คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Path2:Kim Himchan's say 100%
ผมหันหน้าไปมองคนที่สกิดแขนผมอยู่ก็ต้องตกใจอย่างมากอ่ะ 'ลี ซองมิน'คือคนทีสกิดแขนผมล่ะครับทุกคน >w<
"ฮิมชาน B.A.Pใช่ไหม"
พยักหน้าเล็กน้อย ว่าแต่ฮยองเขารู้ได้งัยอ่ะผมปลอมตัวเนียนแล้วนะ
"นี่ไปคุยกันหลังร้านดีกว่านะ"
ว่าแล้วฮยองแกก็ดึงผมเข้าไปหลังร้านทันที เอ่อ ผมยังทานเค้กไม่หมดเลยนร้าาาาาาาา TwT
"ซอนเบ...พาผมมาที่นี่ทำไมอ่ะครับ"
"เรียกฮยองเฉยๆก็ได้ไม่ต้องเรียกซอนเบหรอก ฮยองไม่ถือ"
เอ่ยพร้อมกับมอบรอยยิ้มหวานๆให้ผม นี่ถ้าไม่ติดว่าผมมียงกุกอยู่แล้วนะผมคงจับฮยองเขากดไปแล้วล่ะเนี่ย
"ครับ..ซองมินฮยอง"
"ดีมาก...ชานนี่น้อย"
อยากจะบอกเหลือเกินว่าผมชื่อฮิมชานครับฮยองไม่ใช่ชานนี่น้อยแต่ก็ไม่อยากทำร้ายน้ำใจฮยองเขาหรอกครับเล่นส่งยิ้มหวานมาให้ซะขนาดนี้
"ชานนี่เป็นอะไรเหรอ...ฮยองเห็นนายทำหน้าเศร้าๆ"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"นี่...ฮยองรู้ว่านายคงไม่เข้าใจกับสิ่งที่ฮยองทำแต่ฮยองอยากให้นายไว้ใจฮยองนะ"
เอ่อ~ฮยองเล่นพูดงี้ผมก็รู้สึกผิดแย่เลยดิ
"ฮยองสัญญาก่อนได้ไหมว่าจะไม่เล่าให้ใครฟัง"
เห็นว่าเกิดก่อนอาจจะเคยมีประสบการณ์มาบ้างคงจะให้คำแนะนำดีๆได้หรอกนะถึงจะเล่าให้ฟังอ่ะ ฮยองเขายิ้มให้ผมโดยที่ไม่พูดอะไร
"ฮยองเคยแอบชอบใครบ้างหรือป่าวครับ"
"เคยสิ...ฮยองเคยแอบชอบเพื่อนในวงน่ะ"
เหมือนกันเลยแหะ
"แล้วฮยองได้ไปบอกรักเขาไหมครับ"
"บอกแต่เขาไม่ได้รักฮยองหรอกตอนนั้นน่ะ"
"แล้วฮยองเคยเจ็บเพราะเขาไหมครับ"
"เคยสิ...ตอนที่ฮยองไปบอกรักเขาแต่เขาบอกว่าเขารักคนอื่นน่ะแต่ถึงฮยองจะเจ็บแต่ฮยองก็ไม่เคยร้องไห้หรอกนะ"
ต่างกันนิดหน่อยตรงที่คนที่ฮยองรักเขาบอกว่าเขารักคนอื่นแต่ของผมเขาไม่ได้บอก
"แล้วฮยองมีแฟนยังครับ"
"มีแล้ว...เขาก็เป็นที่ฮยองแอบรักนั่นแหล่ะ"
เห~ไหนบอกว่าไม่ได้รักงัยวะ
"เขาอกหักจากคนที่เขารักน่ะฮยองก็เลยต้องปลอบใจเขา คอยอยู่เคียงข้างเขา...สักประมาณสามเดือนได้มั้งกว่าเขาจะเริ่มเปิดใจให้ฮยองน่ะกว่าจะคบกันได้ก็เกือบๆปีนั่นแหล่ะ"
ซองมินฮยองตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ ผมอยากใหเรื่องของผมเป็นแบบฮยองบ้างจัง
"เขาเคยบอกรักฮยองบ้างไหมครับ"
"2ปีกว่าที่คบกันมาเขาบอกรักฮยองแค่ครั้งเดียวตอนที่เราสองคนคบกัน...แต่ฮยองก็ไม่เคยน้อยใจหรอกนะเพราะการกระทำที่แสดงออกมาทำให้ฮยองรู้ว่าเขารักฮยองแค่ไหน"
ของผมเขาไม่เคยบอกรักและการกระทำก็ไม่ได้แสดงออกมาว่ารักผมเลย
"ความรักมันคือความสุขหากเราทุกข์กับการที่เราต้องรักใครสักคนนั่นมันไม่ใช่ความรักหรอกนะฮิมชาน"
.............................................................
