คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ชัยชนะ
พลังเวทย์หลายหลายสีสันนับพันกำลังร่วงหล่นจากฟ้า ฮาฟกัดฟันแน่น
-โหมดป้องกัน!!!!- เขาออกคำสั่งเปลี่ยนดาบให้กลายเป็นโล่โลหะขนาด 160 x 180 เซนติเมตร กางขึ้นและ..เลือกเป้าหมายในการป้องกัน ไปที่ อนนะ
"ช่วยกันไว้ให้อยู่ทีเถอะ"
บรึ้มๆๆๆๆ!!
เสียงระเบิดนับครั้งไม่ถ้วนดังขึ้นระยะหนึ่ง..หลังจากนั้น เมื่อฝุ่นควันต่างๆจางหายไปเผยให้เห็นสภาพแวดล้อมบริเวณนั้นที่ราบเป็นหน้ากลองไปแล้ว เหลือเพียงโล่สีเงินที่ลอยนิ่งอยู่และปกป้องเป้าหมายของมันเอาไว้ได้อย่างดีเหลืออยู่ ถัดไปจากโล่นั้นประมาณ 15 เมตร มีร่างของฮาฟนอนนิ่งอยู่ เสื้อผ้าท่อนบนขาดกระจุยจากแรงระเบิดจากพลังเวทย์ ร่างกายมีบาดแผลไหม้ และแผลจากพลังเวทย์ธาตุต่างๆมากมายไม่ว่าจะรอยบาด รอยคำสาป รอยช้ำ ร่องรอยของพิษ ทว่าร่างนั้นก็ยังหายใจอยู่อย่างน่าประหลาด
นั่นทำให้ริดแวนทำหน้าเสียออกมา
"หึ ตายยากอย่างกับแมลงสาป.."
ร่างของอนนะค่อยๆขยับและลืมตาขึ้น
"อะ..ไร เกิด..อะไรขึ้นกัน"
อนนะ ที่เหลือบมองไปรอบๆอุทานออกมา เพราะนอกจากตรงที่เธอนอนอยู่นั้น พื้นหิมะมีแต่หลุมบ่อ
จากแรงระเบิด สตรีหิมะเงยหน้าขึ้นมองวัตถุประหลาดที่ลอยค้างอยู่ หญิงสาวเอื้อมมือไปสัมผัสกับโล่นั้น
"ท่านอัศวิน.."
แต่แล้ว! อยู่ๆโล่ที่อยู่ด้านบนก็เคลื่อนลงมาในอีกทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว
เปรี้ยง!!!
พลังเวทย์สายฟ้าเข้มข้นได้ซัดใส่ดาบในสภาพโล่ที่โดนความเสียหายมามากแล้วซะกระเด็น
ริดแวนที่เลือกเดินเข้ามาหา อนนะ ก่อนที่จะไปสังหารฮาฟนั้นแสยะยิ้มอีกครั้ง
"ไง สาวน้อย ตอนนี้อัศวินของเจ้าก็หมดสภาพ เผลอๆตายแล้วด้วยซ้ำ เจ้าจะทำยังไงล่ะทีนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
ความสิ้นหวังที่หายไปเมื่อครู่กลับมาอีกครั้ง อนนะ เหลือบไปเห็นฮาฟที่นอนนิ่งอยู่ไม่ไกลนักเธอเบิกตากว้างและก้มหน้านิ่งไป
"เจ้าอัศวินนั่นตายเพราะเธอ สาวน้อย ยอมจำนนดีๆซะเถอะ"
ตอนนี้ริดแวนก้าวมายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
"ไร้กำลังไร้ความหมาย กลายเป็นตัวประหลาด ไม่มีใครต้องการ ชีวิตแบบนี้จะปกป้องไว้อีกทำไม ส่งหัวใจนั่นมาให้ข้าซะ"
"ไ..เ..า ห..อก" อนนะ กระซิบออกมาพึมพำ
"ห่ะ.."
