Fic TS9 7 วันร้าย นายกับฉัน!?

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 1 ใน 3 จุดเริ่มต้นของความฮอต

01 

เช้าวันศุกร์...ที่อากาศสดใส(?) 

"กรี๊ดดด>< พรุ่งนี้จะวันเสาร์แล้ววๆๆ><"  

หญิงสาวร่างบางกระโดดโลดเต้นไปรอบๆพี่ชายคนโตของเธอ พร้อมกับแสดงความดีใจอย่างออกนอกหน้า

"โหยย ยัยเชอรีน เธอจะกระโดดทำไมเนี่ย พี่ก็เวียนหัวเป็นนะ แล้ววันเสาร์แล้วยังไงหรอ? มันก็เสาร์ทุกอาทิตย์อยู่แล้วนี่นา?"  

พี่ชายถามน้องสาวตัวแสบทันที เพราะปกติน้องสาวของเขาไม่น่าจะตื่นเต้นดีใจได้ขนาดนี้นี่นา 

"เอ้า ก็วันพรุ่งนี้พี่คุณจะกลับมาจากเกาหลีนี่ พี่ฌานลืมหรอ แหมม นั่นน้องชายพี่เองนะคะ -..- "

เมื่อเจอน้องสาวย้อนเข้าให้ ณิชฌานถึงกับไปไม่เป็นเลยที่เดียว

"เห้ยย เปล่านะ พี่ไม่ได้ลืม แต่ปกตินิชคุณก็ไปๆมาๆบ่อยๆอยู่แล้วนี่นา ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย"

"ก็นั่นมันสำหรับพี่ฌานนี่คะ เชอรีนอยากได้ขนมชนิดใหม่ล่าสุดที่พี่คุณสัญญาว่าจะซื้อมาให้เชอรีนตอนกลับต่างหาก :P "

"เฮ้ออ ห่วงขนมนี่เอง ไปโรงเรียนได้แล้วยัยเชอรีน ฝนยิ่งตกปรอยๆอยู่ กว่าจะเดินไปถึงโรงเรียนอีก เดี๋ยวเป็นหวัดหรอก"

"ไปก็ได้ๆ บ๊ายบายนะคะพี่ฌาน สวัสดีค่ะ -/\-"

    ตอนแรกเชอรีนอยากจะอยู่เถียงกับพี่ชายต่ออยู่เหมือนกันนะ แต่พอเธอเหลือบมองนาฬิกา ก็เปลี่ยนความคิดทันที ทำไมน่ะหรอ ก็สายแล้วน่ะสิ ยิ่งวันนี้มีประชุมรวมเฟรชชี่รวมในคาบเช้า ขืนไปทีหลัง ต้องเป็นจุดเด่นแน่ๆเลย เธอไม่อยากเด่นในเรื่องแบบนี้หรอกนะ ว่าแล้ว สาวน้อยก็เปิดประตูบ้านแล้ววิ่งแบบไม่คิดชีวิตจนมาถึงโรงเรียนทันเวลาพอดี เธอรีบวิ่งไปที่หอประชุม แต่แล้ว...

หมับ!!!

"อ๊ะ ว้ายยยย" โครมม แหมะ เสียงบางอย่างกระทบกับน้ำโคลนที่ค้างอยู่กลางถนน ใครมาชนเธอน่ะ แย่ละ กระโปรงเปื้อนหมดเลย 

"ขอโทษนะฮับพี่สาว T0T" 

เด็กน้อยน่ารักทำตาใสซื่อจ้องมองเธอ สื่อว่าเด็กคนนี้ไม่ได้ตั้งใจแน่นอน เธอเห็นแววตานี้แล้ว ก็โกรธไม่ลง 

"เอ่อ ไม่เป็นไรจ้ะ รีบไปเรียนเถอะนะ สายแล้วนะคะ"

"ฮับ"

    เด็กวิ่งลับสายตาไปแล้ว เธอโกรธเด็กไม่ลงหรอกก็เด็กคงไม่ได้ตั้งใจอ่านะ ว่าแล้ว เชอรีนก็หันกลับมาดูสภาพตัวเอง เอ่อ ผมยุ่งเหยิงเสียทรง กระโปรงเปื้อนโคลน ขามีแผลถลอกเล็ก โถ่ TT นี่แค่วันประชุมเฟรชชี่รวมนะ แล้วเธอก็ไม่อยากจะคิดเลย ว่าถ้าเธออยู่ต่อไปอีกซัก 2-3 เดือน อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง เฮ้ออ

"กริ๊ง กรี๊ง กรี๊ง เมื่อดอกไม้บาน~ ......" <<(นี่เสียงออดน้าา 555)

