คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องบนเตียง...100%...
...ห้องครัวอันแสนวุ่นวายของเหล่า เดอะ ดาว8...
“พี่ฮั่นไปยืนทำอะไรตรงนั้น...มาทำกับข้าวดิ” ฮัททักขึ้น เมื่อพี่ใหญ่ของบ้านยืนอยู่ที่ประตูครัว ไม่ยอมมาช่วยน้องๆ
“พี่ทำกับข้าวไม่เป็น...กินเป็นอย่างเดียว” พี่ใหญ่พูดติดตลก แล้วส่งยิ้มตาหยี
(โอ๊ย!!!หัวใจจะวาย : แกงส้ม)
“ว้าวๆๆ! ออกแนวพระเอกไทย...จะให้ศรีภรรยาทำให้กินเหรอค่ะพี่ฮั่น” น้องยิ้มสุดน่ารักแห่งตระกูลชะมัดยาดแซวขึ้น
โป๊ก!!!! มะเหงกลูกโตหล่นใส่หัวน้องสาวทันที
“เกินไปแล้ว...แค่ทำกับข้าวไม่เป็น อย่าเวอร์” ไม่พูดเปล่ามือหนายังขยี้ผมน้องสาวไปมา โดยไม่ได้เอะใจเลยว่ามีอีกคนแอบมองอยู่ห่างๆ
“นี่ทุกคนได้กลิ่นไหม้อะไรมั้ยค่ะ” เฟรมสาวสวยทำจมูกฟุดฟิดไปมาเพื่อหาที่มาของกลิ่น
“นี่สมายด์ไก่ทอดเธอจะเกรียมอยู่แล้ว...ยังมัวแต่พูดอยู่อีก กะจะให้เป็นมะเร็งกันทั้งบ้านเลยเหรอไง” สต๊อปสาวเท่ห์โวยวายเสียงดัง
“ไก่...เฮ้ย!ไก่ลูกแม่” หนูยิ้มอุทานขึ้น เมื่อพึ่งนึกได้ว่าปล่อยไก่ตายลงกระทะแสนเนิ่นนาน จนตอนนี้ไก่ลอยขึ้นสวรรค์ชั้น8ไปแล้ว สาวน้อยวิ่งดุกดิกไปดูไก่เกรียมๆของตัวเองทันที ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเหล่าพี่ๆ
“งั้นพี่ขอไปจัดโต๊ะแทนแล้วกันนะ” พูดจบพี่ใหญ่ก็เดินออกจากห้องไปจัดโต๊ะอาหาร
“เฮ้ย!พี่ฮั่นผมไปด้วย...” แกงส้มตะโกนแล้ววิ่งตามหลังฮั่นไป โดยที่ไม่ได้สังเกตุสายตาของเพื่อนๆทุกคนที่มองมาเลย...
“เฟรมว่ามันแปลกๆอยู่นะคู่นี้” สาวสวยเอ่ยกับเพื่อนๆทุกคน แต่ก็ไม่มีใครสนใจ เพราะมัวยุ่งอยู่กับการทำอาหารเย็น
....................................................................
ห้องอาหารของ8คนสุดท้าย...
Kangsom Say:
อยู่ๆใจก็ตึกตัก ก็เพราะเธอน่ะน่ารัก...
อยู่ๆๆกันซักพัก อยู่ให้ผมรักๆๆ...
อยู่ๆๆก็มาใกล้ คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ...
ส่งสัญญาณมาหน่อยซิ ได้ๆเปล่า...
เสียงทุ้มน่าฟังร้องเพลงไปมาเพื่อเป็นการซ้อม แต่มือกลับกำลังง่วนอยู่กับการจัดจาน โดยไม่ทันได้มองผม...
ไม่รู้ว่าช่วงนี้ผมเป็นบ้าอะไร...ชอบแอบมองหน้าพี่ฮั่นอยู่บ่อยๆ มองยังไม่พอ ยังยิ้มอยู่คนเดียวได้นานสองนาน เหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้....
“แกงส้ม”
“......................”เหม่อ!!!
“แกงส้ม”
“.....................” เพ้อ!!!
“ไอ้แกงโส้มมมมม!!!!!”
ป้าบบ...!!!!
มือหนาปะทะเข้ากลางหลังอย่างจัง ผมหลุดออกจากภวังค์แบบเจ็บๆกันเลยทีเดียวเชียว...
“เจ็บนะพี่” โวยวายเล็กน้อยพอเรียกร้องความสนใจ...
“ก็เรียกตั้งนาน เหม่อไรฮะ” อึ๊ก...จุก คำถามของพี่มันวิ่งชนใจไปเต็มๆเลย
“เปล่า...ไม่มี๊!!!” (ถ้าคีย์จะสูงขนาดนี้ล่ะก็ : ไรท์เตอร์) -__-!!!
