คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : R e p l y ♡ 2 ♡
"ดีจังเลยนะชานยอลที่ฉันกับนายอยู่ห้องเดียวกัน"
ครับตอนนนี้ผมกับแบคฮยอนเรามาหยุดที่ห้องB4-A ซึ่งตอนนี้มันกลายเป็นห้องเรียนของพวกเราทั้งสอง แบคฮยอนบอกผมว่าเห็นคุณครูดอกบัวบานเขียนชื่อกับห้องก็เลยทำให้รู้ว่าทั้งสองอยู่ห้องเดียวกัน คนตัวเล็กเดินตามผมเข้ามาในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยบ้างก็ยิ้มให้ร่างบาง บ้างก็ทำหน้าหมั่นไส้ แล้วแต่อารมณ์หละครับ แต่แบคฮยอนนี่สิไม่ว่าเพื่อนในห้องจะแสดงปฏิกิริยาอะไร ร่างบางก็มักจะยิ้มให้ กลับๆไปเกิบทุกคน
" นายนั่งตรงนี้เหรอ ?" แบคฮยอนที่ยืนหาที่นั่งอยู่ชี้มายังที่นั่งริมหน้าต่างของผมผมพอจะเดาได้นะว่าคนตัวเล็กยังหาที่นั่งของตัวเองไม่ได้
" แต่ตรงข้างๆฉันนี้ไม่ไมีคนนั่งหรอกนะ เพราะฉะนั้นนายต้องมานั่งตรงนี้เข้าใจมั้ยแบคฮยอน " เรียบเรียงประโยคในใจอยู่นานถึงจะได้เอ่ยบอกคนตัวเล็กกลับไป ประโยคที่เชิงบังคับแต่ก็ทำให้คนฟังพึงพอใจ เป็นอย่างมาก
" ฉันกำลังจะถามนายอยู่พอดีเลย ขอบคุณมากนะชานยอล " แบคฮยอนพูดจบก็ยิ้มตาหยีให้กับชานยอลก่อนที่คนตัวเล็กจะนั่งลงตรงโต๊ะที่ติดกัน เขาทำตัวสบายๆและมักจะชวนชานยอลพูดก่อนเสมอจนทั้งคู่เริ่มที่จะสนิทกัน หลังจากที่แบคฮยอนได้ชวนชานยอลพูดคุยในเรื่องต่างๆก็ทำให้ชานยอลเริ่มที่จะลดหายเรื่องอาการตื่นเต้นภายในใจแต่ก็อดที่จะรู้สึกดีไม่ได้เวลาที่คนตัวเล็กส่งยิ้มหวานมาให้ เขา
เสียงออดดังขึ้นหลังเลิกเรียนเป็นเสียงที่บอกเวลากลับบ้านของนักเรียนในโรงเรียน แต่มันไม่ใช่สำหรับ ชานยอลและแบคฮยอนเลย ทั้งคู่เดินมายังตึก4ซึ่งเป็นตึกของห้องพักครู เพราะเย็นนี้ชานยอลถูกลงโทษแต่แบคฮยอนก็ยังอาสาว่าจะมาช่วยเขา เขาเองก็ห้ามแล้วว่ามันเหนื่อยแต่คนตัวเล็กก็ยังดื้อรั้นที่จะมาก็เอาเถอะนะ แบคฮยอนนะยังไม่รู้จักคุณครูไทยคนนั้นดีพอ ให้ทายเลยว่าหลังจากวันนี้ไปแบคฮยอนอาจจะกลัวการมาตึก4อีกต่อไปเลยก็ได้
"นายแน่ใจนะแบคฮยอนว่านายจะเข้าไปด้วย ถ้านายเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ "
" ฉันมาถึงขั้นนี้คงไม่เปลี่ยนใจแล้วหล่ะ"
เราทั้งสองเดินเข้าไปยังห้องT-8 ซึ่งเป็นห้องประจำของคุณครูดอกบัวบาน แล้วก็อ....
หยุดอยู่ตรงนั้น!! นักเรียนปาร์คชานยอล!!
" .............. "
เอานี่งานของเธอ ส่วนเจ้าหนุ่มเด็กแว่นคนนั้นกองนี้
คุณครูดอกบัวบานพูดแล้วก็ชี้มาที่กองเอกสารสองกองที่วางอยู่ตรงพื้นโอ้โห O_o แต่ละกองมันจะตรวจเสร็มั้ยละครับวันนี้ TT อีกอย่างคนตัวเล็กก็ไม่ผิดซักหน่อย
" แต่คุณครูครับผมโดนลงโทษคนเดียวนะครับแบคฮยอนเขาไม่เกี่ยวอะไรสักหน่อย "
"
ก็ใครใช้ให้เธอพาเพื่อนเธอขึ้นมากันหล่ะ "
" แต่... ว่าแบคฮยอนเขาเพิ่งย้ายมาวันนี้วันแรกนะครับ แล้วอีกอย่างเพื่อนเขาก็ยังไม่....."