“ฮยองหมายความว่างัยครับ”
“ความหมายมันก็ตรงๆเลยนะชานนี่”
“ผมมีความสุขครับกับการที่ผมได้รักเขาแต่ผมก็ทุกข์ตรงที่เขาใช้คำว่าแฟนกับผมแต่เขารักคนอื่น”
“ถ้าทุกข์กับคำว่าแฟนก็เลิกใช้มันซะสิ...คิดดูดีๆนะ คิม ฮิมชาน”
ฮยองเขาหมายถึงว่าให้ผมเลิกกับยงกุกหรือป่าวอ่ะครับ
“ชานนี่น้อยคืนนี้ไปนอนที่หอฮยองไหม”
ซองมินฮยองถามผมพลางเก็บของใส่กระเป๋าก่อนที่จะหันมามองหน้าผมตรงๆ
“จะดีหรือครับฮยอง”
“ดีสิ...ฮยองนอนคนเดียวมันเหงาน่ะ”
ผมเกรงใจฮยองเขานะแต่ผมก็ยังไม่อยากเจอหน้ายงกุกตอนนี้เลยได้แต่พยักหน้าเป็นการตอบตกลงไป
“แล้วแฟนฮยองล่ะครับ”
ผมกลัวโดนแฟนซองมินฮยองเขาฆ่าผมที่ผมไปนอนห้องเดียวกับแฟนฮยองเขาอ่ะ
“ด๊องแด๊งไม่อยู่หรอกเขาทำงานอยู่ที่ฮ่องกงแน่ะ...ทำไมกลัวโดนฆ่าเหรอ”
“ครับ”
ผมกลัวจริงๆนะครับทุกคนก็ดูซองมินฮยองดิน่ารักซะขนาดนี้ถ้าผมเป็นแฟนพี่เขาก็คงจะหวงไม่น้อยอ่ะ
“คิกๆๆ ด๊องเขาหวงฮยองซะที่ไหนกันล่ะถ้าเป็นฮยอกก็ว่าไปอย่าง...ด๊องน่ะเขาหวงห่วงฮยอกมากกว่าฮยองอีก”
น้ำเสียงฮยองเขาดูเศร้าๆนะครับผมทำให้ฮยองเขาเศร้าเหรอเนี่ย(_^_)
“รีบกลับหอกันดีกว่าเนอะ...เดี๋ยวโดนอุคกี้ดุ”
กล่าวจบฮยองเขาก็ลากผมไปที่รถที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นรถของฮยองเขาทันทีเลยล่ะครับ
“ว่าแต่ชานนี่โทรบอกคนในวงหรือยังเดี๋ยวเขาจะเป็นห่วงเอานะ”
“ยังเลยครับฮยอง แหะๆ”
ผมลืมสนิทเลยล่ะครับทุกคน ซองมินฮยองหันมายิ้มให้ผมบางๆกันที่จะหันกลับไปสนใจในการขับรถต่อ ผมจึงหยิบโทรศัพท์อกมาโทรหาแดฮยอนทันที
(ยอโบเซโย)
ถือสายรอสักพักจึงมีเสียงตอบรับจากปลายสายมาซึ่งเป็นเสียงของจงออบไม่ใช่ของแดฮยอน
“จงออบนี่ฮยองเองนะ”
(อ้าว!ฮิมชานฮยองเองเหรอครับผมก็นึกว่ากิ๊กของแด้)
“อืม...คืนนี้ฮยองไม่กลับหอนะแล้วทานอะไรกันหรือยัง”
(ทานแล้วครับ...ยงกุกฮยองซื้อพาสต้ามาให้พวกผมทาน)
“อยากทานบ้างอ่ะ”
(งั้นเดี๋ยวผมเก็บเอาไว้ให้)
“ไม่ต้องหรอก...ทานกันเถอะไว้ฮยองไปซื้อทานใหม่ทีหลังก็ได้)
(ครับ...ว่าแต่ฮยองนอนที่ไหนเหรอครับ)
“หอของซอนเบน่ะ...แล้วอย่านอนดึกกันล่ะพวกนายน่ะ”
(ครับ)
“ราตรีสวัสดิ์นะจงออบ”
“อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือป่าว”
ซองมินฮยองหันมาถามทันทีที่ผมวางสายจากการคุยกับจงออบ
“พาสต้าครับฮยองทำเป็นหรือป่าว”
“เป็นสิแต่ว่าเดี๋ยวฮยองจะให้อุคกี้ทำให้ทานล่ะกันนะ”
“ขอบคุณครับฮยอง”
นี่ถ้าผมกลับใจไปเป็นเมะได้นะผมจะจีบฮยองเขาเป็นคนแรกเลยล่ะ
....................................................................................................................................