"ไม่เอาด้วยหรอก!!" เธอตวาดขึ้นมาจากนั้นแท่งน้ำแข็งแหลมคมหลายแท่งก็พุ่งจากพื้นตรงไปหาริดแวนอย่างรวดเร็วทว่าก็ชนกับโล่ที่ริดแวนกางไว้แต่ก็พอที่จะทำให้เซเลนเทียร์ผละมือออกจากเธอ
อนนะกระโดดถอยหลังจากที่เดิมออกมา
"แม้จะไม่ได้ร้องขอ แต่ชายคนนั้น ก็เอาชีวิตมาเสี่ยงเพื่อข้าตั้งกี่ครั้ง เขาพยายามอย่างสุดกำลังไม่รู้กี่ครั้งเพื่อข้า ข้าจะทำให้ความพยายามนั้นสูญเปล่าได้อย่างไร "
ครืน! วงเวทย์สีฟ้าใสถูกอนนะกางขึ้น
"แม้กระทั่งโชคชะตาแม้กระทั่งโลกใบนี้ยังปฏิเสธข้า แต่ชายผู้นั้นไม่เคยปฏิเสธข้าเลยสักครั้ง! ถึงเวลาที่ข้าจะตอบแทนเขาคนนั้นบ้าง!!"
"หืม?? งั้นเหรอ งั้นเจ้าจะทำอย่างไรล่ะ อัศวินนั่นยังชนะข้าไม่ได้เลยแท้ๆ"
"คิดแบบนั้นเหรอ"
อนนะแสดงยิ้มเหี้ยมๆ ออกมา ทำเอาริดแวนทำหน้างง
"เจ้าน่ะแพ้ข้าไปแล้วล่ะ"
ซูมมมม!!
วงเวทย์น้ำแข็งถูกกางขึ้นบนพื้นที่ริดแวนยืนอยู่ เส้นผ่าศูยน์กลางของวงเวทย์กินพื้นที่ราวๆ7-8เมตร
ริดแวนแสดงสีหน้าตกใจออกมาก่อนที่จะตั้งท่าบินหนี แต่เซเลนเทียร์หนุ่มนั้นไม่อาจทำได้
"ติด?!อะไรกัน!!!"
เกราะพลังเวทย์ที่หุ้มริดแวนไว้ค่อยๆแปรสภาพกลายเป็นน้ำแข็ง
"เกราะป้องกันเวทย์ถูกแช่แข็ง!! สลายเกราะทิ้งไปก็ไม่ได้!! ทำไมกัน!!?!"
-ใจกลางความหนาวเหน็บ ลบองศาสัมบูรณ์-
"นี่คือ เวทย์มนต์ ต้นตำหรับของข้า เยือกแข็งทุกสิ่งแม้กระทั่งเวทย์มนต์ความหนาวเย็นจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเริ่มจาก ติดลบ1 องศาและลบลงไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ถึงเกราะป้องกันเวทย์นั้นจะป้องกันแม้กระทั่งสภาพอากาศ แต่ไม่นานมันก็จะโดนแช่แข็งและสลายหายไป เจ้าน่ะจบสิ้นแล้ว"
อนนะ เร่งพลังเวทย์มากขึ้นไปอีก วงเวทย์ขนาดใหญ่บนพื้นส่องแสงสีฟ้าอ่อนขึ้น เกราะกันเวทย์ชั้นแรกถูกแช่แข็งจนหมดและแตกสลายลง
เซเลนเทียร์หนุ่มไม่สามารถที่จะสร้างเกราะขึ้นมาทดแทนได้ เมื่อวงเวทย์ปรากฏขึ้นมันก็จะถูกเยือกแข็งแทบจะทันทีและสลายหายไป
ริดแวนกัดฟันแน่น
(คิดสิ..ตอนนี้ทำอะไรได้บ้าง..)
เกราะชั้นที่สองของริดแวนกำลังส่งเสียงกรีดร้องมันกำลังถูกกัดเซาะด้วยน้ำแข็ง ริดแวนสร้างวงเวทย์ขึ้นมาตั้งท่าจะยิงเวทย์โจมตีใส่ อนนะ ทว่ามันกลับถูกแช่แข็งไปภายในเวลาไม่ถึง1.5วินาที
เพล้ง!
