คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 。OS1 คำยินดี [CHANBAEK]
Title : คำยินดี
Rating : PG-13
Pairing : CHANBAEK [ CHANYEOL x BAEKHYUN ]
Author : bcinx_
Ps.เป็นฟิครีไรท์ของไรเตอร์เองค่ะ ^_^
5 ปีผ่านมาแล้วที่เราเป็นเพื่อนกัน...
5 ปีผ่านมาแล้วที่รักแบบคนรักโดยอีกคนไม่รู้มาตลอด….
แต่ถึงบยอนแบคฮยอนรักยังไงก็บอกไม่ได้อยู่ดี.........
“เห้ยทุกคนนนนนน กูกำลังจะแต่งงานแล้วนะเว่ยยย!” เสียงทุ้มต่ำชานยอลตะโกนเสียงดังเพื่อให้เพื่อนในแผนกงานทั้งหมดรู้ ชานยอลเป็นเพื่อนของแบคฮยอนที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
“เออๆ รู้แล้วๆ ไม่ต้องตะโกนก็ได้” แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้วที่รู้ว่าคนที่ตัวเองรักจะต้องแต่งงานกับคนอื่น
“ก็เราดีใจนี่ แบคดีใจเหมือนเราใช่ปะ ถึงพูดไม่ออกเลยอ่ะ 555555555” ไม่อยากพูดมากกว่า กลัวพูดอะไรไปแล้วมันจะไม่เหมือนเดิม
“อืม แล้วนี่จะแต่งเมื่อไหร่” ยิ่งพูดมันก็ยิ่งตอกย้ำความเจ็บของตัวเอง
“อีก 2 สัปดาห์เว่ย เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เราด้วยนะ แบคเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดแล้วของเรา” ยังไงเรามันก็แค่เพื่อนสนิท ต้องจำไว้ อย่าคิดเกินเลยไปกว่านั้น..
“อืม จะไปแล้วกัน..”
......ตั้งแต่รู้จักกันมาชานยอลเป็นคนที่คอยดูแลแบคฮยอนตลอด
......ตั้งแต่รู้จักกันมาชานยอลเป็นคนที่คอยเอาใจใส่แบคฮยอนตลอด
......แต่ตอนนี้ชานยอลกำลังทำลายหัวใจของแบคฮยอนด้วยความสุขของชานยอลที่แบคฮยอนไม่เคยต้องการเลย.....
ย้อนไป 3 เดือนก่อน
หน้าบ้านแบคฮยอน
“แบคฮยอนอ่า ทำไมใส่แต่เสื้อกันหนาวอย่างเดียว ทำไมไม่เอาผ้าพันคอมาด้วย เห็นไหมจามอีกแล้ว เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” อากาศก็หนาว ยังขี้ลืมอยู่นั่นแหละ ชานยอลบ่นแบคฮยอนที่วันนี้ออกมากินข้าวเย็นด้วยกันในวันหยุดงานแต่เจ้าเพื่อนสนิทชอบลืมผ้าพันคอมาตลอด ทำให้ตัวเองต้องไม่สบายบ่อยๆ
“หง่า ก็เราลืมอ่า อีกอย่างเราก็ไม่ได้หนาวมากหรอก แค่นี้สบายๆ”
“เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย ยิ่งเป็นคนไม่สบายง่าย เอาผ้าพันคอไปเลย ห้ามถอดด้วยนะ” หลังจากพูดจบชานยอลก็เอาผ้าพันคอของตัวเองพันให้แบคฮยอน
“แล้วชานยอลไม่หนาวหรอ เอาคืนไปเถอะ”
“ไม่หรอก เราไม่ขี้โรคเหมือนแบคฮยอน 55555”
“ยอลบ้า! ชอบว่าเค้าตลอดเลยอ่ะ งอนแล่ว บู่ – 3 – “
“โหยยยยย แบคฮยอนนนน ดีกันน้า อย่างอนนะๆ” ชานยอลทำตาปริบๆให้แล้วยื่นนิ้วก้อยให้อีกคน
“ชานยอล! ไม่ใช่เด็กแล้วนะมายื่นนิ้วกงนิ้วก้อย บ้า อะ! เห็นแก่คนบ้าก็ได้ ไม่งอนก็ได้”
“555555 ถ้าผมบ้าแบคก็บ้า พูดกับคนบ้ารู้เรื่อง” ไม่ทันพูดจบแบคฮยอนก็ไล่ตีชานยอลที่วิ่งหนีอย่างมีความสุข
3 วันผ่านไป
ติ๊ด ติ๊ด
Parkcy
โหล
แบค มากินข้าวด้วยกันนะ
เยจินอยากเจอ
เขาบอกว่าคิดถึงนายมากกก
อยากคุยโคตรๆเลยอะ 555
ต้องมาให้ได้นะ!