ผมไม่ได้เหม่อจริง...จริ๊งนะ สาบานเลยเอา (เปรี๊ยง!!!!) เสียงฟ้าผ่า
“ดี!งั้นมาช่วยพี่จัดโต๊ะ” แหนะยังจะเชื่อผมอีก... แต่พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องจับมือแล้วเดินก็ได้(ตายๆๆวายวอดกันพอดี)
“เป็นอะไรรึเปล่า?...มือเย็นเชียว” ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร
คนตัวโตออกแรงฉุดร่างบางเข้ามาหาตัว ทำให้บัดนี้แกงส้มเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด
“พะ...พี่ฮั่นทำอะไร...” ร่างบางถามเสียงสั่น เพราะคนตัวโตขยับหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนตากลมโตต้องปิดอัตโนมัติ
สัมผัสอุ่นๆเกิดขึ้นที่หน้าผากมน และกลิ่นลมหายใจที่เป่ารดจมูกอยู่ทำให้หนุ่มน้อยแกงส้มลืมตาขึ้นกะทันหัน...
///>~<///
......................................50%.......................................
ต่อๆๆๆๆๆค่ะ
พี่ใหญ่ของเราหลับตาพริ้ม...ใช้หน้าผากของตัวเองทาบลงกับหน้าผากเล็กของหนุ่มน้อยแกงส้ม
“แม่พี่เคยบอกไว้ว่า ถ้าเราใช้หน้าผากวัดไข้ จะทำให้รู้ว่าไข้ขึ้นสูงขนาดไหน” คนตัวโตพูดขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตา แกงส้มจึงใช้สายตาคู่สวย มอง ใบหน้าขาวอย่างพินิจ
ดูซิทุกคนตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอ้อมกอดของคนที่มีความรู้สึกดีด้วย ใบหน้าหล่อเหลานั่นกำลังอยู่ใกล้ใบหน้าผมไม่ถึงคืบ ขนตาหนาเรียงเป็นแพสวย คิ้วเข้มดกดำ ปากสีอมชมพู มันกำลังทำให้ผมต้องมนต์สะกด และไม่อยากละสายตาไปจากเค้าคนนี้ไม่ว่าวินาทีไหน....
“คงไม่ได้เป็นไข้หรอกมั้ง...” พูดขึ้นพร้อมลืมตา....
สองสายตาประสานกันโดยไม่ได้นัดหมาย...ตาคมจ้องมองร่างเล็กเหมือนค้นหาความลับบางอย่างในสายตานั้น แต่แล้วไม่นานแรงดึงดูดก็ทำให้มือหนาเลื่อนจากใบหน้าหวานไปประคองที่ท้ายทอย ร่างบางที่ยืนตัวเกร็งรีบหลับตาปี๋...
คนตัวโตประทับรอยจุมพิตลงบนกลีบปากบางอย่างอ่อนโยน สัมผัสที่แม้จะแผ่วเบาแต่ก็สามารถตราตรึงอยู่ในหัวใจของคนทั้งคู่ได้ไม่ยาก
“อะ...อืม” เสียงครางหวานหูหลุดลอดออกมา เมื่อร่างบางรู้สึกถึงอากาศที่โหยหา....
คนตัวโตจึงค่อยๆผละริมฝีปากออกอย่างอ่อยอิ่ง...
แต่เมื่อสติของอีกคนดับวูบลงเอาซะดื้อๆ คนตัวโตจึงต้องใช้ลำแขนแกร่งช้อนร่างบางขึ้นไปบนห้องนอน...เมื่อปรับจัดท่านอนให้หนุ่มน้อยนิทราของเราแล้ว พี่ชายคนโตของบ้าน จึงใช้มือปัดปรอยผมออกจากใบหน้าหวาน
“แค่จูบยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้าทำอย่างอื่นมันจะขนาดไหนกันเนี้ย!” พูดจบก็เดินออกจากห้องไป เพื่อจัดโต๊ะต่อพร้อมคิดที่จะหาข้ออ้างว่าทำไมแกงส้มถึงสลบไป....
........................................70%.........................................
มาต่อกันเลย
และแล้วอาหารเย็นของเหล่าเดอะดาวก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี...
แม้จะขาดอีกคนนึงที่นอนหลับพับเพียบอยู่ในห้องนอน โดยมีสาเหตุมาจากว่า...
“ไอ้แกงมันซุ่มซ่าม...หัวโขกโต๊ะกินข้าวตอนลงไปเก็บช้อน” พี่ฮั่นบอกทุกคนไปแบบนั้น
“หัวโขกแล้วสลบเลยหรอค่ะ” น้องเฟรมเลยถามกลับมาแบบนี้
“ก็ใช่ไง สลบ พี่เอาไปนอนบนห้องแล้ว” ตอบไปหน้าตาย ท่ามกลางสายตาจับผิดของสาวๆ
“ก็นะค่ะ...เฟรมเชื่อม๊ากกกก!!!เลยล่ะค่ะ”
และนี่คือเหตุผลของพี่ฮั่น ที่แหม...น้องๆน่าจะเชื่อกันจริงๆ
ณ ห้องนอน(ชาย )
~เรามาแบ่งเตียงกันดีกว่า~
ติ๊ก.ต๊อก.ติ๊ก.ต๊อก.....