เกราะกันเวทย์ชั้นที่2ของริดแวนแตกสลายลง ทว่ายังมีชั้นที่3 ริดแวนซ้อนเกราะทับกันไว้ถึง3ชั้น แต่เวลาก็คงเหลือไม่มากทาง อนนะ เองก็ใช้พลังเวทย์ไปอย่างมหาศาล ตอนนี้เธอเริ่มจะหายใจหอบแล้ว
แกร๊ก.. เกราะของริดแวนชั้นสุดท้ายกำลังส่งเสียงร้าว
(ถ้าเกราะนี่พังลงข้าตงจะได้กลายเป็นน้ำแข็งแน่ๆ..)
ริดแวนเหงื่อแตกพลั่ก ตอนนี้เซเลนเทียร์หนุ่มกำลังถูกไล่ต้อน
แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก!!! เกราะชั้นสุดท้ายนั้นใกล้ถึงขีดจำกัดเต็มที!!
"ใครมันจะไปยอมจบเห่ตรงนี้กันเล่า!!!!!!"
เปรี้ยง!!!
สายฟ้าเส้นเล็กๆถูกยิงเข้าที่หัวไหล่ของ อนนะ จนเธอเสียหลัก ล้มลงกับพื้น
!!!อั๊ค..
เมื่อเสียสมดุลในการควบคุมพลังเวทย์ -ลบองศาสัมบูรณ์- ของ อนนะ ก็แตกสลายลงทันที
เพล้ง! เกราะชั้นสุดท้ายของริดแวน ก็แตกลงพอดี
แต่เวทย์มนต์ต้นตำหรับของอนนะถูกทำลายไปเสียก่อน ทำให้ความหนาวเหน็บที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆนั้นสลายหายไปทันที ริดแวนเลยไม่ได้สัมผัสกับความเยือกแข็งนั่นแม้แต่น้อย
"หึๆ เกือบไปๆ เมื่อครู่ข้าเสี่ยงดวงมากเลยนะ ที่ตัดสินใจสร้างวงเวทย์ขนาดเล็กขึ้นมันสร้างง่ายและยิงพลังเวทย์ได้อย่างรวดเร็วโดยเฉพาะเวทย์สายฟ้า เลยสร้างได้เร็วกว่าการเยือกแข็งนั่นไปเสี้ยววินาที..ฮ่าาาาา รอดอย่าวหวุดหวิดเลยล่ะ"
กรึบ!
"อ๊าาาาาาา"
ริดแวนถีบตัวเข้ามาเหยียบลงที่หัวไหล่ของ อนนะ ที่นอนอยู่บนพื้น อนนะกัดฟันแน่นสวนคมดาบหิมะขึ้นมาจากพื้นแทงตรงเข้าไปที่ริดแวน
เพล้ง!
คมดาบหิมะถูกเกราะเวทย์มนต์ของริดแวนกันไว้ โล่3ชั้นที่พึ่งทำลายได้นั้นกลับมาอีกครั้ง
(ไม่ไหวแล้ว..ข้าชนะไม่ได้..แต่ว่า..ข้าพอใจแล้วล่ะ ได้พยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอย่างเต็มที่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกเลยล่ะ.. ข้าดีใจนะที่ได้มาพบเจ้า..)
ใบหน้าของฮาฟปรากฏขึ้นมาในห้วงความคิดของเธอ
อนนะ หลับตาลงเงียบๆ พร้อมกับฝ่ามือของริดแวนที่ แทงทะลุหน้าอกของเธอ...
กึ๊ก
"อะไร!!!!"
ทว่าเป็นเพียงภาพในความคิด ก่อนที่ฝ่ามือนั้นจะลงมาถึงตัวอนนะ ฝ่ามือของริดแวนก็ถูก -โหมดป้องกัน-ที่ลอยเข้ามาด้วยความเร็วสูงหยุดเอาไว้
เปรี้ยง!