ยังไม่ทันอ่านจบน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างเงียบๆ
อยากจะบอกชานยอลนักหนาว่าไม่ต้องการ อยากจะบอกว่าตอนนี้เจ็บจนแทบจะยืนไม่ไหว แค่รู้ว่าจะแต่งงานกันก็พอแล้ว ทำไมต้องมาอยากให้ไปด้วยกัน ทำไมต้องอยากคุยด้วย แค่นี้เรายังเจ็บไม่พอใช่มั้ยสำหรับการทรยศความรักของเพื่อนตัวเอง จะต้องเจ็บไปอีกนานแค่ไหนกัน
ขอโทษนะ
วันนี้เราไม่ไปนะ
เราปวดหัวมาก L
ฝากขอโทษเยจินด้วย
อยากจะเขียนแทบขาดใจว่าปวดใจ แค่นี้พอแล้วไม่ต้องมายุ่งอีก แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องมารับรู้ความรู้สึกบ้าๆแบบนี้ อยากให้เขามีแต่ความสุข ถึงจะต้องแลกกับความทุกข์ของเราก็ไม่เป็นไร...
ติ๊ด ติ๊ด
Parkcy
เห้ย นี่ไม่สบายหรอ
ให้เราไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ย
อย่าทำให้ตัดใจไม่ได้สิ แค่นี้มันก็แย่พอแล้ว
ไม่ต้อง
เราไหวอยู่
อยู่กับเยจินไปเถอะ
เดี๋ยวเธอจะงอนนายเอา
เรานอนแล้วนะ บาย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
หลังจากเลิกงานชานยอลก็พาแบคฮยอนและเพื่อนร่วมงานไปเลี้ยงฉลองในวันสละโสด เพราะอีก 2 วันจะแต่งงานแล้ว ซึ่งแบคฮยอนก็ไม่อยากไปแต่ชานยอลก็คะยั้นคะยอว่าให้ไปเพราะตัวเองเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าของงานต้องไปให้ได้
“เห้ยสนุกเต็มที่เลยนะ วันนี้กูเลี้ยงไม่อั้น! 555555” เสียงของชานยอลที่พร่าหน่อยๆเพราะเริ่มเมาจากกินเหล้าไปหลายแก้ว
“เห้ยยยย ว่าทีเจ้าบ่าวเค้าจะเลี้ยงแล้ว พวกเรากินกันให้เต็มทีหน่อยยยยย”เสียงของจงอินเพื่อนร่วมงานตะโกน
“นี่จงอิน! ไม่ต้องกินไวน์แล้ว เดี๋ยวเมาแล้วก็กลับบ้านไม่ได้อีก” คยองซูแฟนของจงอิน เอ็ดแฟนของตัวเองที่กินไวน์หลายแก้วแล้วจนเมาอาจจะขับรถกลับบ้านไม่ได้และตัวเองก็ขับรถไม่เป็นด้วย
“โถ่ที่รักจ๋า กินแค่นิดเดียวเอง สบายมาก ไม่มีเมาแน่นอนครับผม!”
“พูดอย่างนี้ตลอดแล้วก็เมาเหมือนหมา พอเลยๆ กลับบ้านได้แล้ว”
“อ่ะก็ได้ ตามใจที่รักก็ได้ กูกลับก่อนนะ ชานยอล! วันงานแต่งหล่อๆเลยนะเว่ย ถ้าไม่หล่อแล้วกูหล่อมากกว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวเค้าอาจจะหลงรักกูแล้วไม่แต่งงานกับมึงนะเว่ย 555555555”
“มึงกลับบ้านไปเลยไอ้ปากหมา เยจินเค้ารักกูคนเดียวเว่ย 5555” แบคฮยอนก็รักชานยอลคนเดียวเหมือนกัน.....