เพราะเชอรีนมัวแต่คิดว่าจะทำยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง เธอจึงลืมนึกถึงว่าตอนนี้สายมากแล้ว เมื่อออดดังขึ้น เธอกลับมีสติมาทันที และรีบวิ่งไปหอประชุมที่อยู่อีกไม่ไกล

ตามคาด!
เฟรชชี่มารวมตัวกันเกือบหมดแล้ว ตอนนี้ภายในห้องประชุมมีแต่ความเงียบ เงียบ เงียบ และเงียบมากก! =0=

----------------------------------------------------------------------------- 45% ------------------------------------------------------------------------------------

แย่ละ ทุกคนหันมามองหญิงสาวเป็นตาเดียว เธอเลยส่งยิ้มแหยๆ พร้อมกับหาที่นั่งทันที 

    โอ๊ะ! นั่น! เก้าอี้ว่างอยู่ตัวนึง แต่อยู่แถวหน้าสุดเลยหรอ ให้ตายสิTT เธอไม่ได้อยากเป็นจุดเด่นซะหน่อย แต่ในเมื่อไม่เหลือที่นั่งแล้ว เชอรีนเลยจำเป็นต้องเดินไปนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเหลือบมองคนที่นั่งข้างๆกันแล้ว เธอถึงกับช็อคทันที! =o=!!

ด้านซ้าย = เด็กเนิร์ดใส่แว่น สิวเกรอะ ในมือมีกองหนังสืออีกเป็นตั้ง เอ๊ะ! เดี๋ยว! ขี้มูกที่ติดมือหมอนี่มันคืออะไรน่ะ =0=
ด้านขวา = เอ่อ จะเรียกว่าไงดี? ใส่วิกคอสเพลย์สีเขียว แต่งหน้ามาเต็มที่ แถมชุดที่ถอดแบบออกมาจากอะนิเมะเรื่องอะไรซักอย่างที่เธอจำไม่ได้ อยากรู้จริงแชียว ว่าพอถึงวันมาเรียนแล้ว คุณเธอจะใส่ชุดอะไรมา? -3-

"เอ้า ในเมื่อเด็กๆมากันครบแล้ว เรามาเริ่มฟังข้อตกลงต่างๆกันเถอะ"
 
    เสียงอาจารย์ใหญ่ดังขึ้น เรียกความสนใจจากเหล่าเฟรชชี่ในห้องประชุม รวมทั้งเชอรีนได้เป็นอย่างดี หญิงสาวหันกลับไปตั้งใจฟังที่อาจารย์พูดโดยไม่สนใจอะไรต่ออีก เพราะกลัวจะเจออะไรที่หนักกว่าคนที่นั่งข้างเธอ

    เวลาช่วงเช้าเป็นไปอย่างน่าเบื่อ เมื่ออาจารย์เอาแต่พูดเรื่องกฎระเบียบต่างๆซ้ำไปซ้ำมา ทำเอาหญิงสาวสัปหงกไปหลายทีอยู่เหมือนกัน

"สงสัยครูจะพูดนานไป มีคนหลับน้ำลายยืดด้วยแน่ะ ถ้าอย่างนั้นมาเข้าเรื่องที่เป็นกิจกรรมสืบทอดหลายปีของมหาวิทยาลัยเราดีกว่านะ อย่างที่ทุกคนรู้กัน ว่านี่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยสำหรับเน้นการเรียน แต่เราจะเน้นการเต้น ร้อง แล้วก็แสดง เพราะฉะนั้น เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เราเลยจัดหาคนที่มีความสามารถด้านนี้มา โดยสุ่มคัดเลือกเด็กนักเรียนมาส่วนหนึ่ง แล้วจัดทำการแข่งขัน หาสุดยอด 8 คนสุดท้ายที่จะได้เป็น Star ของรุ่น ซึ่งที่ผ่านมา มีรุ่นพี่พวกเธอได้เป็นไปทั้งหมด 16 คนแล้ว เราเรียกว่า 1 ใน 3 แต่จะด้านไหน คงแล้วแต่ความสามารถพวกเธอ ปีนี้เป็นรุ่นสุดท้ายที่จะได้ตำแหน่งพวกนั้น เพราะครูจะเลือกมาแค่ 24 คน พอเรียนจบ พวกเธอจะได้สังกัดค่ายเพลงที่ดีที่สุดทันที"

--------------------------------------------------------------------------------75%-----------------------------------------------------------------------------------

   ทันทีที่อาจารย์ใหญ่พูดจบ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นทันที เกือบทุกคนที่เข้ามาที่นี่ ส่วนใหญ่ก็มีความฝันอยากทำงานในวงการบันเทิงทั้งนั้นแหละ จึงไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่จะมีคนสนใจมากขนาดนี้

