรือปล่าว ไหนดูซิ” แชมเปญเอื้อมมือไปจับหน้าผากผู้เป็นน้องแต่อีกคนกลับสะดุ้งโหยงทำเหมือนกับว่าตกใจที่ถูกสัมผัสนั่นทำเอาร่างบางถึงกับงงไปใหญ่
“ฉันสบายดี” ร่างสูงตอบเรียบๆ ใจเย็นไว้โจฮัน…ก็แค่ถูกสัมผัสตัวจากผู้ชายหน้าสวย ผู้หญิงสวยแถมสะบึ้มกว่านี้นายยังเคยสัมผัสมาแล้วเลย!!!
“แน่ใจเหรอ ช่างเถอะ นี่นายรู้ไหมวันนี้ฉันได้งานอะไร!?”
“อะไร ได้งานเป็นโจรเหรอ?”
“-_-”
“งั้นอะไรเล่า”
“พรุ่งนี้ฉันจะได้ไปถ่ายรูปแมทธิวแหละ ความฝันเลยนะเนี่ย~”
“ถ่ายรูป? นายเป็นช่างภาพเหรอ”
“ถามอะไรแปลกๆ พี่ชายนายเป็นนายกมั้ง”
“จริงอ่ะ”
“ไม่จริง! ช่างภาพหละโว้ยยย >0< บ้าหรือปล่าว! ลืมได้แม้กระทั่งอาชีพพี่ตัวเอง”
“โทษที หมู่นี้ฉันเบลอๆ น่ะ ว่าแต่ไอ้ทิวๆ นั่นมันคือใคร”
“แมทธิวไง นายไม่รู้จักเหรอ”
“มันหล่อกว่าฉันหรือปล่าว”
“คิกๆ สำหรับฉันหล่อกว่านายแน่นอน”
“งั้นฉันไม่รู้จักล่ะ :( ”
“โว้ว~ นี่น้องชายฉันหัดหลงตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ตั้งแต่เกิด”
“ให้ตายสิ..วันนี้นายแปลกไปจริงๆ น้า~ ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ ทำกับข้าวรอไว้ด้วยแล้วกัน วันนี้เวรนาย” พูดเสร็จเตรียมจะขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำให้สบายตัวแต่กลับมีเสียงขัดมาก่อน
“ทำไมฉันต้องทำด้วยล่ะ”
“น้อยๆ หน่อย วันนี้เวรนายนะ”
“คนธรรมดาต้องมีเวรทำกับข้าวด้วยเหรอเนี่ย…”
“พูดอะไรของนายน่ะ”
“ฉันทำไม่เป็นหรอก” ร่างสูงบอกปัดๆ ก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง ทิ้งให้ร่างบางยืนขมวดคิ้วมองตามไปอยู่นาน ปกติฌอนไม่เคยขัดอะไรถ้าถึงเวรตัวเองทำกับข้าวนี่ แถมยังทำอร่อยกว่าเขาเสียด้วยซ้ำ จะว่าไปหมอนี่แปลกๆ ไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ เอ๊ะ! เดี๋ยว…
ไวเท่าความคิด ร่าบางก้าวตามร่างสูงไปก่อนจะช้อนหน้าหล่อนั่นเข้ามาดูใกล้ๆ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าหมอนี่หน้าตาแปลกไป!!!
“นะ นายไม่ใช่ฌอนนี่!”
“ก็ไม่ใช่ไง”
“แล้วนายเป็นใคร! ฌอนอยู่ที่ไหน!!” ร่างเล็กตะโกนด้วยความตกใจ ท่าทีกังวลนั่นทำเอาร่างสูงยิ้มออกมาด้วยความขัน
“องค์รัชทายาทโจฮัน มัวร์ มันแสตง นั่นล่ะชื่อฉัน”
“…!!!”
“ส่วนฌอน แม็คเนตันน้องชายนายตอนนี้อยู่ระหว่างทำภารกิจเป็นฉันอยู่น่ะ”
“..วะ ว่าไงนะ”
“รู้ว่าฉันเป็นเจ้าชายแล้วก็พูดเพราะๆ หน่อยสิ”
“ฌอนอยู่ที่ไหน!!”