" ไม่ต้องคิดจะเถียงฉันเลยนะนักเรียนปาร์ค ยังไงพ่อหนุ่มคนนี้ก็มาเป็นนักเรียนที่นี้แล้วฉันไม่สนใจหรอกนะว่าจะเพิ่งย้ายมากี่วันกี่ชั่วโมงหรือกี่นาที ส่วนนี่กุญแจห้องตรวจเสร็จแล้วก็ล็อคให้ฉันด้วย "
แล้วคนครูดอกบัวบานก็เดินไปจากห้องอย่างไร้เยื้อใย ทิ้งให้เด็กสองคนนั่งกันอยู่ในห้องเพียงลำพัง ถถถถ ชีวิตปาร์คช่างน่าเศร้านัก
" ชานยอลเรามาตรวจข้อสอบกันดีกว่านะเดี๋ยววันนี้จะไม่เสร็จ "
" อืออ เราขอโทษนะแบคฮยอนนายไม่น่ามาโดนอะไรแบบนี้เลยมาวันแรกก็ซวยซะแล้ว "
" ฮ่าๆๆไม่เป็นไรหรอกเพื่อนกันอีกอย่างฉันจะทิ้งให้นายอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน .. ไว้คราวหน้าถ้าฉันมาโรงเรียนสายฉันจะบอกชื่อนายแทนชื่อฉัน ไม่ต้องห่วง "
[ BaekHyun Past ]
ผมและครอบครัวผมมีสมาชิกด้วยกันทั้งหมด 4 คน ก็คงจะมีผมป๊าม๊าและพี่ชายของผมอีกคนนึง ผมเป็นคนคนเกาหลีเชื้อสายจีนฮะ ม๊าของผมท่านเป็นคนจีนแท้ส่วนป๊าของผมท่านเป็นคนเกาหลี ครอบครัวของผมไม่ได้ถึงขั้นมีฐานะมากหรอกฮะพวกเราต่างพออยู่พอกินพ่อของผมเป็นนักเบสบอลทีมชาติ ส่วนแม่ของผมท่านเปิดร้านขายดอกไม้อยู่ที่บ้าน พี่ชายของผมชื่อ อี้ชิงตอนนี้เป็นหมอผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาลใหญ่ในกรุงโซล แต่ตอนนี้พี่อี้ชิงไม่ได้มาอยู่กับพวกเราหรอกฮะเพราะพี่แกเพิ่งจะจบมาเมื่อปีที่แล้วปีนี้ก็เลยไม่ค่อยจะมีเวลาว่างซะเท่าไหร่เนื่องจากเด็กจบใหม่มักจะมีงานเยอะแยะสารพัด แถมพี่แกยังเป็นนักเรียนเกียรตินิยมอีกก็เลยมักถูกเชิญให้ไปสอนรุ่นน้องในมหาวิทยาลัยบ่อย จนพี่แกต้องซื้อคอนโดอยู่แทนที่จะกลับมาบ้านในปูซาน ผมเองก็เพิ่งย้ายกลับมายังบ้านเกิดเหมือนกันเพราะก่อนหน้านี้ผมเองอยู่ที่จีนกับคุณตาและคุณยายมาก่อน แต่ตอนนี้ป๊าและม๊าของผมอยากให้ผมกลับมาเรียนที่เกาหลีเลยไปรับกลับมาเมื่อเดือนก่อนเพราะเห็นว่าผมอยู่ม.ปลายแล้ว
ตอนแรกผมเองก็คิดเหมือนกันนะว่าผมย้ายมาตอนม.4 อย่างนี้แล้วจะมีเพื่อนเหรอ? ผมอาจจะต้องอยู่คนเดียวแน่ๆ แต่ไม่เลยครับ ผมดันเจอกับผู้ชายตัวสูงๆคนนึง เมื่อตอนเช้าเขาเป็นคนเดินชนผมแล้วล้มทับผมน่าโรงเรียน ทันทีที่เขาลุกขึ้นและเอ่ยคำขอโทษให้ผม ก็มีเด็กในโรงเรียนตะโกนบอกว่า
.
.
.
..
.
" พวกนายใครเข้ามาคนสุดท้ายจะต้องโดนลงโทษ "
ผมเองก็ไม่รู้หรอกว่ากฏของโรงเรียนนี้มันเป็นยังไงแต่พอคนอื่นบอกแบบนั้นผมเลยสปีดเท้าวิ่งเข้าโรงเรียนไปในทันที โดนก่อนหน้านั้นก็ไม่ลืมที่จะยิ้มให้คนตัวสูงคนนั้น และปล่อยให้เขายืนงงแค่คนเดียว
ห้อง B4-A มันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนกันหล่ะ? คำถามแรกเกิดขึ้นมาในหัวของผมอย่างไม่ต้องสงสัยก็แหงนะสิผมเองก็เพิ่งจะเคยมาที่โรงเรียนนี้ครั้งแรกซะด้วยผมจะรู้ได้ยังไงหล่ะว่าตึกม.4มันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน โรงเรียนนี้ก็ออกจะกว้างทางเชื่อมก็มีตั้งเยอะจนผมเองเริ่มที่จะสับสน
ผมเลยลองเดินกลับถามคุณครูที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูดู คุณครูแกจดชื่อนักเรียนที่มาสายอยู่และกับกำลังมอบหมายงานให้กับนักเรียนกลุ่มนั้น ผมที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ดันเหลือบไปเห็นรายชื่อที่อยู่ในสมุดสีน้ำเงินของคุณครูชื่อนักเรียนที่อยู่บรรทัดสุดท้าย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปาร์ค ชานยอล ห้องB4-A
7.30 p.m.