“แค่นี้ทำเป็นไล่ กูกลับอยู่แล้ว ไม่ต้องไล่ก็ได้ จะไปนอนกกเมีย อิอิ” พูดพลางกอดแขนอ้อนคยองซู
“ไม่ต้องเลยจงอิน นอนนอกห้องไป วันนี้ทำตัวไม่ดี แบร่ :P”
“ จะให้ผมนอนนอกห้องจริงๆหรอ T ^ T”
“ช่ายยยยย นอนนอกห้องไปเลย แบร่ๆ” พูดจบคยองซูก็รีบวิ่งไปที่รถเพื่อที่จงอินจะได้ไม่ทันให้อ้อนจนคยองซูต้องใจอ่อนอีก
“5555555 วิ่งตามเหมือนหมาหลงทางเลยไอ้จงอิน ว่ามั้ยแบค ?” พูดแล้วก็กอดคอร่างบางเพื่อนสนิท
“อือใช่ๆ แต่ยอลก็ไม่ต้องกินเหล้าแล้วนะ เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้”
“อ่าก็ได้ เดี๋ยวผมไปส่งแบคแล้วกันนะ”
“แบคฮยอน ทำไมวันนี้ดูไม่ค่อยสนุกเลยล่ะ ปกติแบคก็ชอบงานเลี้ยงนี่” ชานยอลถามและกำลังจะเลี้ยวเข้าที่จอดรถบ้านของแบคฮยอน
“วันนี้เราไม่ค่อยสบายน่ะ เลยดูไม่ค่อยสนุกมั้ง”
“ไม่สบายอีกแล้วหรอ งั้นวันนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้เราไหว”
“พูดอย่างนี้หลายรอบแล้วนะ ดื้อจริงๆเลย” พูดพลางยีหัวคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ
“เราไม่ได้ดื้อนะ ชานยอลแหละที่ดื้อ!” ร่างเล็กพูดแล้วทำหน้ายู่ยี่ใส่อีกคน
“แบคแหละดื้อ วันนี้ผมจะอยู่กับแบคเอง ห้ามเถียงด้วย” ชิ เป็นอย่างนี้ทุกที ไม่เคยชานยอลชนะได้เลย ให้ตายสิ -3-
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มือเรียวบางพยามไขกุญแจประตูบ้านของตัวเอง แต่ไขยังไงก็ไขไม่ได้ซักที จนเริ่มพาลหงุดหงิดใส่ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“เพราะชานยอลมาบ้านเราแน่เลย เราถึงเปิดประตูบ้านไม่ได้เนี่ย -*-“
“มาโทษอีก แบคอะแหละที่ใส่กุญแจผิดดอก -_-“ อ้าวกรรม ปล่อยไก่อีกแล้วกู แต่มันหงุดหงิดอ่ะทำไงได้
“ก็เพราะยอลแหละที่ทำให้เราไขกุญแจผิดดอก”
“แบคทำไมงี่เง่าอย่างนี้อะ ไปเลยๆ เดี๋ยวเราไขเอง” พอร่างสูงไขประตูได้แล้วก็อุ้มร่างบางพาดบ่าแล้วมัดมือเพื่อไม่ให้ตบตีตัวเองได้
“ชานยอล!! ปล่อยเราลงเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ แบคดื้อ ต้องโดนลงโทษ 55” ร่างสูงพูดแล้วตบก้นร่างบาง
“ดื้อตรงไหนเนี่ย ชานยอลแหละที่ดื้อ!!” เราดื้อที่ไหนแค่ชอบเถียง ชอบหงุดหงิดง่าย แค่นั้นเอ๊งง(?)
“อ่ะไม่ดื้อก็ไม่ดื้อ แต่ผมอยากอุ้มแบคอย่างนี้อ่ะ มีปัญหามะ ?” มีสิ มันทำให้ยิ่งตัดใจยากขึ้นรู้มั้ย..
“โอ้ยชานยอล! ปล่อยเราลงเดี๋ยวนี้ แล้วกลับบ้านไปเลย!”