"เดี๋ยวก่อน! พวกเธออย่าเพิ่งดีใจไป ครูก็พอรู้นะว่าทุกคนอยากเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ แต่ถ้าจะมาสมัครร่วมแข่งบขันหมด คงจะต้องแข่งกันทั้งวัน และเลือกไม่ได้สักที ฉะนั้นทางโรงเรียนก็เลยจะทำการสุ่มคัดเลือกเด็กที่มีความสามารถมากที่สุดจากใบสมัครเข้าเรียน ทุกคนคงเขียนรายการที่เคยแข่งขันแล้วก็หลักฐานไว้แล้วใช่มั้ย พวกครูทำการคัดเลือกมาไว้ 20 คน พอแข่งขันกันจบแล้ว จะมีแค่ 8 คนที่ได้รับเลือกเป็น Star ของรุ่นเท่านั้น"
 
   อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด พอรู้ว่าจะเลือกจากรายการที่เคยแข่งขันในใบสมัครเข้าเรียน เสียงครวญครางก็ดังขึ้นแทนเสียงของความยินดีเมื่อครู่จนหมดสิ้น ก็แหงล่ะ หลายคนในที่นี้ แต่ก่อนบางคนก็แทบจะไม่มีเวลาไปแข่งขันรายการอื่นๆเลย พวกเขาเลยเลือกจะเข้ามาโรงเรียนนี้เพื่อจะได้ฝึกฝนไปด้วย แต่พอเจอแบบนี้คงเซ็งไปข้างนึงแหละ

  แต่ทว่า คำประกาศของครูใหญ่เมื่อครู่ ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวที่มาสายเมื่อครู่นี้สะทกสะท้านอะไร เชอรีนเคยไปแข่งเต้นมาหลายที่แล้ว และได้รางวัล ที่ 1,2 หรือ 3 มาแทบทุกครั้ง แล้วยังเคยไปหาพี่ชายที่เกาหลี จนมีแมวมองมาชวนให้เข้าแข่งเต้นในงานหนึ่ง ซึ่งเธอก็ชนะมาแล้ว เลยไม่น่าหวั่นใจอะไร  

"ครูจะประกาศรายชื่อคนที่ได้เข้าร่วมการแข่งขันคราวนี้นะ"

  เสียงทุกอย่างเงียบลง แม้แต่เสียงลมหายใจยังแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน ทั้งๆที่ในห้องประชุมแห่งนี้มีนักศึกษาจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว รายชื่อคนมากมายถูกประกาศออกมาผ่านไมค์ คนที่ได้หลายคนลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นดีใจ ส่วนคนที่ไม่ได้ก็เฝ้าหวังว่าให้มีชื่อตนเองบ้าง เชอรีนก็คิดเช่นเดียวกัน ความจริงแล้ว เธอจะใช้เส้นพี่ชายเข้าค่ายเพลงก็ได้ แต่หญิงสาวก็เลือกที่จะไม่ทำ เพราะอยากพิสูจน์ตนเองว่าสามารถทำอะไรได้เอง และมีความสามารถเหมือนกัน
  
  ตอนนี้รายชื่อทั้ง 19 คน ได้ถูกประกาศเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าไม่มีชื่อเชอรีน เนื่องด้วยเหลืออีกคนเดียว กระแสความกดดันก็เลยถูกส่งคละคลุ้งไปทั่วหอประชุม 

"ในที่สึกก็ได้คนสุดท้ายสักที มันเป็นการตัดสินใจที่ยากมาก เพราะพวกเธอล้วนแล้วแต่มีความสามารถสูงกันทั้งนั้น แต่ครูก็เจอคนที่เหมาะสมคนหนึงพอดี..."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"คนที่ได้รับเลือกคนสุดท้าย นางสาวณัฐจารี หรเวชกุล!"

_________________________________________________________________________________________________

ไรต์แวะมาทักทายรีดเดอร์สักนิดนึงหลักจากไม่ได้อัพมานานละ 555 เก๊าขอโต้ดดดน้าา ไรต์นึกบทไม่ออกเลย TT ช่วงนี้สิงแต่ทวิตกับเหว่ย ถ้าไม่มีคนมาเม้นนี่ไรต์จะปิดเรื่องแล้วนะ แต่ดีที่มีมานิดนึงTT แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ไรต์จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดน้าา  ตามมาทวงฟิคในทวิตได้นะคะ^^ 

ว้าา จบตอนนี้ซะที รู้สึกว่าจะดองมานานมาก ช่วงนี้โมเมนต์อ้นรีนมีน้อยมากเลย เด็ก The star 9 หายเงียบมาก วันก่อนเห็นแค่ตั้มเองTT แต่ยังไงไรต์ก็จะแต่งต่อนะคะ^^ ขอบคุณทุกคอมเมนต์และทุกวิวที่หลงเข้ามาดูนะคะ >0<