คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : --INTRO--
.
.
.
.
.
"ที่รักครับ ที่รักได้ยินซึงไหม?" เสียงทุ้มต่ำกระซิบเรียกชื่อร่างบางที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงใหญ่ที่ว่างเปล่า
ใครกันนะ? เสียงนี้.. ใครกัน?
"อืออ ใคร?" ร่างบางเปล่งเสียงออกไปอย่างยากลำบาก พยายามเปิดตา กวาดตามองไปรอบๆ.. ใคร? อยู่ไหนกัน..? "ซึงไงที่รัก นัมอูจำผมได้ไหม" เสียงนี้มันคุ้นมาก คุ้นมากจริงๆ....หรือ.. ไม่จริงน่ะ..
"ซึงฮยอนหรอ!!! ซึงฮยอน!! ซึงฮยอนใช่รึเปล่า!?! ซึงฮยอนจริงๆใช่ไหม!?!" ร่างเล็กตะโกนแทบสุดเสียง มองไปรอบห้องที่ว่างเปล่า ลุกนั่งและวาดแขนไปรอบๆ พยายามตามหาต้นทางของเสียงอันแสนคุ้นเคย
"นัมอูจำผมได้แล้วหรอครับ อา.. ดีจัง.." ร่างบางได้ยินเสียงของเค้า เสียงที่ผ่อนคลายและอ่อนโยน ถึงแม้จะไม่เห็นเค้า แต่ก็แน่ใจว่าเค้ากำลังยิ้มบางๆ แบบที่เค้าชอบทำ ใช่..คนนี้แหละ.. คนที่เขารักที่สุด
"ฮึกก ซึงฮยอน.. ซึงฮยอนจริงๆใช่ไหน ซึงฮยอนอยู่ไหน นะ..นัมอูมองไม่หะ.. ฮึก เห็นเลยย" "นัมอูอาจจะไม่เห็นซึง แต่ซึงอยู่กับนัมอูตลอดเลยนะครับ... อ่า… ตอนนี้.. คงใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ" เสียงทุ้มต่ำนั้นเอ่ยอย่างเสียดายและแผ่วเบา เหมือนไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไป ความต้องการที่จะอยู่กับร่างตรงหน้าไปให้นานที่สุด.. มันมากมายเหลือเกิน แม้แต้ร่างบางที่นั่งสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงนั้น.. ยังสามารถสัมผัสมันได้
"ฮึกก ซึงฮยอนจะไปไหน ซึงฮยอน ฮึก จะทิ้งนัมอูไปไหน ฮืออออ" ตอนนี้ร่างบางที่สั่นเทารู้สึกชาไปหมด ได้ยินเสียงคนรักของตน แต่กลับมองไม่เห็นเขา มันเป็นอะไรที่ทรมาน... คิดถึงมากๆ แต่กลับไม่สามารถกอดเขาได้ "ซึงต้องไปแล้ว นัมอูดูแลตัวเองให้ดีๆนะครับ ไม่มีผม... ต้องอยู่ให้ได้นะ...” ร่างอันสั่นเทารู้สึกถึงแรงกอดและเสียงกระซิบแผ่วเบาอยู่ที่ข้างหู ใช่.. ร่างเล็กยังคงไม่เห็นเขา แต่ไม่เป็นไร แค่กอดก็พอ
"นัมอูเปิดใจรับคนใหม่เถอะนะ อย่าจมปลั่กอยู่กับซึงอีกเลย" เสียงทุ้มสั่นพูดเบาๆ พยายามกลั้นน้ำตาที่พร้อมจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ ไม่ได้...เขาจะร้องไห้ต่อหน้าร่างบางไม่ได้เด็ดขาด "ไม่นะซึงฮยอน ซึงฮยอนจะไปไหน ฮึกก อยู่กับนัมอูนะ ฮึกก" เกิดอะไรขึ้นกัน.. ทุกอย่างมันสับสนไปหมดแล้ว ทำไมซึงฮยอนพูดแบบนี้ ซึงฮยอนจะทิ้งเขาไปจริงๆหรอหรอ ไม่จริงนะ เรารักกันมากไม่ใช่หรอ ควรทำยังไงดี ยังไม่ได้เห็นเลย ยังไม่หายคิดถึง แต่ไม่เป็นไร แค่เพียงคำบอกลาก็พอ
"ลาก่อนนะ ซึงรักนัมอูนะและจะรักตลอดไป...." และนั่นคือคำสุดท้ายของร่างสูงก่อนที่เสียงนั้นจะเงียบหายไป....
ซึงจะคอยดูแลนัมอูจากบนนู่นนะ...
อ่า....เป็นยังไงกันบ้างสำหรับอินโทร สั้นไปไหม?ถูกใจรึเปล่า?~
อย่างที่บอกว่านี่เป็นฟิคเรื่องแรกของPSAKนะคะ
อาจจะมีผิดพลาดไปบ้าง แต่ตรวจอยู่หลายรอบเหมือนกันนะ ฮะๆ
ติชมอะไรยังไงก็คอมเม้นต์ไว้ได้นะคะ เผื่อPSAKจะได้นำไปแก้ไขเนอะ~
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ♠
:) Shalunla
ความคิดเห็น