และร่างของริดแวนก็ถูกหน้าขาซัดกระเด็นไปแม้จะไม่ได้รับความเสียหายจากเกราะเวทย์มนต์ก็ตาม
"ขอบใจนะ..พยายามได้ดีมาก"
ร่างของฮาฟที่น่าจะนอนหมดสภาพไปแล้วกำลังยืนอยู่ตรงหน้าของ อนนะ แม้บาดแผลต่างๆจะยังอยู่เหมือนเดิม แม้แรงที่จะยืนยังแทบจะไม่มีก็ตาม
"แต่อยากขอให้เธอ..ช่วยพยายามอีกสักนิดได้หรือเปล่า..เราต้องช่วยกันล้มเจ้าเซเลนเทียร์นั่น"
ฮาฟแสดงสีหน้าจริงจัง
-โหมดป้องกัน- แปรสภาพกลายเป็นดาบดังเดิม ฮาฟสร้างวงเวทย์น้ำแข็งวงเล็กขึ้นและใช้มือล้วงผ่านวงเวทย์
ค่อยๆประคอง อนนะ ขึ้นมา
สตรีหิมะยิ้มอย่างโล่งใจ ยิ้มด้วยความดีใจอีกครั้ง
"ขอบใจนะ ที่เจ้ายังไม่ตาย"
"อ่า..แต่คงต้องรีบหน่อยนะ พวกเราคงเหลือแรงกันไม่มากเท่าไหร่"
ทั้งสองยืนประจันหน้ากับริดแวนที่ตั้งหลักได้และค่อยๆสร้างวงเวทย์ขึ้นมาพร้อมโจมตี
"น่ารำคาญจริงๆ"
ริดแวนพุ่งตัวเข้ามาเข้าสู่การต่อสู้อีกครั้ง
"อนนะ ขอเวลาสัก10วิ" เมื่อฮาฟร้องขอเธอก็พยักหน้ารับ
คมดาบเวทย์มนต์ของริดแวนได้ฟาดเข้ามาแต่ก็ถูก -ปราการน้ำแข็ง- ของอนนะ ป้องกันเอาไว้
ฮาฟเปลี่ยนดาบของเขาเข้าสู่-โหมดทำลาย- กระโจนหนีออกมา เพราะเขาต้องใช้เวลาในการสะสมพลังงานเวทย์
ละอองพลังเวทย์ค่อยๆรวมตัวกันที่-โหมดทำลาย-ช้าๆ เขาถอยหายไปจากระยะการต่อสู้
"คิดจะสู้กับข้างั้นเหรอ"
ริดแวนถลึงตาใส่อนนะ เธอไม่ได้ตอบอะไร พร้อมกับสร้างแท่งน้ำแข็งแหลมพุ่งขึ้นจากพื้นตรงเข้าเสียบริดแวน แต่เกราะเวทย์มนต์สุดแสนน่ารำคาญก็หยุดเอาไว้
(โจมตีไปก็ไม่มีประโยชน์สินะ)อนนะสบถชิ กระสุนพลังเวทย์สองลูกถูกยิงเข้ามาหาอนนะ แต่เธอก็ป้องกันมันไว้ได้ ริดแวนกระโจนขึ้นไปบนอากาศสร้างวงเวทย์และซัดคลื่นเปลวเพลิงลูกใหญ่เข้าหาอนนะ เธอรับเปลวเพลิงนั้นด้วยปราการน้ำแข็งอีกครั้ง
ซูม!!!
ไอน้ำจากความร้อนและความเย็นระเบิดขึ้น
"ข้าจะเผาเจ้าซะ"
คลื่นเปลวเพลิงถูกยิงอย่างต่อเนื่อง ปราการน้ำแข็งกำลังหล่อมละลาย อนนะกัดฟันแน่น (อีกนิดเดียว..)
เมื่อถึงขึดจำกัด อนนะ กระโจนออกมาก่อนที่เปลวเพลิงจะทำลายปราการน้ำแข็งลง
ริดแวนเล็งโจมตีไปที่อนนะที่นอนหมอบอยู่อีกครั้งพลางแสยะยิ้ม
"มันจบแล้วล่ะ" ริดแวนแสยะยิ้ม
"ก็ใช่"
!!!!
