คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ✖ Chapter 1
19.30 น.
“หนูออกมาซื้อข้าวค่ะ กำลังเดินกลับ...ไม่ต้องห่วงนะหออยู่ซอยข้างหน้านี้แล้วค่ะ...วางใจเถอะค่ะแม่ออน สมายโตแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ...ค่าาไว้พรุ่งนี้เย็นๆจะโทรหา...สวัสดีค่ะ” สมายวางโทรศัพท์ลงแล้วยิ้มกับตัวเองอย่างมีความสุข ตั้งแต่เธอจำความได้ เธอก็อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตลอด โดยมีอรนภา หรือ แม่ออน ซึ่งเป็นพี่เลี้ยงเด็กที่รักและดูแลเธอเหมือนลูก และเธอก็รักออรนภาเหมือนแม่เช่นกัน แม้ว่าตอนนี้เธอจะย้ายมาอยู่หอพักที่ได้รับทุนจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังได้รับความห่วงใยจากอรนภาไม่เปลี่ยนแปลง อรนภาเคยเสนอให้ย้ายหอโดยจะออกค่าใช้จ่ายให้ เนื่องจากหอที่เธออยู่นั้นค่อนข้างเปลี่ยวและอยู่ใกล้กับสถานเริงรมย์ แต่เธอก็ปฏิเสธไปด้วยความเกรงใจ
พ้นซอยนี้ไปก็จะถึงซอยที่หอเธออยู่ แต่สมายเริ่มรู้สึกไม่ดี จึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนเธอจนล้ม ถุงอาหารที่ซื้อมาก็กระเดนเข้าข้างทาง แล้วผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งไปโดยไม่สนใจเธอเลย เธอเห็นถุงผ้าขนาดเท่าฝ่ามือตกอยู่ที่ปลายเท้า จึงหยิบมาเปิดดู เห็นวัตถุสีดำคล้ายเครื่องอัดเสียง ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ก็มีชายชุดดำสองคนวิ่งมาที่เธอพร้อมๆกับผ้าสีขาวที่ปิดจมูก ก่อนที่ทุกอย่างจะเลอะเลือน และเธอก็หมดสติไป...
...
“พี่สาวเธอทำงานพลาด” เสียงน่าเกรงขามดังขึ้นจากปากชายวัยกลางคนด้วยความไม่พอใจ หลังจากที่เขาวางโทรศัพท์จากสายที่โทรมารายงานความผิดพลาดของงาน
“แล้วตอนนี้พี่อยู่ไหน”
“เธอไม่มีสิทธิ์ถามฉัน!!!!! พี่เธอมันไม่ตายง่ายๆหรอก ทุกอย่างมันเป็นความผิดของเธอ”
“งั้นฉันขอรับผิดชอบในงานชิ้นต่อไป”
“ดี แล้วอย่าให้มันเกิดเรื่องเหมือนคราวนี้อีกนะ เริ่มงานวันพรุ่งนี้เลย” สิ้นเสียงชายวัยกลางคน เขาก็เดินออกห้องไปพร้อมบอดี้การ์ด ปล่อยให้หญิงนั่งอยู่คนเดียวด้วยความเจ็บใจ
…
สนามบิน
ธนทัต ชัยอรรถ หรือ แกงส้ม ทายาทมาเฟียผู้มีอำนาจ ก้าวลงจากเครื่องบินส่วนตัว หลายปีมาแล้วที่เขาไม่ได้กลับมาเมืองไทย พ่อของเขาคือมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ที่ในวงการมาเฟียไม่มีใครไม่รู้จัก ตระกูลของเขามีอำนาจมานาน แต่ก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมายเหมือนมาเฟียกลุ่มอื่น แต่เมื่อขึ้นชื่อว่ามาเฟีย ภาพลักษณ์ของเขาก็ถูกมองว่าเป็นคนอันตราย ไม่น่าเข้าใกล้ ตอนเด็กๆก็ไม่มีเพื่อนคนไหนกล้าเข้าใกล้เขา เขาต้องทนกับความเหงามาตลอด จนกลายเป็นความเฉยชา
ตอนนี้เขาเรียนจบแล้วถึงเวลาที่เขาต้องกลับมาช่วยพ่อบริหารงานในองกรค์ เขาเลือกที่จะบริหารงานในรีสอร์ทซึ่งตั้งอยู่บนเกาะส่วนตัวของตระกูลเขา เนื่องจากต้องการหนีความวุ่นวาย จึงขอปลีกตัวมาดูแลงานในส่วนนี้
เขาเดินลงมาตามด้วยบอดี้การ์ดอีกสองคนประกบซ้ายขวา มุ่งหน้าสู่รถคันหรู ที่เข้ามาจอดหลังเครื่องลงไม่นาน โดยมีนายสมหมาย คนขับรถเก่าแก่มากฝีมือยืนเปิดประตูรอพร้อมรอยยิ้มต้อนรับ
“ยินดีต้องรับครับคุณธนทัต” แกงส้มพยักหน้าเล็กน้อยให้สมหมาย แล้วก้าวขึ้นรถไป จากนั้นประตูก็ปิดลง แล้วรถก็เคลื่อนออกจากลานบินส่วนตัว มุ่งตรงสู้บ้านที่เปรียบเสมือนคฤหาส ที่ซึ่งเขาอาศัยมาแต่เด็ก
...
อ่านแล้วงงมั้ยคะ????? ไม่รู้จะสนุกถูกใจไหม ขอโทษที่หายไปนานนะ (:
:) Shalunla
ความคิดเห็น