“เอ๊ะ -*- !”
“หูหนวกหรือไงไอ้บ้า ฉันถามว่าน้องชายของฉันอยู่ไหน!”
“อะ ไอ้บ้า? หน็อย! บอกชื่อและนามสกุลจริงของนายมา!! ฉันจะเอาไปลงใน ‘แบล็คลิสต์คนที่เจ้าชายต้อกำจัด’!!!”
“ปัญญาอ่อนหรือไงนายน่ะ คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอว่านายคือเจ้าชายโจฮัน เหอะๆ ไม่มีทาง เจ้าชายโจฮันไม่มีทางหน้าเหมือนฌอนขนาดนี้หรอก”
“แล้วนายเคยเห็นเจ้าชายไหมล่ะ”
“ไม่เคย -_-;;”
“หึ งั้นเอามือถือนายมานี่เลย”
“ทำไม”
“ก็จะได้โทรหาน้องชายนายให้รู้เรื่องไง”
“ฉันโทรเองได้ อ๊ะ! นาย!!” ร่างบางล้วงมือถือออกมาแต่กลับถูกร่างสูงแย่งไป
“มันต้องโทรเบอร์ฉัน!!” ร่างสูงเอาไปกดๆ ก่อนจะส่งให้แชมเปญ ร่างบางรับมาก่อนจะเอาไปแนบหูและไม่วายมองร่างสูงอย่างไม่เชื่อใจ
[ฮัลโหลครับ]
“ฮัลโหล! นั่นฌอนเหรอ!!”
[พี่แชม!!]
“นี่มันเรื่องอะไรกัน!?”
“ก็บอกแล้ว” โจฮันว่า
[คนที่อยู่กับพี่คือเจ้าชายโจฮันนะไม่ใช่ผม ผมถูกขอร้องให้มาสลับตัวกับเจ้าชาย]
“หมายความว่ายังไง”
[เจ้าชายเสนอข้อแลกเปลี่ยนให้ผมมาเป็นเจ้าชายสองอาทิตย์ และเขาเองก็เป็นผม]
“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร”
[..ผมบอกพี่ไม่ได้]
“ฌอน!!”
[เถอะน่าพี่ แล้วอีกสองอาทิตย์ผมจะกลับไป อ๊ะ ผมต้องวางแล้วล่ะ แค่นี้นะ รักพี่..]
“ฌอน! เดี๋ยวก่อนสิ!!” เมื่อปลายสายวางไปแล้วร่างบางจึงถอนหายใจอย่างหัวเสีย และหันไปหาคนที่ยืนยิ้มกริ่มอย่างหน้าหมันใส้”ข้อแลกเปลี่ยนอะไร”
“ไม่บอก”
“นาย!!”
“เจ้าชาย ฉันคือเจ้าชาย”
“ถึงนายจะเป็นเจ้าชายจริงๆ ฉันก็ไม่มีวันญาติดีกับนายแน่ เพราะนายมันปัญญาอ่อนหลอกใช้ฌอน!”
“เอ้า! ฉันไปหลอกใช้อะไร? ก็เห็นอยู่ว่าน้องนายรับคำเสนอจากฉันเอง ฉันไม่ผิด”
“…!!”
“จากนี้ไปก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ..คุณพี่ชายคนสวย <3”
:: Special words ::
“งั้นฉันไม่รู้จักล่ะ :( ”
By Johan
สวัสดีค่า!!
กลับมาพบกันอีกครั้งกับตอนที่ 1 แต่นตนแต๊นนนน คลอดออกมาแล้ว
555555 อ่านจบแล้วเป็นกันบ้างเอ่ย? นับวันปอก็ยิ่งช้อบชอบอีตาโจฮันขึ้นทุกวัน -.,-
คนอะร้ายยยย นิสัยไม่ดีแล้วยังน่ารัก ฮิๆๆๆ แต่งานนี้แชมแชมของเราก็ไม่น้อยหน้า
ฟัดเหวี่ยงกับตาโจฮันเต็มที่ รับรองคราวหน้ามันส์แน่! ไว้พอกันใหม่นะคะ ^^
ความคิดเห็น