ฮาฟที่กระโจนออกมาจากมุมอับยกดาบของเขาใน-โหมดทำลาย- จ่อที่ริดแวน
แต่ฝ่ายนั้นแทนที่จะตกใจกลับแสยะยิ้มออกมาราวกับคาดการไว้แล้ว
-กับดัก-
ทันทีที่ริดแวนเพียงแค่ชำเลืองสายตามองฮาฟ วงเวทย์แปดวงปรากฏขึ้นรอบตัวฮาฟทั้ง8ทิศ ในเสี้ยววินาทีวงเวทย์เหล่านั้นก็ปล่อยโซ่ที่ปลาย
เป็นลิ่มแหลมพุ่งเข้าเสียบฮาฟจากทั้ง8ทิศ แต่โซ่ที่พุ่งเข้ามากลับแทงทะลุเพียงกลุ่มควันเท่านั้น
"บ่ะ..บ้าน่า!!เวทย์ลวงตา!!!"
"ก็กะไว้แล้วล่ะ ว่าแกไม่ได้กระจอก"
เสียงของฮาฟดังขึ้นด้านหลังริดแวน แสงสีแดงสาดส่องเข้ามาให้เห็นอยู่ที่หางตาของเซเลนเทียร์หนุ่มที่เหงื่อแตกพลั่ก
เปรี้ยงงงงง!!!!!!
กระสุนพลังงานเวทย์มนต์เข้มข้นสูงถูกยิงอัดเข้าใส่เกราะพลังเวทย์มนต์จนแตกกระจาย ทว่าจากแรงกระแทกที่สะท้อนกลับมาในระยะประชิดส่งผลให้ดาบของฮาฟนั้นแตกกระจายไม่ต่างกับเกราะของริดแวน ทำให้กระสุนเวทย์ที่ควรจะเข้าเป้าถูกเกราะชั้นสุดท้ายของริดแวนเบนออกไปได้ก่อนที่เกราะนั้นจะแตกลง...กระสุนเวทย์มนต์ของฮาฟพลาดเป้า....
ริดแวนกัดฟันกางมือออกทำท่าจะร่ายเวทย์อีกครั้ง ฮาฟได้กระชับหมัดแน่นตอนนี้ระยะห่างระหว่างริดแวนกับเขาเหลือเพียงไม่ถึง2เมตรด้วยซ้ำ
อยู่เพียงแค่เอื้อมเท่านั้นโดยที่ไม่มีเกราะเวทย์มนต์กั้นไว้ด้วย แต่ดูเหมือนฝ่ายที่เร็วกว่าคือริดแวน ระหว่างที่ฮาฟกำลังง้างหมัดเซเลนเทียร์หนุ่มสร้างวงเวทย์ขึ้นมา3วง ก่อนจะยิงเวทย์สายฟ้าออกมา 3 เส้น ถ้าการโจมตีนี้เข้าเป้า ทุกอย่างที่ทำมาจะพังลงทั้งหมด เกราะเวทย์ของริดแวนจะกลับมา ฮาฟก็จะไม่เหลืออาวุธ พวกเขาจะหมดทางสู้ทันที ...
(ขอโทษนะ..อนนะ ฉันดันช้ากว่าซะได้..แพ้ซะแล้ว..)
ฮาฟกำลังจะถอดใจ
เปรี้ยง!!!
สายฟ้า 3 เส้นนั้นปะทะเข้ากับเวทย์ป้องกันรูปทรงเกล็ดหิมะที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าฮาฟ
"ท่านไม่ได้สู้คนเดียวเสียหน่อย!!!"
ปราการน้ำแข็งของอนนะหยุดสายฟ้าของริดแวนไว้ได้ ฮาฟยิ้มออกมาอย่างขอบคุณผิดกับริดแวนที่หน้าซีดอย่างกับกระดาษสิ่งที่เซเลนเทียร์หนุ่มคาดการเอาไว้พังหมด ถูกทำลายจนหมด เป็นครั้งแรกที่ริดแวนได้สัมผัสกับคำว่าหมดทางสู้...
โอ้ววววว!!!!!
ตูม!!!
และแล้วหมัดขวาตรงของฮาฟระเบิดใส่หน้าริดแวนอย่างจัง!!!
ความคิดเห็น