“มังกรมานี่...เตียงนี้ว่างอยู่” ฮัทฉุด(กระชาก) มือมังกรน้อยของเขาไปที่เตียง แล้วกระโดดขึ้นอย่างเคยทำ
“งั้นเตียงนี้โดมขอนะคร๊าบบบ...” เฮ้ย!พี่โดมมีบทแล้ว (ปรบมือ) แล้วพี่โดมของเราก็เดินไปนั่งที่เตียงคนเดียว เพียวๆ
~เหลืออีกสองคน~ ทายสิว่าทำหน้ากันยังไง
พี่ฮั่น -__- นิ่ง.......และ........เฉย
น้องส้มล่ะ >///< เขิน.....แล้ว......เขิน.....อีก
“งั้น นายก็นอนกับฉันแล้วกัน”พี่ใหญ่พูดหน้านิ่ง ก่อนจะเดินนำแกงส้มไปนอนลงที่เตียง
ส่วนอีกฟากฝั่ง...
“มังกรๆ”ฮัทกระซิบเรียก เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเงียบไป
“หลับแล้วเหรอ” ยู่ปากเล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้แก้มเนียนสวย
“นายน่ารักมากนะรู้รึเปล่า” ชมออกมาดื้อๆ เพราะคิดว่าอีกคนหลับไปแล้วจริงๆ มือหนาจึงยกขึ้นลูบศีรษะน้อยๆอย่างแผ่วเบา ก่อนจะใช้นิ้วชี้ลากผ่านหน้าผากมนมาที่จมูกเรียวสวยได้รูป
“ขอจุ๊บทีนะ...” (ซวยแล้วกุ...เอาไงดีวะ)หนุ่มน้อยมังกรที่แกล้งหลับของเราพลิกตัวไปอีกด้านเพื่อหลีกเลี่ยงไอ้คิ้วเข้มหน้าหื่นที่กำลังจะลักหลับเขา
ร่างสูงหรี่ตาลงเล็กน้อยอย่างใช้ความคิด ว่าที่จริงแล้วไอ้คนตรงหน้าหลับอยู่จริงๆรึเปล่า
ลำแขนแกร่งค่อยๆเลื่อนไปโอบเอวบางจากทางด้านหลัง มือหนาลูบไล้วนเวียนไปมาที่หน้าท้องเรียบภายใต้เสื้อยืดสีขาวบริสุทธิ์ ก่อนที่มือซุกซนจะเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ...
เรื่อยๆ...
เรื่อยๆ...
เรื่อยๆ...
เรื่อยๆ...
ลงมาต่ำจนถึงขอบกางเกงขาสั้นตัวบาง...
ตึกๆๆๆๆๆ...เสียงจังหวะหัวใจที่ร่างสูงได้ยินเริ่มทำให้เค้าแน่ใจว่าอีกคนไม่ได้หลับ....
“ฮัทจะทำอะไรแค....อุ้บ!!!!”
ยังไม่ทันที่จะจบประโยคร่างสูงก็ชิงประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากอิ่ม ลิ้นร้อนดุนดันเข้าไปในโพรงปากสวยกอบโกยเอาความหอมหวานจากลิ้นเล็กที่พัวพันตามอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า ก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมร่างบางไว้ เลื่อนริมฝีปากร้อนแรงลงมาประทับรอยรักสีทับทิมอ่อนบนลำคอระหงส์ ไล้เรื่อยลงมาจนถึงลาดไหล่เล็ก....
มือบางขยุ้มเสื้อนอนสีฟ้าอ่อนของร่างสูงแน่นเพื่อระบายอารมณ์ และความเสียวซ่านที่ได้รับ...
“อึก...อื้อ...” ปากบางสวยพยายามปิดกลั้นเสียงแห่งความสุขสมเอาไว้ แต่ร่างกายทุกสัดส่วนดันทรยศจิตใจจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อยู่...
แต่เมื่อสติที่ฝืนแล้วฝืนอีกมันตีกลับขึ้นมา ขาเรียวสวยจึงออกแรงปะทะเข้าไปที่ท้องน้อยของร่างสูงอย่างจัง ส่งผลให้ร่างนั้นตกกระทบพื้นในทันที...
“เฮ้ย!เป็นอะไรรึเปล่า” พี่โดมที่สะดุ้งตื่นขึ้นตะโกนถามอย่างตกใจ แล้วกดเปิดสวิสไฟที่อยู่แถวนั้น
................................100%...................................
ครบๆๆค่ะตอนนี้(เรื่องบนเตียง)
เอิ่มๆแต่แบบว่าสยิวๆเนอะ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะมันแต่งขึ้นมาด้วยอิมเมจิ้นล้วนๆ
แต่ถ้าใครแอบค้าล่ะก็...มีต่อตอนหน้าค่ะ
ต้องติดตาม และเม้นๆๆกันเยอะๆนะค่ะ
แอบบอกนิดๆ ว่าครั้งหน้า ฮั่นส้ม ด่วนๆจร๊า...
ความคิดเห็น