“อะอะ ปล่อยก็ได้” หลังจากนั้นชานยอลก็ค่อยๆปล่อยแบคฮยอนลงพร้อมมองตาอีกคน
“นี่แบค ทำไมแค่นี้ก็โกรธ ทีเมื่อก่อนทำไมแบคไม่เคยเป็นอย่างนี้เลย ผมไปทำอะไรให้โกรธหรอ” ไม่เลย แบคฮยอนไม่เคยโกรธชานยอลเลย ไม่เคยคิดจะโกรธ มีแต่จะรัก และรักอย่างเดียว
“ใช่ ชานยอลกลับบ้านไปเลย เราไม่อยากเห็นหน้าแล้ว” ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้นที่เกี่ยวกับชานยอล...
“แบคฮยอน.. ปกติไม่เป็นอย่างนี้หนิ เป็นอะไร บอกผมมานะ”
“ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะ รักนายไง! รักอ่ะรัก รักแบบคนรัก รักมาตั้งแต่ที่เรารู้จักกันแล้ว เข้าใจมั้ย ไม่ใช่รักแบบเพื่อนอ่ะเข้าใจมั้ย!!!” บอกไปแล้ว.. ดีแล้วชานยอลจะได้ออกไปจากชีวิตเราซักที.........
“เมื่อกี๊พูดอะไรนะ ? รักผมหรอ ?” ร่างสูงอึ้งนิ่ง พลางปาดน้ำตาร่างบางให้
“ใช่ ฮึก..แล้วต่อไปชานยอลก็ไม่ต้องไม่ยุ่งกับเราอีกแล้ว อีกไม่นานนายจะต้องแต่งงานแล้ว อย่ามายุ่งกับเราอีก ขอร้อง...” พอพูดจบแบคฮยอนก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน
ปัง!
ร่างบางปิดประตูอย่างแรงแล้วล้มลงร้องไห้ที่ประตู
“มันจบแล้ว ไม่เหลืออะไรแล้ว ฮึก..” ทำไมเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องรักเพื่อนด้วย ทำไมพระเจ้าต้องคอยกลั่นแกล้งให้ผมทรมานอยู่อย่างนี้ด้วย ทำไมไม่ให้ผมตายไปเลย จะได้ไม่ต้องมาทรมานกับการทรยศเพื่อน....
~ ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืดจาง มีเขาเคียงข้างไม่มีความทุกข์ใจ ~
(ฮัลโหลแบคฮยอน นี่พี่จุนมยอนเองนะ) จุนมยอนเป็นแฟนของพี่ชายแบคฮยอน นั่นก็คือคริส ซึ่งตอนนี้ทั้งสองทำธุรกิจใหญ่ที่จีน
“ครับพี่ ฮึก.. มีอะไรหรอ”
(อ้าวแบค! ร้องไห้ทำไม มีอะไรรึป่าว?)
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เครียดนิดหน่อย พี่ครับ ผมขอไปอยู่กับพวกพี่ที่จีนได้มั้ย พอดีผมเพิ่งลาออกจากงาน อยากไปอยู่กับพวกพี่ทั้งสองคน”
(ที่มาเพราะอยากหนีอะไรหรือเปล่า.. อ่า แต่เอาอย่างนั้นก็ได้ พี่ไม่อยากขัดแบค แล้วจะมาเมื่อไหร่พี่จะได้ไปรับ)
“มะรืนนี้ครับ แล้วเจอกันนะ สวัสดีครับ” พอพูดจบก็รีบวางสายเพราะไม่อยากให้พี่สะใภ้ตัวเองซักไซ้เรื่องวันนี้ เพราะกลัวว่าพี่ชายของตัวเองรู้แล้วจะเกิดเรื่องใหญ่
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันแต่งงาน..