ตอนนี้พวกเราออกมาจากโรงเรียนกันแล้วและพวกเรากำลังนั่งรอรถเมล์เที่ยวสุดท้าย ย้ำว่าเที่ยวสุดท้าย!!!! อยู่ที่หน้าโรงเรียน ในมือของพวกเราตอนนี้ถือชานมกันคนละแก้วครับ ผมกำลังดูดน้ำในแก้วอย่างเพลินๆมองบรรยากาศหลอนๆของโรงเรียนในตอนกลางคืนกับคนตัวเล็ก
ชานยอลฉันถามอะไรหน่อยสิ
" หือ~~ อะไรเหรอ "
นายมีเพื่อนในห้องบ้างหรือปล่าว
เอ๋!! เดี๋ยวแบคฮยอนถามผมอย่างนี้หมายความว่าไงกันแน่ เขาคิดว่าเราไม่มีเพื่อนกันหรอกเหรอไง ?
" เฮ้ย!! ต้องมีสิ อย่างฉันเหนี่ยนะจะไม่มีเพื่อน "
" ก็เราเห็นชานยอลอยู่คนเดียวทั้งวัน ปกติเปิดเทอมวันแรกชานยอลต้องอยู่กับเพื่อนสิ "
" แล้วนายไม่ใช่เพื่อนฉันหรือไง แบคฮยอน " - -
" ก็ใช่แต่.......ฉันหมายถึงเพื่อนคนอื่นของนาย "
" ถ้าหมายถึงเจ้าแสบพวกนั้นหน่ะไว้อาทิตย์หน้ามันกลับมาจากค่ายเดี๋ยวนายก็ได้เจอ ไม่ต้องห่วง "
" แบคฮยอนนายรู้จัก วง H.O.T. รึปล่าว?
" รู้จักสิ ฉันเป็นแฟนคลับวงนี้เลยหล่ะ ตอนพวกเขามาคอนที่จีนฉันได้ไปดูด้วย ประทับใจมากๆเลยหล่ะชานยอล "
" ที่ฉันจะบอกนายก็คือ .... กลุ่มของพวกฉันหน่ะเท่ห์กว่าวง H.O.T.อะไรนั่นซะอีกโดยเฉพาะโทนนี่ อันแล้ว ฉันหล่อกว่าเป็นไหนๆ แบคฮยอนว่ามั้ย? "
" ย๊าห์! นายอย่าว่าพี่โทนี่ ของฉันนะชานยอล"
" เอ๋? แบคฮยอนนายอย่าบอกนะว่านายชอบไอ้ลิงนั้นน่ะ!!
" ย่าห์! บอกว่าอย่าว่าไง พี่เค้าชื่อ โทนี่ ห้ามเรียกพี่เค้าว่าลิง เข้าใจมั้ย!! "
" ไม่เข้าใจแบร่ๆ แบคฮยอนชอบลิง ลิง ลิง ลิง แบร่ๆๆ :P "
" ย๊าห์!! บอกให้หยุดไงเล่า ป้าบ!! "
มือหนักๆของ บยอน แบคฮยอนฝาดมาตรงกลางหลังของปาร์ค ชานยอลพอดี คนโดนถึงกับนิ่งหน้าด้วยความเจ็บปวด
" แบคฮยอน นายนี่มือหนักเป็นบ้าไปเลย! "
" ก็เราบอกแล้วไงว่าอย่าล้อ ฮ่าๆๆคงเจ็บมากละซินั้น แบร่ๆๆๆ อย่าร้องหาแม่นะเด็กน้อย ฮ่าๆๆๆๆๆ"
" ก็เจ็บนะสิโว้ยยย!! นายนี่มัน ........... ฮึ๊ยยยย! "
ฝามือใหญ่วางไว้บนหัวของแบคฮยอน พร้อมกับขยี้ๆๆให้มันฟูขึ้นกว่าเดิม ..................
กลับกลายเป็นว่าภายในวันเดียวทั้งสองกลับสนิทกันราวกับรู้จักมานานนับสิบปี
Q ; คุณตอบได้ไหมล่ะว่าทำไมพวกคุณทั้งสองถึงสนิทกันเร็ว..........
ฺฺB : คงเพราะ................... กไม่รู้สินะ 55555555555555 >O<
#Happy Valentine น่าาาารีดเดอร์ที่น่ารุกทุกคนน <3 มีความสุขมากๆๆๆ ไรท์รักคนอ่านทุกๆๆคนเลย อ่านแล้วVOTE อ่านแล้วเม้นให้ไรท์หน่อยย >O< สำหรับใครที่อยากเว้นเวอร์ในทวิตเตอร์ #ฟิค1997
ความคิดเห็น