เช้าวันต่อมา ณ หอพัก B.A.P
ผมเดินเข้ามาในหอพักหลังจากที่ซองมินฮยองมาส่งโดยมีขนมและอาหารติดมือมาด้วยเนื่องจากตอนนี้ผมเกิดอาการเซ็งในการทำอาหารเช้าให้พวกกระต่ายเถื่อนทานเลยแวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตก่อนที่มาหอพัก
O.O เดินเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ ผมเห็นยงกุกกำลังนั่งนิ่งแบบมาดคุณชายอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ปกติเวลานี้มันยังไม่ตื่นเลยไม่ใช่หรือไง
“ผีเข้าเหรอ ถึงตื่นเช้าได้เนี่ย”
ผมเอ่ยทักไอ้เหงือกหลังจากที่เอาของไปเก็บไว้ในครัวเสร็จแล้ว
“............”
ไม่มีเสียงตอบรับจากท่านลีดเดอร์นอกจากเสียงถอนหายใจแรงๆ การกระทำของยงกุกมันทำให้ผมเจ็บ
เอาวะ!ยังไงวันนี้ก็ต้องคุยให้รู้เรื่องว่ามันรู้สึกยังไงกับผมกันแน่
“นี่ บัง ยงกุก”
“.................”
“ฉันยังเป็นแฟนนายอยู่ใช่ไหม”
“จะถามทำไม”
“ก็...นายทำให้ฉันรู้สึกว่านายไม่เคยรักฉันในหัวใจนายมีแต่เซลโล่นายสนใจแต่น้องนายยิ้มให้น้องแต่นายไม่เคยยิ้มให้ฉัน นายทำเหมือนว่ารำคาญกับทุกอย่างที่ฉันทำให้นายนายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่านายต้องการที่จะเลิกกับฉัน”
“.............”
“ถ้านานลำบากใจในการคบกับฉัน.....ฉันว่าเราเลิกกันเถอะยงกุก”
พูดไปน้ำตามันก็ไหลไปอย่างกลั้นไม่อยู่ ยงกุกก็ได้เพียงแต่นั่งมองไปยังจอโทรทัศน์โดยที่ไม่ยอมพูดอะไร ยงกุกเขากำลังดีใจใช่ไหมครับ
“นายมันซื่อบื้อคิมฮิมชาน.....นายมันไม่เคยเข้าใจอะไรสักอย่าง”
พอพูดจบยงกุกก็ลุกเดินหนีผมไปทันที
ใช่สิเพราะฉันมันซื่อบื้อใช่ไหมนายถึงไม่เคยรักฉันเลย บัง ยงกุก
End path Kim Himchan’s say
..............................................................................................................................................
Talk: สำนวนในการเขียนอาจจะยังไม่สวยเท่าที่ควร ขอโทษด้วยนร้า ไรท์จะมาอัพให้อีกทีตอนประมาณต้นเดือนเมษา
แต่จะมาอัพให้จนจบเลยล่ะครับ
See u next time…….
:) Shalunla
ความคิดเห็น