“เฮ้ยดีใจด้วยนะเว่ยไอ้หูกาง ยินดีด้วยนะครับเยจิน ขอให้มีแต่ความสุข รักกันนานๆนะ” เสียงของจงอินที่พูดอวยพรเพื่อนตัวเองอย่างมีความสุขและดีใจแทนเพื่อน
“เราก็ขออวยพรเหมือนกับจงอินนะ ขอให้รักกันนานๆ มีอะไรก็คอยช่วยเหลือกัน ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรให้พวกเราช่วยได้นะ” ร่างบางพูดพร้อมจับมือเจ้าสาวที่ยิ้มตลอดเวลาอย่างมีความสุขที่สุด
“ขอบคุณมากนะคยองซู เยจินก็ขอให้ทั้งสองรักกันไปนานๆนะ ^ ^”
“แน่อยู่แล้วนานะ ผมกับคยองนี่รักกันม๊ากมาก ไม่มีอะไรพรากเราไปได้หรอก 55”
“แหวะ พูดเลี่ยนซะ เห็นหน้าคยองซูปะมึง เค้าจะอ้วกอยู่ละ มึงไปเลยไอดำ คนอื่นเค้ารอจะอวยพรพวกเราอยู่เว่ย เกะกะ ส่วนคยองซู ขอบคุณที่มางานผมมากนะ”
“อ้าวไอ้หูกาง นี่แพ้ท้องแทนเมียหรอ มีมาวงมาแหวะ 5555” ร่างสูงพูดจบร่างบางก็ตีแขนอย่างแรงแล้วยิ้มให้กับเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่แอบหัวเราะ แล้วหยิกหูแฟนให้เดินเข้าไปในงาน เพราะไม่อยากให้ทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันอีก (เหนื่อยแทนคยองมากจ้ะ มีแฟนปาก... //ไรเตอร์โดนจงอินแพร่ความดำใส่)
“คู่จงอินกับคยองซูน่ารักเนอะเยจิน แต่คู่เรายังไงๆก็ต้องน่ารักและโรแมนติกกว่าอยู่แล้วใช่ปะ 555” ชานยอลเจ้าบ่าวในชุดทักซิโด้สีขาวผูกโบว์สีแดงสดพูดกับเจ้าสาวที่วันนี้ดูสวยที่สุดในชุดเกาะอกขาวผ้าลูกไม้และถือช่อดอกกุหลาบสีชมพู
“ฮะฮะ น่ารักคนละแบบน่าชานยอล คู่เราเรียบๆสบายดีกว่าเนอะ ^^” หลังจากเยจินพูดจบ ชานยอลก็ไม่ได้พูดต่อ เพราะต้องรับแขกที่มากันอย่างหนาแน่น
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ชานยอลคะ”
“ชานยอล” ยังไม่ได้ยิน
“ชานยอลล” ก็ยังไม่ได้ยิน
“ปาร์ค ชานยอลคะ!” นี่ว่าที่สามีเราหูตึงหรอ ให้ตายเถอะเหม่อได้เรื่องเลยนะ
“ฮะๆ ครับๆ มีอะไรหรอเยจิน?”
“ชานยอล แล้วเพื่อนของชานยอลล่ะ แบคฮยอนอยู่ไหน ฉันอยากคุยกับเขาแล้ว ไม่ได้เจอกันนานแล้ว” เยจินพูดแล้วจับมือร่างสูงที่เริ่มเหม่อลอย
“อ่า...แบคฮยอนหรอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมยังไม่เห็นเขาเลยเหมือนกัน” แบคฮยอนจะมางานผมมั้ยนะ...
“อ่าหรอ ถ้าไม่มาก็เสียดายแย่เลย งานแต่งเพื่อนสนิททั้งทีทำไมไม่มานะ” ร่างอรชรพูดแล้วทำหน้าเสียดาย
“เดี๋ยวก็คงมาแหละครับ..” ขอให้แบคฮยอนมาเถอะนะ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ไอ้ยอลลลลลล” ร่างของเซฮุนวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาชานยอลที่กำลังต้อนรับแขกกับว่าที่เจ้าสาวของเขา
“มีอะไรไอ้ฮุน ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญนี่กูต่อยมึงเลยนะ มาขัดการต้อนรับแขกของกู “
“เรื่องสำคัญว่ะ เมื่อกี้แบคฝากช่อดอกไม้ไว้ที่ลู่หานมาให้มึง แล้วก็บอกว่า ขอให้แกกับเยจินรักกันไปนานๆ แล้วก็ออกไปเลยเว่ย”
“อ้าวเฮ้ย ทำไมกูไม่เห็นแบคฮยอนวะ กูอยู่หน้างานเลยนะเนี่ย”
“เมื่อกี้กูกับลู่ออกไปข้างนอกงาน เพราะลู่ลืมของไว้ที่รถ แล้วเห็นแบคพอดีก็เลยเข้าไปทัก เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละ”
“เออๆ ขอบคุณมาก แต่แบคพูดแค่นั้นจริงๆหรอวะ? ทำไมไม่เข้ามาอวยพรเองวะ”
“เออดิ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเข้าไปงานแล้วนะ ลู่หานรอกูนานแล้ว เดี๋ยวเป็นห่วงกู”
“เออไปเลย ห่วงแต่เมีย ไม่เคยห่วงเพื่อนอ่ะมึงอ่ะ”
“เดี๋ยวมึงก็มีเมียละ จะห่วงไปทำไม กูขี้เกียจเถียงกับมึงละ ไปหาลู่หานที่รักดีกว่า~” พูดเสร็จร่างสูงก็เดินเข้างานอย่างร่าเริง
“ชานยอลคะ ทำไมแบคฮยอนไม่เข้ามาอวยพรพวกเราเองล่ะคะ มีปัญหาอะไรกันรึเปล่า?”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แบคเค้าคงจะยุ่ง เลยมาอวยพรให้พวกเราไม่ได้น่ะครับ”
“อย่างนั้นหรอคะ ? เอาเถอะค่ะ ถ้ามีอะไรก็เล่าให้ฉันฟังบ้างนะ คุณจะได้ไม่เครียดคนเดียว”
“ครับ”
หลังจากคุยกับเจ้าสาวเสร็จร่างสูงกำลังพิจารณาช่อดอกไม้ของเพื่อนสนิทที่ฝากมาให้เพื่อเป็นของขวัญวันแต่งงาน แล้วก็เจอการ์ดอยู่ใบหนึ่งเขียนว่า
“ขอให้ชานยอลกับเยจินรักกันไปนานๆนะ ขอให้มีแต่ความสุข สมหวัง รักนายเสมอ
บยอน แบคฮยอน”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สนามบินอินชอน เกาหลี
ร่างบางลงจากรถแท็กซี่แล้วรีบวิ่งไปเช็กอินตั๋วเครื่องบินไปประเทศจีน หลังจากไปงานแต่งงานของเพื่อนสนิทที่ตัวเองรัก โดยที่ไม่ยอมไปพบหน้าเพื่อน เพราะยังทำใจไม่ได้
“ท่านที่จะกำลังจะไปสาย CB-10100 ประเทศจีน อีก 20 เครื่องจะออกค่ะ” เสียงของพนักงานในสนามบินประกาศว่าเครื่องบินที่กำลังจะออกแล้วทำให้แบคฮยอนรีบไปขึ้นเครื่องบินโดยไม่รอเพื่อนหรือคนอื่นมาบอกลา
ขอให้นายกับเธอคนนั้นรักกันตลอดไป
ขอให้นายกับเธอคนนั้นเข้ากันได้ทุกอย่าง
แต่ความรักของเราก็จะขออยู่กับนายตลอดไป....ชานยอล
ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ
ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง
ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืดจาง
มีเขาเคียงข้างไม่มีความทุกข์ใจ
ขอให้ความรักยิ่งกว่าที่ฝัน
ไม่มีเปลี่ยนผันรักกันหมดหัวใจ
ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป
ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม...........
End or to be con ?....
_________________________
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไรต์ต้องโดนรีดรุมกระทืบแน่ๆค่ะ ;_ ;
มันสั้นมาก แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันดราม่าขนาดนี้นะ
อาจจะมีภาคต่อนะ ถ้าฟีดแบคดี ;w;
จากการเป็นนักอ่านมาตลอด
มาแต่งมันก็ยากมากมากเลยนะ ฮ่า
แต่เพื่อรีดเดอร์ที่น่ารักของเราเราทำได้ค่ะ! #รัวมือ
ขอให้รีดเดอร์ทุกคนสนุกไปกับฟิคของเรานะคะ <3
ติดต่อไรเตอร์คนนี้ได้ที่ @bcinx_ ทวิตเตอร์ของไรต์เองเย่
จะเข้าไปด่า ร้องไห้ใส่ได้หมดค่ะ 55555555555555
Bcinx_ 130707
ความคิดเห็น